U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Dochter (14) friends with benefits
Hoi allemaal!
Ik maak me een beetje zorgen over mijn dochter van 14. Ik kwam er recentelijk achter dat ze regelmatig drinkt, blowt en rookt. Dit doet ze in het park als ze de hond uitlaat. Ze zet dit vervolgens doodleuk op haar snapchat account. Ik merk dat dit komt door een vriend die ze al vanaf haar vierde kent. Ik ken hem dus ook redelijk goed. Deze jongen heeft ook een lichte vorm van autisme. Nu kwam ik er dus achter dat mijn dochter regelmatig met deze jongen afspreekt en ze vervolgens samen zoenen en dat zij hem ook al een keer heeft afgetrokken en hij haar gevingerd heeft. Ze vinden elkaar niet leuk en zijn dus een soort "friends with benefits". Mijn dochter doet het op-zich goed op school (ze zit in 3 vwo), maar door deze jongen komt ze ook aan wiet. Ik wil haar niet verbieden met deze jongen om te gaan, maar vraag me wel af wat ik kan doen, zodat ze niet helemaal ontspoort.
Alvast bedankt voor jullie hulp!
Je hoopt er het beste van
Dat vind ik wel een mooie.
Ik bedoel mijn relaas 'tegen grenzen stellen' (?) ook helemaal niet zo negatief als het (blijkbaar) opgevat wordt.
Ik uitte gewoon wat overwegingen en bedenkingen.
Nogmaals, mijn kinderen zijn weer watjes en ik zou ze best wat minder braaf willen zien zo af en toe. En misschien zou dat wat meer zijn als ik zelf kordatere grenzen zou stellen.
Nu voelen ze zich zelf nu juist wellicht verantwoordelijker dan leuk voor ze is.
Dat maakt ze dan (mogelijk) wel weer tot pubers met verantwoord gedrag, maar wellicht heeft het z'n doel voorbij geschoten en was alles wat relaxter geweest voor ze als die verantwoording simpel bij ouders had gelegen.
Ook watjes ;-)
Ik heb mijn kinderen wel met grenzen opgevoed (zoals wel duidelijk is denk ik) en dat zijn ook hele brave, verantwoordelijke kinderen. Nogmaals, grenzen stellen is niet hetzelfde als botweg alles verbieden. Je biedt juist grenzen zodat kinderen ruimte hebben om zich daarbinnen te bewegen. Jij woont binnen de grenzen van je huis, maar daarom zit je nog niet aan de verwarming vastgeketend. Mijn kinderen weten dat ze binnen de grenzen van alles kunnen doen, maar dat dit niet hetzelfde is als alles maar kunnen maken. Voorbeeld: Dochter ging graag naar concerten. Prima, maar niet alleen (grens) en zorg dat je schoolwerk er niet (te veel) onder lijdt. Maar goed, je kunt opvoeden wat je wil maar het is ook gewoon karakter en daarom is hoe een ander zijn kinderen opvoedt misschien helemaal niet geschikt voor jouw kinderen, en andersom.
Maar ik was erg verbaasd dat er zoveel mensen zijn die bij een kind van 14 blowen, drinken, seks zonder dat ze zelfs maar een beetje verliefd is etc. blijkbaar normaal experimenteergedrag vinden. Ik vind dat niet, dus ik kan me de zorgen van TS heel goed voorstellen. Wat ze kan doen? Wel verbieden! Ik zeg niet dat dit helpt, en dat de dochter het dan braaf niet meer doet. Maar verbieden is een eerste stap, en een signaal dat het dus geen normaal gedrag is. Dat vindt TS ook, anders had ze dit draadje niet geopend.
Ik ook
'Maar ik was erg verbaasd dat er zoveel mensen zijn die bij een kind van 14 blowen, drinken, seks zonder dat ze zelfs maar een beetje verliefd is etc. blijkbaar normaal experimenteergedrag vinden. '
Sterker nog, ik snap niet dat je serieus kunt denken dat je een goede ouder bent als je dit soort dingen goed vindt.
Ik kan je uit persoonlijke en omgevingservaring melden dat dat wel zo'n beetje de leeftijd is dat je gemiddeld dit soort kwesties wel kunt verwachten.:-)
Ik vind het ook normaal
en dat betekent niet hetzelfde als fijn vinden.
Ik zou er als ouder eerlijk gezegd ook niet blij van worden.
Maar het wegzetten als 'niet normaal' helpt je geen steek verder.
En verbieden? Ach, ik blijf erbij dat dat voor de vorm is, en ouders voelen zich daar ongetwijfeld goed bij. Maar of het helpt? Misschien bij een enkel kind, bij andere kinderen juist averechts.
Ik denk ook niet dat verboden gedrag automatisch leidt tot minder van dat soort gedrag.
Hoewel ik ook wel weer ouders ken die hun pubers al voorzien van sigaretten, dat vind ik weer een ander uiterste.
Ik zou het gedrag ook niet goedkeuren, dat ook weer niet. Maar een vrij neutrale benaderingswijze lijkt me wel een vereiste.
Kan best dat pubers dit alleen (iig vast eerder) doen als ze niet best in hun vel zitten. Ook dat heb je als ouder niet altijd helemaal in de hand maar je kunt er wel op insteken.
Toch wel
Dat is allang en uitgebreid aangetoond: verbieden helpt wel degelijk. Kinderen wier ouders drank, roken en vrijblijvende seks afkeuren doen dat minder en later. Maar daar worden we het toch niet over eens.
En mijn kinderen zijn de 14 voorbij (ruim) en nee, dit soort kwesties dook toen niet op. Dat kan geluk zijn, maar het tekent wel mijn beeld. Maar bij geen van mijn vriendinnen / familie is dit gedrag normaal op die leeftijd en ook mijn leerlingen beginnen echt pas later! (Je hoort nogal eens wat....)
Er is een groot verschil
tussen gemiddeld en normaal. Niet alles dat afwijkt van gemiddelden is per definitie niet normaal!
Ik ken ze wel, de pubers die jong in aanraking kwamen met alcohol, drugs en seks.
Gelukkig niet mijn kinderen, daar ben ik ook wel eerlijk in.
Maar ik heb niet per definitie een oordeel klaar over die andere pubers. (of hun ouders)
Uiteraard zou ik zelf als ouder wel heel dicht op ze zitten, hoe jonger hoe kwetsbaarder natuurlijk.
Laten weten wat je vindt
Wat ik wel vind als ik de draad zo lees, is dat als je ergens een mening over hebt ("ik vind het niet normaal om dat zo te doen") het me goed lijkt om dat ook uit te dragen en vol te houden.
Ergens iets van vinden maar er dan niet voor durven gaan staan geeft al helemaal geen goed beeld naar je kind, want dan laat je merken dat wat anderen mogelijk van je mening vinden veel belangrijker is dan zelf voor je standpunten staan.
Dat is weer iets anders dan een ander veroordelen en wegzetten omdat hij of zij dingen anders doet dan je zelf zou doen.
Maar pappen en nathouden geeft het signaal af dat je eigen innerlijke grenzen niet belangrijk zijn, en dat lijkt me voor opgroeiende pubers een slecht signaal.
Dus als je vindt dat er bepaalde grenzen zijn, spreek het uit en sta ervoor. Als je kind zich daar niks van aantrekt leert het in ieder geval dat het okee is om zelf je mening te vormen en je niet iets van anderen aan te trekken.
Ook niet van leeftijdsgenoten die vinden dat je te preuts, braaf etc bent...
Wendelmoed
"Als je kind zich daar niks van aantrekt leert het in ieder geval dat het okee is om zelf je mening te vormen en je niet iets van anderen aan te trekken."
Zal een lekker sociale volwassene worden die geleerd heeft zich niets van anderen aan te trekken!
(gelukkig overschatten de meeste ouders hun eigen vaardigheden om kinderen iets te leren)
Sociale volwassene (misschien een beetje o.t.)
"Zal een lekker sociale volwassene worden die geleerd heeft zich niets van anderen aan te trekken!"
'Je niets van anderen aantrekken' is een belangrijke vaardigheid, net als 'rekening houden met anderen'. Deze vaardigheden kunnen prima worden gecombineerd. Je hoeft niet te kiezen. Je moet wel leren doseren en weten wanneer je beter het één of het ander kunt doen. Wat je van huis uit bent gewend speelt daarin wel degelijk een rol. Daarvoor hoeven ouders niet eens veel opvoedvaardigheden te hebben. Pubers en adolescenten doen vaak wel degelijk wat ze van hun ouders leren (zien en horen), maar ze nemen er soms wel jarenlang de tijd voor.
In de tussentijd lijkt het mij vooral van belang om te begrenzen, voor te lichten en een goede vertrouwensrelatie te behouden.
Mensen (in dit geval Ad) zijn soms zo geneigd om gedrag in een bepaalde leeftijdsfase te extrapoleren naar de volwassenheid. "Als je kind nu dit of dat doet of leert, dan zal hij later zeker wel de overtreffende trap van dit of dat doen." Maar dat is meestal helemaal niet hoe het werkt.