Bestaan ze echt die leergierige pubers?

Joer

Bij mijn zoon,van ruim 17,begint het er langzaam een beetje op te lijken,omdat hij wat serieuzer wordt en al wat beter weet wat hij wil na de havo.Er is dus hoop!:)
Bastet

Joer

Ja, hoor die bestaan nog wel. Mijn zoon van 16 is zeer leergierig, ambitieus en werkt hard voor zijn schoolwerk. In zijn klas is hij ook geen uitzondering. De meeste leerlingen lijken me daar vrij serieus.

Mijn zoon van nu 19 was op de middelbare school ook zo'n weinig gemotiveerde leerling en we hebben hem er echt door moeten slepen. Nu studeert hij en gaat het een stuk beter. Hij ziet nu veel meer het nut van dingen in en bovendien heeft hij er gewoon veel meer lol in.

Het is deels natuurlijk ook echt de leeftijd. Het kan best zijn dat je zoon over een jaar er al weer heel anders tegenover staat.

Maylise

Ja, die heten dochters bij mij thuis!

Mijn dochter van 17 is al sinds haar 12e heel leergierig en vindt politiek enzo heel interessant, maar schijnt een uitzondering te zijn hoor als ik alle andere ouders hoor.
Hier ook 2 zoons, van 14 en 15, die van 14 is net zo'n geval als die van jou, de andere gaat veel beter, ligt heel erg aan het karakter en hoe erg de puberteit is.

Sumiya

Hier ook

Dochter moet afgeremd worden. Wil een toets waar ze een 8,3 voor heeft gekregen omdat ze zelf vind dat ze beter kan.
Doet gymnasium en probeert cum laude te slagen

Ja hoor

Ik heb beide 'soorten' hier in huis. Een dochter met de resultaten van jouw zoon en een dochter die heel erg haar best doet. Alleen vind ik mijn dochter niet 'lamlendig'. School is nu eenmaal niet het hoogtepunt in haar leven. Leren kost haar meer moeite dan mijn andere dochter.

Het is een jongensding

Die lamlendigheid en onverschilligheid op school is volgens mij een beetje een jongensding. Als meisjes geen fl*kker uitvoeren is dat omdat ze met andere dingen bezig zijn. Jongens kunnen prima jarenlang vegeteren en helemaal nergens mee bezig zijn.
Hier een jongen die met twee vingers in zijn neus op de HAVO zit te vegeteren, maar voor zijn favoriete sport doet hij echt alles. Dit geeft toch wel hoop dat er wel pit in zit en het er op een dag ook wel weer uit gaat komen.
Mijn dochter doet trouwens alleen wat haar gevraagd wordt en dat doet ze goed. Ze zit met prachtige cijfers op het gym, maar om nu te zeggen dat ze interesses heeft of leergierig is???? Zij is vooral plichtsgetrouw (voor zolang als het duurt)en zal uit zichzelf geen boek inkijken, ook geen leesboek.

Allebei mijn zonen

stelden rond de 20 vast dat ze best wat meer inzet hadden kunnen tonen op het voortgezet onderwijs. Maar ze hadden er toen gewoon écht geen belang bij.

Tja, ik denk dat het echt een 'jongensding' is. Uiteindelijk zijn ze ijverig aan de slag gegaan, maar met een iets hogere vooropleiding had zeker de jongste het makkelijker gehad.

tonny

Hier ook

Hier ook zo'n zoon. Hij is 16 en zit in 5Havo en het begint nu een beetje te komen; af en toe ergens voor werken. Alle jaren hiervoor was het alleen maar desinteresse. Ik kan me er alles bij voorstellen hoor; ik was ook niet geïnteresseerd in de leerstof vroeger. Toen ik zo'n jaar of 16 was kwam dat pas een beetje terug. Dochter van bijna 14 is overigens wel fanatiek. Zit in 2 gymnasium en haalt schitterende cijfers. Ze vindt uiteraard niet alle vakken interessant, maar het is haar eer te na om daar dan geen goed cijfer voor te halen. Vooral aardrijkskunde en de vreemde talen vindt ze leuk.
Dochter in groep 8 lijkt me meer zo'n type als grote broer. School vindt ze eigenlijk tijdverspilling. Haar passies zijn zingen in de schoolband, tekenen, schilderen en mode. Maar ze heeft in ieder geval duidelijk wat ze leuk vindt :-)
Groet,
Jujube

Hier een dochter die school maar tijdverspilling vindt

Ze is niet bepaald gemotiveerd en leergierig. Ze kan wel goed leren en haalt met weinig doen toch redelijk goede cijfers. Nu begint ineens (na wat preken van de docent) een kwartje langzaam vaart te maken, en laatst hoorde ik haar heel serieus tegen jongere broer zeggen dat hij toch echt zijn best moest doen op school en niet alles laten versloffen. Ik stond echt met mijn oren te klapperen! Er is dus nog hoop.

En hier van allebei een

een hardwerkende 14 jarige die alles redelijk op tijd en op hoog nivo inlevert, en een inmiddels ook goed werkende 13 jarige, die het de laatste paar maanden heeft begrepen en goed werkt. maar dat heeft wel heel wat aansporing nodig gehad hoor! op school waren de leraren vrrij laconiek: typisch derde klas gedrag.... nu vakantie, hopelijk na de vakantie nog steeds twee goede werkers!

Pas leergierig toen..

Mijn zoon werd pas leergierig toen hij naar het HBO ging.Hij doet nu iets wat hem aanspreekt.Wordt meegezogen in werkgroepen en dat dat allemaal heel aardig moet ik zeggen. de HAVO was een ramp!Ik heb er heel veel energie in gestoken omdat ik wist dat het anders niet goed zou komen. Op de valreep zakte hij door dommigheid voor zijn eindexamen ( teveel tekst gebruikt en toen gedacht: ach het zal zo erg wel niet wezen.. dus wel: puntenafstrek en op 2/10 gezakt)Gelukkig kwam het nog goed maar het was een tropenjaar ( voor mij)

Overigens was hij wel leergierig op andere vlakken: vraag hem over dieren en natuurkundige zaken en hij weet het (verslaafd aan discoverychannel vanaf zijn 5e jaar, de juf vroeg hem als 8 jarige al vaak advies als ze iets niet wist hierover)Dat dan weer wel..

Damajo

Hier een ramp

Dochter van 14 jaar zit op dit moment alweer te kreunen en te zuchten boven haar boeken van biologie...
Het gaat gewoon niet samen: zij en studeren. Helemaal niet gemotiveerd, zuchten, klagen,... En ondertussen word ik er helemaal gek van! Ipv een namiddagje goed door te doen, verknoeit zij haar tijd met zeuren over hoe erg studeren wel is...
Iemand tips hoe ik haar kan motiveren? Of is dit echt gewoon de puberteit en moet ze er doorheen? Maar ondertussen zijn haar resultaten wel beneden alle peil. Ze zit sinds september op een nieuwe richting, maar ze spreekt nu alweer om iets anders te doen. Ik ben ten einde raad...

Ja hoor

Dochter, 15, wil zo graag op deze school blijven, dat ze heel veel tijd aan het leren is. Ik weet niet of dat leergierigheid is :-)
Vriendje, 14, moet eerst zijn cijfers ophalen, voordat hij regelmatig mag afspreken. Daar wordt hij ook leergierig van.
(Jammer alleen, dat dat dan weer niet beloond wordt op het moment dat zijn cijfers omhoog gaan. Het schijnt altijd beter te kunnen.)
Zoon, 13, wil sowieso overal als eerste mee zijn, ook met zijn huiswerk.
Als ik het zo lees, vraag ik me af of het allemaal leergierigheid is of dat ze andere redenen hebben.

Dochter ook (te) leergierig

dochter uit vwo-3 is errug leergierig, altijd geweest. Leest alvast een (studie) boek vooruit, of maakt voor haar lol een powerpointpresentatie in de vakantie...
Haar koppie moet blijven draaien.Wat wel motiverend werkt is dat ze nu een hecht vriendinnegroepje van 6 heeft, die allemaal graag leren. Voorheen werd ze er soms om uit gelachen. Wij stimuleren haar juist om ook met gevoel iets te doen (creatief zijn zoals keyboard spelen, abstract schilderen.Mij was verteld dat na de brugklas het nbiet meer cool zou zijn om hoge cijfers te halen, dat de cijfers wel zouden kelderen,maar gelukkig nog niet!