De twijfelende opvoeder

Ach ja, plannen maken kan altijd

Ging je thuis bevallen of in het ziekenhuis?
Ik was thuis van plan, maar de baby lag in stuit.

Ging je borstvoeding geven of niet?
Jawel. Dat heb ik een hele tijd volgehouden, al doende werd ik steeds gemotiveerder.

Ging je baby op een eigen kamer, bij jullie op de kamer of bij jullie in bed.
Baby had een eigen kamer, dat was een soort vanzelfsprekendheid, dat leuke kamertje, en ze lag vaak bij ons in bed

Gaat je kind naar de kinderopvang of word je thuismoeder?
Ik was al thuis. Geen werk kunnen vinden in mijn studierichting. Beviel me prima zo.

Gaat het naar peuterspeelzaal of hou je ze thuis tot 4?
Er waren buurkindjes om mee te spelen. Pas toen er eentje was die zich enorm begon te vervelen, toch maar een half jaartje speelzaal.

Wat voor schooltype?
Hm, in ons dorp was niet zoveel keus en ik heb/had geen auto.

Wat ga je je kind laten doen aan vrijetijdsbesteding?
Bij de oudste vond ik van alles enorm leuk voor haar. Bij de jongste was ik zo ijverig niet meer

Verplicht een sport of niet? Verplicht muziek of niet?
Ik heb een enorme hekel aan sport, maar heb dochter wel naar gym laten gaan al was het geen langdurige carriere.
Muziek had meer succes.
Het moest op fietsafstand zijn, dat maakte de keus meteen stukken simpeler.

Hihihihi

Dat bedoelde ik allemaal niet Ik hoef niet van iedereen het lijstje . Ik bedoelde meer, dat iederéén keuzes maakt in zijn opvoeding en dat dat ergens toe leidt of dat je denkt/hoopt/verwacht dat dat ergens toe leidt. Waaróm je die keuze maakt - dat maakt het interessant. Zoals de dingen die Kaaskopje aanhaalt: door bewust daar niet in te plannen, kiest ze ook. Namelijk: tegen de manier waarop haar ouders het deden en meer kindvolgend. Dat zegt dan toch iets over je opvoedingsmanier?

Tirza

Grote lijnen

Ik vind niet dat wij bewust voor een opvoedingsstijl gekozen hebben, maar de grote lijnen van het opvoeden hadden we wel helder voordat we ons eerste kind kregen. We hebben veel gepraat (vooral ook naar aanleiding van voorbeelden in familie- en vriendenkring) over wat we wel en niet wilden doen, waar we waarde aan hechtten, wat we van onze eigen opvoeding vonden en wat we daaruit wilden meegeven aan onze kinderen. Maar ook praktische zaken hebben we vooraf gesproken, over taakverdeling, werk, rust en hobby's.
Langs die lijnen weeg ik nu nog steeds mijn beslissingen af. Er zijn wat nuances bijgekomen, maar de grote lijnen tellen nog steeds.

De enige afspraak

die wij van te voren gemaakt hebben was: we straffen niet via eten. Dus niet 'zonder eten naar bed'. Dat vond en vind ik zo'n idiote straf, dat wilde ik gewoon van te voren duidelijk hebben:-)
Maar wat ik me afvraag, omdat ik daar zelf totaal niet in stuur: hoe gaat het dan als je van te voren met je man of vrouw de toekomst bespreekt en daar activiteiten van het kind in betrekt: "ons kind moet een muziekinstrument leren bespelen en moet op een sport"?

Toekomst bespreken

Gaat niet (althans, in ons geval) met een ernstig gesprek met notulen. Dat gaat tussen neus en lippen door. Zo vinden wij allebei sport en muziek bij de opvoeding horen dus dan kijk je naar wat er te "koop" is in die wereld. Provinciaal wonen heeft zo ook z'n belemmeringen Ik had graag ook nog iets kunstzinnigs gezien (schilderen, toneelspelen) maar dat is hier gewoon niet, dan ben je snel klaar. Maar: een sport en de basis-muzikale-vorming: dat hoort er gewoon bij. Net zoals leren schaken, rummikubben, kaartspelletjes, ganzenborden en sjoelen.
Mmmmm, een dingetje als: studeren. Daar moet je vroeg mee beginnen, met geld reserveren bijvoorbeeld. Ik ging er van uit dat onze kinderen zouden gaan studeren, dat is in mijn optiek gewoon normaal. En als dat niet zou lukken qua capaciteiten, dan toch in elk geval doorleren na de middelbare school. Ik ken ook mensen wiens kinderen best de capaciteiten hebben, maar die studeren totaal niet belangrijk vinden.
Enzovoort

Tirza

Ik vind en het hoort

Tirza, zolang je zegt 'ik vind dat', geef je aan dat dit jóuw mening is, dat kan een andere mening zijn dan de mijne en dat is dan zo, maar als je zegt 'het hoort er gewoon bij', ben ik het niet met je eens. Fijn als een kind plezier heeft in muziek maken, fijn als het op een sport zit waar hij of zij lol in heeft, maar dan wel omdat het daar zelf voor gekozen heeft. En hoe klein ze ook nog zijn, maar zelfs kleuters kunnen zelf al kiezen. En dat kan zomaar iets zijn wat niet in de planning van de ouders zat.

O sorry

Ik had moeten schrijven: horen er gewoon bij, wat ons betreft.
Neem iets algemeens: zwemles. Moet je kind dat - en waarom?

Tirza

Vervolg op tops

Ik zie hier op onze basisschool (behoorlijk elitair) veel ouders waarvan ik stiekum denk: hun kinderen lijken wel een soort 'projectjes'. Ik bedoel daarmee: ouders hebben beiden goede baan, zijn hooguit 1 dag in de week vrij. Hebben vaak 3 kinderen. Die kinderen gaan naar de BSO, 2x in de week trainen voor hockey, 1x in de week tennis, zaterdags wedstrijd, en ergens tussendoor ook nog een muziekles (en tussendoor moet de jongste telg dan natuurlijk ook nog ffff naar zwemles). Het doel is minimaal VWO en vervolgens universiteit. Prima, leuk, maar ik word al moe als ik eraan denk.............
Bibi

Dat gevoel krijg je inderdaad wel eens

Of het waar is weet je natuurlijk niet, maar soms krijg je inderdaad het gevoel dat kinderen projectjes zijn. Ik denk dat het bij sommige ouders niet eens zo bewust gaat, maar als gevolg van wat ze zelf gewend waren bij hún ouders. Waar ik echt geen begrip voor heb is als ouders via hun kinderen meer aanzien proberen te krijgen. Die zijn er ook. Vader is gewoon een gemiddelde werknemer in loondienst, moeder ook, maar wel de neus optrekken voor het gemiddelde. Kinderen zitten op tennis, de ouders brengen ze overal heen (daar niets dan respect voor hoor!), maar wel met een air van kijk ons zélf eens sportief zijn. Bij iedere sport wordt aangepaste kleding aangetrokken, zonder dat ze de sport zelf beoefenen. Kijk daar hou ik niet van.

Zwemles

Zwemles moest van ons. We wonen in het midden van een paar watertjes dus dat is niet zozeer een 'planning', maar een vanzelfsprekendheid. In de Sahara wonend had ik die vanzelfsprekendheid waarschijnlijk niet gevoeld:-)

Dus bibi

Omdat jij er moe van wordt mogen jouw kinderen niet op clubjes en niet naar het VWO?

Tirza

Zwemles

Zoals je wellicht weet, woon ik in Zeeland. Van oudsher kunnen Zeeuwen niet zwemmen, er is hier namelijk niet zo bar veel water. Jaaaaaaaa, de zee. Maar daar moet je wel heel bewust heel ver in lopen wil je daar in verdrinken. Ik kom wel eens in het Westland en daar kijk ik elke keer weer mijn ogen uit naar al die huizen die langs kanalen en sloten staan. Met zo'n bruggetje voor je deur. Leuk leuk leuk. Dáár snap ik de noodzaak van zwemles, hier in Zeeland, mwah.

Tirza

Tirza

Lijkt me als volwassene toch ook handig,kunnen zwemmen?

Tirza

Er komt nu een erg foute gedachte bij mij boven. Zeeuwen die niet kunnen zwemmen... springvloed, doorbrekende dijken... Je zou toch denken dat het nut van zwemles dan juist niet wordt onderschat.

Tirza

Maar ook kinderen die in minder waterrijke gebieden wonen moeten toch kunen zwemmen? Bijv. omdat er altijd kans is dat ze gaan verhuizen (ik ken Zeeuwse kinderen die snel Zeeland verlieten toen ze de leeftijd hadden dat te kunen doen ). Maar ook omdat er vast wel eens groepsgewijs ergens gezwommen of bijv. gevaren ( kano's etc) wordt, dan vinden sommige pubers het heel moeilijk toe te geven dat ze niet kunnen zwemmen, gaan dan toch meedoen, met alle gevaren van dien. En Zeeuwen gaan toch ook wel op vakantie ;-)? Dan kan het voor een puber ook erg moeilijk zijn te zeggen dat hij niet kan zwemmen terwijl de rest gezellig het zwembad induikt. Ik maakte pas nog mee dat in een groep een volwassene een andere volwassene, die langs de kant naar haar kind stond te kijken, voor de grap het water in duwde, zij kon niet zwemmen. Gelukkig is het goed afgelopen, maar ze zijn zich beiden rot geschroken, 1000 x excuses etc. Ik vind kunnen-zwemmen een must.

Kijk

Nou zijn we precies waar ik wilde zijn We denken dus wél na over opvoeding, we vinden wellicht sport en muziek overdreven, studeren ook, maar zwemles: tja, dat is wel degelijk een beleidsbeslissing waar over na is gedacht. Blijkbaar.

En ja, Zeeuwen gaan ook op zwemles. Vandaag de dag.

Tirza

Kaaskopje

Vind je het heel erg als ik deze foute opmerking maar even niet pareer? Of eigenlijk. Hij getuigt van een buitengewone domheid en onkunde over de watersnoodramp 1953. Wat dat aangaat dan weer niet vreemd dat-ie van jou komt.
Zeeuwen wonen en werken van oudsher in samenspraak met de zee. En hebben daar dus respect voor. Zeeuwen die verdrinken, doen dat omdat ze op die zee werken (vissers) of er in de buurt wonen (watersnoden, niet alleen 1953). En om je kennis even op peil te brengen: daar is geen zwemles tegenop gewassen.
Verdrinken vanuit recreatieve achtergrond overkomt alleen toeristen. Met name Duitsers, die de kracht en verraderlijkhei van de zee niet kennen dan wel onderschatten. Misschien heb je daar ook nog een hele fijne, foute opmerking bij?

Tirza

Ehm...

maar Tirza,dan mag jij nu het nut uitleggen van leren sjoelen..:)
Bastet

Ja tops

Want ik vind zwemles totaal niet vanzelfsprekend. En al zeker niet in de ratrace die het lijkt te zijn, met 5 al al je diploma's ofzo. In sommige delen van het land moet je je kind anderhalf jaar van te voren inschrijven, je kunt dan toch moeilijk meer spreken van een spontane actie die aansluit bij de wens van het kind.
Wat ik maar wil beweren, is dat je altijd toch wel nadenkt over opvoeddingen. En dat een stelling als: ik heb geen plan, ik doe maar wat - wel heel leuk en stoer en interessant klinkt, maar in feite niet waar is.

Tirza

Het nut van sjoelen

Dat bestaat natuurlijk niet. Tenzij je het ziet als voorbereiding op je maatschappelijke stage (sjoelen in het bejaardenhuis). Maar het is wel een ding wat hier in het gezin/de familie gewoon normaal is. Net zo als dat ik heb leren klaverjassen. Helaas botsen daar de familieculturen en ben ik het inmiddels verleerd. En dat wil ik maar bedoelen: je neemt heel veel over en je denkt over heel veel toch min of meer na.

Tirza (die bijv. weer nooit kampeert)

Als je leeft denk je na, als je leeft maak je de hele dag keuzes. Dus ook keuzes die te maken hebben met het groter worden van je kinderen. Maar of dat nou 'bewust opvoeden' is? Of ik mijn kinderen wel of niet op zwemles deed had niets te maken met een opvoedingsstijl, was gewoon een praktische afweging.

Jammer

Niet dezelfde humor dus.
Wel buitengewoon grof om zo persoonlijk te beledigen, maar a la... Wat weet ik niet van de watersnoodramp?

Ratrace

Niet iedereen doet mee aan die ratrace, Tirza. Bij ons, in het zwembad bij een sportcentrum, mócht je niet eens eerder dan met 5 1/2 - 6 jaar op zwemles.
Zwemles hoort inderdaad niet bij 'de wensen van een kind'. Het hoort wat mij betreft bij de vanzelfsprekendheid waarmee een kind hier naar school gaat. Het is geen willen, ook geen plannen wat mij betreft, maar een feit.
Ik wil niet zeggen dat ik echt over niks nadenk tijdens het opvoeden, natuurlijk wel, maar ik heb geen vooropgesteld plan. Echt niet. Vanuit mijn achtergrond gezien vind ik een planning maken voor de opvoeding van een kind vrágen om problemen. Hetzij teleurstelling bij de ouders, hetzij het gevoel dat je niet aan de verwachtingen van je ouders kunt voldoen. Ik plan zo min mogelijk, laat ik het dan op die manier zeggen. Ik juich het toe als ze zelf met iets aankomen en stimuleer ze om wát ze doen, zo goed mogelijk te doen. Meer vraag ik niet.

Zwemlessen

Zelfs zwemlessen zijn niet heilig als je eenmaal een kind hebt dat twee jaar met frisse tegenzin in badje een zit. Ik was wel overigens enorm blij dat ze na twee jaar pauze alsnog op eigen initiatief besloot dat ze een zwemdiploma wilde halen.

Dat komt waarschijnlijk omdat ik een humorloos, gelijkhebberig type ben. Jammer voor mij he.Ik moet heel mijn leven nog met mijzelf doen.

Tirza