dochter heeft schoolstress en -ongeluk

Herkenbaar

Hier ook dochter in 2vwo met zelfde soort resultaten. Alleen is zij wat pragmatischer en optimistischer dan jouw dochter. Waarschijnlijk minder leergierig ook :-), waardoor zij het volhoudt. Ik erger mij heel erg aan die domme houding van veel docenten. Wel weet ik dat het in de bovenbouw een stuk beter wordt. De goede docenten geven les in de bovenbouw. Ik vind dat persoonlijk een slechte situatie, want je wil juist dat in de onderbouw de basis gelegd wordt voor een nieuwsgierige en kritische leerhouding. Helaas wordt dat juist in de kiem gesmoord door veel tweedegraads opgeleide docenten die in de onderbouw lesgeven.
Geen tips dus helaas. Ze zou misschien naar een school kunnen die minder gericht is op toetsen in de onderbowu (vrije school?) maar is ook niet zaligmakend. Of voldoening halen uit andere activiteiten en wachten op betere bovenbouwtijden.

Mentor

Bespreek het eens met de mentor. Het kan zijn dat er weer een of andere vlaag over de school heen is gegaan, waardoor er plotseling zoveel getoetst moet worden, maar dan is het wel goed als er vanuit kinderen/ouders een signaal komt dat het nu wel genoeg is met al die toetsen. Dus ik zou zeggen: bespreek het eens met de mentor.

Tsjor

zus , ot en dan egel

"De goede docenten geven les in de bovenbouw. Ik vind dat persoonlijk een slechte situatie, want je wil juist dat in de onderbouw de basis gelegd wordt voor een nieuwsgierige en kritische leerhouding. Helaas wordt dat juist in de kiem gesmoord door veel tweedegraads opgeleide docenten die in de onderbouw lesgeven."

conclusie; 2de graads docenten zijn minder goede docenten. Boute uitspraak. Het gaat hier om kennis overbrengen, enthousiasmeren en de leerling bedienen in zijn/haar behoefte tot ontwikkeling.
Ik vraag mij werkelijk af wat je onderbouwing is van je uitspraak.

Egel; maak dit bespreekbaar op school. Het heeft te maken met cultuur van de school. Algemene tendens in onderwijsland is dat er steeds meer prestatiegericht onderwijs gegeven wordt. Ik zie ook bij onze kinderen dat de ene docent dit meer uitstraalt dan de andere (en hier zijn dat zowel 1ste en 2de graads docenten).
Misschien past je dochter niet op deze school. Misschien is school zich hiervan niet bewust en staan zij open voor feedback. Zit je dochter wel op het juiste niveau?

Nuancering van je conclusie

Liedewij schrijft '2e graads docenten zijn minder goede docenten'.
Wat ik bedoelde te zeggen is dat er meer goede bovenbouwdocenten zijn dan er goede 2e graadsdocenten zijn. Ik ben met je eens dat zij leerlingen moeten stimuleren kennis te ontwikkelen en te enthousiasmeren. Maar een groot aantal doet dat niet. Ik heb geen wetenschappelijke onderbouwing van mijn bewering. Slechts mijn ervaring (daar heb ik wel veel van).

ogen

Ik had ook een schoolwissel en kwam in 3 vwo op die 'ene' school en had meteen aansluiting, daar is de (sociale) cultuur naar (en ik meen nog steeds).

Dit moet niet te lang voortduren, ik zou ook zeker met de mentor/school gaan praten, maar alvast je ogen de kost geven voor een evt overstap (evt ook die school vlakbij?)en je dochter moed inspreken hierover. Ik vrees dat je in je eentje niet de cultuur van de school kan veranderen.
Die school vlakbij heeft ook weer het voordeel dat ze meer vrije tijd krijgt en die andere heeft het voordeel dat jullie die al kennen.

wat is dat voor beleid?

Slechte docenten in de onderbouw? Helemaal niet herkenbaar. Als dat het beleid van de school is dan moet je er niet zijn.
Zoon in de derde heeft heel goede eerste en tweedegraads docenten. De bioleraar in de bovenbouw staat wat minder goed bekend; zeer academisch maar geen contact met de leerlingen. Zoon kiest dus geen biologie.

voor egel

Mijn vorige reactie gaf geen antwoord op jouw vraag, daarom nog deze. Volgens mij ontwikkelt je dochter momenteel behoorlijke faalangst. Tenzij ze het echt niet naar haar zin heeft op deze school zou ik toch vooral dit met haar bespreken. Wanneer faal je? Hoe erg is dat ? Wat is belangrijk in jouw leven?
Het zou ook een puberteitsdingetje kunnen zijn. Misschien toch niet helemaal lekker in haar vel. Teveel op de tenen lopen. Een eigen identiteit ontwikkelen: wil ik dit wel?
Natuurlijk is het wel slim om dit eens met de mentor te bespreken. Met dochter erbij.

Nou zus

Heb eens medelijden met al die VMBO'ers die die 'goede eerstegraads docenten' gewoon nooit krijgen. Ik vermoed zelfs dat de 'goede tweedegraads docenten' liever voor havo/vwo kiezen dan voor VMBO!

Het ligt nooit aan de kinderen, altijd aan de docenten blijkbaar. Veel kinderen vragen op onmogelijke momenten, dus vlak voor een toets, uitleg over zaken die er niet toe doen. Allemaal om het leuker te houden en geen gewone stof te krijgen terwijl de docent de stof behandeld wil hebben. Maar nee: de docenten zijn dan niet goed want de oogappeltjes zijn nieuwsgierig en dat moet je koesteren.

Faalangst

Veel scholen hebben een eigen faalangsttraining. Daar zou je op school naar kunnen vragen. En anders zelf meer aanbieden aan het opbouwen van zelfvertrouwen en balanceren en omgaan met imperfectie. Misschien wel mindfullness of een goede haptotherapeut.
Het zal ook met de school te maken hebben. Het wordt allemaal steeds 'concurrerender' en meer prestatiegericht en daar kunnen niet alle kinderen goed tegen. Je kunt dat wel wat beinvloeden maar anders zoek je een andere school.
In Japan is dit onderdeel van enorme schooluitval en terugtrekking van kinderen in de vorm van hikikimori. Vaak het karakter van het kind gecombineerd met prestatiedwang van school en ouders.
Het toenemend aantal thuiszitters in Nederland is daar ook een uiting van. Ik zou het zeer serieus nemen.

Margaret

'Heb eens medelijden met al die VMBO'ers die die 'goede eerstegraads docenten' gewoon nooit krijgen. Ik vermoed zelfs dat de 'goede tweedegraads docenten' liever voor havo/vwo kiezen dan voor VMBO!'
Ja, heb ik ook. Ik vind dat vmbo de beste leraren verdient die er zijn. Ook al omdat de meeste kinderen naar het vmbo gaan. Grappige is dat veel goede docenten juist wel kiezen voor vmbo. H/V is in de ogen van veel docenten een stuk makkelijker. Ze denken dan dat gewoon 'het boek doorwerken' voldoende is voor goede resultaten van leerlingen. Helaas worden ze daarin dan ook nog eens bevestigd, want die leerlingen leren braaf wat ze opkrijgen. En verliezen in een moeite door hun echte interesse.

'Het ligt nooit aan de kinderen, altijd aan de docenten blijkbaar. Veel kinderen vragen op onmogelijke momenten, dus vlak voor een toets, uitleg over zaken die er niet toe doen. Allemaal om het leuker te houden en geen gewone stof te krijgen terwijl de docent de stof behandeld wil hebben.'
En wie is er dan verantwoordelijk voor het verloop en inhoud van de les? De docent toch zeker? Krijgen nu de leerlingen de schuld??

De schuld

Door moeder wordt hier de schuld neergelegd: 'Laatst zei de biologieleraar na een geïnteresseerde vraag van dochter iets als: 'maakt niet uit, dat hoef je niet te weten want dat hoort niet bij de toets'. Vreselijke houding, vind ik (hij zal het antwoord zelf wel niet geweten hebben).' Met een behoorlijk denigrerende opmerking eraan vastgeplakt. Zonder de goede man ook maar gesproken te hebben. (ik ben er overigens geen voorstander van dat ouders met dergelijke 'vragen' onmiddellijk naar een leerkracht stappen, je kunt beter je kind leren dat er soms andere prioriteiten zijn dan haar prioriteiten en dat ze soms op de tweede plaats komt met haar vraag; of: hoe kan ze het aanpakken om haar vraag op een ander moment te stellen'; of: ge-interesseerd samen haar vraag oppakken en thuis uitzoeken.).

Tsjor

toch rondkijken

Er zijn zoveel scholen tegenwoordig met een heel andere visie op leren en op kinderen. Welke regio woon je? Ik zou rondkijken als je dochter ervoor open staat. Ik vind dit een heel belangrijk vormende periode voor een kind. Te belangrijk om maar gewoon uit te zitten

het is meer

Dat heb ik mijn kinderen, met name zoon, ook proberen in te prenten. De leerkracht is maar voor een deel belangrijk. Je eigen interesse, motivatie en doorzettingsvermogen is heel belangrijk.
En ik vertelde ze social stories daarover.
Ik had zelf een Duitse leerkracht die aan het dementeren was. Hij gaf altijd een selectie uit 2 toetsen, die slimme leerlingen bemachtigd hadden zodat ze die vooraf konden maken en indienen.
Maar deze leerkracht kon fantastisch vertellen en ik kon het goed met hem vinden en was geinteresseerd. Ik kon op de universiteit dan ook de Frankfurter Schule in het Duits lezen en snappen wat er stond.
Helaas hadden mijn kinderen niet alleen een slechte leerkracht Duits, maar ook steeds verschillenden met veel uitval door ziekte en vacatures. Dat hebben ze nog weleens, tot mijn grote woede, bij de leerlingen geprobeerd neer te leggen.
Maar toen ik dat doorhad heb ik ze thuis meer bijgestaan, meer samen gekeken naar Duitse metalbands, ik had een leerkaart met de vijf grammaticaregels voor Duits. Helaas ontbrak het bij mijn kinderen aan interesse en ze hebben dan ook beiden het vak laten vallen. Jammer maar helaas.
Had ik het maar eerder geweten denk ik weleens. Dan had ik ze gewoon meer thuis uit het boek laten werken, want de methode leek me wel prima. Maar die uitval en die slechte cijfers werkten niet. En ik was te laat om hun interesse te wekken.

bedankt

Beste allen, hartelijk dank voor al jullie reacties. De meeste zijn heel nuttig. Ik zie zo'n beetje drie dingen voorbijkomen in jullie tips en reacties:

* praat met mentor/school hierover. Laat haar evt een faalangstcursus doen. > het lijkt me inderdaad wel heel verstandig om een afspraak met de mentor te maken, ik ga haar mailen voor een afspraak. Een faalangstcursus, daar had ik nog niet aan gedacht. Dochter maakt in andere opzichten niet zo'n faalangstige indruk, stapt graag op nieuwe dingen af bijvoorbeeld. Het is ook wat school betreft veel minder dan bij mij vroeger, maar aan de andere kant moet ik dit toch in de gaten houden. Ik zal het serieus nemen.

* verander van school, of kijk op zijn minst goed rond. De regio is Utrecht en ik heb al bij een school (een waar Mijntje het over had) geinformeerd laatst. Ze dachten daar dat er bijzonder weinig kans was dat er plaats was in 3 gym komend schooljaar. Dochter vindt dat heel erg. Er zijn misschien nog wat opties, die ga ik onderzoeken. En er nog goed over nadenken. Haar vader (mijn man) vindt het misschien niet echt een goed plan dat ze over zou stappen, denkt meer aan doorzetten.

* En tot slot nog wat andere opmerkingen:
- het wordt vast in de bovenbouw beter vanwege betere docenten. > zou wel kunnen ja. In de familie zitten docenten en ik krijg ook wel de indruk dat het gemiddeld zo is. Aan de andere kant ga ik ervan uit dat ze nu al redelijke docenten heeft (met sommige matig) en in de bovenbouw misschien ook wel. Het is meer de schoolcultuur inderdaad: presteren en toetsen en nog meer toetsen.
- Tsjor had kritiek en eigenlijk wel terecht: een denigrerende opmerking die ik maakte over de reactie van de biologiedocent op een nieuwsgierige vraag van dochter (en dat ik de docent volledig de schuld gaf). Margaret noemde ook al dat het blijkbaar altijd aan de docenten zou liggen en dat de oogappeltjes leuk nieuwsgierig zijn terwijl de docenten misschien gewoon de stof af willen maken.
Inderdaad: dit was mijn moederlijke blinde vlek denk ik. Het zou kunnen zijn dat op dat moment de vraag helemaal niet uitkwam. Ik heb die docent wel een keer gesproken bij een 10-minutengesprek, maar zeker niet over dit (en daar is het ook veel te klein voor, ik ga hem uiteraard niet mailen over zoiets!). Het voorbeeld was eigenlijk van mijn dochter, en alleen bedoeld als voorbeeld voor wat zij van de sfeer vindt: voor haar gevoel gaat het alleen om toetsen, de hele dag door. Er zijn er ook ontzettend veel. En de docenten praten er verder ook veel over. Voor haar gevoel is er weinig ruimte voor zelf ontdekken en voor nieuwsgierigheid.
- iemand vroeg of ze wel op het juiste niveau zit. Ik denk van wel. Niet alleen omdat ze op de basisschool nog nooit een andere citoscore dan een A haalde en er nog geen 7,5 jaar over deed, maar ook omdat ze soms wel heel goede cijfers haalt. Misschien is het wel zo dat het uiteindelijk beter is dat ze iets ouder is (hersenrijping voor wiskunde en zo....(?)), ze kan ook best eens blijven zitten wat mij betreft, maar dan liever niet dit jaar.

Nomgaals bedankt!

niveau

Het niveau hoeft niet te hoog te zijn, het kan ook te laag zijn. (Om motivatie effectief vast te houden.)

omgaan met wat er is

Zou het je dochter kunnen helpen om een andere houding te ontwikkelen? Die optie hoor ik niet terug. Ik hoor ook niet dat je met je dochter kijkt hoe ze het beste kan omgaan met wat er op haar af komt. Soms is het zoeken naar de eigen handelingsruimte een goede keuze omdat dat je gevoel van zelfstandigheid vergroot en je gevoel van afhankelijkheid vermindert.

Een les die ook later in je leven nog van pas kan komen.

Resultaten

Zou het ook aan de orde kunnen zijn dat je dochter nu voor het eerst merkt dat ze moet leren/werken om de hoge cijfers te halen die zij gewend is? Altijd alleen maar A's halen schept ook bij haarzelf een verwachting dat zij nu eenmaal altijd goede resultaten haalt. En nu ineens werkt dat niet meer. Dat zal vast een tegenvaller zijn waar ze erg aan moet wennen en/of mee om moet leren gaan. Omdat ze nu niet meer aan jullie en haar eigen verwachtingen kan voldoen is het voor haar onwaarschijnlijk dat dit aan haar ligt (in de zin van: je moet werken/leren om tot een goed resultaat te komen of, ook al werk/leer je hard dan nog kan iets (te) moeilijk zijn en een minder goed cijfer opleveren). Dus zoekt zij, heel logisch, naar allerlei zaken buiten haarzelf: de sfeer op school, de docenten, de prestatiegerichtheid, het steeds maar getoetst worden. Natuurlijk is dit voor haar geen bewust proces, daar is ze te jong voor. Maar misschien is het voor jullie wel het overwegen waard om eens te bekijken hoe zij en jullie omgaan met het feit dat ze niet altijd de hoge cijfers haalt waar jullie aan gewend zijn geraakt.

Veel toetsen?

Ik denk dat op alle middelbare scholen veel getoetst wordt.
Mijn dochter had in de eerste klas vwo ook best veel, later in de 2e en nu in de 3e juist heel weining vind ik. En vindt zij ook. Het zijn hierdoor wel hele grote toetsen over erg veel stof. Ze zou liever meer wat kleinere hebben

Je kan beter niets zeggen dan onzin uitkramen. Gelukkig hebben anderen, oa Karen en jutta nuttiger dingen te melden.

Gloria + Rodebeuk

Gloria, ze vindt alle nieuwe dingen die ze leert soms moeilijk, soms niet echt moeilijk, soms veel, soms zo klaar, soms gewoon veel leerwerk (herhalen voordat het in je hoofd zit) - maar het is echt niet te makkelijk. Ze is ook gemotiveerd om nieuwe dingen te leren en werkt ook best vaak, maar wordt steeds zenuwachtiger voor toetsen en toetsuitslagen (en het misschien blijven zitten als het komende tijd slechter zou gaan). Overigens roept ze *nu* blij uit dat ze een 7,5 voor geschiedenis heeft gehaald (ziet ze op magister), een vak waarvoor ze op dit moment gemiddeld een 5,6 stond.
Rodebeuk, ik praat wel met dochter maar weet niet goed of ik goed kan wat jij bedoelt. Ik heb het ook met haar over hoe groot de 'ramp' (volgens dochter) nu echt zou zijn, die kleine kans dat ze zou blijven zitten. En praat over hoe ze toch enthousiast en nieuwsgierig kan blijven (dat lukt best een beetje). Maar het lukt me niet goed om tot haar door te dringen als ze weer een zenuwachtige bui heeft of met tranen in haar ogen op de bank hangt terwijl ze eraan denkt dat ze maandag weer naar school moet. Ik weet ook niet goed wat ik ermee moet anders dan zeggen dat dat niet zoveel zin heeft - zelf kan ik ook slecht tegen stress. Misschien moet man (kan goed tegen stress) daar wat actiever op reageren.

Karen en Mach

Karen, het is voor dochter soms inderdaad wel tegengevallen dat ze ook wel onvoldoendes ging halen. Ze had wel verwacht dat ze ervoor moest werken. Voor ons als ouders zijn die onvoldoendes voor af en toe ook normaal en wij hadden al niet verwacht dat ze briljant was (wel slim en met een goed geheugen, maar gewoon ook weer niet briljant of zo). Ze vergelijkt zich ook vaak met andere kinderen uit haar klas, die over het algemeen (veel) hogere cijfers halen. Dat is niet leuk, het lijkt zo makkelijk te gaan bij sommigen. Ze zit toevallig ook wel in een erg goede klas, dat heb ik ook wel van docenten gehoord.
Ik denk ook niet dat ze naar allerlei zaken buiten zichzelf zoekt! Haar ongeluk is echt een combinatie van dingen in zichzelf en de school waar ze niet zo'n warme sfeer voelt. Haar basisschool was dan ook wel ontzéttend leuk, sfeervol, bijzonder. Maar ze baalt er ook van dat ze soms een laag cijfer haalt terwijl ze zo goed had geleerd. En dan ligt dat beslist niet altijd aan school / de leraar die de toets moeilijk maakte. Ze weet dat het toch niet allemaal is beklijfd, of dat haar antwoorden kennelijk niet altijd duidelijk waren.
Mach, het zijn bij haar wel echt veel toetsen, meestal minimaal 3 per week. En dat is ook niet alleen maar negatief, want inderdaad: als je een deeltoets hebt, dwing je jezelf om dat alvast te leren en dat helpt weer bij de grote toets. Maar (en sorry, misschien komt hier weer mijn blinde moedervlek ;-): het is wel eens bij me opgekomen dat sommige docenten liever veel toetsen opgeven dan zelf daadwerkelijk les te geven. Want iedere toets gaat wel ten koste van lestijd.

Goed om dit alles nog eens te overdenken, met jullie hulp. Misschien moet ik het toch vooral zoeken in de faalangst. Die heeft ze dan niet op alle gebieden, maar ontwikkelt ze nu wel op toetsgebied (en dat terwijl ze op de basisschool heel erg dol was op toetsen!). Nogmaals dank!

hoi egel

Ik wilde je even zeggen dat ik het bijzonder vind wat je met de informatie doet die hier aan jou wordt gegeven. Je kunt misschien niet zo goed tegen stress maar je bent heel goed in het verwerken van adviezen en "kritiek"!
Verder vind ik je ook eerlijk over de capaciteiten van dochter. Het zou kunnen zijn dat ze het heel lang goed heeft gedaan met haar geheugen maar dat ze nu iets tekort komt op inzichtgebied. Juist bij een vak als geschiedenis kun je dit soms zien. Of ze moet eraan wennen dat het geheugen alleen niet meer genoeg is. Haar bron van zelfvertrouwen kan hiermee aangetast zijn. Je zou ook eens op een andere manier met haar naar de leerstof kunnen kijken. Meer vanuit inzicht, oorzaak en gevolg, en al redenerend. Succes!

Ik denk

Op basis van mijn eigen ervaring vroeger dat je ook niet moet onderschatten hoe pittig het is om het wat minder geweldig te doen. Ik had zelf de pech (lang verhaal) dat ik met een citoscore van 550 naar de mavo werd gestuurd. Waar ik gemiddeld dus altijd minimaal een 8 stond. Havo vervolgens idem. En toen ging ik naar het HBO waar ik voor sommige vakken meer moest doen dan het boek globaal lezen. Ik heb het daar echt heel erg moeilijk mee gehad. Echt huilen als 19 jarige met een zesje... Wellicht kan je haar helpen door te laten zien hoe veel (of hoe weinig) kinderen naar het vwo kunnen. Dat dat halen best bijzonder is. Dat daarvoor moeten werken heel normaal is. Dat haar klas niet 'de vwo populatie' is. Kortom: het wat relativeren. Ze leerde goed, ze leert goed, daar is niks in veranderd, de lat ligt anders, maar ze springt nog steeds prima.

Zit ze trouwens op het Boni, daar hoor ik meer van dergelijke verhalen over, dus misschien zit 'scoren' daar erg in de cultuur?
Sanne

Eens met Sanne

Nu zit je dochter over haar prestaties in de stress. Als jij laat zien dat je haar toch wel waardeert en dat het onderwijs voor veel kinderen geen gelopen race is maar dat het blijft zoeken naar kansen en mogelijkheden en steeds opnieuw beginnen, dan kon ze dat best wel eens gaan inzien.
Het leven is nog lang genoeg. Lukt het even niet, gewoon rustig doorgaan of een andere route kiezen.
En proberen samen te genieten van het leven. Het leven bestaat niet alleen uit school al is dat heel belangrijk. Je doet wat je kunt.
Je kunt zelf proberen om dat rendementsdenken waar we allemaal steeds meer last van krijgen een beetje uit je kind te halen. Onrealistisch om te voldoen aan standaarden die voor jezelf op dit moment niet haalbaar zijn. En geen reden om je eigen leven minder te waarderen.
Voor pubers geldt ook dat ze snel hoog in de boom zitten of de emoties snel kunnen pieken, hoog en laag. Dat kun je ze ook nog uitleggen. Die wanhoop die ze kunnen voelen gaat voorbij, leidt jezelf af, er zijn altijd hoogtepunten en dieptepunten in het leven.

Praten met de mentor

We hebben hier met oudste een zelfde periode doorgemaakt. Op zich deed ze het helemaal niet slecht, gemiddelden tussen de 6 en 7, met wiskunde als zorgenkindje gemiddeld rond de 5,5. Dochter had echter wat vriendinnen die allemaal hoge cijfers haalden, en was er van overtuigd dat ze het allemaal niet aankon. Het hielp ook niet echt mee dat haar vader, net als zij, het allemaal heel zorgelijk zag met allemaal beren op de weg.
We hebben toen een gesprek gehad met de mentor die ook nog eens bevestigde dat ze het hartstikke goed deed en dat je echt geen negens hoeft te halen om een goede vwo-leerling te zijn. Wat ik eraan heb gedaan is vooral heel veel tegenwicht geven aan het zorgelijke, haar op het hart te drukken dat ze slim genoeg is en het echt wel gaat halen als ze haar best blijft doen.
Inmiddels zit ze in de vierde en gaat het gewoon goed. Ze heeft dit jaar twee onvoldoendes gehaald en staat voor wiskunde gemiddeld een 8,5 (waar dat ineens vandaan komt blijft een raadsel . Het scheelt ook dat het meest hevige van de puberteit een beetje voorbij lijkt, meisjes van 13 hebben het volgens mij allemaal wel eens moeilijk met zichzelf en de wereld. En we hebben een beetje hulp van buitenaf (cognitieve therapie) waar ze ook heel veel aan heeft.