Dochter wil niet meer naar kerstviering (14 jaar)

kennis en geloof

Even voor alle duidelijkheid: geloven en naar de kerk gaan vind ik niet hypocriet. Wel niet geloven en toch in de kerk zitten (al dan niet gedwongen). Dat bedoel ik met "voor het plaatje".

Jaina, ik kom uit zo'n zwaardere hechtere gemeenschap en had, op mijn 14, een heel grote geloofskennis (altijd zeer christelijke scholen, twee keer per dag uit de bijbel voorlezen thuis, elke zondag kerk en preek, en van mijn 14e tot 18e verplicht naar catechisatie). Juist met al die kennis op zak beseft ik dat ik dit niet kon geloven en me er niet in thuis voelde. Dus dat was het niet. Ik merk wel, in deze discussie, hoe het me nog steeds raakt. Dat disrespect voor mijn overtuiging, het platwalsen van mijn keuzes, de dwang. Het ging tot aan het willen afdwingen van mijn belijdenis, rond mijn 18e (daar ging gelukkig zelfs de dominee niet mee akkoord, dat dit niet mijn eigen keuze was). Dat gaat ver, veel verder dan een keer mee met kerst natuurlijk, maar de algemene vraag is wel waar je plicht en dwang laat ophouden als die voortkomen uit je drang om je kinderen voor het geloof te behouden.

Mijn eigen kind heb ik overigens bewust wel naar een (niet zware) christelijke school gedaan. Zodat hij er kennis van heeft en ook zelf de keuze kan maken. Thuis als tegenwicht onze eigen (niet christelijke) overtuiging ook verteld, maar daarbij wat hij op school leerde in waarde gelaten. Hij gelooft niet, op dit moment, maar als hij er voor zou kiezen wel christelijk te worden en naar de kerk te gaan zou ik dat niet verbieden.

Cecile

Ben je al in gesprek gegaan met je dochter waarom ze het saai vindt? Saai is een zeer algemeen woord natuurlijk. Waarom vind ze het saai?
Saai is naar mijn beleving geen woord wat je makkelijk kan toepassen op de mis. In de eucharistie heb je een ontmoeting met de levende Heer. Voor je ogen voltrekt zich een wonder. De Heer treedt daadwerkelijk binnen, het brood en de wijn veranderen in Zijn lichaam. Zijn opoffering krijgt opnieuw gestalte en geeft ons elke keer opnieuw nieuw leven. Hoe kan dat saai zijn?
In de mis zelf heeft elk gebaar, elk woord, elk ritueel een langdurige geschiedenis, het staat in de traditie van meer van 2000 jaar, overal zit betekenis achter en het wordt op dezelfde wijze gevierd in alle landen en alle volkeren die bij dezelfde kerk behoren. Hoe bijzonder is deelname dan wel niet? Een verbondenheid tussen heden en verleden en de gehele mensheid.
Ik weet persoonlijk niet of ik jullie geval haar zou dwingen wel of niet mee te gaan maar ik zou wel het gesprek aangaan over de vermeende saaiheid. Ik zou heel benieuwd zijn naar wat mijn kind dan saai vindt en het gesprek daarover aan te gaan.

Stenna

Waar die plicht en dwang stoppen zal voor een ieder ander zijn. Ik denk overigens dat er een verschil bestaat tussen volkomen over de wensen en ideeën van je kinderen heen walsen en ze volkomen vrij laten. Iemand dwingen belijdenis te doen of te geloven kan natuurlijk niet. Ik zou zelf niet vlug een soort dwang toepassen op gewetensvrijheid en geloof (als dat al mogelijk is).

Ik vind dat overigens ook niet perse hetzelfde als de verwachting dat het kind meegaat naar de kerk. Je kan ook met het kind serieus een gesprek aangaan over zijn/haar (on)geloof en zijn/haar mening respecteren maar daarnaast de boodschap uitdragen dat je wel wilt dat ze naar de kerk gaan want ze maken door hun ouders nou eenmaal deel uit van die gemeenschap. Dat ze niet hoeven te participeren in rituelen maar dat er wel de verwachting is dat ze deel blijven uit maken van de kerk zolang ze thuis wonen.

Maar inderdaad je zal ergens een grens moeten leggen wat je wel en niet kan verwachten van je (minderjarige) kinderen en welke vrijheid je ze geeft. Met name voor zeer orthodox gelovigen zal dit een moeilijke beslissing zijn.

Geen respect hebben voor de ideeën en overtuigingen van je kind vind ik erg zonde. Je mist dan de kansen om echt samen in gesprek te gaan en echt naar elkaar te luisteren. En een constructief gesprek krijg je zeker niet als je de mening van je kind niet respecteert.

saai, en omgekeerd

Cecile, ik had ongeveer dezelfde vraag als jaina: waarom vindt ze het saai? Is saai vinden niet gerelateerd aan de boodschap niet meer voelen? Ik weet nog niet zo zeker of het echt niets met geloof /niet geloven te maken heeft.

Jaina, grotendeels kan ik me wel vinden in wat je schrijft. Als het gesprek er was geweest, serieus en met respect voor mij, dan was het anders geweest. Maar ik vind toch de lijn tussen een ongelovige jongere naar de kerkdienst dwingen en een belijdenis afdwingen heel dun. Beiden komt voort uit opleggen van de overtuiging van de ouders en het vasthouden aan tradities, zonder rekening te houden met de visie van de jongere. Wanneer is dat nog acceptabel en wanneer niet meer? Wat als mijn zoon zich zou bekeren, en elke zondag naar de kerk zou willen, en wij zouden dat verbieden zolang hij thuis woont? Omdat we overtuigd atheist zijn (dat is echt zo), en het niet past in onze leefwijze en zondagstradities (=sport)? Dat zou toch raar vallen, is het niet? (ook voor Nils, deze vraag). En toch komt het op hetzelfde neer.
Hoe streng je je opvoeding ook wilt maken, een jongere kan fundamentele waarden kiezen die niet de jouwe zijn en heeft daar recht op. De dwang en het keurslijf moeten dan toch ergens ophouden.

pastoor

Mijn oom was pastoor. Hij vond het verschrikkelijk dat er mensen waren die nooit naar de kerk gingen maar met de nachtmis acte de presence gaven. Omdat het zo een sfeervol gebeuren was, die houding had volgens hem niets met geloof te maken maar met oppervlakkigheid. Ik vind ook dat je niets te zoeken hebt in de katholieke kerk met kerst als je de rest van het jaar kerkbezoek niet de moeite vindt.
Ik kom zelf overigens nooit in een kerk, ik ben niet gelovig.

Cecile, bij punt 5 van je reactie, laatste zin staat: En als je ziet wat we allemaal voor haar doen... Dat is toch logisch dat je veel doet voor je kind? Je dochter geeft ook veel terug, terwijl jullie zitten te 'bidden' in de nachtmis maakt zij het ontbijt klaar.

alleen met kerst naar de kerk

Bij ons in de kerk, zijn ook de mensen die alleen met kerst komen, of alleen met trouw en rouw, van harte welkom. De chocomelk staat klaar vanavond. Ook voor díe mensen willen we een plek zijn waar ze welkom zijn. Een plek voor rust en bezinning.

Het is heel belangrijk voor onze gemeente dat we laagdrempelig zijn. En dat mensen niet het idee hebben dat ze door een soort van ballotage moeten, voordat ze 'goed genoeg' zijn. Iedereen is goed genoeg.

Dus als iemand twijfelt of hij nu wel of niet voor een sfeervolle kerst naar de kerk zal gaan. Doen hoor!

Van de site van de pkn:

“De Protestantse Kerk vindt het belangrijk om mensen te laten weten dat ze met Kerst welkom zijn in de kerk. Natuurlijk ook de rest van het jaar, maar met Kerst begint het verhaal van het christelijk geloof. God zoekt de mens op. Dit verhaal willen wij met delen met diegene die zich hiermee verbonden voelen. Geloven kun je misschien in je eentje, maar het is typisch protestants om dit samen te vieren. Mensen die zich hierdoor aangesproken voelen, zijn van harte welkom!”

Miekemieke

Ik ben niet met het katholieke geloof opgevoed maar met het protestantse en juist die kerstnachtdienst werd gebruikt voor een heldere preek om mensen uit te nodigen vaker te komen.

Ík vind dat ook een pastoor er zo in moet staan: die diensten zijn niet voor de gelovigen die het hele jaar komen maar voor iedereen. Hier is een kerk die zes 'kerstnachtdiensten' houdt (3 op zondag en 3 op dinsdag) en dat is gedaan om iedereen de kans te geven eens een keertje te komen kijken bij de dienst dat het het makkelijkste is om een keertje binnen te lopen.

Waarom zou jij, die niet gelooft, hier nu zo'n mening over hebben? Alleen gekleurd door je oom waarschijnlijk die ook niet verder kijkt of keek dan zijn neus lang is. Dit is de enige dag in het jaar dat je mensen binnen krijgt die normaal niet komen: aan het werk dus ;)

wat levert het dan op

Maar levert dat dan ook werkelijk iets op in de zin van mensen die door de kerstdienst gewonnen worden voor meer regelmatig kerkbezoek? Ik waag dat te betwijfelen. Heb toch zeer sterk het idee dat die kerstbezoekers louter voor de sfeer, gezelligheid en traditie komen en niet voor het geloof. En het dus jaar in jaar uit bij dat ene bezoek laten. We zouden evengoed als niet gelovigen een gezellige midwinter-zonnewende viering (Joel) kunnen organiseren met bomen vol lichtjes en lekkere drankjes, zoals de oud-germaanse traditie die onze kerst eigenlijk van oorsprong is (maar succesvol gekaapt door de eerste christelijke geloofsverspreiders) en daar al die sfeerzoekers heen lokken.

Stenna

Maar dat is toch niet erg, dat die kerstvieringen geen volle kerkern opleveren? Bij ons in de kerk wordt dit absoluut niet als een probleem gezien. De sfeer zoekende mensen zijn gewoon van harte welkom. Soms is er een dienst met 300 mensen. En soms een vesper met 20. Ook die is van grote waarde. Het gaat niet om de aantallen.

En juist voor de eenmalige bezoekers zijn de diensten rond kerst niet te ingewikkeld, vol met bekende kerstliederen.

Die midwinterviering waar je het over hebt, die bestaat niet, die is er niet. Trouwens, het zijn meestal mensen die wel degelijk geloven in God, die het geloof zeker niet los willen laten.

Je hoeft niet regelmatig naar een kerk te gaan om te geloven. Zoals ze op de site van de pkn schrijven. Geloven kun je ook in je eentje.

Ik denk dat het voor een grote groep mensen een prettig idee is, dat de kerk er is. Ook als zij er de deur niet plat lopen. En dat is gewoon ook een van de functies die wij als geloofsgemeenschap graag willen vervullen. Er zijn. Voor als iemand er behoefte aan heeft.

ik denk het niet

dat de meesten die alleen met kerst komen nog wel gelovig zijn. Cecile is een goed voorbeeld: ze schrijft zelf dat ze nauwelijks gelovig zijn, haar man helemaal niet. Ze gaan (en dochter moet mee) vanwege de sfeer en traditie. Zo zijn er heel veel denk ik.
De oom van Mieke staat voor een andere tijd. Destijds werd bij ons ook gepredikt over de schijnheiligheid van hen die alleen met kerst in de kerk kwamen. Die waren niet echt welkom. Met de huidige terugloop in de kerken is die houding niet meer vol te houden en dus veranderd. Iedere levende ziel is nu welkom, al is het een keer per jaar en voor de gezelligheid. (hoewel ik vermoed dat het in de zwaardere kerken nog steeds anders is). Kun je mooi de illusie volhouden dat het wel meevalt met die terugloop en het geloof.

Niet gelovig (opgevoed)

Mijn halve goddeloze familie is op kerstavond in de kerk te vinden, voor de (meezing-) liedjes en de sfeer. Ik ben gisteren niet geweest omdat de kinderen bij mij waren. Mijn puber wil niet mee omdat we niet gelovig zijn en jongste is nog te jong. Voor wat betreft onwillige puber vind ik dat ze met niet mee willen naar een kerkdienst wel een punt heeft. Dat kun je niet helemaal los zien van het al dan niet geloven, dus dan hoeft ze niet. De verjaardag van opa is dan weer iets waar ze ook niet heen wil maar onder lichte tot halfzware dwang mee moet ;-)

Stenna

Even kort een antwoord op jouw vraag: je hebt geen kerk nodig om te geloven (en ook geen geloof om naar de kerk te gaan trouwens). Als familie x iedere zondagochtend een belangrijke familietraditie in ere houdt en bekeerde Pietje daar bij aanwezig moet zijn, is er heus wel een ander moment te vinden voor bezinning en gebed. Typisch trouwens dat er door niet-kerkelijke families meestal helemaal niet zo aardig op bekeerlingen gereageerd wordt: intolerantie en gebrek aan respect hebben volgens mij dan ook niets met christendom te maken, maar met menselijkheid.

dank Katniss, en Nils

voor de perfecte illustratie in praktijk van wat ik probeerde uit te leggen (ongelovigen in de kerk, onwillige pubers met een punt, het verschil met andere dingen die ze onwillig moeten).

Nils, je mist het punt. Het gaat niet om het vinden van een moment voor gebed voor de bekeerling, het gaat om het verbieden ervan. Wat voor mij gelijk zou staan aan het dwingen tot, vanaf de andere kant. Overigens gaf ik al aan dat ik het zelf nooit zou verbieden (al zou ik er grote moeite mee hebben), net zo min als ik iemand zou dwingen naar de kerk te gaan als ik zelf gelovig was. Dit was een "stel dat" schets om de onlogica te verduidelijken. Jouw onaardige niet-kerkelijke families reageren dan misschien net zo onaardig, intolerant en respectloos als mijn kerkelijke families die een keuze voor niet geloven niet accepteren. Hoewel ik zelf denk dat er weinig niet-kerkelijken zijn die dit vergezeld zouden laten gaan met dwang en verbieden.

tsjonge.........

Jaina:Saai is naar mijn beleving geen woord wat je makkelijk kan toepassen op de mis. In de eucharistie heb je een ontmoeting met de levende Heer. Voor je ogen voltrekt zich een wonder. De Heer treedt daadwerkelijk binnen, het brood en de wijn veranderen in Zijn lichaam. Zijn opoffering krijgt opnieuw gestalte en geeft ons elke keer opnieuw nieuw leven. Hoe kan dat saai zijn?

Sorry hoor.... levendig he? Het enige wat levendig is, is jouw fantasie....wat zich afspeelt in jouw beleving. Je kunt dat het kind niet kwalijk nemen dat ie dat niet ziet.

Polletje

Amen!

Het punt

Het punt is dat van dwingen naar de kerk gaan, dwingen om te geloven gemaakt wordt. Dat loopt bij sommige ouders ongetwijfeld door elkaar, maar voor mij zijn het twee verschillende zaken. Ik kan me niet verdedigen voor de opvoedstijl van andere ouders. Een ieder is uiteindelijk vrij te geloven wat hij wil, dat is een wel wijdopenstaande deur. In ieder gezin worden de kinderen wel beïnvloed. De vraag is hoe met "anders denken" wordt omgegaan en mijn ervaring is dat je daar als puber de ruimte voor kan hebben met gedwongen kerkbezoek. Ik vind het erg dat die ruimte er bij anderen niet was, maar dat kun je mij (en veel andere ouders) niet verwijten.

"Sorry hoor... levendig he? Het enige wat levendig is, is jouw fantasie" met een amen erachteraan.

Prima hoor, als je de behoefte voelt om wat belangrijk is voor een ander onderuit te halen, met "respect" heeft het weinig van doen. Dit is een discussie die gevoelig ligt, door nare ervaringen, maar ook door moeilijke dilemma's waar je als ouder voor komt te staan en die wat als fundamenteel ervaren wordt raken. Ik vind deze opmerking echt ongepast.

nou als leek zijnde

Ik moet voor mijn werk mee met cliënten die de kerk willen bezoeken.
Deze kerst heb ik kerstavond (tot na 24.00 uur)gewerkt én 1ste kerstdag tot 15.00 uur.
In deze tijd heb ik 3 verschillende kerkdiensten bijgewoond (joho, joho...pffffff). Met een stuk of 6 cliënten in totaal.
Ik ben een leek, mijn ouders waren helemaal niet 'kerkelijk' dus het zegt mij ook vanuit 'traditie' amper wat. Maar ik zit daar braaf naast mijn cliënten en bekijk het uit lekenoogpunt.
Heb kerst in mijn werkzame leven altijd 'zo' bekeken trouwens. Het is mijn werk, niets meer en minder, daarom zit ik daar.
En dus hier mijn mening vanuit lekenoogpunt over de katholieke diensten.
Wat jullie schrijven over 'sfeer' in de katholieke kerk: Ik herken hier helemaal niets van...Ik zie mensen die een ontzagelijk, naar mijn idee helemaal niet nodig, soort 'respect' hebben voor een man in een pakkie. Die man brabbeld allerlei onzin in het latijn dat mij allemaal niets zegt. Er worden een aantal helemaal niet gezellige liederen gezongen, soms met koor (dat wel mooi zingt) enkele liederen ontgaat me elke clou, want ook in het latijn soms.
De preken vind ik slaapverwekkend want ook daar kan ik geen touw aan vastknopen. De clou ontgaat me compleet in de katholieke kerk.
Er worden allerlei handelingen verricht waar mij ook de symboliek van ontgaat en die eindeloos duren omdat iedereen ze moet ondergaan. Er wordt op voor mij totaal onverwachtte momenten dingen gepreveld die ik niet versta en je moet opstaan zonder aankondiging. Dus ook daarvoor ben ik te laat.
Dat 'saai' van je dochter snap ik dus helemaal. Tijdens de katholieke nachtdienst die ik moest bijwonen viel ik écht bijna in slaap. Het was dus maar goed dat we opeens weer onverwachts moesten opstaan want anders was dat gebeurd ook:)
Dan de protestandse en gereformeerde diensten. Die protestandse vond ikzelf de meest 'begrijpelijke' en gezellige dienst.
De preken hadden een clou die ik kon begrijpen en verteld als een verhaal zodat je kan luisteren i.p.v. in slaap vallen. De liedjes waren herkenbaar en in kerstsfeer, hoera ik kon ze nog meezingen ook! En gelukkig hoefden er niet allerlei moeilijke rituelen gedaan te worden die ik toch niet snap. Behalve een paar keer bidden en amen zeggen. En 1 keer opstaan mét aankondiging.Pffff opluchting.
De gereformeerde dienst was ongeveer hetzelfde, alleen somberder van aard en meer als een soort 'waarschuwing' verpakt. De liederen waren ook begrijpbaar, maar minder kerstliedjes en meer ouderwetse liederen uit de bijbel.
Bij beiden ook goede koren die mooi zongen. En geen neigingen tot in slaap vallen.
Die koren waren voor mij de enige lichtpuntjes, wat dat betreft doen de kerken niet voor elkaar onder.
Ik begrijp dus écht niet wat er zo sfeervol is aan de katholieke dienst. Ik denk dat dat te maken heeft met je eigen jeugd, omdat je er dus bepaalde herinneringen aan hebt, die ik dus niet heb.
Dat dát maakt dat je het sfeervol vind.
Dat je er wat van zou leren ontgaat mij ook helemaal....wat dan? Ik begreep er als volwassene al niets van...laat staan een puber.
Of is dat weer per kerk verschillend? Qua dienst (geen idee, dit is in 1 woonplaats). Het is ook niet zo dat het me per jaar duidelijker wordt, ik doe dit al jaren en snap er nog steeds niets van. Of ben ik zo'n oen? En mis ik de noodzakelijke uitleg er rondom heen die je dan als basis zou hebben? Ondertussen ben ik al wel zover dat ik ongeveer weet wat ik in welke kerk kan verwachten.
Maar écht als voor mij de katholieke op het programma staat baal ik als een stekker want het is niet zo dat ik het door de jaren heen het 'leuker' en 'begrijpelijker' ben gaan vinden.
Tot zover mijn 'lekenmening' die misschien jullie helpt om het te zien door ogen van een ongelovige. Die geen enkele herinnering heeft aan kerkdiensten met kerstmis.
Doe ermee wat je wilt. Ik vind het op zich prima en fijn voor je als mensen het leuk en erbij vinden horen en ervan genieten, van die kerkdiensten.
Ik vind het van je dochter op zich wel slim gevonden dat ze dan de tafel wil dekken. Zo maakt ze wel deel uit van het gebeuren op een andere manier.
groeten albana

Katholieke diensten

Ik heb laatst een katholieke begrafenis meegemaakt, met een dienst van 2,5 uur. Ik vond dat een hele zit, vooral omdat ik het hele 'toneelstuk' al kende. Voor de familie had het echter wel heel veel betekenis. Ik vind dat wel bijzonder, achter ieder ritueeltje zit een diepere gedachte en misschien voelen zij er ook wel daadwerkelijk iets bij. In dit geval werden er ook een aantal persoonlijke verhalen ingebracht. Meestal zijn katholieke diensten alleen het kerkelijke repertoire, en is het enige persoonlijke wanneer de pastoor de familie welkom heet.

Albana

Ja, inderdaad kan het voor 'buitenstaanders' vreemd of saai overkomen. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Rituelen lijken vreemd en ongemakkelijk zonder context en kennis van betekenis. Maar dat is in dit verhaal wel de crux omdat als het goed is de vraagsteller en haar dochter ook katholiek zijn en dus er meer van weten. Daarom zou mij als moeder het woordje saai zo opvallen. Als een van mijn kinderen zou zeggen dat ze het saai vinden dan zou ik ze vragen waarom dat zo is. Het woord saai alleen zegt natuurlijk helemaal niks. Als ik dan een antwoord zou krijgen zoals jij geeft dan zou er iets heel erg mis zijn met de manier waarop ik het geloof over heb gebracht. Ik wil dat mijn kinderen het geloof van mijn kerk kennen en begrijpen en in de context kunnen zien. Of ze wel of niet geloven of deels geloven of een heel ander geloof hebben staat daar los van verder.

Overigens is mijn inschatting (en dat kan heel verkeerd zijn) dat in het gezin van de vraagsteller geloof geen hoofdrol speelt en dat de kinderen waarschijnlijk inderdaad niet zoveel 'weten' van de kerk en het geloof. In die context kan ik mij de reactie van de dochter wel voorstellen. Als je alsnog wil dat ze meegaat naar de kerk dan kan je dit inderdaad gewoon brengen als 'ik wil het graag en ik vind dit belangrijk dus je gaat mee.' Daar is niks mis mee maar dat de dochter het dan saai vindt dat snap ik wel. Het is zo buiten alle context van hun dagelijkse leven en ze kan er verder waarschijnlijk weinig mee.

Voor mij echter zou het woordje saai een trigger zijn om te kijken naar mijn eigen rol en de manier waarop ik kennis, gevoel en geloof heb gedeeld en ik zou daarover in gesprek gaan. Een mooi moment om(on)geloof te delen en te leren van elkaar.

alien

Nils: "Het punt is dat van dwingen naar de kerk gaan, dwingen om te geloven gemaakt wordt." Nee, dat doe ik niet, die dingen haal ik niet door elkaar. Maar ik probeer duidelijk te maken dat het geen zin heeft en raar is om niet gelovigen naar de kerk te dwingen. Net zo raar als een wel gelovige verbieden naar de kerk te gaan. Wat is de zin van in de kerk zitten als je niet gelooft? Dat is hypocriet, in mijn ogen.

Mijn compleet ongelovig opgegroeide man is in de loop van de jaren enkele keren met mij naar gereformeerde diensten geweest (begrafenissen). En hoewel ik zelf al jaren niet meer in die kerken kwam en niet meer geloofde, opende zijn verbijsterde reactie naderhand bij mij nog (stukjes van) schellen van de ogen die blijkbaar nog steeds dicht zaten, nl: hoe vreemd en onbegrijpelijk het allemaal is, wat daar beweerd wordt en gedaan wordt. Voor mij was het allemaal nog heel gewoon en bekend, ook al had geloof ik er zelf niet meer in, maar voor een soort van "alien" uit een andere wereld is het werkelijk niet te volgen, die onwerkelijke verhalen, de sombere boodschap, en de vreemde rituelen. Hij begreep er niets van.

Maar even terug naar Cecile, kerstavond is achter de rug: Is je dochter meegegaan? Hoe ging het?

Oordeel

Zolang de schellen nog niet van mijn ogen gevallen zijn en ik het geloof niet onzinnig vind, houd ik me verder maar buiten de discussie. De (on)bedoelde oordelen komen op een of andere manier hard binnen. Het zullen mijn lange tenen wel zijn....

geen oordeel

Het was geen oordeel, Nils, maar de volstrekt bleue, naieve perceptie van een complete buitenstaander die ik weergaf. Denk je even in dat je geen idee hebt wat avondmaal is, nog nooit een psalm gehoord hebt of iets over opstanding of verlossing gelezen hebt, en je krijgt dat allemaal in een keer over je heen: de toga, de kansel, de stemverheffing, het onbegrijpelijke zingen, een verhaal over een soort van toverkunsten (lazarus die weer opstaat), mensen die een kan met aangelengde wijn doorgeven en iets in hun mond stoppen dat bloed en lichaam genoemd wordt en als hoogtepunt een gebed over de zonden der vaderen. Zou je dan niet verbijsterd denken: wat is dit nou toch voor vreemds?! Voor ons allemaal heel gewoon, maar objectief beschouwd, zonder oordeel maar van een afstandje, toch best vrij rare dingen. Daar had ik zelf nooit zo bij stil gestaan, in die zin een eye-opener dus.

Grappig albana

Katholieken gaan er altijd prat op dat ze losser geloven en meer mogen dan de protestanten, grappig dat voor jou de protestante (geen tand) dienst beter was te doorstaan en dat er zelfs liedjes waren die je kende. Dat er bij de katholieken nog gebrabbeld wordt in het Latijn doet mij echt verbazen. Ik ben maar eens in een katholieke kerk geweest en daar weet ik al niets meer van maar ik wist niet dat ze nog zo verheven boven het volk het Latijn brabbelden!
Overigens dacht ik ook dat alle protestantse en gereformeerde kerken waren samen gegaan in de PKK?

Dalarna

Een rooms- katholieke mis kan in het latijn zijn, in een andere taal of deels in het latijn. De keuze voor welke taal wordt gebruikt verschilt per parochie en vaak zelfs per mis. Zeker met hoogtijdagen zoals kerst wordt er vaak meer latijn gebruikt. Er zijn ook echter ook parochies waarin nauwelijks latijn wordt gebruikt.

Protestants is een soort naam en je hebt heel veel protestantse kerken. Een deel is binnen NL in de PKN opgegaan. Dat geldt voor de gereformeerde, hervormde en lutherse kerk. Echter aangezien een deel van de gereformeerde en hervormde gemeentes het hier niet mee eens waren zijn ze apart verder gegaan. Vaak konden ze zich niet vinden in de theologie van de PKN. Het zijn de wat meer orthodoxe gemeenten meestal die zich hebben afgesplitst zoals de gereformeerde bond (wat verwarrend genoeg een deel is van de hervormde kerk). Verder waren er ook al andere gereformeerde gemeentes die zich al veel eerder afgesplitst hadden. Veel andere protestantse kerken (evangelisch, pinkster, reformatorisch) zijn altijd apart geweest en zijn ook nooit bij de PKN betrokken geweest op enige formele basis.

Overigens

Zou ik niet durven beweren dat katholieken losser zijn dan protestanten. Sommige katholieken zijn ongetwijfeld losser dan sommige protestanten maar het kan net zo goed andersom zijn. Ik vind het nou ook niet echt iets om trots op te zijn maar ik weet dat veel katholieken in Nederland er mee schermen.
Protestantse kerken heb je in alle soorten en maten; van zeer losse en liberale kerken waar nauwelijks in God wordt geloofd en Jezus gezien wordt als een toffe kerel tot zeer strenge gemeenschappen die elk woord van de Bijbel letterlijk nemen.
De theologie en de leer van de katholieke kerk is niet erg los; er zit een zekere orthodoxie in maar er bestaat daarin ook wel ruimte voor mensen met meer liberale of meer conservatieve ideeën. De extreme flanken van de RK kerk zijn het op geen enkel punt met elkaar eens behalve dat ze over het algemeen allebei diep teleurgesteld zijn door de beslissingen van Rome. De kerk kiest namelijk zelden voor de extremiteit.