dochter negeert mij

vergeet

de uitspraak maar'aanspreken alsof hij een kind is'. Ik bedoel meer dat het gewoon geen handige move is; eentje die eerder tegen haren instrijkt en dat is op dat moment niet handig. Hij is over zijn theewater, kalmeer hem; wijs hem niet terecht.

Goede afspraken maken over opvoeding

Je zegt dat je duidelijkere afspraken met jouw man hebt gemaakt. Die afspraken moeten wel zodanig zijn dat jullie op één lijn zijn wat de opvoeding betreft. Of hij laat de opvoeding van jullie dochter aan jou over of jullie gaan er samen over. En dat "uit zijn plaat gaan" màg niet meer gebeuren. Hij mòet zich kunnen beheersen. Je zei dat jullie bang worden in jullie eigen huis. Dat is fout, dit mag niet en schaadt jullie relatie (vader-dochter en man-vrouw). Hij moet daaraan werken, want anders gaat het helemaal fout. Het komt zo respectloos over en bang in huis zijn kan niet. Opnieuw of verder gaan naar de therapie dus. Is een gezinstherapie geen goed idee?

Ik ben 11 en ik zou zeggen ... kijk terug naar wat je fout hebt gedaan
Dit gebeurd niet zomaar
En probeer het beste met haar voor te hebben
Bijv.
Dochter: mam mag ik pleaseeee om negen uur thuis komen ?
Mn vrienden mogen dat ook
Jij:nee half 9 is lang genoeg
Dochter kijkt treurig
Jij: oke dan..... maar geen minuut later en doe rustig aan

Nou goed toch ... zij dr zin en jij bent de baas

relaties

Waarschijnlijk horen mijn berichten inmiddels niet meer in dit topic maar moet ik naar "relaties".
Mijn man valt steeds vaker uit tegen mij of de kinderen en volgens mij zit hij gewoon in een vette midlife crisis. Aan de andere kant hij heeft dit altijd in meer of mindere mate gehad. Hij maakt ons bang met zijn geschreeuw. Ik heb al vaker op het punt gestaan van scheiding (we zijn niet getrouwd). Maar dan doet hij weer zo zijn best om mij om te praten en zegt dat hij niet zo'n vreselijke man wil zijn. En dan gaan we weer vrolijk verder tot het weer gebeurt. Ik durf in mijn eentje de knoop niet door te hakken. Ben bang voor waar hij toe in staat is. Ik wil echt niet meer met hem onder 1 dak leven. Hoe kan ik dit alleen voor elkaar krijgen. ..we hebben samen een huis en samen verantwoordelijk. Allebei een baan. Maar alleen kunnen wij dit beide niet betalen. Ik pieker me suf....

Is heel moeilijk..

..maar dan moet de knoop toch doorgehakt worden. Het is toch geen leven om met een boeman in huis te leven? Als hij is afgekoeld zou ik toch zeggen dat dit de laatste keer is en dat hij anders zijn biezen kan pakken. Er is duidelijk meer aan de hand. Eerst meld je dat jouw dochter een enorm probleem heeft en dan blijkt de oorzaak hiervan de vader (en jouw man) te zijn.

Als ik jou was zou ik contact opnemen met een maatschappelijk werker of een andere hulpverlener (misschien via jouw huisarts) om te kijken hoe jullie verder kunnen leven als hij is vertrokken. Anders maak je jezelf en jouw kinderen nog afhankelijk van zijn boze buien en dan is het einde zoek. Dit gaat van kwaad tot erger. Dus dan moet er een oplossing komen.

Heb je een baan? Hebben jullie een samenlevingscontract? Uiteraard zou hij alimentatie moeten betalen voor zijn kinderen.

Maar misschien is er nog een oplossing voordat het zover komt, misschien relatietherapie?

relatietherapie

Wij zijn al 24 jaar samen en heb heel wat ellende met deze man meegemaak .en vreemd genoeg ook leuke dingen. Ik besef me dat het wat verwarrend kan over komen. ..eerst over onze dochter en nu blijkt eigenlijk dat het niet zo raar is dat zij met haar overgevoeligheid veel last gehad heeft van onze strubbelingen. Maar de laatste tijd ging het best een tijd goed tussen hem en mij. Nu weet ik langzaam maar zeker dat hij nooit de man zal zijn voor mij. Idd alles hangt steeds maar af van zijn buien. Zoals ik al aangaf heb ik vaker op het punt gestaan om hem te verlaten maar ik ben echt bang dat het fout uit pakt. Hij heeft natuurlijk gewoon recht om zijn kinderen te blijven zien. (Zij vinden papa ook steeds minder aardig merk ik). En dan heb ik er geen zicht meer op, wat mij verontrust. Hij heeft ook al eerder gezegd dat hij niets gaat betalen voor hun "4 sterren" leven zoals hij dat noemt. Ik vind hem gewoon erg onberekenend soms. Ik sta er helemaal alleen voor. Heb wel een goede vriendin die veel weet over ons. Zij adviseert me ook om de knoop door te hakken. Ik vind het zo dubbel...ik weet dat hij niet goed is voor ons maar ben tegelijkertijd aan hem gehecht. Herkent iemand dat gevoel? En hulp hebben we van verschillende instanties gehad (oudercursus, psycholoog). Maar het is er toch niet beter op geworden.

scheiden

Mijn exman maakte zo'n drama thuis dat we uit elkaar moesten. Hij kon dat ook niet aan en werd gewelddadig. We hebben nog jaren last gehad van zijn paniek en rottige incidenten en bedreigingen.
Maar omdat het thuis ook niet meer houdbaar was moest het gewoon gebeuren.
Diepe hap lucht en wegwezen.
Ik heb wel zoveel mogelijk de leiding genomen in de scheiding. Convenant opgezet en zaken verdeeld. Duidelijk naar ex wat de bedoeling was. Kinderen gingen 3x per week kortdurend naar hem toe.
Toen de kinderen na weer een rechtzaak toch een heel weekend naar hem toemoesten ben ik zelfs een tijdje meegegaan. Zolang hij er zelf niet gek van opkeek deed ik maar of mijn neus bloedde.
Je hebt in elk geval het voordeel dat je kinderen ouder zijn dan 12 jaar. Dan kunnen ze in elk geval nog zelf beslissen over de omgang met hun vader.
Zoek uit hoe je jullie leven uit elkaar kan halen. Financieel en anders.
Vraag inderdaad, onlangs in een draadje hier, dat hij de kinderen alimentatie geeft en niet jou. Op hun eigen rekening. Als hij dat niet doet kun je altijd later nog beslissen of je daar werk van maakt via de rechter.
Ik heb dat zelf niet bij ex gedaan. Hij droeg bij door kleding voor de kinderen te kopen en muziekinstrumenten e.d. Dat is hij na de scheiding blijven doen zodat het zoveel mogelijk hetzelfde bleef.
Ik denk inderdaad dat je er vanuit moet gaan dat je dan voortaan zelf, ook financieel, voor de kinderen zorgt. Lukt het je wel dan is het meegenomen voor de kinderen, maar je levensstandaard kan omlaag gaan.
Hopelijk kun je een andere woning vinden en een manier verzinnen hoe het moet met jullie gezamenlijke woning. Doe daar voorstellen over aan je aanstaande ex zodat hij er concreet over na kan denken in plaats van zijn gebruikelijke reactie om in woede te ontsteken.
Verwacht geen overleg, maar wees zaken voor en stel je in de plaats van je aanstaande ex, wat zou hij willen en kan daar een gezamenlijke oplossing in zitten wat goed is voor iedereen. Verwacht geen input in een gesprek. Maar stel.

Mijn ex

Heeft waarschijnlijk autisme. Dat werd duidelijk nadat mijn zoon een diagnose kreeg in het autististisch spectrum. Hij heeft ook niet goed met zijn emoties leren omgaan. Daar hebben ze toch meer instructie en uitleg bij nodig. Mijn kinderen leren wel hoe het met emoties zit. Bij mensen met autisme kan emotie heel snel opvlammen en moeilijk beheersbaar blijken te zijn. Je kunt zien dat te voorkomen door geen onverwachte heftige dingen onder hun neus te houden en ze kunnen dat zelf richting leren geven door zelf te leren zaken aan te zien komen en daarmee om te gaan en zich in acute zaken kalm zich eraan te onttrekken.