Dochter zo onzeker in vriendschappen

Waarom

Wil ze geen hulp? Zo voor de middelbare lijkt me hét moment.
Ik zou zeggen dat het volkomen normaal is om hulp te krijgen en dat veel kinderen én volwassenen dat op enig moment krijgen. Van bijles tot een coach.
Het enige wat voor nu en later echt dom is, is niet iets nog niet zo goed kunnen of in bepaalde omstandigheden niet kunnen, maar daarbij geen hulp accepteren.

Mijn dochter vroeg er zelf om en bedacht ook dat ze twee keer op proef wilde voor ze wilde beslissen. Verstandig vond ik. Zeg tegen je dochter dat ze twee keer moet om te kijken of het wat is (zoiets als moeten proeven) en daarna zelf mag beslissen.

Verder zou ik het praten er over beperken. Half uurtje kookwekker en dan morgen weer verder. Het is iets om gemakkelijk vast in te draaien en al dat oplossingsloos praten maakt het vast eerder erger dan beter.

Het valt me trouwens op dat je veel dingen zegt als 'waarheden'.
Ze is onzeker, hooggevoelig en slecht in het maken van vriendinnen.
Misschien is ze in sommige settings onzeker? Zoals iedereen? Heeft ze in deze groep geen leuke vriendinnen getroffen?
Als jij het al als vaststaand ziet, hoe moet zij haar situatie dan relativeren of openingen zien?
Nou ja, misschien was het alleen om snel een situatie te schetsen, maar het viel me op.

Moeten

Ik sluit me aan bij Sanne. Wat ik er nog aan wil toevoegen: soms lijkt het ook wel of je (veel) vriendinnen MOET hebben. Vooral in de loop van de basisschool (en in mijn ogen ook al veel te vroeg) maken kinderen (en hun ouders) zich ontzettend druk over het maken danwel hebben van speelafspraakjes. En daar wordt dan zo mee omgegaan alsof het 'normaal' en vanzelfsprekend is dat je dat ook wil. En dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ik hoop dan ook dat dit iets is wat jullie in de gesprekken uitdragen en niet dat zij iets aan zichzelf zou moeten veranderen om vriendinnetjes te krijgen!

brugklas

Informeer bij je gemeente over trainingen voor aankomende brugklassers of een gemeente vlak bij je. Via jeugd en gezin. Echt een aanrader enne niemand wil daar naar toe als puber maar allemaal in hetzelfde schuitje is heel gezellig!

misschien

Werkt het terugvallen op die twee niet-zo-leuke vriendinnen in dit geval juist wel averechts. Je dochter kan daardoor het idee krijgen dat als zij omgaat met kinderen die ze niet zo leuk vindt, andere kinderen met haar omgaan terwijl ze haar eigenlijk niet zo leuk vinden. Dat vergroot de onzekerheid.

Zijn er dingen de je dochter graag doet, of waar ze goed in is? Paardrijden, minecraft, computers, archeologie, dieren? Als ze zich kan aansluiten bij een clubje met gelijkgestemden, kan ze kinderen leren kennen met dezelfde interesses. Dan wordt ze minder kwetsbaar in meer algemene groepen als schoolklassen.

positiever labelen?

Het valt me op dat je zelf nogal *zwaar* en *serieus* denkt over dochter. (en misschien zelf ook wel zo in het leven staat)
Alleen staan in het leven is niet handig, en al helemaal niet op deze leeftijd. Je dochter wil geen 'loner' zijn, en neem haar dat maar eens kwalijk!
Ik herken dat gepieker maar al te goed van mezelf. En eigenlijk hoop ik voor (helemaal niet onzekere) dochter dat ze op vo passendere vriendinnen krijgt. Ik vind haar vriendinnen van nu helemaal niet passend, en verdenk haar ervan méér te willen in vriendschappen.
Maar dochter heeft hier nooit iets over aangegeven. Het is voor haar ook gewoon zoals het is. Hoewel ik zeker weet dat als ze passender contacten vindt op vo ze echt wel klaar is met haar huidige contacten, is nu best wel blij met haar vriendinnen. Ik weet ook zeker dat ze zich altijd zal aansluiten, hoe passend vriendinnen ook al dan niet zijn.(voor de duidelijkheid; dat aansluiten, dat is mijn dochter. Niet-aansluiten kan ook prima zijn!)
Wij noemen ook snel alle contacten vrienden, zeker bij kinderen. Terwijl contacten zoveel andere functies kunnen vervullen, zeker bij kinderen. Het scherpt hun eigen zelfbeeld, geeft spiegels (die functie kunnen volwassenen op deze leeftijd lastiger vervullen) geeft bescherming en aanspraak, toetst wereldbeeld enz enz.
Ik zou dit misschien niet 123 naar haar benoemen, maar misschien helpt het al heel wat als je haar gedrag (en worsteling) voor jezelf positiever kunt inkleuren. Dat helpt je misschien naar haar toe neutraler te reageren. Ik denk dat ze neutraliteit in benadering nodig heeft, het is haar worsteling en heb maar wat meer vertrouwen in haar, ze is misschien sterker dan je denkt!

Onze dochter

Klinkt als onze dochter 6 jaar geleden. Wij hebben haar naar het Sterk-ID kamp laten gaan. Dat is een kamp van stichting de Ster speciaal voor kinderen die naar de brugklas gaan. Ze leren daar hoe ze zelfvertrouwen uitstralen ,hoe je overkomt op anderen en hoe anderen overkomen op jou. Ze leren sociale situaties inschatten etc. Bij onze dochter heeft het enorm geholpen. We kenden haar niet meer terug na dat kamp.

Sterkamp

Daar heb ik me ook wel eens in verdiept Tessa, de vraag is alleen, hoe krijgen we dochterlief daar heen?
Wilde jou dochter er wel heen uit zichzelf dan?
Er zijn hier ook wel brugklastrainingen maar dochter is wars van alles wat naar hulpverlening riekt. Ze wordt op de basisschool nogal 'speciaal' behandeld omdat ze is zoals ze is en voelt dat haarfijn aan. Ze is daardoor erg wantrouwend geworden en wil gewoon normaal zijn.
Wij proberen in onze gesprekken met haar positief te zijn, vertellen dat je echt niet heel veel vrienden hoeft te hebben. Zij is een kind wat vriendschap hoog opneemt terwijl haar vriendinnen dingen doen die onze dochter niet onder vriendschap verstaat, zoals over elkaar roddelen. Dochter snapt niet dat ze dat doen, ook over haar en is erg gekwetst. We proberen haar wel uit te leggen dat veel meiden dit doen maar eigenlijk heeft ze natuurlijk gewoon gelijk. Ze houdt ook alles voor zichzelf, confronteerd haar vriendinnen er ook niet mee als ze iets vervelends doen of zeggen, komt niet voor zichzelf op.
Dat Sterkamp lijkt me idd geweldig maar dochter wil gewoon niks.

Heel veel herkenning

en ik vraag heel voorzichtig of jullie al eens aan ASS hebben gedacht.

anders zijn

Mmm. Als ik dat zo lees dan heeft ze er misschien meer aan dat ze gaat snappen dat ze nu eenmaal anders is. En dat iedereen verschillend is maar dat de meesten erg veel op elkaar lijken. Ikzelf heb met dochter een boek bestemd voor kinderen over hoogbegaafdheid gelezen. Ik weet niet of zij hoogbegaafd is maar ik herkende wel dat mijn kind een andere manier van denken heeft dan 'de meeste andere kinderen'. Veel volwassener vond ik het toen. Vooral waar het relaties tussen mensen betrof. Mijn dochter leerde daarvan op dat moment vooral hoe anderen er tegen aan kijken en omdat zij dat beter kon volgen communiceerde ze ook makkelijker met anderen.

fase

Ik zou niet aandringen op hulp, er is niks mis met haar. Dit is gewoon een fase, over een paar maanden ontmoet ze een heleboel nieuwe meiden waarmee het zomaar anders kan zijn. En jij schrijft: ze durft geen anderen te ontmoeten, maar op een andere school met vreemden heeft niemand een keuze, dat gaat vanzelf.
Als ze hier moeite mee houdt kan je haar verder helpen, nu is het toch even uitzitten.
Ze moet leren niet af te spreken met kinderen met wie het niet fijn is. Dan maar beter alleen. Dit zeg ik ook tegen mijn zoon. Zoek het in leuke bezigheden (evt waar ze ook meer gelijkgestemden kan ontmoeten)

niet te zwaar maken

Het schooljaar is bijna voorbij. Over een paar maanden zit ze op een andere school, met kinderen van haar eigen niveau. En dat is voor iedereen spannend, grote kans dat ze daar vriendinnen vind waar ze wat mee kan. Mocht je na een paar maanden dan denken dat het niet lukt, kan je altijd nog iets van hulp zoeken.

Mijn ervaring is dat in groep 8 iedereen zich een beetje los maakt van elkaar. Ze zijn mekaar én de basisschool zat. Ik heb me daar toen ook wel zorgen over gemaakt ( er werden ineens veel minder afspraken gemaakt op het schoolplein), maar ik heb hier op oo geleerd dat het vrij normaal is. Kinderen die voor de grote vakantie dikke vrienden waren hebben in december helemaal geen contact meer met elkaar. Hartstikke lekker om overnieuw te kunnen starten op het vo en een andere pet op te kunnen zetten.

Ik zou dit aan je dochter meegeven. Over een paar maanden begint ze aan iets nieuws. En stop met iedere avond erover praten, ook zo kan je problemen heel groot maken.

brugklastraining

Ik zou toch naar een intake gaan voor zo'n brugklastraining. Mijn ervaring is dat ze eerst met alle deelnemers praten, ze leggen uit wat ze gaan doen en daarna kun je je nog terugtrekken of kunnen zij zeggen dat je dochter niet geschikt is.

Nogmaals: de meeste kinderen hebben er geen zin in maar het is echt heel leuk en zeker met allemaal kinderen die ook naar de brugklas gaan. Het is geen zielig probleemgedoe maar er worden per keer allerlei dingen besproken en het ene kind heeft moeite met X en het andere met Y en door rollenspelen leren ze van elkaar.

nog een paar maanden

ik denk ook(helemaal eens met Dendy's mening) dat je het beter kunt laten rusten. Ik denk dat je het te zwaar maakt door iedere avond gesprekken te hebben over dit, of wil ze dat zelf? Toen zoon destijds in groep 8 zat wilde hij ook niet meer veel weten van zijn klasgenootjes, terwijl zoon dan net bij de grote groep hoorde wat betreft vriendjes.Hij was ze beu, was toe aan nieuwe vrienden. In zo'n brugklas wordt 9 van de 10 keer weer alles door elkaar gegooid, vrienden zijn ineens geen vrienden meer. Daarmee wil ik maar zeggen dat de mogelijkheden open staan op de nieuwe school van je dochter. Als ze niet naar zo'n kamp wil dan kun je haar er slechts heenslepen.

Reacties ook herkenbaar

Ik herken ook de verschillende zeer begrijpelijke reacties die er worden gegeven. Zo was het bij ons ook. Ik ben geen voorstander van diagnoses en zeg ook niet dat je dochter waarschijnlijk ASS heeft, maar ik zou de optie open houden. Als het wel speelt, is het misschien wel helemaal niet goed om af te wachten wat er op de middelbare school gebeurt. Dan zou het best kunnen dat het nog heftiger wordt, dat dochter niet vanzelf nieuwe vrienden krijgt en nog meer last krijgt van haar 'anders' zijn. Nogmaals, het hoeft niet, maar het kan. En ik had jouw stukjes een paar jaar geleden geschreven kunnen hebben.

niet ass

Ik denk totaal niet aan ass of ander label. Het is volkomen normaal dat je dochter met kinderen speelt die ze maar zozo vindt, uit eenzaamheid. Om aanspraak te hebben. Dat is gewoon menselijk. En hoe ouder kinderen worden, hoe meer sommige vriendschappen gaan tegen staan.
Verzin met haar wat dingen die ze kan doen als ze niemand heeft om mee te spelen.
Straks ontmoet ze weer zoveel andere meisjes dat er vast wel een paar bij zijn met wie het klikt.

als er wel sprake is van een label

zoals hb, ass of hsp, is het misschien fijn om peers te zoeken. Dan wordt een gevoel 'normaal' te zijn vanzelf gevoed en niet een theoretisch iets, want ze voelt zich toch anders.
Een kamp oid kun je dan wellicht ook beter voor de doelgroep kiezen, wil het aansluiten. Maar een leuke hobby zoeken waar ze gelijkgestemden kan vinden kan ook goed werken.

Anders..

Ik weet niet of het Ass is, er is wel eens een onderzoek naar gedaan maar het kwam niet duidelijk naar voren. Dochter is daar ook helemaal overstuur van geraakt, net als van de hulpverlening die we eens hebben ingeschakeld. Ze heeft wel trekjes ja, is anders, hooggevoelig noem ik het..
Ze is ook zo verlegen dat ze anderen niet aankijkt als ze iets tegen ze zegt, of dat Ass is weet ik niet, het kan maar ik wijt het vooral aan onzekerheid en verlegenheid. Hoe dan ook, ze wordt wel anders gevonden ja.
Ze dreigt nu wel weg te zakken in eenzaamheid moet ik zeggen en dat voor ze naar de brugklas gaat, ik zou haar graag een boost geven maar weet niet hoe. Heb ook zitten te denken om de moeders van de vriendinnen en nog een meisje waar ze ooit vriendin mee was en nog wel eens contact mee heeft te vragen of zij een beroep op hun dochters willen doen om onze dochter er een beetje mee te helpen. Of is dat belachelijk? Op het moment voel ik me een beetje wanhopig en zie er een slechte start van komen in de brugklas en een vervelend einde op de basisschool. In de klas is er ook wel over dochter gesproken en wordt er gezegd dat de klas heel sociaal is. Helaas merkt onze dochter daar niet zoveel van..

maar doet ze

zelf nog wat in clubjes of hobbies? Daar zou ik dan echt nog even op insteken, zoek iets waar ze zelfvertrouwen in kan krijgen.

En ja, de moeders kun je aanspreken. Mijn dochter is net zo goed onzeker, volgens mij zijn veel meisjes dat op deze leeftijd. Het ziet er alleen van buiten anders uit bij dochter. Maar ze is net zo goed hard bezig met het vasthouden van contacten, en haar positie in de groep. Daardoor heeft ze soms weinig oog voor de positie van anderen. Te druk met eigen dingen. Als ik haar aanspreek op dingen dan doet ze daar zeker iets mee. (laatst gaf ze aan het rot te vinden voor een meisje in de klas dat in tranen was geweest omdat ze geen aansluiting had in een sanenwerk-groepje. Op mijn aanbeveling heeft ze toen toch dat meisje uitgenodigd bij haar, reeds gevormde groepje.
Meisjes op deze leeftijd mogen best wat sturing gebruiken hierbij. Leerkracht is er vaak niet effectief mee bezig (ben je daar al geweest?) en het punt is dat ouders vaak niet weten. Mijn dochter vertelt me nauwelijks iets, dus ik weet heel weinig.
Dus ja, als je mij zou bellen zou ik graag met je meedenken, over hoe dit fijn(er) af te sluiten dit schooljaar. Ik zou zeker moeite willen doen voor dit meisje.

Probeer anders gewoon iets te organiseren, plan een uitje en bel de moeders om meisjes uit te nodigen. Of pap aan met moeders en sleep er wat gezamenlijke dingen uit. Jammer misschien, maar kinderen met moeders met voldoende contacten met moeders zitten echt maar zelden om contacten verlegen.
Neem initiatief (daarmee laat je ook wat zien aan dochter..) en regel een leuke werkgroep mbt plannen gezamenlijk afscheidsfeest. Of wat dan ook.

Ja of

Ik heb gemerkt dat het te moeilijk kan zijn voor kinderen. En er wordt ook wel een hele grote nadruk gelegd op het maken van vriendjes, terwijl dat dan juist even niet lukt. Dat het haar nu niet lukt wil niet zeggen dat het haar nooit gaat lukken.
ik zou er ook voor kiezen om haar om te laten gaan met mensen waar het wel mee lukt. Familie, opa's en oma's, kleinere kinderen, met jouzelf.
En benadrukken dat het haar hele leven in elk geval belangrijk is om je eigen beste vriendje te zijn.
En steunen dat dit een probleem is dat meer kinderen hebben. Kinderen kunnen genadeloos zijn en elkaar afwijzen, hebben daar ook vaak nog niet te vaardigheden voor en dat ze daar op school en thuis wat sturing bij kunnen gebruiken is een feit, maar dat je daarmee een gekwetst en kwetsbaar meisje steunt door maar door te gaan met verwachten dat het haar hoe dan ook NU gaat lukken, maakt haar nog kwetsbaarder en helpt haar zelfvertrouwen niet. Het komt nog wel. Er zijn meer mensen in de wereld, zoek die uit waarmee het wel lukt, en door vanzelfsprekende groei en verder leren gaat het dit meisje heus wel een keer lukken. En je hebt zomaar kans dat het vanzelf gaat op het voortgezet onderwijs.
Zelfs mijn dochter, die, afgezien van een wat verstandelijk beperkt meisje, geen vriendschappen had op de basisschool, had zomaar 2 vriendinnen in de brugklas.

toch hulp

Dit meisje is eenzaam. Ze kan best wat hulp gebruiken. Waar ligt haar aversie daartegen? Toen mijn dochter zo eenzaam was, ook op die leeftijd, heeft hulp wel gewerkt. Ik heb haar luid en duidelijk gezegd dat we haar probleem (want dat was het echt voor haar, ik denk voor jouw dochter ook) gaan oplossen. Dat gaf haar al een goed gevoel, mijn ouders zijn er voor mij. Vervolgens heb ik voorgesteld dat het misschien fijn is om eens met iemand anders te praten dan met mij. Iemand die hier meer vanaf weet en die kinderen snapt en die dit probleem vaker bij de hand heeft gehad. Dat wilde ze wel. Het werd een kindertherapeut in de buurt en werkelijk, dat uurtje werd haar lichtpuntje in de week. Zo fijn! Je zag haar groeien. Als je in Utrecht woont zou ik je zo haar gegevens willen doorgeven. Want je moet natuurlijk wel een goeie hebben....

Eefje - sterkamp

Onze zoon is daar ook geweest, Sterkamp na groep 6 en Maankamp in mei groep 7. Beide keren echt helemaal super! SterkID was niet meer nodig daarna. Ze zijn idd veel bezig met allerlei SOVA dingetjes, maar dat gaat allemaal in een super relaxte setting en sfeer, zodat het eigenlijk een gewoon vakantiekamp lijkt. Alleen wel met meer struktuur en met veel begeleiding. Dus naar je dochter zou je het kunnen brengen als een geweldig leuke vakantieweek, waar ze nieuwe vrienden kan maken. Mijn zoon heeft daar een beste vriend aan overgehouden, waar hij nog steeds regelmatig contact mee heeft 6 jaar later. Die klik was er al binnen 10 minuten, zo goed delen ze de mentorgroepjes in. En als bijeffect leert ze dan om zekerder van zichzelf te worden en met meer zelfvertrouwen naar de brugklas te gaan.