U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bereikbaarheid/afspraken pubers 's avonds
Laatst was zoon (14) op zaterdagmiddag en -avond chillen met zijn vrienden. Omdat we van tevoren niet begrepen hadden dat het laat/later kon worden hadden we niets over een eindtijd afgesproken.
Toen het later werd maar eens geappt hoe laat hij thuis zou zijn. Geen reactie. Nog wat later nog een vraagteken. Bellen: geen gehoor. Nog geen reactie. Nog wat later: Fijn als je voor 12 uur thuis bent. Nog geen reactie. Uiteindelijk was hij om 12 uur thuis.:-)
Alles oke dus uiteindelijk.
Maar bedacht toen: we wisten alleen dat hij bij Bram was. Geen achternaam, geen idee waar hij woont. Als zoon niet thuis was gekomen of het erg laat was geworden, wat hadden we dan moeten doen?
Dus mijn vraag is: hoe doen jullie dat als je puber naar vrienden gaat waarvan je geen adres/vast telnr/mobiel nummer hebt. Vragen jullie dat?
En als ze uitgaan (speelt nog niet maar kan komen).
Maken jullie altijd concrete afspraken over eindtijd? Of over bereikbaarheid?
Of andere zaken?
Handig om even te weten wat jullie praktisch afspreken op dit vlak.
Nu niet meer
Bij onze zoons ging dit soort situaties pas spelen toen oudste 15-16 was denk ik (hij is nu 19). Meestal wisten we wel min of meer waar hij was, en anders wist zijn jongere broer wel een achternaam. Ik heb ook idd wel eens een achternaam en adres gevraagd. Hij was altijd vrij trouw in appen als hij naar huis kwam (uur fietsen, grotendeels alleen, 's nachts door de polder). En ook weer als hij thuis aangekomen was. Dan kon ik vanuit bed op mijn telefoon zien dat hij er was. Zo doen we het nog steeds. Er is alleen wel twee keer wat gebeurd onderweg waar het vragen van naam/adres/telefoon echt niet bij geholpen zou hebben...
Eén keer heeft hij een paar flinke klappen gehad van een stoned figuur, in de stromende regen, om half 5 's nachts, halverwege op weg naar huis. Gelukkig kwam er net een auto aan voordat het erger werd, en ging de ander op de vlucht. Hij had alleen maar een blauw oog en wat schrammen. En één keer kwam hij om half 12 met de auto terug van bandrepetitie, en reed de sloot in. Alleen, stikdonker polderweggetje. Hij kon eruit klimmen via de achterklep en is naar het dichtstbijzijnde huis gelopen (500 m), die mensen hebben hem verder geholpen ons te bellen (zijn telefoon was nat/kapot).
Dus ja, we hebben we altijd de afspraak van bereikbaarheid, en daar houden ze zich ook best goed aan. Eindtijd hebben we al vrij snel losgelaten, in het weekend dan. En op 14-jarige leeftijd zou ik dat zeker niet loslaten. En soms is een telefoon leeg, of het beltegoed op...
Nummers inderdaad
Ik verzamelde nummers van vrienden en van ouders van vrienden of de gelegenheid waar ze verbleven. En dan nog kunnen ze onbereikbaar zijn of niet antwoorden. Dus op een gegeven moment is het wel eens je hart vasthouden.
Ik texte weleens als ik ongerust was om dan een uur later een kind thuis te zien komen of een geruststellend berichtje te krijgen.
Maar ik rekende er ook op dat ze andere vertrouwde vrienden en mensen om hulp kunnen vragen. En daar 's avonds en 's nachts mee optrekken. Of ik ging ze van de bus halen of stuurde een taxi.
Ik bel nog weleens met vrienden of ouders als ik me ongerust maak over een kind of wil weten of ik de deur op het nachtslot kan doen omdat ze elders blijven.
bereikbaarheid pubers
is meestal nul, in mijn ervaring. Tenminste voor ouders. Voor leeftijdgenoten moeten ze natuurlijk dag en nacht online zijn. Ik word er wel eens gek van,denk je afspraken gemaakt te hebben...Ik maak er aar geen ruzie meer om, heeft toch geen zin. Gelukkig zijn hier geen rare uitspattingen, maar soms wil je even weten of iemand ergens veilig is aangekomen of zo.
Ik vraag een adres
Ik wil weten waar ze zijn en ik wil weten hoe laat ze vertrekken.
En ik wil dat ze hun telefoon in de gaten houden.
Bij oudste van 18 laat ik dat wat meer los dan bij middelste van 15.
Verschil jongen-meisje en wel of niet met de auto maakt dan ook uit.
Pff ja herkenbaar!
Hier een 15-jarige dochter die ook niet altijd goed bereikbaar is. Ik vraag haar altijd wel waar ze heen gaat en hoe laat ze thuis verwacht te zijn. Vaak gaat dit goed, soms ook niet en komt ze te laat terug. Ze heeft dan ook al een paar keer huisarrest gehad omdat ze zich niet aan afspraken had gehouden.
Dochter heeft een nogal grote vriendenkring, van sommige vriendinnen heb ik wel telefoonnummers (of van ouders) maar van de meeste niets. Ik moet er dan maar op vertrouwen dat ze op tijd is of dat ze af en toe op de telefoon kijkt. De laatste tijd doet ze dat gelukkig wel vaker. Maar het blijft lastig.
Door een stille polder rijden hoeft ze hier gelukkig niet. Verder wil ik ook graag dat ze als het erg laat wordt, door iemand thuis gebracht wordt of met iemand mee rijdt. Meestal organiseert ze dit wel. Maar ze roept altijd wel makkelijk: mij overkomt toch nooit wat! Tja, dat kan je nooit zeggen natuurlijk.
Moet
Mijn dochter, ook 15, moet bereikbaar zijn van mij. Vaak weet ik niet waar ze is en als ze dan ook niet bereikbaar is, ga ik zitten zenuwen. Gelukkig vindt ze het zelf ook (nog) belangrijk om voor ons bereikbaar te zijn, maar inderdaad, een lege telefoon of zo en weg is je geruste gevoel. Geen waterdicht systeem dus. Maar ik vind het nou ook weer zo wat om van alle vrienden adresgegevens op te vragen. Weet ze vaak zelf ook niet eens, alleen hoe ze ernaartoe moet fietsen dus dat zou wel wat gedoe geven. Vertrouwen en loslaten, het blijft moeilijk.
Ehmmm
Begrijp ik het verhaal goed dat een veertienjarige zaterdagmiddag weggaat, het onaangekondigd laat afweten bij het avondeten, en dan tegen middernacht eens aan komt zetten? Hier zeg je dat je het geen probleem vindt, ik ben heel benieuwd wat je tegen je kind gezegd hebt, want ik zit echt met mijn oren te klapperen en mijn kinderen zijn beslist geen engeltjes.
Mijn vijftienjarige hoeft niet van mij niet altijd bereikbaar te zijn. Maar ik verwacht wel dat hij laat weten waar hij zit, en hoe laat hij ongeveer denkt thuis te komen, en nog belangrijker bij lange afstanden: met wie. En dat hij als zijn telefoon op is de verantwoordelijkheid heeft om die van een ander te lenen of te vragen of hij gebruik mag maken van de huistelefoon.
Telt voor hele gezin.
Mijn zoon kan voorkomen dat ik hem ga appen/bellen door zelf, op tijd, wat te laten horen.
"Ben bij Piet, neem de bus van 23.00 uur".
"We gaan eten bij de Mac, is dat okè?"
Ik app ook even in de gezinsapp als ik onverwacht een afspraak heb, later thuis kom of eten in de koelkast heb gezet voor de sporter onder ons. Laten weten waar je bent enz. telt ook voor de volwassenen.
Met 14 jaar begint de wereld wat groter te worden, gelijk duidelijk afspraken maken. Vooral als ze met 14 jaar de grenzen flink opzoeken. De mijne was en is wat dat betreft wel braaf.
gaat hier meestal prima
zoon, bijna 18, laat weten waar hij heen gaat en met wie. Ook het tijdstip van thuiskomen laat hij weten. Natuurlijk kan het iets later worden maar dat gaat dan om 10 minuten ofzo.
Alleen als hij ergens geen wifi heeft, dan staat hij er vaak niet bij stil dat hij ook een sms kan sturen als het onverhoopt later wordt of als de plannen wijzigen.
Meestal komt hij rond 2 uur thuis, in het weekend dan. Bij de jaarwisseling was het rond 5 uur maar dit was ons van tevoren ook verteld. Als hij ergens blijft slapen, dan weten we dat ook van tevoren en als er iemand bij ons blijft overnachten (na het uitgaan) dan wordt dat ook van tevoren verteld.