Dochter wil niet meer naar kerstviering (14 jaar)

Streekgebonden

Ik ben gewend aan de katholieke kerk in het zuiden van het land. Die is inderdaad veel losser dan de kerken die ik in mijn huidige omgeving zie (bible belt). De plaatselijke katholieke kerk lijkt ook veel strenger dan ik van huis uit gewend ben.
Afgelopen weekend (zondag) was ik in het dorp waar ik opgegroeid ben. Bij binnenkomst viel mij al gelijk op dat de harmonie op die dag een concert had. Ik kwam daar omdat het verpleeghuis van mijn vader een kerstlunch had. Voor beide bijeenkomsten was het heel normaal dat dit op zondag was. Dat zou in mijn huidige woonomgeving niet kunnen.
De mis die ik soms op zondag meemaak (alleen bij begrafenis of feesten) is erg toegankelijk, alleen in het latijn als de overledene/familie daarom gevraagd heeft.

Ik weet niet of de katholieken in het zuiden trots zijn op de losheid. Aangezien bijna iedereen daar katholiek is, is het niet iets om mee te schermen. Ik weet wel dat zowel mijn ouders als mijn schoonouders veel losser omgaan met allerlei moderne ontwikkelingen, andere bezigheden op zondag, wel/niet dopen, wel/niet trouwen in de kerk dan wat ik in mijn eigen regio zie. En daar ben ik erg blij mee.

Hoe ging het Cecile?

Toch ben ik nog even heel benieuwd hoe het uiteindelijk gegaan is, Cecile? Ging ze mee? Vond ze het uiteindelijk toch gezellig of bleef het strijd?

o ja dat realiseer ik me best wel

Ik realiseer mij echt wel dat in verschillende kerken ook al is het precies hetzelfde geloof de sfeer van de dienst of uitvoering enorm kan verschillen. Ik denk toch wel dat het een redelijke vergelijking kan doorstaan, dit is allemaal in 1 en hetzelfde dorp.
En ik snap ook best dat kerstdiensten misschien wat 'traditoneler' zijn dan doorgaans .....
Maar ik bedoel het objectief. Ik vind er ook niks mis mee als mensen er baat bij hebben en het la postief ervaren in hun leven. Is helemaal oke. Moet iedereen zelf weten vind ik.
Met mijn algemene kennis van het geloof is denk ik niet zoveel mis. Alleen is mijn kennis denk ik 'algemener' meer alle geloven omvattend, ik ken alle verhalen van pasen tot kertmis en op zich was dat wel een onderdeel dat mijn ouders belangrijk vonden, maar meer als 'gescheidenis onderdeel' dan als 'geloofsonderdeel'.
Als je zowiezo met mensen werkt is je algemene kennis daarvan wel belangrijk, anders val je al snel door de mand denk ik.
En vergeet niet, ik kerk al jaren in dienst van mijn werk (wel betaald dat dan weer wel, hahaha) dus heb dat kerstgedoe al tig keer meegemaakt.
Bij de protsestandse dienst kon ik dus best de linken wel leggen...licht, geboorte, hoop, nieuw leven....En daarbij het kerstverhaal natuurlijk.
En dat gereformeerd wat zwaarder en somberder is oke, maar snappen kon ik het wel, hoewel ik het zelf graag wat positiever zou zien.
Maar van de katholieke dienst snap ik na al die jaren nog steeds geen hout. Zelfs de liedjes vind ik écht enorm slaapverwekkend.
Wat en zit zeg....
Ik denk dat de gemiddelde kennis qua geloof van een puber zelfs als ze gelovig is opgevoed stukken minder is dan de mijne.
En die moet dat dan interessant gaan vinden?
Nou dat lijkt mij écht een vrijwel onmogelijke opgave of je moet een veel aansprekender dienst bijwonen.
groeten albaa

zoals albana het beschrijft

Ik moest van mijn ouders ook altijd mee naar de kerstnacht maar ik begreep er weinig van, volgens mij luisterde ik amper, zat mijn tijd uit te zitten (op van die keiharde banken) en vond het heel,heel saai. Albana beschrijft het een stukje terug heel treffend. En dan moesten we er nog een uur eerder zijn, anders had je geen plaats. Dus al met al 2 uur lang in zo'n kerk. Wat was ik blij dat ik op een gegeven moment niet meer hoefde (zal ook zo rond mijn 14e - 15e geweest zijn) en ik ben sindsdien ook nooi meer geweest, geen behoefte aan.

@ stenna: verschil kerkdienst en belijdenis

Stenna, ik vind dat er een heel groot verschil is tussen een puber vragen mee te gaan naar een kerkdienst (vergelijk: kijken naar een saaie sportwedstrijd) of vragen belijdenis te doen (vergelijk: met heel mijn hart en geest voor een grote groep mensen aangeven dat ik die sport leuk vind, dat men mij daarop mag aanspreken en dat ik met de club etc. ...). Zitten in een kerk tijdens een kerstdienst vraagt helemaal geen overtuiging, alleen geduld en zitvlees. Mag ik van mijn kind geduld/zitvlees vragen als ik dat ook voor hun activiteiten opbreng?

Overigens: @Jaina-Cecile: jouw omschrijving van een kerkdienst kan ik meevoelen, maar ik denk dat dat voor een tiener heel anders voelt. Meer dat er iemand voor in de kerk wat staat te doen en dat je er zelf maar nauwelijks part of deel aan hebt. En daarom als saai wordt benoemd - ik kan het me voorstellen.

Tine

Ik zeg ook niet dat dat hetzelfde is, maar mijn punt is: waar leg je de grens, qua dwang? Daar moet je over nadenken (vind ik).

Stenna e.a.

Je vroeg of mijn dochter uiteindelijk meegegaan is.

Ja, ze is meegegaan. We hebben er geen ruzie om gemaakt hoor. We hebben haar uiteindelijk niet gedwongen. Ze zei zelf op een gegeven moment "Ik ga wel mee". Wel voelde ze het zelf denk ik als dwang.
Ze vond het niet leuk, maar heeft het gelaten over zich heen laten gaan.

Even voor degenen die niet geloven of bepaalde beelden hebben bij een kerstviering in de R-K kerk: bij ons geen latijn (hooguit paar woorden in een liedje). Verder is dochter zeer gewend aan gelovige liedjes/bidden vanuit school. En is ze vaker naar de kerk geweest. Ze heeft destijds zelf gekozen haar eerste communie te doen (groep 4), maar de laatste jaren geloof ze niet meer. Wel is ze dus bekend met bijbelverhalen en gelovige liedjes en katholieke vieringen (hoewel we dus niet vaak gaan), maar die doen haar nu niets meer. Ze vindt het dus "saai", de viering gaat niet zo leven voor haar als voor gelovigen. Maar ze kan het wel volgen, is geen echte leek.

Ze heeft het dus doorstaan en overleefd en ik geloof niet dat ze er erg veel aan over zal houden. Het kerstontbijt thuis na afloop was gezellig. En we hebben aangegeven dat we blij waren dat ze mee gegaan is. Dat ze dus, zoals Tine het omschrijft "het geduld en zitvlees" heeft opgebracht .

En nog even als reactie op een paar postings over mensen die het maar niets vinden dat mensen zoals ik die 'lichtgelovig' zijn alleen met kerst naar de kerk gaan: ik ben blij dat ik in onze kerk me zeer welkom voelde zelfs al is het maar 1x per jaar. Ik ben blij dat bij onze kerk op prijs wordt gesteld dat je mag geloven zoals je zelf wilt en ook je geloof op een manier mag beleven en invullen/uitvoeren zoals je zelf wilt/zoals bij je past. Op dit moment in mijn leven past geen regelmatige kerkgang, in andere periodes was dat wel, in de toekomst wellicht ook weer. Maar ik vond het fijn de kerstviering weer mee te kunnen maken en helemaal fijn dat te kunnen doen met mijn gezin.

zitvlees en part nog deel....

Wat betreft de vragenstelster: Goedzo....beter! hardstikke goed, zeker omdat het toch nog uithaarzelf kwam....
En wat betreft dat zitvlees. Dat heb ik wel, het is part of my job he?
Dat is t niet..........maar de clou is ik zou het wél graag zo beleven,meebeleven als je het zo wil noemen. I,p.v. het een saaie bedoeling te vinden waar geen einde aan komt.
Ik ben oprecht belangstellend naar de preek en de clou erachter en hoe je dat kan interpereteren....en dat lukt in die andere kerken best wel. Ik vind het amusant, interessant, stemt tot nadenken soms.
Maar in de katholieke kerk die wij dus nabij hebben lukt me dat écht met de beste wil van de wereld niet. Ook niet met mijn oprechte belangstelling en interesse en ach tijd en zitvlees ook wel, heb toch niks anders te doen op dat moment.
Dan denk ik...hoe kan dat nu? Ik ben gevoelig voor mooie verhalen, dat weet ik. Kan oprecht ontroert raken van een mooie doordachte boodschap of preek. Zelfs als ongelovige. Maar de sfeer, de intentie, de retoriek spreekt gewoon niet tot mij.
groeten albana

vraag

Aan degenen die eenpuber wel verplichten mee te gaan naar een kerkdienst: verplicht je ze dan ook om mee te bidden en mee te zingen? Of gaat het inderdaad alleen om het zitvlees en mogen ze verder voor zich uit kijken (met open ogen of dichte mond)? Zonder doen alsof?
Dit heeft te maken met die grens waar ik het over had. En catechisatie ook: moeten ze daar eigenlijk heen, of hoeft dat niet? Tot waar gaat het?

Stenna

Verplichten om mee te zingen? Lukt dat dan bij welke puber dan ook? Nee hoor, net zoals bij andere momenten waar mijn puber niet echt zin in heeft en soms bij het leven horen. Beetje aanpassen en je beleefd gedragen is voldoende. Moet ik af en toe ook in zijn voordeel opbrengen en hij soms voor ons. Wij gaan overigens niet naar de kerk en ook niet naar de kerstmis. Maar ik zie de kerkgang van Cecile niet anders dan een gezinsbezoek, een sfeervolle avond waar je graag wilt dat je gezin compleet aanwezig is. Dat mag je af en toe best eens verlangen van je puber, houden ze geen jeugdtrauma aan over dacht ik. Ik doe vaak zat dingen waar ik geen zin in heb om hem een plezier te doen. Als ik 1x per jaar als gezin naar de kerk zou willen mag hij dit ook eens voor mij opbrengen toch?

Albana en Stenna

Albana, ik denk dat jij een kerk hebt getroffen die wat vager is en niet aansluit bij jouw gebrek aan kennis (niet vervelend bedoeld) van het geloof en bij jou als persoon. En ik kan me goed voorstellen dat je je dan afvraagt, wat doe ik hier? Misschien is het goed om je te realiseren dat ook bij katholieke kerken verschillen zijn en overigens ook verschillen zijn tussen voorgangers. Maar wel jammer voor jou . In zijn algemeenheid is het dus - als je wel (voor jezelf) naar de kerk wilt gaan, goed om naar een kerk te gaan die je wel qua inhoud en sfeer aanspreekt.

Stenna,net als wil40: ze hoefde alleen maar aanwezig te zijn en zich netjes te gedragen . Ze hoefde niet mee te zingen, niet mee te bidden, niet te communie te gaan (hoewel ze haar communie gedaan heeft en dat dus zou "mogen" - ook daar zijn ze tegenwoordig coulanter in). Ik dwing haar niet te geloven en niet te doen alsof. Alleen meegaan en haar tijd uitzitten . Ik hoefde niet eens te zeggen dat ze geen sacherijnig gezicht op hoefde te zetten. Dat deed ze nl. niet. Zo erg is het nou ook weer niet. Ik had wel gehoopt dat ze de tijd daar zou gebruiken om na te denken over dingen (soort van bezinning), maar ze zei dat ze alleen maar aan One Direction, school en vriendinnen had gedacht (dus niet aan kerkelijke/serieuzere dingen). Ach, niet erg. Ook daarin kan en wil ik haar niet dwingen.

Stenna

Mijn kinderen moeten sowieso niet mee. Mijn man is niet katholiek en we voeden onze gezamenlijke kinderen dus ook niet binnen de kerk op. Ik ga zelf wel elke week naar de kerk maar mijn man blijft dan thuis. Onze kinderen hebben dus altijd zelf de keuze kunnen maken of ze wel of niet meegaan. Ik weet niet hoe ik er mee was omgegaan als ik een man had van hetzelfde geloof. Als die man even 'fanatiek' was geweest als ik dan was de kerkgang ongetwijfeld een belangrijk deel van ons gezinsleven geweest en dan had het best gekund dat de kinderen mee 'moesten' maar ik vind het heel lastig om dat nu in te schatten.

Wel heb ik mijn oudste kinderen (niet van mijn man) met de kerk grootgebracht. Ook wederom niet met een verplichte kerkgang omdat mijn man immers toch niet ging. Ze gingen uit zichzelf eigenlijk meestal wel mee. Ik kan me twee conflicten op dit gebied herinneren. Oudste zoon heeft een periode gehad waarin hij heel erg aan het geloof heeft getwijfeld. In die periode was de kerkgang sporadisch. Ik heb hem nooit gedwongen omdat ik zelf zijn worsteling zag en ik dwingen daarbij niet vond passen. Mijn oudste dochter wilde een periode niet naar de godsdienstlessen in de kerk. Daar zat niks diepgaand achter behalve dat het tijdstip niet goed was of zo. Ik heb er toen wel opgestaan dat ze naar die lessen bleef gaan. Dat vond ik belangrijker dan kerkgang (dat is niet de mening van de kerk maar mijn persoonlijke mening) aangezien ik wel wilde dat ze wist wat het geloof in zou houden. Dat heeft een paar keer voor ruzie gezorgd maar ze is wel blijven gaan.

Ik vind dat laatste nu nog steeds belangrijk. Ik zou nooit iemand dwingen om te bidden; dat kan ook helemaal niet. Maar het bijwonen van catechisatie lessen is ook goed voor de algemene ontwikkeling en dan weet je in elk geval wat je afwijst. Dus ik zou er wel op staan dat mijn kinderen die lessen tot op zekere leeftijd zouden volgen. Maar goed dit geldt dus alleen voor mijn oudste kinderen omdat mijn jongste kinderen niet op dezelfde manier in de kerk zijn opgevoed.