C weigert lunchpakketten van thuis op school te eten

1x per week haal ik een brood

smeer dan voor zoon zijn lunchpakketjes met boterhammenworst/snijworst of kaas. Die ik dan netjes invries, wat hij heel prettig vindt want het brood is dan nog erg vers.
Dochter heeft dan ook 2 pakketjes "voor nood" erin liggen want die begint vaak later en smeert dan zelf wat ze die dag wil, dat wisselt veel meer als bij zoon. Heeft ze haast pakt ze een pakketje.
Ik vind het zo niet erg om te doen,ben er zo klaar mee.

Lunch

Ik vind het met name erg zonde om elke dag zoveel eten weg te gooien. Dus ik zou het niet meer meegeven als ik wist dat mijn kind het toch niet op eet.
Zoon hier eet het niet altijd op maar meestal wel. Gewoon 2 boterhammen en een plak koek oid in een broodtrommel. En dat in 4VWO. Er zijn meer klasgenoten die dat gewoon doen aldus zoon. Ik geef hem geen geld voor eten uit de kantine, als hij dat zou willen moet hij dat zelf betalen maar dat doet hij niet want dat vindt hij zonde van zijn geld.
Ikzelf neem trouwens ook voorgesmeerd brood in een trommel mee naar het werk. :-)
Misschien kan je dochter zelf meedenken over iets anders als lunch wat ze wel lekker vindt en wel wil eten op school? Fruit, salade, yogurt .......

Kansloos

Zo spraak zoon (15) laatst. Alle jongens uit de klas(sen) nemen blijkbaar flesjes sportdrank of frisdrank mee. Flesje leeg, flesje weg. Behalve zoon en een vriend. "We zijn echt kansloos", verzuchtte hij (met een lach). "Iedereen gooit zijn flesje weg en vraagt dan aan ons of ze ons flesje ook weg willen gooien. Roepen we allebei NEE, die spoel ik thuis om dan kan ik er morgen weer ranja in doen..."

Loslaten en lunchpakketjes

Loslaten is niet iets wat je 'zomaar' doet, allemaal volgens een vast patroon,dat pas je op het kind en aan 'jezelf' aan. Het ene kind is wat handiger in het ene en het andere kind in het andere. En voor jezelf, soms heb je ook gewoon 'plezier' in iets voor ze doen of komt het je gewoon goed uit of vind je het gezellig...en daarom doe je het wat langer. Dat is helemaal geen enkel punt, zolang er geen 'probleempjes' zijn in de vorm van een enorme opstandigheid of ontduiken van de regels van puber of dat het jouwzelf tegenstaat. Als puber dus elke dag aangeeft dat jouw gesmeerde brood niet het gewenste beleg bevat of klef is of wat dan ook, dan is het moment daar om te zeggen: "los het zelf maar op, smeer maar zelf etc." Zolang puber geniet van de door jouw gesmeerde bammetjes (of door vader) en ze opeet en misschien ook nog een keer zegt dat dat zo fijn is, ga je door met brood smeren, misschien ook wel omdat je het zelf leuk vind om nog een beetje te 'zorgen', wie weet denken ze nog een halve minuut aan je tijdens dat brood eten . Die puber is misschien wel enorm zelfstandig in huiswerk maken of in nog wat anders. Geen punt, niet alles 'hoeft' tegelijk en zolang alles prima loopt is er ook geen reden om het brood smeren met sneltreinvaart in te voeren lijkt me.
En ik zie niet in wat het verschil is tussen 1 kind of meer hebben. Dat lijkt me geen enkel verschil maken, ja voor de ouders, voor de puber niet. En dat kind moet toch uiteindelijk op het zelfde einddoel uitkomen, namelijk zelfstandig zijn en kunnen zijn. Voor de ouders is het misschien anders, maar ik denk dat voor iederen de oudste 'loslaten' het lastigste is....En die oudste heeft iedereen ,ook gezinnen met 1 kind.
Ik heb geen oordeel over 'brood smeren' an sich en op welke leeftijd dat per se moet, dat zal per gezin verschillen, maar als ouders hun kinderen teveel bemoederen/bevaderen krijg ik het plaatsvervangend benauwd. Ik snap heel goed dat pubers van zulke ouders superopstandig worden. Dit is de tijd dat ze zich 'losmaken' van het gezin en doe dat vooral niet, dan zul je zien dat ze dat nóg harder doen en nóg harder, tot ze uiteindelijk zich toch los hebben weten te wurmen, tegen de zin van de ouders misschien in met alle gevolgen van dien. Ze gaan hun 'voorbeeld' dan ergens anders zoeken en dat is dan niet bij jouw want jij verstikt ze.
En als ik zo de bijdragen van de moeder van C lees, krijg ik het spaansbenauwd,als je tussen de regels doorleest zie je: Dat de ouders bepalen wat ze eet en wanneer en hoe vaak ze die luchkaart mag gebruiken, hoeveel beltegoed ze mag gebruiken en waar ze haar zakgeld aan besteed. En komen blijkbaar ook nog regelmatig op haar kamer en in haar tas om daar niet opgegeten lunchpakketjes te vinden.....Nou welke puber zou daar niet opstandig van worden?
groeten albana

Vorig schooljaar

at zoonlief vaak zijn lunchdoos niet leeg op school maar nam het brood dan weer mee terug naar huis. Maar elke keer brood smeren wat niet opgegeten werd vond ik niet leuk en na een tijdje nam hij geen eten meer mee, alleen drinken. Hij kocht op school iets van zijn zakgeld. Dit schooljaar echter eet hij wel zijn lunchdoos leeg en koopt zelden iets in de kantine.

Hier in vierde klas

Net gevraagd aan dochter in vierde klas. Iedereen in haar vriendenkring neemt zelf brood mee. Ze was zeer verbaasd over mijn vraag. Er wordt ook wel eens wat gekocht maar niet vaak.
Oja, voor het geval dit uitmaakt. Dochter zit in 4 GYM

Opmerkelijke

reacties zitten er tussen van de afgelopen dagen.

Ik "dwing" mijn kind niet tot eten en "controleer" haar niet. Ik vind pakketjes brood en stel dat ter sprake. Dat vind ik niet meer dan normaal. Waarbij het mij om gaat is dat ik denk dat je gedurende de dag wat moet eten. Jullie eten toch niet de hele dag niets!?

Ik heb inmiddels aangegeven dat ik geen lunch meer voor haar smeer/maak/pak en als ze iets mee wilt dat ze het zelf moet smeren/pakken. Ze hoeft niets mee zegt ze. Prima... Haar keuze.
Ik heb haar gevraagd of ze haar zakgeld gebruikt om iets in de kantine te kopen: Nee joh, zonde van m'n geld.

En vwb de lunchkaart: de afspraak was dat ze eens in de week iets mocht kopen. En als ze dan in 2 weken tijd die kaart erdoorheen jast, dan is dat dus klaar wat ons betreft. Afspraken maken en nakomen. Na de kerstvakantie krijgt ze weer een kaart.

Loslaten en kinderen verantwoordelijkheden geven is prima. Maar daar horen ook 'regels' en het nakomen van afspraken bij. Als wij vinden dat ze die 20 euro beltegoed dat ze het daarmee moet doen, dan mag dat toch? Zakgeld vinden wij voor andere dingen. Het op d'r 'bek' gaan zit het 'm dan toch in dat ze niet meer kan bellen of internetten? Tja...

Respect voor ouders en je omgeving, nakomen van afspraken en houden aan normale regels die wij in huis hebben vinden wij niet meer dan normaal. Dat heeft niets te maken met loslaten...

Op=op

Hier beperk ik de regels tot het bepalen van maximumbedragen voor het een of ander. Is het op, dan is het op. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld drie maanden kleedgeld uitgegeven aan een paar schoenen en kwam er toen achter dat ze geen truien met lange mouwen meer paste. Best lastig, in oktober, maar ik had haar van tevoren gewaarschuwd. Inmiddels is ze met haar nieuwe kleedgeld naar de Primark gegaan, dus ze hoeft geen kou meer te lijden Tot op zekere hoogte zijn de bedragen wat mij betreft ook uitwisselbaar. Ik denk dat ik wel zou ingrijpen als haar kleedgeld op zou gaan aan neuzelarij en broodjes op school, maar ze mag van mij gerust haar zakgeld uitgeven aan onderbroeken.

Afspraken en regels

Het gaat ook vooral om de voorwaarden en regels die jij 'afspraken' noemt. Hoezo 'normale regels' ? Bepaald jouw man ook wat jij met jouw geld doet? Dat je er b.v. zoveel stuks vlees en zoveel stuks brood mee mag kopen? Ze zijn té gedetailleerd. Dat heeft niks met 'huisregels' te maken. Als zij haar zakgeld aan beltegoed wil spenderen en aan verder niks is dat toch haar zaak? En ik denk dat zij dat ook als 'oneerlijk' ervaart. Ik geloof ook best dat je haar niet 'controleerd' qua brood dat 'over' is. Maar je vind ze in haar kamer en tas. Maar ik denk dat je dochter dat wél zo ervaart! En dáár gaat het om. Waarom zou je zowiezo in haar kamer en tas komen? Mag zij ook in jouw tas rommelen zonder jouw te vragen? Of in je man's jaszakken....Want ook al heb je niks te 'verbergen' en is er niks te vinden, dus te controleren, dan nóg zijn dat soort dingen 'prive' en dus enigzins een inbreuk op haar privacy. En ja het is jouw huis, maar daar heeft zij haar 'eigen plekje' nodig. En haar eigen gedoetje en daar heeft ze nu enorm behoefte aan nu ze pubert. Ook heeft ze het nodig dat ze zonder overleg d'r geld eventueel kan spenderen aan de meest onzinnige (in onze ogen) dingen zonder dat ze dat hoeft te verantwoorden. Gewoon omdat het van 'haar' is. Daar zijn regels voor nodig in de geest van 'deze vierkante meters zijn van jouw' en 'dit is het bedrag' en dit is je 'lunchkaart' en misschien enigzins iets van zo en zo schoon wil ik dat je het houd en het is voor die en die tijd (dat geld en lunchkaart). En verder niet, verder bemoei je je er niet mee en hoogstens ga je een keer in haar deuropening staan en check je de boel en als het je niet bevalt geef je dat aan en laat je haar het óók zelf oplossen (dus schoonmaken) of in ieder geval de kans om dat zelf te doen. Dat zal háár minder nukkig maken dat zul je zelf zien. Als ze zo'n bui heeft kan ze zich tenminste terug trekken op haar 'eigen plekje' dat ook voelt als 'eigen' omdat er nooit iemand zich mee bemoeit of desnoods 10 chocoladerepen kopen van d'r zakgeld als troost omdat er toch nooit iemand vraagt wat ze met d'r zakgeld doet. En het gaat niet om 'huisregels' want ik weet wel bijna zeker dat jullie zelf als ouders niet 'gebonden' zijn aan dezelfde regels of wel? Nu denk ik niet dat puber dezelfde regels als jullie moet hebben, maar in die context van huisregels die voor iedereen in huis gelden (als je wat eet ruim je je bordje op erna) kan je best langzaamaan de regels voor puber een beetje laten vieren. Dat is loslaten. En 'toevallig' dingen vinden hoort daar niet bij. Dat doe je in vertrouwen....
Ik hoop echt dat je snapt wat ik bedoel. Het is niet als beschuldiging bedoeld, het is meer dat het erom gaat hoe puber het ervaart. Dat is de issue. Daarvan steigert ze zo.
groeten albana

M.b.t. haar zak en kleedgeld

Ook hier heeft oudste het gepresteerd om haar kleedgeld enkel en alleen aan leuke shirtjes en truitjes en vestjes te besteden en aan 1 (dure) broek. Tot haar ouder broeken op waren....doorgescheurd door het fietsen. Toen had ze nog maar 1 broek en geen kleedgeld meer. Omdat die toch in de was moest was ze genoodzaakt om 1 dag in joggingbroek naar school te moeten. Het is haar daarna nooit meer overkomen.........
Jongste is juist gek op broeken en die zat met die kou in 3 shirtjes en 1 vest op school omdat ze geen dikkere truien had Gisteren heeft ze dus eindelijk een trui gekocht ondanks dat er een héle leuk broek naar haar 'lonkte'. Vol trots liet ze 'm zien (die trui) wel had ze een foto gemaakt van die enorm leuke broek....en liet die ook even (digitaal) aan mij zien. Die is voor volgende maand dus.
groeten albana

Albana

Wat vul jij veel in voor een ander... moet er bijna om lachen als de toon niet zo onaangenaam was geweest. Maar je slaat de plank even te veel mis.

Prima dat jij 't zo doet. Iedereen z'n manier. Vrijheid blijheid.

Albana

Wil alleen even zeggen dat ik je toon helemaal niet onaangenaam vindt. En je bijdrage waardevol. Hoe moeilijk soms ook: loslaten en vertrouwen zijn de fundering van een goede opvoeding. Zonder gaat het niet.

Regels stellen

Ik denk dat het lastig is vooral als je zaken letterlijk neemt. Regels stellen wordt door veel mensen automatisch geassocieerd met goed ouderschap. Zelfs als kinderen nagenoeg volwassen zijn, zie de alcoholdiscussie. Als ouders maar blijven nee zeggen en kind verbieden, regels stellen, dan komt het goed en dat is dan dus goed ouderschap. Dus als je als ouder dan over loslaten begint is er geen kader maar onzekerheid. Aanname van mijn kant hoor. Dat is mijn mening. Ik denk dat het zo werkt. Ik snap wat Albana bedoelt. En ik kan mij ook niet vinden in de opmerkingen over de regels van de moeder van C. Inderdaad denk ik dat je dan pubers tegen de haren instrijkt. Maar dat is niet erg. Heel wat pubers zijn, strijdend met hun ouders, groot geworden. Ik heb zelfs weleens van mensen gehoord dat je daar je kind mee zou helpen. Zonder strijd van dit soort kunnen je kinderen zich niet goed losmaken. Het helpt dus ook nog eens met het zichzelf losmaken van hun ouders. Ach. Voor wat het waard is.

Moeder van c

Vind je de toon van het bericht van Albana echt zo onaangenaam? Ik zie dat namelijk ook niet zo.

Ik lees dat Albana je vriendelijk probeert een ander gezichtspunt te laten inzien, namelijk dat van de steigerende puber. Staat dat nou echt zover af van de visie van je kind? Het gaat erom hoe je dochter het beleeft, niet hoe jij het bedoeld hebt. Is het echt echt niet een klein beetje mogelijk dat Albana het wel bij het rechte eind heeft?

Weet niet hoor, albana

ik vind dat jij er wel erg vanuit gaat dat het ergste wat een puber kan doen, 10 chocoladerepen kopen is. Ik vind het zelf wel belangrijk om in de smiezen te houden wat pubers doen en hoe ze zich gedragen. Loslaten klinkt mooi hoor, maar als ze ontsporen ben je te laat. ik zeg niet dat het bij jou het geval is, maar veel ouders in mijn omgeving die zo dol zijn op loslaten, verdenk ik wel van een beetje laksheid en luiheid.
ik vind de regels van de moeder van c niet zo gek. Ik vind het normaal dat je een kind leert dat het niet de bedoeling is om elke dag broodjes te kopen en om eten weg te gooien. ik weet haar regels niet precies meer (en ben nu zelf te lui om terug te zoeken) maar om alles maar los te laten omdat ze die behoefte als puber hebben, nee, dat klinkt mij wat te makkelijk in de oren.

Weinig

Wat eten de meeste kinderen weinig! Ik weet nog wel dat ik met 13/14 jaar 8 boterhammen ben gaan meenemen naar school omdat ik zo'n honger had dat ik de 4 al in de kleine pauze op had. Dat jaar groeide ik ook 10cm, maar dan nog.

Of bietsen ze mee met de klasgenoten met zakken chips of zo?

Nee, geen laksheid

Mijn zoon wilde ook nooit brood mee, hij at het niet op, dus leefde hij op twee chocokoeken ofzo. Op gegeven moment gaf ik wat krentenbollen mee, dat is tenminste nog eten, niet waar. Kennelijk kwam hij er zo pas achter hoeveel beter hij zich voelde door beter te eten, dus nu gaan er ineens stapels brood mee met sla en kaas. Dus loslaten is geen luiheid of laksheid, maar leren ervaren hoe het gaat zonder eten...

Natuurlijk bedoel ik dat niet fiorucci

dat lijkt me juist heel goed en heeft niets met laksheid te maken. Maar Albana predikt een soort algehele vrijheid voor pubers omdat ze daar behoefte aan hebben. Behoefte aan hun eigen gedoetje. En daar ben ik het absoluut niet mee eens. En bovendien ken ik meer mensen die dit standpunt verkondigen, maar die verdenk ik er van dat het hun gewoon goed uitkomt, omdat ze hun tijd liever anders besteden dan aan het opvoeden of in de gaten houden van hun kroost. Maar ik denk voor alle duidelijkheid niet dat dat bij Albana het geval is, of bij een moeder die haar zoon krentenbollen mee naar school geeft.

Precies limi

jij zegt het, ik denk het. Een kind dat zoveel groeit en niets eet overdag? En dan niet in de gaten houden wat ze met hun zakgeld doen? Nou, ik weet in ieder geval wat veel jongeren met hun zakgeld hier in het dorp doen. Want als ik op m'n vrije ochtend om half 12 boodschappen doe, lopen zij met 'n allen met mega zakken bolognese chips door het winkelcentrum. Ja, en dan eten ze dus inderdaad hun brood niet op.

Soort algehele vrijheid

Dat is de toon Mussie die Albana juist verweten wordt. Ouders die geen regels stellen verwaarlozen hun kinderen uit luiheid en eigenbelang. Heerlijk om die tegenstelling af en toe maar eens tegen te komen. Hier eergisteren een ouder die mopperde dat zijn kind, 4 jaar, langzamerhand wel wat teveel snoepte. Dus vroeg ik wie er snoept in de familie,van wie had kind dat geleerd? De ouders dus. Ik ben blij dat mijn ouders niet van die controlefreaks waren. Dat doe ik dus ook niet met mijn kinderen. Ik doe een beroep op hun verantwoordelijkheidsgevoel en vraag waar ik ze kan helpen. Uitleg en het goede voorbeeld is ook heel lang belangrijk maar bij je puber gaan zij zelf hun weg zoeken. Die kans geef ik ze graag. Ik ben hun backup niet hun bewaker.

Ja maar ja maar annej

en wat als het dan mis gaat? Zie hieronder het draadje van Nicky Lee. Of de ouders van de pubers uit de B1 van Nieuw Sloten. Of de ouders van het meisje uit Staphorst deze week. of de ouders van de 13jarigen van het Barleus die elke dag (mind you!) blowen. Dat hoorde ik deze week via de media. Dat soort dingen kan ons toch allemaal overkomen? Plus alle andere horrorscenarios's. ik denk dat de waarheid ergens in het midden zal liggen zoals gewoonlijk, maar helemaal loslaten? Nee. Niet mijn pubers.

Mis gaan

Er zijn geen garanties in het leven. Maar je maakt mij niet wijs dat het een kwestie is van verantwoordelijkheid geven aan je puber. Ik denk dat juist als je kinderen blijft controleren en handhaven dat ze achter jou rug om hun eigen zaken gaan doen, zonder jou backup want pa en moe verbieden het. En ja, ieder kind is ook anders en de gezinsdynamiek is ook anders, het is geen wiskunde. Je mag hopen dat je de beste strategie kiest waar jou kind het meeste aan heeft om een zelfstandig leven te gaan leiden.

Mussie

Nare zaak met het kind van Nicky Lee. Wat Wil40 daar zegt lijkt mij ook hout te snijden: "Er moet bij haar zelf een lampje gaan branden dat dit geen goede vriendschappen zijn." Daar stuur je naartoe denk ik. Want je kunt een kind op die leeftijd niet 24 uur per dag bewaken. En niet voorkomen dat het soms ook fout kan gaan. Dan handel je naar de situatie zo goed je kunt. Het is geen wiskunde.

Erbij blijven

Maar ik denk ook dat je je eigen kind het beste kent. En dat er redenen kunnen zijn om wel over te gaan tot controle van wat er aan de hand is. En dat je daar ook serieus in genomen hoort te worden. Ik ken mijn kind van haver tot gort maar ik sluit hier ook niet uit dat het mis kan gaan. Tot nu toe ben ik nogal tevreden maar resultaten uit het verleden zijn geen garanties voor de toekomst. Een kind is ook zichzelf in een veranderende omgeving en je mag hopen dat je daar als ouder zo goed mogelijk bij bent voor je kind.

Mee eens, maar dan dus wel begrip voor moeder van c

Ja, je hebt gelijk. Het is geen exacte wetenschap en we kunnen het nooit opnieuw doen. Maar in dat licht bezien is de stelling van Albana wel wat stellig. Het is maar een mening, ik heb een andere. En snap ik de irritatie van de moeder van C goed. De 10 chocoladerepen zijn op z'n zachtst gezegd naïef.