U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Digitale controle
Ik heb er moeite mee dat veel dingen van puber digitaal te controleren zijn. 'Vroeger' waren die mogelijkheden er niet, maar tegenwoordig....
Man doet dit toch regelmatig en altijd zijn we het dus oneens of dit mag/kan.
Het begint al met haar cijfers. Nou ja dat kan al een hele tijd en bij alle pubers en ze weet het en...nou oke.
Maar een onvoldoende eens verbloemen voor je ouders dan kan dus tegenwoordig niet meer.
Dan het bellen....de rekening van onze telefoon is online en als die hoog is logt man in om de oorzaak te achterhalen en altijd is dat dus puber die b.v. tig 06-nummers heeft gebeld op ook nog ongelukkige tijden zodat het duur is. Dan nog mobiel van dochter (doet ie gelukkig nooit, maar het kán wel) de rekening daarvan geeft ook nog aan wáar ze was op welk moment (de verbinding staat aangegeven, via welke satteliet of station of hoe dat ook heet), je zou dus elke stap die ze doet vrijwel kunnen controleren.
Nu doen we dat niet, maar ik weet dat omdat wij allemaal hetzelde abbo en rekening hebben en die van ons ook zo zijn. Als je zou willen zou je ook nog kunnen opzoeken (op internet, vrij gemakkelijk) naar wie ze heeft gebeld aan de hand van de nummers, dat doe ik wel eens met de huistelefoon als iemand ons meermalen heeft gebeld en ik geen idee heb wie het is/was (is dus altijd een bekende). Als je zou willen zou je ook nog aan de hand van de pinbetalingen kunnen kijken op welke plekken ze pinnen...etc. etc.
Vroeger kon dit gewoon niet. Was je buiten/alleen dan was de kans als je iets deed dat nog mocht niet erg groot dat je ouders er van huis uit 'achter' kwamen. Wij belden dat het een lieve lust was en nooit was er 'bewijs' dat wij dat waren (wel vermoedens w.s.), vriendjes belde ik rustig als mijn moeder er niet was, ik herinner me zelfs dat mijn vriendin d'r vakantieliefde wel eens belde zonder dat haar ouders een idee hadden (wat kostte dat wel niet?).
Ik heb regelmatig discussie met man, het cijfers nakijken á la. Maar voor de rest is privé, dat moet je niet 'willen weten' vindt ik. Iedereen heeft recht op een stukje privecy, ook pubers vindt ik. Zoals de huistelefoon dat vindt ik al te ver gaan. Man dus niet. Gelukkig is man het een beetje met me eens...dus kijkt hij alleen de telefoon na als het echt een extreem bedrag is (gebeurd bijna nooit), maar toch...het geeft me een naar gevoel, alsof ik de kinderen bespioneer/controleer.
Hoe denken jullie over zulke dingen?
Of kijken jullie er nooit naar omdat je je er niet bewust van bent? (kan ook nog natuurlijk)
Het idee dat je dus alles van elkaar zo'n beetje kan nakijken (ook van man en mij dus) benauwt mij ook enigzins. Ik zou willen dat het gewoon niet kon, maar de werkelijkheid heeft mij ingehaald.
groeten albana
Albana
Ik ben het wel met je eens, beetje controle, zeker op belangrijke zaken, is goed, maar je hoeft niet constant alles in de gaten houden. Opgroeien gaat met vallen en opstaan, ook voor pubers en zij moeten hun eigen fouten mogen maken. Het is heel verleidelijk alles in de gaten te houden en ik heb mezelf er zeker ook wel eens 'schuldig' aan gemaakt, maar ook een puber heeft recht op privacy en alles wat kán hoef je nog niet te doen. Ik weet zeker dat het me mateloos geirriteerd zou hebben als ik vroeger zó gecontroleerd werd 
Controleren
Afgelopen zomer had ikzelf ineens een hoge rekening van mijn mobiel en dan ga ik zelf ook controleren wat ik anders heb gedaan.Als de rekening van onze huistelefoon ineens veel hoger is,controleren we dat ook.Rekening van mobiel dochter niet,ze heeft abonnement en is die hoger krijgt ze geen zakgeld,maar dan ga ik niet kijken met wie ze gebeld heeft.
Verder moet ik wel bekennen dat ik haar controleer.Ik zie dat oo kals een soort beschering die een 4 jarige nog wel nodig heeft.
Vroeger was het toch een stuk makkelijker,telefoon stond in de woonkamer,ouders wisten met wie je aan het bellen was.Natuurlijk belde ik ook weleens stiekem,maar dan wel met iemand die ik kende.Nu weet je door hyves en msn niet meer met wie je kind allemaal contact heeft.Telefoonnummes worden uitgewisseld.Vroeger wisten mijn ouders toen ik 14 was,precies met wie ik omging,je had klasgenoten,vrienden en dat was het.De wereld van mijn dochter is veel groter en enger.Ik controleer nog regelmatig haar telefoon,ze heeft hem altijd bij,maar dan vraag ik hem en kijk ik welke numers ze erin heeft staan.Ik kijk ook mee op haar hyves,ze heeft meer dan 300 vrienden,waarvan ook jongens die ze niet persoonlijk kent,ik vind dat ik dat wel in de gaten mag houden.
Dus ik ben het met je eens,hoor albana,je hoort je puber niet te controleren,maar als het fout gaat met je puber,dan kan het soms ook wel nodig zijn.
Dat van die mobiele telefoonrekening dat je zelfs kunt zien waar ze was, toen ze belde dat wist ik niet eens.
Dat gaat wel erg ver.Nu weet ik niet hou oud jou puber is,ik weet nu nog wel waar mijn dochter is,maar ik kan me voorstellen dat als ze straks 17 0f 18 is dat ik dan niet hoef te weten waar ze die dag gepint heeft of gebeld.
Ojaaa,vroeger had ik ook al een puntenkaart,om de zoveel tijd moest die ondertekent mee terug naar school,ik kon dus ook geen onvoldoendes verbergen.....wat had ik een hekel aan die kaart en de preken die ik erbij kreeg.
Kun je bij jullie de punten digitaal bekijken dan?Mijn dochter heeft ook nog ouderwets een kaart die ondertekent wordt.
Couldn't agree more!
Ik heb hier alleen ervaring met dat digitale cijferlijstsysteem, en ik vind het vreselijk. (Kind mobielt niet, en is ook niet bezig met profielsites.)
Het vervelende van dit soort digitale controlemogelijkheden is dat vertrouwen helemaal niet meer nodig is. Chargerend gezegd groeit er dus nu een generatie op waarvoor vertrouwen geen factor van belang is.
Ouders hoeven niet alles te weten.
Pelle
Dat heb ik toevallig laatst met haar doorgelezen.Maar daar daar toch ook weer dat ouders betrokken moeten blijven bij het hyves-gebeuren.
Dan haar vrienden,rond de 300 is nog niet zoveel,hoor.Gemiddelde van haar vrienden is tussen de 500 en 700,een paar hebben er meer dan 1000.Vorig jaar had ze inderdaad iets te uitdagende foto's erop staan,ze was toen 13 zich nergens van bewust,deed wat andere ook deden,foto''s eraf gehaald,na paar dagen weer terug op hyves,toen heb ik hyves verwijderd.Toen stond ze zo voor schut bij haar klasgenoten.Na een paar maanden tweede kans ,maar met afspraak alleen klasgenoten en echte vrienden,is poos goed gegaan,had ze rond de 80 vrienden,maar je bent gewoon een loser als je niet meer dan 100 vrienden hebt.Er werd om gelachen,ze kreeg krabbels van :wat ben jij vriendloos enz.Ik snap dat ze erbij wilt horen.Ik denk dat je nog beter geen hyves kunt hebben dan als puber maar 100 vrienden.We gaan nu wel de goede kant op met hyves ,ze heeft er nu een paar leuke foto's op staan,haar wie wat waar vult ze niet in.Ik merk dat ik ook wel minder controleer,maar laat het niet helemaal los.
Maar ik vind gewoon wel dat als je puber begint op hyves dat je dat goed in de gaten moet houden.
Tja en vertrouwen,dat ik kijk is niet zozeer dat ik mijn dochter niet vertrouw,ik zie het meer al zuinig zijn en bezorgt om mijn dochter.Dat leg ik haar ook uit.
Net als met die foto's,ze wist het echt niet.En misschien heb ik daar wel een te groot punt van gemaakt,ik heb het een poosje in de gaten gehouden en veel jonge meisjes hebben even zo een periode.Achteraf was ze wel geschrokken.en dan is ze toch ook wel blij dat ik ingegrepen heb.Mijn dochter heeft die begeleiding echt nog nodig,dat weet ze zelf ,na een paar vervelende ervaringen en vind mijn bezorgdheid enorm fijn op het moment.
dus ze mag meedoen met haar klasgenoten ,ze hoeft niet de sukkel van de klas te zijn,maar wel met mij als ruggesteun.
Het groeit buiten proportie
De mogelijkheden om je kind (of desnoods je man of een ander gezinslid waarvan je toegang tot bepaalde paperassen hebt) te controleren groeien wat mij betreft de spuigaten uit.
En ik ervaar het net zoals erykah al aangeeft....vertrouwen is niet meer nodig. Want áls je wil is alles te checken.
Oke er is wat meer sociale omgang op de digitale weg. Maar telefoon's die waren er vroeger ook. En mijn moeder wist écht niet met wie ik allemaal omging. Wel ongeveer en met wie ik écht héél vaak optrok, maar ik heb wel eens maanden een vriendje gehad zonder dan zijn of mijn ouders dat wisten. Mijn vriendin had een vakantie vriendje en heeft daar heel lang mee gebeld en is er zelfs verschillende keren heen geweest en dat wisten alleen haar beste vriendinnen (ouders dus niet). Zo zie ik dat hyves en msm ook....dat zijn allemaal vage kenissen, zoals wij vroeger 'vage kenissen' hadden uit de disco of via, via andere vage kenissen... (vrienden, van vrienden van...) of van 's een keer 5 minuten kletsen op een feestje van een andere vage kennis) dus wij hadden dat ook en vast ook wel minstens 300 (ik denk nog véél meer). Ik denk ook aan mensen die je niet eens ooit gezien had, maar die jouw schijnbaar wel gezien hadden (potentiele engerikken) en je dan aanspraken of belden.
Dat van die telefoons en de verbinding die ze maken zie ik op mijn eigen afschrift, dus die van haar zal wel hetzelfde zijn. Die bekijk ik digitaal...zij heeft nog geen account, mocht ik dat willen dan maak ik er 1 aan (rekeningnummer+naam is bekend) en hoppa ik kan er in.
Op rekeningen kan je ook een account aanmaken en ziedaar waar en wanner ze wat gepind heeft (doen we ook niet hoor), maar dat zou je ook kunnen zien. Het schept ook een soort 'verplichting' of druk, dat je áls het kan ook enigzins moét controleren...want stel je voor...en dan heb je het niet gedaan en is het je eigen schuld ofzoiets.
Zoals met die cijfers. Je kan op je account, krijgt daar van school wachtwoorden etc. voor en als je dan op een ouderavond geen enkel benul hebt van cijfers wordt je toch bekeken alsof je van een andere planeet komt. Bij dochter op school kan je ook zien of ze verzuimt heeft (hoeveel briefjes van ouders mijn broertje wel niet gemaakt heeft zal ik maar niet tellen) en zelfs of dat verzuim na bellen/briefje etc. was. En huiswerk wordt ook door leerkracht bijgehouden, als ze moeten leren voor iets en het staat digitaal kan een leerkracht zien of leerling heeft ingelogd en hoe vaak en hoe lang...gewoon even zeggen dat je geleerd hebt is er dus niet meer bij, je moet daadwerkelijk je toetsenbord beroerd hebben wil er actieve tijd worden geregistreerd, opvallende dingen hiervan staan allemaal voor ouders toegankelijk on-line dus. Je móet wel meekijken, zou je iets 'willen' (ermee op school). Stelt je kind staat slecht voor bio, dan kan je dus kijken naar haar huiswerkgedeelte en naar haar verzuim etc. want als je anders een gesprek aangaat met die leraar zal die dat ook van je verwachten dat je dat weet.
Ik vindt dat gecontroleerd niet 'prettig' , voel me er zelfs ongemakkelijk bij.
Man volgt de redenering van: Ik moet het betalen dus heb ik ook 'recht' om te zien wie waar en hoelang belt. (zit wat in) En hij wil het ook zien om andere 'rare' dingen uit te sluiten (spookrekeningen ofzo).
Dat ze nog 'begeleiding' nodig hebben ben ik maar voor een gedeelte eens. Ja natuurlijk, maar begeleiding vindt ik héél wat anders dan controle. Controle is altijd achteraf. Het leed is al geschied en daar kan je op aanspreken....En zeggen hun leven te beteren. Maar moeten wij nu zóveel handvaten krijgen om die controle uit te oefenen??? Het zou wat 'moeilijker' moeten zijn en wat lastiger voor ons. En pubers zouden wat mij betreft meer 'rechten' op privacy moeten hebben.
Zoals die cijferlijst die je ouders moesten tekenen, die vervalsten genoeg mensen die ik kende (ik was zelf van de hoge cijfers, voor de zekerheid dus deed het zelf niet), ze vervalsten óf de handtekening van hun ouders óf maakten een tweede lijst en lieten die zien (of een oude). En sommigen lieten 'm vanaf het begin gewoon weg nooit zien. Nu krijg je een brief thuis met uitleg van het account van school en hoe je inlogt etc. en na een 6 maand nog een keer etc. etc. En als je dat niet doet komen ze erop terug in oudergesprekken (nooit meegemaakt, maar dat hoorde ik) en helpen ze je desnoods met inloggen door het voor te doen/te leren.
Er is (voor een puber) geen ontsnappen meer aan...aan al die controle en dat lijkt me niet goed voor een ontwikkeling tot zelfstandig persoon.
En als ouders kwaad zouden willen, alles zouden willen weten kan puber niet eens meer 1 misstap maken. Ze zouden het meteen weten en er over beginnen, straf geven of wat dan ook.
Terwijl ik denk dat het veel leerzamer is als pubers bepaalde dingen 'zelf' ontdekken door eigen fouten te maken en daar ook zelf achter te komen.
En dat zit er amper nog in.
groeten albana
Nee lara pre-paid kan ook
pre-paid kan je ook controleren door een account aan te maken...ja jij hebt de behoefte nooit gehad, maar het kán wel.
En je 'denkt' dat ze eerlijk zijn...maar zeker weten doe je dat niet, toch? En dat je hun vrienden kent.
Dus net als jouw en mijn ouders.
(en ik mocht ook veel, héél veel....dus dachten ze ook dat ze alles wisten, maar de werkelijkheid was anders)
groeten albana
Albana
vroeger had je inderdaad ook vage kennissen,nu kom ik uit een klein dorpje,dus zelfs mijn vage kennissen kende mijn ouders wel.Alleen de kennissen van school niet.Vage kennissen weten nu wel heel veel van je .Maar nu wordt meteen elkaar opgezocht op hyves,ziet iedereen je foto's ,met wie je omgaat.Jeugd controleert elkaar zelf ook op hyves.Ik had vroeger toen ik 13,14 was geen vage kennisen,zeker geen jongens,van 20 en die liet ik zeker geen foto's zien van mezelf in bikini.Dus er worden geen foto's op hyves gezet zonder mijn goedkeuring ondertussen is dit niet meer nodig,maar ik heb haar daar even mee moeten helpen.
Ik heb met verbazing jou stukje gelezen over school.Dan woon ik echt nog in een achtergebleven gebied in Nederland.Wij krijgen een mailtje waarin de datums van de toetsen staan.En verder een cijferlijst die ondertekent moet worden.Als leerling ziek of afwezig is een briefje van thuis.en je wordt uitgenodigd voor een 10 minuten gesprek 1 keer per jaar en anders alleen als het nodig is.Erg ouderwets dus.Maar eigenlijk verplicht school jullie om je kind te controleren en alles bij te houden.Dat gaat erg ver.Hier kan alles nog vervalst worden.
De redenering van je man kan ik wel volgen hoor.Ik weet dat ik vroeger ook eens een vriendje had waar ik veel mee belde rekening was toen ook erg hoog,toen heb ik een bepaalt bedrag terug moeten betalen.
Maar het is inderdaad wel erg veel hoe je je puber kunt controleren.
Aan de andere kant,ik verzeker je,ook al controleer je,mistappen maken ze toch wel hoor.Als er afgesproken wordt om drank mee te nemen naar een logeerpartij gaan ze dat echt niet krabbelen naar elkaar.Als ze zich op school misdragen komt dat ook niet op hyves en stiekeme afspraakjes kunnen ze nog maken.Dat is dan weer een voordeel van een eigen mobiel.
Ben nog verbaasd over hoe het bij jullie op school gaat.
Ojaaaa
Dochter had een vriendje waar ze niet mee om mocht gaan,als ze naar haar paard ging werd onderweg even gebeld en kwam hij naar de stal,ze ging met vriendin naar het zwembad en hij was er ook enzenz.Nu mag ze ondertussen wel met die jongen omgaan en was zijn mobiel gestolen,moest ze naar zijn thuis bellen.en dat durfde ze niet,want stel je voor dat zus of ouder oppakt.zie je, zo was het vroeger met mij en mijn vriendinnen,je belde niet zomaar een knul op.Stel je voor dat pa of ma opneemt.Tegenwoordig gaat het zoveel makkelijker en heeft de jeugd in mij beleving veel meer mogelijkheden om dingen stiekem te doen en af te spreken.
Wel dus
En dat weet ik zeker, tenminste als ze nog 18- zijn. Ooit had dochter (toen ze nog 13 was ofzo) van die rot-sms-jes, je weet wel...van die betaalde. Afijn ik naar de telecomwinkel (merk waarvan ze dus pre-paidkaart had) en klacht gemeld, ik kreeg (ja écht ik kreeg, dus zonder betalen) een nieuwe simkaart, pre-paid. En toen hebben ze het me even uitgelegd...anders had ik het w.s. ook niet geweten. Schijnt dat je daar als ouder van een minderjarige 'recht' op hebt. Nu heeft ze die pre-paid niet meer, ze heeft nu een abbo (van 5 euro), dezelfde als man, ik kon hun vrij goedkoop bij dezelfde provider inbrengen (met korting) als ik heb.
Dus dat is ook wat ik bedoel...je zóu het kunnen doen, wil niet zeggen dat je het ook moet doen. (helemaal juist niet, wij kijken ook niet op haar mobiel account.)
Maar juist dat het kán...maakt dat niet ook dat je het 'zou moeten' doen? Want stel dat het wel 'mis' gaat en je hebt niks door...Verwijt je jezelf dan niet dat je het niet wist....het niet wilde weten, terwijl het wel kon? (dat vraag ik mezelf dus af)
Idem met bankgegevens, die zou je dus ook kúnnen opvragen als ouder zijnde. En dan kom je erachter dat je 17-jarige al diep in de schulden zit...is het dan ook niet aan jouw verwijtbaar als ouder dat je het dan niet wist? Niet eerder wist...omdat je ze niet wilde controleren en dat wel gekund had?
Het was toch veel simpeler als het gewoon niet zou kúnnen. Dan hoef je je ook niet zulke dingen af te vragen.
Die ik me dus wel afvraag...
groeten albana
Dat van school emma
is ondertussen al vrij 'gewoon' heb ik gemerkt. Bij dochter op school is het al zeker een jaar of 7 'gangbaar'. Toen ze het eerste jaar op school was (nu 4de jaars) was zelfs het laatste jaar dat ze nog een papieren tussenrapport. Nu krijgt ze alleen nog een papieren 'eindrapport' en dat is alles. En wij wonen ook in een 'achtergebleven gebied' ver weg van de randstad (euh 240 km zelfs), maar schijnbaar lopen ze hierin voorop. Maar ondertussen merk ik ook hier dat het meer en meer gewoon wordt, want ik zie regelmatig draadjes erover. Hier hebben trouwens álle scholen het in de omgeving. Er is zelfs 1 school die al zeker 8 jaar compleet digitaal is, school zonder boeken dus. Was toen een of ander voorbeeld-project. Maar ondertussen doet de rest er niet voor onder.
En ik weet dus ook niet of het wel een verrijking is al die controle-mogelijkheden.
Misschien is het juist wel een verarming...qua vertrouwen dan.
groeten albana
Vertrouwen
ik begrijp niet hoe je de link kunt leggen tussen dat er geen vertrouwen meer nodig is en digitale controlemogelijkheden. Ik doe erg weinig aan controle. Het is dat je het hier noemt, maar ik sta er niet eens bij stil dat ik de resultaten van mijn dochter via internet kan bekijken. Wij hebben inloggegevens gekregen, maar ik gebruik dat dus niet. Ik betaal de telefoonrekening van mijn oudste dochter, dus als het moet wil wel inzage. Ik controleer de bankrekeningen niet. Er zal heus wel eens iets gebeuren waar ik niet vrolijk van wordt, maar ik ga uit van vertrouwen. Ik wil ze kunnen vertrouwen zonder om de haverklap informatie te zoeken. Als je dat toch veel doet zie ik dat niet als plaatsvervanging voor vertrouwen, maar als uiting van wantrouwen. Blijkbaar ga je dan uit van het negatieve.
Toen mijn dochters jonger waren heb ik wel msn gesprekken nagelezen. Ik hoorde dat het vervelend toe kan gaan via msn dus als oplettende moeder vond ik dat ik die gesprekken af en toe moest inkijken. Ik trof nooit iets aan wat echt niet door de beugel kon.
Ik zie de mogelijkheden om je kind via internet te controleren niet als vervanging van vertrouwen. Het enige wat ik als nadeel zie is dat een kind zich er minder vrij door kan voelen. Het idee dat je ouders over gegevens kunnen beschikken zou zo'n onvrij gevoel kunnen vergroten. Maar als ik het leven van mijn dochters naast dat van mij leg, is hun vrijheid véél groter dan hoe het in mijn jeugd was. En mijn vertrouwen in mijn dochters is denk ik ook veel groter dan het vertrouwen van mijn ouders naar ons toe. Misschien vooral omdat ik geen tot nauwelijks gebruik maak van alle controle middelen die ik als ouder tot mijn beschikking heb en ik dit dus niet als negatief symptoom van de 'moderne tijd' ervaar, dat ik het probleem niet zo zie.
Maar als het niet kon
Albana ik snap heel goed wat je bedoelt maar als het niet kon en je kinderen zich diep in de schulden werkten zonder dat je het wist? Dat is ook een hele lastige situatie.
Bij mij in de familie is dat voorgekomen. Kon wel gecheckt worden maar werd niet gedaan en kind, nu bijna dertig, loopt nog steeds in de schuldsanering.
Het is een hele moeilijke balans.
Mariel
Het wordt van je 'verwacht'
Op school merk ik dat het van jouw als ouder ook 'verwacht'wordt dat je dus die cijferlijst bij houd en ook de verzuim nakijkt enzo.
Als je voor een oudergesprek daar zit wordt er ook gepraat in de trant van : "U hebt gezien dat u dochter een voldoende staat voor biologie, maar dat ze nooit leert en daar maak ik me wel zorgen over m.b.t. haar examen..."(biologieleraar zegt dat) of de mentor: " Ja, uw dochter komt wel eens laat aan zoals u weet, maar omdat ze ver moet fietsen noteren we dat wel, maar heeft ze 15 minuten respijt voordat ze straf ervoor krijgt.." (dit omdat de weersonstandigheden mee kunnen spelen). Nou kijken wij dus nooit bij het verzuim gedeelte waar ook de aantekeningen over het leren genoteerd worden...Wij kijken alleen haar cijfers na en praten er dan ook met haar over (meestal zo om de 2 á 3 maand). Nu is dochter wel zo'n kind dat die meteen vertelt of ze onvoldoendes heeft of te laat was daar en daar door, dus ik ga ervan uit dat ik het meeste wel weet....maar zéker weten doe ik dat niet (omdat we het niet nakijken dus). Maar school, gaat daar wel van uit...omdat ze zien dat we inloggen regelmatig.
Zo denkt man ook, je 'hoort' het te doen als ouder...je bent het enigzins 'verplicht', anders verwaarloos je je verantwoordelijkheden. Zoiets.
En school bevestigt dus zijn ideeën hierover.
Maar ik zie dat heel anders. Ik zou liever zo min mogelijk weten. Die cijfers á la. Dat zie ik dan maar als een soort moderne cijferkaart. Maar voor de rest zou ik liever op vertrouwen gaan. Maar wat verwachten andere 'instanties'? Dat is de vraag. Verwachten die niet ook meer van ons? Dat we die handvaten die gegeven worden dus ook gebruiken?
En Mariel, dat is zo...het is altijd ellendig, maar zou je jezelf niet nóg meer verwijten maken als je het met gemak hád kunnen voorkomen?
groeten albana
Albana!
Ik zeg wel eens gekscherend, over de school van zoonlief, kak-school. Er wordt van uitgegaan dat je A. een computer thuis hebt met internet en B. dat je altijd op de schoolsite in kunt en wilt loggen. Ik kan me er bláuw aan ergeren, omdat de dingen die ik wil weten er niet op staan/kunnen en de dingen die ik niet wil weten wel. Ik kan inderdaad cijfers en verzuim inzien, ik kijk er nooit. En de voortgang van projecten enzo ook allemaal, kijk ik ook nooit.
Van de week bleek de uitnodiging voor de rapportbespreking (het kerst-gesprek za'k maar zeggen)er al op te staan, maar aangezien ik niet op de site kijk wist ik het dus niet. Bovendien, dat vind ik dan weer suf, kun je níet via de site een gesprek "boeken". Dat lijkt mij nou weer handig.
Je moet overigens wel drie slagen om je arm houden bij de cijfers op een website. Die zijn net zo op tijd en correct als de docent die ze in moet voeren.
Tirza
Voor dochter zelf wel handig
Mijn dochter kijkt haar cijfers wel via de schoolsite na en komt toch wel eens tot de conclusie dat een cijfer niet klopt. Daar kan ze dan toch mooi achteraan. Voor de leerlingen zelf is het wel praktisch dus.
Ik zal wel suf zijn, maar als een leraar bij een 10 minutengesprek zegt ´u heeft kunnen zien dat ...´ dan denk ik niet verder dan dat ik het rapport van mijn dochter onder ogen heb gehad. Die gesprekken zijn namelijk altijd na de uitreiking van een rapport. En als ze iets anders willen bespreken dan hebben we daar ook vaak wel een papieren berichtje van gekregen. Gelukkig is het bij ons dus nog niet zo dat de enige weg de digitale weg is.
Hier valt het wel mee
Ja, cijfers zijn via website bij te houden, zowel voor ouder als kind. Dat vinden wij allemaal (inclusief kind in brugklas) heel praktisch en goed te controleren (door kind). Ook verzuim staat vermeld, ze hebben zelfs een aparte code voor de ortho (beugelklantjes).
Aan het eind van de periode krijgen we keurig een rapport (A4 uitdraai) met cijfers en uren verzuim, verdeeld in geoorloofd en ongeoorloofd.
Hier stopt de digitale controle voor ouders. Ik kan niet zien of ze haar huiswerk heeft ingeleverd, huiswerk online gedaan heeft, etc. Er is wel een online huiswerkplek en mailplek. Daar heeft dochter een account voor, wij niet.
De 10-minutengesprekken zijn aangekondigd via de website maar ook op papier. Inleveren is op papier (helaas).
Ik vind dit het juiste niveau van informatie. Als ouder is het goed op de hoogte te zijn van de cijfers (gaat het een beetje goed) en het verzuim (gaat kind wel naar school). Meer hoef ik niet te weten.