U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Brugklas stress
Hallo,
Ik ben al in geen jaren meer op dit forum geweest, omdat het met mijn kinderen lekker liep. Maar nu zit de oudste in de brugklas en begint de "ellende" weer.
Ze is nog erg jong, maar kan heel goed leren (is hoogbegaafd) en het niveau is het probleem dan ook niet.
Sociaal is ze ook erg bij, ze heeft al een heel aantal nieuwe vriendinnen en heeft het erg naar haar zin in de klas.
Maar als ze thuis komt uit school begint ze gelijk met huilen. Als ik vraag waarom ze huilt, weet ze het niet. Wel geeft ze aan dat ze teveel moet doen en dat ze geen vrije tijd meer heeft. Ze moet huiswerk maken en ze moet hockeyen. Ze speelt op hoog niveau, dat kost veel tijd en ook stress, maar het is haar lust en haar leven. Het idee dat ze lager zou moeten gaan spelen of van hockey af zou moeten bezorgt haar nog meer huilbuien. Dat is wat ons betreft dan ook echt geen optie.
Ik heb al een planning voor haar gemaakt in excel, met kleurtjes, zodat ze goed kan zien wanneer ze vrije tijd heeft, huiswerk moet maken, moet hockeyen en slapen/eten en school. Om het zo overzichtelijk te maken wanneer ze het best haar huiswerk kan inplannen. Maar dat geeft haar ook geen rust. In de herfstvakantie heeft ze bijna niets gedaan aan haar huiswerk, want "ik wil ook weleens een keertje vrije tijd hebben hoor!" Maar als ze dan meer had gedaan had ze nu geen probleem gehad.
Kortom, heeft iemand een tip hoe we met haar om zouden meoten gaan? We proberen het al door haar te helpen met haar huiswerk, in te gaan op haar huilbuien of juist niet, boos worden, of juist niet. Niets helpt. Het is wel opvallend dat ze alleen huilt als ik thuis ben en niet bij mijn man.
Negeren
Hoi Jeanette
Het is waarschijnlijk vooral een kwestie van wennen dat ze zoveel van haar vrijheid kwijt is. Je geeft er nu veel aandacht als ze huilt. Probeer het te negeren (ik weet het is heel moeilijk) en geef haar alleen even aandacht als ze niet huilt. Meestal raken de brugpiepers na de herfstvakantie gewend aan alle nieuwe indrukken en taken en weten ze beter wat ze van ze verwacht wordt.
succes
saartje
Ja, dat heb ik al geprobeerd
maar dat helpt ook niet. Dan krijg ik weer verwijten dat het me helemaal niets doet. En ik word er ook een beetje (heel erg) zat van om uren naar haar te moeten luisteren als ze zit te huilen. ze zit echt keihard te brullen en ze kan op dit moment ook niet op haar kamer, omdat we die in de herfstvakantie veranderd hebben en er nog een nieuw bureau moet komen. Dus ik zit er beneden mee, en haar zusje ook en die wordt het ook zat.
Bovendien wil ik haar helpen en snap ik het ook wel dat ze het erg druk heeft en last van stress. Als ze geen stress heeft gaat het goed met haar, maar als er druk op komt te staan, gaat ze huilen. Ik wil haar helpen om met die stress om te gaan.
We zijn in groep 6 met haar naar een orthopedagoog geweest en dat heeft goed geholpen, misschien moeten we dat nu ook wel weer doen. Maar aan de andere kant wil ik het ook geen probleem maken als het dat niet is.
Het is wennen
Hoi,
Ik zou haar niet negeren als ze moet huilen, het is toch een emotie die ze kwijt moet. Ik zou haar lekker tegen mij aantrekken, niet teveel vragen maar eerst telkens maar even lekker laten uithuilen, "huil maar meisje, het is ook allemaal zo nieuw en veel" ..ze houdt uiteindelijk wel op met huilen en dan zou ik een kopje thee zetten en haar aan tafel zetten met het huiswerk. Ze moet gewoon wennen en leren dat als ze snel haar huiswerk afmaakt, desnoods zo nu en dan op een dag dat ze wat tijd over heeft wat voorwerkt voor een andere drukkere dag, ze uiteindelijk echt wel tijd overhoudt. Wel is het denk ik erg druk omdat ze ook haar hockey heeft. Dat je een schema hebt gemaakt moet daar zeker bij helpen. In de vakantie zou je kunnen plannen dat ze in het begin een dag echt aan het werk gaat met het huiswerk zodat ze de rest van de week lekker vrij is. Hier hamer ik er ook steeds op dat ze vrijdag al het huiswerk voor maandag maken, zodat ze zich lekker het hele weekend vrij voelen. Is veel prettiger dan het vooruitschuiven tot zondag middag, dan zit het het hele weekend nog in je hoofd (dat je dat nog moet doen)
Succes, het is ook een hele overgang hoor.
Maxime
Juist niet negeren
Laat 'r lekker huilen en niet boos worden. Heel begrijpelijk allemaal en ze is echt niet de enige. De overgang van basis naar Vo is gewoon erg groot. Op de basisschool heeft ze zich waarschijnlijk nooit in hoeven te spannen. Nu werkt ze op haar eigen niveau en is het andere koek. Volgens mij hebben bijna alle brugklassers het idee dat ze nergens meer tijd voor hebben. Geef het wel aan bij de mentor. Probeer haar zoveel mogelijk te helpen met plannen etc. Waarschijnlijk gaat het tegen de kerstvakantie al een stuk beter. Sterkte ermee.
Wij doen het zo
Hier zoon van 11 in brugklas. Hij heeft nooit wat hoeven doen op de basisschool. Nam ook nooit een dictee, top of geschiedenis mee naar huis. Eigenlijk wiste we nauwelijks wat hij leerde op school. Voor deze kinderen is de overgang van niks doen naar heel veel moeten doen erg groot.
Nu in de brugklas valt het allemaal behoorlijk tegen. 38 uur les + elke dag voor soms wel 8 vakken huiswerk. Ik schrok er ook van. Lijkt wel een fulltime baan + een stevige cursus. En in zijn geval is bijna alles ook nog in het engels. Zoon wist niet wat hem overkwam.
Zoon heeft als voordeel dat hij 1x per week thuis een begeleider heeft die hem leert plannen (hij is autistisch). Dit zou eigenlijk voor elk kind ideaal zijn. Samen maken ze een planning voor heel de week in een planschrift + daarnaast delen ze alvast de repetities op in delen en plannen die ook alvast in. Sinds kort kijken ze ook nog naar de studieplanner per vak, daar is op te zien welke stof in welke week af moet zijn. Zo kan je dus vast voorruit werken terwijl je nog geen huiswerk op hebt gekregen.
Hier is er vorige week in de herfstvakantie heel veel voorruit gewerkt. Binnenkort heeft zoon een aantal drukke middagen i.v.m. sport, school high tea e.d. en op die middagen kan er dus geen huiswerk gemaakt worden. Van te voren gaat er een kruis door die middag en wordt het werk, zo ver het mogelijk is, nu alvast verdeeld over andere dagen. Wat overblijft is dan alleen het huiswerk wat je op krijgt op zo'n dag en meteen de volgende dag af moet hebben.
Ondanks dat zo'n planning ideaal is gaat er natuurlijk wel eens wat mis en blijft het druk. Maar zo is het goed te doen.
Succes met je dochter!
Lara10, leren leren
dat herken ik ook bij mijn brugklasser met adhd. Hij heeft de basisschool ook hoofdzakelijk doorlopen met twee vingers in zijn neus en opletten in de klas. Daar komen ze in de brugklas niet helemaal mee weg. Ook hier met overhoren van bijv. Engels, allerlei engelse woorden die (ongeveer) hetzelfde betekenen maar helaas voor hem niet in het hoofdstuk voorkomen. Het letterlijk leren wat er staat is lastig (door zijn gebrek aan concentratie en hij ziet het nut er nog niet van in jammer genoeg).
Dank voor jullie hart onder de riem
Ik ben blij te lezen dat wij niet de enige zijn die hier mee zitten. Dat wist ik natuurlijk wel, maar soms denk je dat die anderen het wel goed voor elkaar krijgen...
Ik ben het ermee eens met laten uithuilen. Alleen duurt dat huilen gewoon 2 uur soms. En dat vind ik wel een beetje lang.
Verder wordt er vrij makkelijk gezegd van, dan moet je haar maar laten vooruitwerken. dat probeer ik wel, mét argumentatie, maar daar heeft madammeke gewoon geen zin in. Dus doet ze het niet. en ik wil ook niet blijven zeuren.
Gisteravond na de hockeytraining ging het wel weer goed, ging ze samen met mijn man haar huiswerk doen en was ze vrolijk en gezellig. Ik heb me voorgenomen om haar straks ook te gaan helpen bij haar huiswerk en het zo een beetje gezellig te maken om huiswerk te maken. Ze vindt het gewoon ook echt niet leuk om huiswerk te maken. En nu weten wij wel dat niet altijd alles leuk hoeft te zijn, maar als je je nog nooit van je leven ergens echt voor in hebt hoeven zetten en alles zomaar lukt, is dat erg moeilijk om te accepteren. Ze is daar ook wel erg in verwend geweest, ze heeft nog nooit echt haar best hoeven doen voor iets en als dat wel dreigde, dan haakte ze af en dat lijkt nu ook een beetje te gebeuren.
Nou ja, ik ben benieuwd hoe ze zo weer uit school komt, ik hoop een beetje vrolijk.....
Vooruitwerken
Hoi,
Als ze niet wil vooruitwerken is dat haar keuze natuurlijk, op dat moment heeft ze natuurlijk geen zin in extra werken. Maar leg het haar eens voor op een moment verderop in de week, als ze veel huiswerk heeft. Dan kan je zeggen...goh..als je nou maandag, toen je veel tijd over had je wiskunde alvast had gemaakt, dan had je nu minder veel gehad, dat is toch fijner? Misschien valt het kwartje dan? Tja en als ze dat niet wil, ook prima, maar dan niet zo mopperen.
Wel lastig dat ze wel 2 uur aan een stuk kan huilen zeg...ik snap dat het dan ook wel een opgave word, kan je het niet doorbreken door even een kopje thee te drinken met een koekje erbij en het even over iets anders hebben? En inderdaad wat je schrijft, als ze nog nooit echt haar best heeft hoeven doen, is dit een enorme verandering voor haar, ze heeft echt tijd om te wennen en de optie van afhaken is hier helaas niet mogelijk.
Succes!
Maxime
Gelijkaardig hier
Dit is zeer herkenbaar hier.Onze dochter is 13 en zit in het tweede jaar.Vorig jaar ging alles vlotter,(behalve frans dan),maar ze ging graag naar school.
Momenteel zit ze in zak en as,want ze kan het allemaal niet meer bijbenen.Ze studeert veel en resultaten zijn goed,alhoewel het wat minder vlot gaat voor wiskunde.
Van in't begin van dit schooljaar ging het fout.De zin om naar school te gaan is er niet meer,ze is constant moe,heeft klachten zoals hoofdpijn,duizeligheid enz...
Pas naar dokter geweest voor bloedonderzoek,maar alles is oke.Het wordt haar allemaal teveel,omdat het ook een hele brok is dat ze onder de knie moeten krijgen.De druk en stress is er echt teveel aan.
Het is inderdaad wel zo dat kinderen tegenwoordig nauwelijks nog tijd hebben voor ontspanning.Dochter speelt toneel als hobby,maar dit is eerdaags afgelopen.Dokter heeft aangeraden om wat anders te zoeken,zodat ze een uitlaatklep heeft om effe stoom af te laten.
Dus...laat jouw dochter gerust haar hobby blijven beoefenen.Dit afbouwen heeft geen zin,want dat maakt het alleen maar erger.Kinderen van 12-13 moeten studeren,maar moeten ook de nodige ontspanning krijgen,anders loopt het fout.
Ik denk dat het hier verstandig is om te overwegen dochter een stapje lager te zetten.
Yelle
"Het is inderdaad wel zo dat kinderen tegenwoordig nauwelijks nog tijd hebben voor ontspanning."
Hoezo 'tegenwoordig'? Bedoel je dat de pubers van vroeger meer vrije tijd hebben? Dat betwijfel ik toch echt hoor! Het schoolprogramma is toch niet zwaarder/voller dan in onze jeugd?
Denk van wel
Ik heb toch de indruk,dat het de dag van vandaag zwaarder is of ben ik daar dan zo verkeerd in?
Toen ik destijds in de middelbare opleiding zat,was het ook veel,maar had ik toch wel veel minder stress én ik moest er toch ook wat voor over hebben,waarmee ik wil zeggen,dat ik niet zo vlot studeerde als anderen.Moest er echt wel tijd insteken.Niet dat dit slechter is natuurlijk,want die komen der ook wel.Toch,de stress en vermoeidheid die mijn dochter nu meemaakt heb ik nooit gekend.Misschien is het wel niet zozeer de leerstof die veel verschilt met vroeger,maar de aanpak en verwachtingen van sommige leerkachten.
Voor wiskunde bv wordt er van haar verwacht dat ze elke dag oefeningen maakt en definities neerschrijft in een schriftje,dat ze dan 's anderendaags moet laten nakijken.Hier kruipt veel tijd in.Er moeten ook nog andere vakken worden gestudeerd en bijgehouden.Toch doet ze dit omdat ze de leerkacht niet wil teleurstellen en geen uitbrander wil.
Heb in ieder geval een gesprek gevraagd met haar klasverantwoordelijke.Zien wat voor oplossing we kunnen bedenken,want zo kan het niet langer.
Het is nog niet beter
Gisteren kwam ze een uur eerder thuis uit school, laatste uur was uitgevallen. Ik zei tegen haar dat het verstandig was om gelijk haar huiswerk te maken, maar ze ging liever tv kijken. Dus op de normale tijd ging ze huiswerk maken, ik ging bij haar zitten en dat ging best goed, maar er hoeft maar iets tegen te zitten en dat lipje gaat trillen. We hebben heel goed met haar gepraat tijdens het eten, en ik dacht dat het aardig opgelost was. Maar toen wilde ze niet op tijd naar bed, en lag ze er weer te laat in en heeft ze tot 22.30 uur gehuild. Dus vanochtend was ze weer moe en te laat en moest ze haasten.
Wij twijfelen nu tussen 2 dingen:
of haar strenger aanpakken en haar structuur en discipline opdwingen
of haar los laten en kijken wat er van terecht komt.
Ik neig meer naar dat eerste.
Haar mentor kijk heel verbaasd toen wij vertelden dat ze zoveel moest huilen thuis. Op school heeft ze het naar haar zin, haar cijfers zijn goed. Een niveau lager is dan ook geen optie, dan geef je alleen maar toe en leert ze nooit om ergens moeite voor te doen.
Ik heb de orthopedagoog gebeld en voice mail ingesproken. Ik ben benieuwd of zij nog adviezen heeft.
Inderdaad, probeer je eerste oplossing
Huilen als er iets te huilen valt, oké. Maar twee uur huilen om van alles en nog wat en omdat je huiswerk gewoon niet leuk vindt? no way. Even laten huilen als er iets is en dan afkappen en oppeppen. De zgn. schop onder de kont methode proberen. Meehangen en wegzakken in zielig zijn lost niets op, en voordat je het weet is het een gewoonte geworden. En waarom moest ze gisteravond dan huilen toen ze naar bed ging?? Ben benieuwd wat de orthopedagoog aan "oplossingen" aandraagt.
Tja, verwend?
Ja, waarom moest ze huilen. Omdat ze naar bed moest en ze eindelijk eens rustig zat (al een uur). Eigenlijk is ze gewoon verwend, alles heeft haar altijd meegezeten, ze heeft nooit echt haar best hoeven doen en als het dan tegenzit laat ze het koppie hangen. En omdat ze zo gevoelig is, hebben we haar ook altijd wat ontzien in vergelijking met haar zusje, die gewoon anders in elkaar steekt. En daar plukken we nu waarschijnlijk de wrange vruchten van...
Maar als we haar nu weer gaan ontzien, leert ze het nooit en over een paar jaar moet ze toch echt die boze buitenwereld in en dan is het handig als je ook een beetje doorzettingsvermogen hebt.
Straks komt ze weer thuis en dan kijken of ik het volhou. Want ik snap ook best wel dat het allemaal erg moeilijk en anders is en zeker voor haar lijkt alsof iedereen tegen haar is. Maar aan de andere kant is (was) ze altijd wel voor rede vatbaar, dus ik ga het gewoon eens in grotemensen taal uitleggen. Ze is erg slim, misschien snapt ze het gewoon best wel.
Trouwens nog geen reactie van de orthopedagoog.
En wat ik opvallend vind
Is dat ze het bij je man niet doet. Kortom: ze weet je precies te bespelen. En neem van mij aan: ze snapt het precíes.
Tirza
Vorig jaar
Vorig jaar heeft mijn dochter ook zo'n periode gehad. Niet met twee uur huilen, maar wel met elke avond voor het slapen gaan een lichte paniekaanval. Ze draafde door.
Ik ben op een avond met haar gaan wandelen en we hebben het er eens uitgebreid over gehad. Ik confronteerde haar met het feit dat het best lastig is, dat ze daar best wel van mag balen. Maar dat dit doordraven uit de hand loopt. Je kan toch niet elke avond gaan zitten huilen en elke keer hetzelfde gesprekje met je moeder hebben.
We hebben toen afgesproken dat we vaker samen gaan wandelen, dan mag ze zeuren, klagen en praten. Verder moest ze proberen om de negatieve gedachtes weg te drukken. Als ze toch ging huilen, sprak ik haar erop aan. 'Ik vind het heel rot voor je, maar je moet echt stoppen met huilen. Je maakt jezelf helemaal overstuur.' Dat hielp heel erg goed. Misschien een tip?
Opgelost?
Dat wandelen vind ik wel een goede tip. Dan praat je toch weer anders. En Tirza, dat ze mij bespeelt dat geloof ik ook wel. Dus ik moet me daar ook anders in opstellen.
Afgelopen donderdag kwam ze heel anders thuis. Ze ging gewoon haar huiswerk doen, bijna geen gezeur. En ook vrijdag middag heeft ze (enigszins) mopperend toch nog wat gedaan. En dat kwam gisteren goed uit, omdat ze toen niet zoveel meer hoefde te doen. Dus was ze blij dat ze vrijdag toch een uurtje wat had gedaan.
Ik geloof dat het kwartje nu is gevallen. Ze vindt het zelf ook niet leuk als ze zoveel moet huilen en ze ziet ook wel dat wij best veel voor haar doen en dat waardeert ze toch ook wel weer. Scheelt ook wel dat haar zusje een paar dagen op kamp was, dat was rustiger voor haar en kon ze haar negativiteit niet op haar botvieren. Verder heeft ze zaterdag veel complimenten gekregen bij de hockey over haar spel, is ook weer goed voor haar zelfvertrouwen. En ik denk dat het ook wel hielp dat wij zeiden dat als ze het allemaal teveel vond worden, dat ze dan van ons best naar de HAVO mocht. Maar dat wil ze echt niet!! Maar dan kon ze zich ook niet meer tegen ons afzetten daarover.
Ik hoop dat het zo blijft, ze zal best wel eens een terugval hebben, maar het is zo wel een stuk gezelliger in huis!