Dochter: Is mijn moeder te bezorgd?

Goede afspraak maken

Ik ben ook zo'n moeder die blijft wachten tot het kroost weer veilig op het nest is. Niet omdat ik mijn kinderen niet vertrouw, of omdat ik zo'n controlefreak ben, maar ik kan dan gewoon niet slapen. Als ik dan bel of app en ik krijg geen reactie word ik niet relaxter.

Maak van te voren een duidelijke afspraak met je moeder hoe laat je thuis zal zijn en hoe je thuis komt (met iemand meefietsen bijvoorbeeld). Als jij je daar aan houdt hoeft zij niet tig keer te appen. Als ze weet waar ze aan toe is en ze merkt dat jij je er aan houdt kan ze misschien wel alvast naar bed als je met haar afspreekt dat je haar even wakker maakt om te melden dat je weer veilig thuis bent. Misschien mag je ook langer wegblijven als je moeder weet waar ze aan toe is en er op kan vertrouwen dat jij je er aan houdt.

Je schrijft dat als je op kamers gaat je moeder je ook niet meer in de gaten kan houden. Dat is zo. Het gaat ook niet om het 'in de gaten houden'. Het fijne van een kind op kamers is 'wat niet weet wat niet deert'.

skik

ik begrijp jullie beiden heel goed

als moeder zijnde ben je pas echt 100% gerust als je kind weer de voordeur binnen gestapt is, dat is bij mij althans zo. Ook al weet ik dat onze puber in geen 7 sloten tegelijk loopt en hij zich ook aan eventuele afspraken houdt.

Maar ik begrijp ook heel goed dat het voor jou niet fijn is zoals het er nu aan toe gaat. Misschien kun je afspreken dat je wel mee gaat maar dan altijd samen met een collega naar huis fietst en appt op het moment dat jullie op de fiets stappen? Samen fietsen is toch fijner en geeft een veiliger gevoel dan in je eentje.

Ik had zo'n vader

Ik vind het zo apart dat je wel in je eentje mag fietsen, als je moeder zo bezorgd is. Dat lijkt me onveiliger dan een uur later thuiskomen en dan met een groepje fietsen.

Ik weet hoe je je voelt. Ik kreeg op mijn kop van mijn vader als ik in mijn eentje fietste, maar als ik later thuiskwam omdat de rest later vertrok, stond hij ook boos in de deuropening als ik eraan kwam. Het maakte me heel onzeker. Ik wist van tevoren al dat er gedonder was als ik thuiskwam, omdat wat pa wilde niet kon. Namelijk met z'n allen naar huis op de tijd dat mijn vader wilde. Daar heb ik hele vervelende herinneringen aan en ik heb mezelf voorgenomen dat anders te doen.

Hier ook één die op jouw leeftijd een bijbaantje in de horeca had. Lag in een buitengebied, dus we hadden liever niet dat er alleen gefietst werd. We hadden de afspraak dat er een berichtje verstuurd werd zodra het werk klaar was en de ene keer was dat middernacht en als het heel gezellig was, werd het ook weleens half 3. Vanaf het verzenden van het berichtje dat ze vertrokken, gingen we er dan wel van uit dat er niet onderweg nog een half uur gestopt werd om te kletsen, of dat er dan even een nieuw berichtje werd verstuurd.

Wij gingen gewoon naar bed en natuurlijk verstoorden die berichtjes de nachtrust, maar dan hadden we in ieder geval al een paar uur slaap te pakken. Kind heeft nu een horeca-bijbaantje op 10 minuten fietsen en is rond een uur of 10 meestal wel klaar, maar het is zo'n automatisme geworden dat er nog steeds een berichtje komt als hij daar vertrekt. Doet 'ie trouwens ook iedere dag zodra hij weet hoe laat hij ongeveer thuis is van zijn studie. Vinden we handig, i.v.m. vertragingen en etenstijden enzo.

Heeft je moeder je al eens uitgelegd waarom ze liever heeft dat je alleen fietst, dan dat je later thuis bent? En vind je het zelf niet vervelend om alleen te fietsen zo midden in de nacht? En zo ja, weet je moeder dat wel? Toch eens een goed gesprek aangaan denk ik. En dan niet midden in de nacht, na het werk, maar op een rustig moment.

En dat je moeder niet naar bed gaat is haar eigen keuze. Voel je daar vooral niet verantwoordelijk voor.

Succes.

skik

Als ze mij wakker maken als ze thuis zijn word ik juist boos. Ze moeten zo stil mogelijk doen. Je kunt beter afspreken dat ze het overlooplicht aan of juist uit doen. Of iets anders waarbij je, als je wakker wordt meteen ziet dat ze thuis is.

wekker

Hier maak ik altijd een tijdsafspraak èn zet ik een wekker een kwartier later. Het kind dat laat thuiskomt zet dan mijn wekker uit, zodat ik lekker kan doorslapen.

Komt het kind niet thuis, dan wordt ik wakker van de wekker en kan ik alarm slaan oid (gelukkig nog nooit gebeurd). Op die manier kan ik toch gaan slapen.

Triva

I know, voor jou is ononderbroken nachtrust in een licht- en geluidsdichte soort van graftombe heilig ;0)

Sommige mensen kan het de rust geven om in slaap te vallen als ze weten dat hun kind even laat weten dat het thuis is.

skik

Skik

Ja maar waarom moet je daarvoor iemand wakker maken? Zolang je maar meteen ziet dat kind thuis is als je wakker wordt is dat toch genoeg? Als kind in zeven sloten is beland wordt je namelijk ook door kind niet wakker gemaakt toch?

Leg mij dat eens uit? Overigens gaat het hier niet om kinderen die in nacht en ontij naar ongure locaties gaan tot in de kleine uurtjes maar gewoon om elf uur thuiskomen terwijl mijn man en soms ook ik vroeg op moeten. Dat wordt voor het gemak altijd vergeten hier.

Als je net in slaap bent en wakker wordt is het vaak erg lastig om weer in slaap te komen.

je ziet skik

dat V@@s ook een soortgelijke oplossing heeft gevonden waarbij ze niet wakker gemaakt hoeft te worden als alles goed is.

Triva en Melanie

Ik vind het belangrijk om mijn zoon als hij thuiskomt nog even te spreken. Gewoon om er zeker van te zijn dat er geen rare dingen zijn gebeurd. Ik verwacht niet dat hij plotsklaps aan de drugs gaat of bovenmatig alcohol gaat gebruiken maar ik wil hem graag even gezien en gehoord hebben. Ik denk altijd maar dat de ouders van de kinderen waarmee het goed mis gaat dat ook niet vooraf hadden bedacht. Ik moet er niet aan denken dat hij in coma raakt of zoiets en ik heb niets gemerkt vanwege mijn goede nachtrust.
En Melanie, ik doe erg mijn best om mijn bezorgdheid wel met zoon te delen maar dan op zo'n manier dat het hem niet (te veel) hindert. Ik vind 16 jaar en een baantje in de horeca tot 's avonds laat ook behoorlijk 'spannend'. Ik denk dat ik wel open zou staan voor een gesprek hierover (op een moment dat het niet aan de orde is) met de vraag of zoon op een bepaalde datum (dus als het met school prima kan) eens langer zou mogen blijven. En dan een tijd afspreken en een app als je op de fiets stapt (en dan wel binnen fietstijd thuis zijn natuurlijk). De staptijden van mijn zoon zijn in het afgelopen jaar met grote stappen sterk verruimd. Vooral omdat hij zich altijd aan onze afspraken houdt. Dat geeft veel vertrouwen.

Ik heb met zoons de afspraak dat ze een appje sturen als ze vertrekken, en ook weer als ze thuis gekomen zijn. Dan kan ik 's nachts vanuit mijn bed zien of ze er al zijn, of onderweg zijn. Ze moeten vaak een uur fietsen over kleine weggetjes, meestal alleen. Ze zijn nu 17 en 19 (oudste woont niet meer thuis). Deze afspraak hebben we al heel lang, helaas vergeten ze het nog wel eens... Ik ga wel gewoon slapen, meestal is man nog wel lang op.

Zoals ik al zei gaat mijn zoon niet uit maar zit hij met vrienden thuis een film te kijken of is hij laat terug van sport of iets dergelijks. Ik hoef hem echt niet te spreken of hij drank of drugs heeft gebruikt ;)

Das een groot verschil Triva

Hier ook de afspraak dat ze even appen als ze vertrekken en appen als ze thuis zijn.

Meestal ben ik nog wel gewoon op, of in ieder geval wakker. Tja, sorry zo zijn moeders. Maar als ik weet dat ie onderweg is lig ik er op te wachten totdat ik de voordeur hoor. Niet als dat om 11 uur 's avonds is, maar wel als dat midden in de nacht is.
Ik begrijp jouw moeder dus wel TO. Maar ik zou liever hebben dat mijn dochter wat later naar huis zo gaan, maar dan samen ipv om 12 uur en alleen. Heb je dat al eens met je moeder besproken?

Verder zou mijn dochter dat met 16 nog niet mogen. Met 17 wel.

Ja en nee

Ik begrijp je wel en het hoort ook bij werken in de horeca. Na de werkdag nog even gezellig samen zitten en rondhangen. Ik snap dus prima dat je dat wil en ook dat je het laat wil maken en niet op de klok wil letten.
Ik snap je moeder ook wel. Ik zou zelf denk ik geen toestemming geven als een 16 jarige een baantje in de horeca zou willen in de avonduren. Op die leeftijd vind ik dat nog niet geschikt. Maar dat is een ander verhaal.
Jouw moeder vond het wel goed en die nazit hoort er gewoon bij.
Overigens zou ik veel liever hebben dat je later thuiskomt maar dan samen met anderen kan fietsen dan alleen fietsen.

Ik wacht trouwens niet met slapen totdat mijn kinderen thuiskomen. Nu ga ik sowieso laat naar bed dus ik zou om 1 uur nog wel wakker zijn. Voor mij is dat ook niet zo'n punt. Maar als het 3/4 uur wordt ga ik slapen.
Ik heb wel als regels:
a) van te voren melden waar je bent en hoe laat het ongeveer gaat worden (dat steekt niet op een uurtje maar meer zo van 'we gaan uit dus het zal wel heel laat worden' of 'we gaan alleen maar de bioscoop, mochten we daarna wat gaan drinken laat ik het weten.
b) plannen kunnen veranderen. Laat weten als dat zo is 'toch besloten om naar de nachtclub te gaan'
c) reis niet alleen maar ga samen of neem een taxi
d) bel in noodgevallen, ik kom je graag halen, liever dat dan allerlei stunts uitvoeren om thuis te komen
e) laat het weten als je thuis bent (berichtje via de telefoon). Mij wakker maken hoeft niet maar soms doen ze het wel omdat ze even wat willen vertellen. Ik vind dat overigens niet zo problematisch. Ik slaap daarna wel weer verder.

Apart

Ik vind dat jouw moeder een vrij aparte gedachtengang heeft hoor. Mijn dochter is even oud (nou ja net 17 dan), maar zit in 6 vwo, dat maakt misschien wel iets verschil, want zij is overal de jongste. Ik vind het juist belangrijker dat ze niet alleen fietst dan de tijd waarop ze thuis is. Ik ga gewoon naar bed en slaap ook gewoon. Ik wil wel dat ze appt als ze naar huis gaat en als ze thuis is. Als ik dan wakker wordt kan ik even mijn telefoon checken. Maar ik lig niet op die appjes te wachten. Ik wil wel dat als ze onverhoopt toch alleen moet fietsen dat ze me dan wakker belt, dan halen we haar op.
Komende donderdag gaat ze uit in een nabijgelegen stad en pakt dan de eerst trein terug, die gaat 5 uur dacht ik. In juni gaat ze met haar vriendinnen op examen-reis, dan kan ik haar 10 dagen lang niet in de gaten houden. Je moet toch los laten, hoe moeilijk dat ook is. Je had met jouw leeftijd ook al in 6 vwo kunnen zitten (hangt van je basisschool af, hoe lang ze je laten kleuteren) en dan zou je misschien ook in juni op examen-reis zijn gegaan. Dus wat dat betreft heeft ze nog "geluk".

Triva

"Als kind in zeven sloten is beland wordt je namelijk ook door kind niet wakker gemaakt toch?"

Dat is het 'm nou juist. Als ik met mijn dochter zou afspreken dat ze een teken achterlaat om te laten blijken dat ze thuis is, dan zou ik nog steeds regelmatig wakker worden, omdat je niet weet wanneer én of dat teken achtergelaten wordt. Wat als je pas om 7 uur wakker wordt en dat teken is er niet?

Ik word liever één keer wakker gemaakt door haar, dan dat ik vier keer wakker schrik 'hoe laat is het, waar is ze?' of opblijf tot ze thuis is.

Nou scheelt het ook dat mijn dochters niet alleen bij vrienden in de buurt een filmpje gaan kijken maar naar concerten en feesten gaan buiten onze stad dus in het holst van de nacht op stations en pikdonkere fietspaden verkeren waarbij ze het laatste stuk alleen reizen omdat hun vrienden overal en nergens wonen maar niet in deze wijk.

Anyhow, niet iedereen is hetzelfde. Veel genoemde oplossingen zijn hartstikke handig als het bij jou, je kind en de situatie past. Het is niet one size fits all.

skik

Laat je moeder hier meepraten..

Nu lijkt het of je op zoek bent naar toeschietelijker ouders, waarmee je je moeder kunt bewerken.

Wat is de reden voor haar overbezorgdheid? Is ze zelf nooit uitgeweest en heeft ze geen ervaring hoe dat werkt? (Mijn ouders waren ook heel strikt, en achteraf denk ik dat dit de reden was)
Heeft ze een keer een vervelende ervaring gehad waardoor ze huiverig is geworden voor jou. (Ik ben een keer van mijn fiets getrokken in het holst van de nacht, en wilde absoluut dat dochter alleen naar huis toe fietste en zoon brengt vriendin ook altijd thuis).

Mijn dochter had op jouw leeftijd ook een horecabaantje. De afspraak was hier nooit alleen naar huis na middernacht. Kon ze met niemand meerijden dan moest ze bellen om gehaald te worden. Bij haar bleef ik wakker, bij de jongens slaap ik gewoon. Die kloppen even op onze slaapkamerdeur als ze weer thuis zijn, en meestal voeren we nog even een klein gesprekje om de alcoholconsumptie in te schatten. Dat doe ik echt half slapend,de dag daarna herinner ik het me niet meer.

Horecabaantje

Een horecabaantje kan ook zijn in de keuken of bediening van een restaurant wat tot laat 's avonds open is, en dan nog even samen blijven hangen. Daar zijn veel 16-17 jarigen, ik ken er ook een aantal. En die mogen idd niet 's nachts alleen naar huis fietsen (naburig dorp). Evt. wel samen en dan liever wat later. Of de oudste van het stel (net 19) krijgt de auto van moeder mee, maar dat werkt alleen als ze gelijke werktijden hebben.

Moeders blijven niet expres wakker

ze kunnen gewoon niet in slaap komen. Nou ja, velen van hen. Wie weet ontdek je het zelf ook, op een dag. Het gaat niet om 'in de gaten houden', het zit op een ander level.

Spreek een eindtijd af wanneer je thuis bent en houd je daaraan. Dat geeft vertrouwen.
Samen fietsen is veelal verstandiger dan alleen.

het went.

ik had het never nooit niet van mezelf verwacht, maar sinds een aantal weken word ik niet meer wakker als ze thuiskomen. Toen de oudste begon met uitgaan, sliep ik heel slecht, was bezorgd en was bekaf de volgende dag. Andere ervaren ouders vertelden mij dat het went, en dat klopt........

Melanie

Als moeder bezorgd zijn om je kind is geen keuze, dat is een gevoel. Ik vind het al heel wat dat je moeder je als 16-jarige 's nachts een half uur alleen door het donker laat fietsen, ik zou het niet goed gevonden hebben. Je hebt hierboven al meerdere voorbeelden kunnen lezen maar je moeder is echt geen uitzondering. Dat loslaten, erop vertrouwen dat je kinderen gelukkig en veilig zijn zonder dat je het expliciet weet is een kunst op zich (die ik helaas ook nog steeds niet helemaal beheers).
Ik denk vaak wat was het leven toch gemakkelijk toen ik mijn kinderen nog onder mijn vleugels had en ik precies wist waar ze uithingen. Mijn eigen moeder is ondertussen hoogbejaard maar wordt nog steeds onrustig als een van haar kinderen in het buitenland is en pas weer rustig als al haar kuikens weer veilig in Nederland zijn.
Moraal van dit verhaal: wen er maar aan dat je moeder de rest van haar leven bezorgd over je blijft.