U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Dikke meid
Loo was altijd al een stevig meisje maar in de brugklas begon ze enorm veel afgevallen van 70 kg naar 50 kg.
dat gewicht heeft ze toen nog tot een halfjaar geleden gehad, het afgelopen halfjaar is ze zeker 30 kg aangekomen.
dikke benen, een flinke buik, hele dikke bovenarmen en een onderkin.
Ik heb al heel vaak tegen Loo gezegd dat ze er echt is een keer wat aan moet gaan doen maar ze weigert.
Ik snap ook niet echt hoe het komt. We eten s'avonds heel gezond, ik heb er ook nog over nagedacht om helemaal geen snoep te kopen maar ik heb ook nog 4 andere kinderen die daar wel gewoon normaal mee om kunnen gaan.
Ik heb wel een idee waardoor ze zoveel is gaan eten, 1,5 jaar geleden zijn mijn (ex) man en ik uit elkaar gegaan en sinds dien ziet ze haar vader niet meer.
help! wat moet ik doen? hoe moet ik ervoor zorgen dat ze weer de goede kant opgaat?
Hukp
Ik zou echt professionele hulp zoeken voor een meisje dat zoveel gewicht verliest en aankokt. Begin bij huisarts, vraag om verwijzing diëtiste, uiteraard in overleg met dochter. Bespreek ook met haar of ze met psycholoog wil praten. Dit los je niet delf op door minder snoep in huis te halen of vader dingen te verwijten.
Waarschijnlijk
Haar vertellen dat ze er iets aan moet doen heeft geen nut. Waarschijnlijk weet ze nog eens niet hoe.
Zorg dat ze hulp krijgt en begin bij de huisarts.
je bent niet bepaald behulpzaam.
Ik geef toe: het is moeilijk positief te blijven als je je kind ziet dikker worden. Maar alleen de titel al doet me plaatsvervangend pijn: "Dikke meid" in plaats van, bijvoorbeeld, "Help, mijn dochter komt steeds meer aan".
Je zegt zelf dat je je dochter er telkens mee confronteert: "Ik heb al heel vaak tegen Loo gezegd dat ze er echt is een keer wat aan moet gaan doen maar ze weigert."
Loo weet dat ze dikker wordt, ze ziet het in de spiegel en merkt het aan haar kleding. Dan heeft ze weinig aan een moeder die "heel vaak" tegen haar zegt dat ze er wat aan moet doen. Je zou voor minder je kont tegen de krib gooien...
Dik zijn is niet alleen maar een vorm van "jezelf niet kunnen beheersen". Er zit vaak veel negatieve emotie onder. Niet zelden het gevoel van "er niet mogen zijn", "niet goed genoeg zijn", "falen". Dan is eten de fopspeen waarmee je je nog wel een beetje prettig kunt voelen (foute fopspeen, ik weet het). Een moeder die nog eens (onbewust) regelmatig bevestigt dat je niet goed genoeg bent, er niet mag zijn zoals je nu bent en faalt, helpt daar niet aan mee.
Geef het uit handen want je maakt meer kapot dan dat je goed maakt. Zoek contact met de huisarts en vraag een verwijzing naar een breed in obesitas gespecialiseerde instelling, die verder kijkt dan "gewoon minder vreten". Daar doe je je dochter meer plezier mee dan met telkens opnieuw haar onder de neus wrijven wat ze zelf best weet en haar te betitelen als "dikke meid".
aanvulling.
Papa wil me niet meer kennen en mama wil me niet accepteren vanwege mijn vette lijf.
Hopelijk krijgt dit meisje (niet "die meid") iemand (bijv. een goede professionele hulpverlener zoals hierboven genoemd) in haar leven die wél positief met haar omgaat en voor wie ze meer is dan alleen maar een dikke meid. Zodat ze de snaaierij niet meer nodig heeft om even een gevoel van "lief zijn voor mij" te ervaren.
Nog steeds vakantietijd?
Nee toch?
hij is tenminste aan het proberen zich in een ouder te verplaatsen. Die obsessie met bloot en sex werd wel wat saai.
Mafklappersmarathon?
Zit er een bullshitgenerator achter deze stroom flauwekulberichten? Bij die van zaterdagnacht zag ik een groep jongeren voor me die met een glas in het ene hand en een joint in de andere tegen elkaar zaten op te bieden wie de grootste flauwekul kon bedenken + een bonuspunt voor iedere serieuze reactie van een welwillende forummer. Het gaat nu wel erg lang door.
Nou ja, voor het geval dit wel een serieuze post is
reageer ik toch. Omdat ik het zo schrijnend vind. Kim, zoek hulp voor je dochter. En misschien meteen voor jezelf. Als jij je echtgenoot zo plotseling bent kwijtgeraakt en ineens overal alleen voor staan kun je zelf vast ook hulp gebruiken. Ga naast je dochter staan, zie het als een gezamenlijk probleem (dat is het ook, zeker als het feit dat haar vader niet meer ziet de oorzaak is) en steun haar. Vertel haar niet meer dat ze dik is, dat er eindelijk eens wat aan moet doen, maar zeg haar dat je vreselijk veel van haar houdt en dat je trots op haar bent. En ga dan samen op zoek naar wat werkt. Ik zou inderdaad beginnen bij de huisarts. Ik denk dat een diëtist kan helpen, maar ik vermoed dat jullie op zoek moeten naar de oorzaak.
Heel veel sterkte, en nogmaals, hoe goed bedoeld waarschijnlijk ook, je helpt je dochter alleen maar verder de put in door te zeggen dat ze er wat aan moet doen. Dus benadruk al haar goede eigenschappen (haar mooie ogen of haar, haar doorzettingsvermogen of humor, wat er ook maar van toepassing is). Geef haar zelfvertrouwen. Als ze dat terug krijgt, komt het gezonde gewicht vast ook wat makkelijker weer terug.