Puberteit Puberteit

Puberteit

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Nimbo

Nimbo

11-12-2015 om 18:12

beoordelen op uiterlijk

Mijn zoon van 17 (ADHD en laaggemiddeld IQ) kan zo vreselijk mensen beoordelen op hun uiterlijk. Hij praat over mensen op neerbuigende en beoordelende manier. Zo van 'die lelijke aap' terwijl zoń persoon hem dan geen enkele kwaad heeft gedaan. Dit is iets wat hij al veel langer doet, alleen het lijkt wel erger te worden.
Als ik bijv. iets wil vertellen over een gezellige avond die ik van de week hier had met mensen, dan lacht hij schamper en zegt;'Oh, je bedoelt die lelijke apen'. Hij wil dan als ik daar iets van zeg, in discussie gaan over hun uiterlijk, iets waar ik helemaal niet op in wil gaan. maar ik krijg maar niet aan zijn verstand gepeuterd dat uiterlijk niet zo belangrijk is en dat heel veel andere eigenschappen veel belangrijker zijn.
Ik loop hier iedere keer tegenaan en erger me dood aan dit soort uitspraken. Ik wil dat hij gewoon respectvol over anderen praat, en niet zoals het nu vaak gaat.
Is dit de arrgantie van de jeugd? Ligt het aan zijn lage IQ? hebben mensen tips hoe hiermee om te gaan?


kwestie van indelen

Alle mensen hebben de neiging om zaken in vakjes te verdelen en daar een oordeel bij te hebben maar bij autisme kan dat extreem zijn.
Het is noodzakelijk om zaken in vakjes te verdelen maar dat kun je ook op grond van 'neutrale' eigenschappen doen als leeftijd, woonwijk, beroep. Het is niet fijn om andere mensen te veroordelen, dat wil je voor jezelf ook niet. Dus ook al heb je de neiging om te oordelen, dat heeft uiteindelijk iedereen, doe moeite om meer feitelijk en neutraal zaken op te bergen.
Maar ze krijgen daarin wel vaak het verkeerde voorbeeld. Mensen oordelen heel makkelijk en voor iemand met autisme kan een oordeel een makkelijker herkenbaar verschil zijn dan een meer neutraal feit.
Het is in feite een kwestie van oefening en natuurlijk of iemand kan begrijpen wat het nut is van minder oordelen.
Uiteraard krijg ik die hier zelf ook altijd terug. als ik zelf zit te oordelen of veroordelen. Het is dan ook een oefening voor jezelf. Al weet je dat vaak zelf subtieler en op het juiste moment te brengen, roddelen bijvoorbeeld, je komt ermee weg, voor je kind met autisme is het dan toch meer van hetzelfde.

Nimbo

Nimbo

11-12-2015 om 19:12

en uh....

wie had het het hier over autisme? Ik niet! Waarom doe je dit Anne J?

Molenwiek

Molenwiek

11-12-2015 om 21:12

AnneJ

Get a grip, zelfs mijn labrador heeft autisme als het aan jou ligt.

Sanne

Sanne

11-12-2015 om 23:12

Misschien

Doet hij het zo omdat jij er op reageert? Lekker rellen?
Of is dat te gemakkelijk gedacht?

Katniss

Katniss

11-12-2015 om 23:12

Jawel

Over het algemeen geldt hoe jonger, des te ongenuanceerder. Daarbij speelt ook mee dat laagopgeleiden 'in het algemeen' minder tolerant zijn. Ik zou er niet al teveel tegenin gaan. Je kunt hem natuurlijk wel vragen om in jouw bijzijn geen mensen af te kraken, en desnoods uit de kamer gaan als hij niet ophoudt.
Ik herken het overigens niet. Mijn puber is tolerant tot op het irritante af en ze corrigeert me regelmatig als ik iets onaardigs of in haar ogen seksistisch zeg.

Nimbo

Nimbo

11-12-2015 om 23:12

helaas

ligt het niet zo simpel, Sanne. Ik vrees dat hij echt zo oppervlakkig denkt. daarnaast is hij ook erg onzeker, vandaar ook de behoefte om op anderen af te geven denk ik.

Arendje

Arendje

12-12-2015 om 09:12

uitdagen

'Hij wil dan als ik daar iets van zeg, in discussie gaan over hun uiterlijk, iets waar ik helemaal niet op in wil gaan. maar ik krijg maar niet aan zijn verstand gepeuterd dat uiterlijk niet zo belangrijk is en dat heel veel andere eigenschappen veel belangrijker zijn.'

Het lijkt erop dat hij je inderdaad wil uitdagen. Misschien kun je de inhoudelijke discussie vermijden en alleen zeggen dat je niet wilt dat hij jouw vrienden/kennissen/mensen in het algemeen zo noemt. En dan stoppen met reageren. Nu 'beloon' je zijn rellerig gedrag door er tegenin te gaan, ook al wil je dat helemaal niet.

Thomas

Thomas

12-12-2015 om 12:12

AnneJ

waarom?

gloria

gloria

12-12-2015 om 12:12

ik snap AnneJ wel

denk ik...
Het hangt af van het frame waarmee je kijkt naar etiketten zoals ass, adhd.
Er wordt verschillend tegenaan gekeken.

Beide etiketten zijn iig een samenraapsel van gedragsuitingen, waarbij er waarschijnlijk bepaalde tekorten aan vaardigheden onderliggen.(of gewoon een andere manier van prikkelverwerking dan we gemiddeld zien, afhankelijk van hoe je er tegenaan kijkt)

Er is veel overlap, ook weer afhankelijk van welk frame je gebruikt.
Het is iig niet ondenkbaar dat bepaalde moeilijkheden zowel bij het ene etiket geschaard kunnen worden, als bij het andere.

Ze legt alleen maar uit hoe zij dat ziet bij ass. Daar kan ts misschien iets mee, misschien ook niet.

Als ik er niets bij zeg over het autisme van mijn kinderen is het niet goed, als ik het er wel bij zeg is het ook niet goed. Ik denk inderdaad dat benaderingen die je kunt leren in de autismehoek voor veel kinderen passend kunnen zijn.

gloria

gloria

12-12-2015 om 13:12

en inhoudelijk

krijg ik het gevoel dat je er een te emotionele lading aan geeft.
Het raakt jou, als ouder. Logisch, maar misschien hept het er neutraler tegenaan te kijken.

Ik heb niet zo heel veel ervaring met jongeren met lager iq, maar ik neem aan dat je er feitelijk vanuit moet gaan dat ze functioneren op een jonger niveau. Als je uitgaat van een jonger kind dan kalenderleeftijd, dan komt het al een stuk minder hard aan.

Misschien is hij heel hard bezig uiterlijkheden van mensen te beoordelen. Dat te oefenen. Hij merkt op dat jij daardoor geraakt wordt, en misschien snapt hij niet zo goed waarom, en blijft hij het testen want hij kan het niet goed plaatsen, wat hij nu precies verkeerd doet. ,

Ik roep natuurlijk maar iets want ken je kind niet. Het kan vanalles zijn, dat hij oefent in het uiten van zijn eigen mening, weerwoord, beoordelngsvermogen, of...

Het lijkt me iig zaak om er positieve zaken uit te filteren, en hem te helpen er een draai aan te geven naar positieve ontwikkelingen. Mogelijk heeft hij daar meer hulp bij nodig.

Thomas

Thomas

12-12-2015 om 13:12

Nou AnneJ

Alle alinea's zijn algemeen, alleen de laatste betrek je op je eigen kinderen.

En in de derde alinea begin je al over autisme waarmee je - weer - suggereert dat de zoon van de vragenstelster ook wel autisme zal hebben. Ze zegt zelf al dat hij een laag IQ heeft. Kan het niet gewoon zo zijn dat hij dit aspect van omgaan met elkaar nog moet leren?

gloria

gloria

12-12-2015 om 13:12

haha AnneJ

Ik had je dus verkeerd begrepen..
Je wilde gewoon algemeen vanuit je eigen ervaringen als ouder reageren en wilde de beschuldigingen voor zijn dat dat je er niet even bij zegt dat jouw kinderen wel ass hebben.

Nimbo

Nimbo

12-12-2015 om 16:12

mogelijk

dat hij inderdaad voelt dat het mij raakt en hij altijd reactie erop krijgt. Maarniet reageren.... Dat zou voelen alsof ik hem niet corrigeer. En hoe moet hij het dan ooit leren.

Maar is dit iets wat jullie van je eigen kinderen herkennen; op een bepaalde leeftijd of sowieso?

Pirata

Pirata

12-12-2015 om 16:12

hier

Mijn zoon is 13 en roept ook wel eens dat iemand een lelijkerd is. Dat weten we dan altijd wel te nuanceren (en hij ook). Het is niet zo dat hij beledigend omgaat met mensen met een scheve neus of pluishaar. Het is meer een constatering dat iemand er niet verzorgd uitziet, ik heb het hem nog niet horen zeggen bij mensen die hun best wel doen maar van nature bepaalde opvallende kenmerken hebben. Behalve dat ik volgens hem een dikke kont heb :-)
Voor de statistieken, normale intelligentie en wel lichte ASS.

Nimbo,

Ik weet niet of jullie gescheiden zijn maar doet hij zo ook in discussies met zijn vader?
Ik merk wel dat pubers 'oefenen' in discussieren, tot vervelends aan toe...
Ik vind het soms wel vreemd dat ik samen met mijn pubers hele gesprekken kan voeren over onderwerpen die ze interessant vinden, maar ook tegen een muur kan lopen wanneer het onderwerp niet interessant is.
Mijn er aring is dat discussies niet alleen onderwerpafhankelijk zijn maar ook gesprekspersoonafhankelijk.
Neem dit laatste niet persoonlijk. Sommige kinderen zijn gewoon meer obstinaat naar de ene ouder dan naar de ander. Ik denk dat dit los staat van welke diagnose dan ook.

Dus sommige onderwerpen over activiteiten waar hij geen deel aan nam, niet delen.
Kijken of dat jou rust geeft.

Arendje

Arendje

12-12-2015 om 19:12

maar Nimbo

'Maar niet reageren.... Dat zou voelen alsof ik hem niet corrigeer. En hoe moet hij het dan ooit leren.'

De manier waarop je het nu aanpakt, lijkt niet echt te werken. Dus waarom probeer je niet gewoon iets anders?

Ik denk trouwens dat hij het op zich niet meer hoeft te leren hoor. Hij weet het allang. Maar het is of sterker dan hij (vanwege zijn ADHD) of gewoon te leuk om jouw reactie uit te lokken. In beide gevallen kan het helpen om juist anders te reageren.

Elisabeth

Elisabeth

14-12-2015 om 10:12

Nimbo

Mijn dochter kan al ze haar dag niet heeft ENORM afgeven op alles en iedereen. Ik ga hier niet de scheldwoorden neerzetten die zij dan gebruikt voor haar vrouwelijke klasgenoten, maar dat is echt af en toe te grof voor woorden. Ze moet dan even afreageren zoals ze zegt...ik hoor het even aan,laat haar schelden en tieren en daarna is het ook klaar. Dan kan ik bijvoorbeeld vragen wat er nou écht aan de hand is, maar ik denk dat je dat niet bedoeld. Maar ook hier dus af en toe de meest vreselijke verwensingen. (ze is 16)

Daarnaast heeft ze de meeste discussies met haar vader. Die 2 kunnen elkaar figuurlijk compleet afmaken. Ik moet af en toe echt op mijn tong bijten om niet er tussen te gaan schreeuwen als een soort scheidsrechter of uitlegger van wie wat nou wel of niet precies bedoeld. Het is af en toe enorm sfeerverpestend, maar ik denk dat ze er wel van leert. Dingen vanuit andere kanten te bekijken of je mening geven en verdedigen.

Wat ik wel eens doe als ze weer eens in zo'n bui is dat de hele wereld niet deugd behalve alleen zij, is vragen wat is dan jou idee, hoe zou jij het willen dan? Of hoe zou diegene er wel goed uit zien dan? Of ik zeg wel eens dat ze is in de spiegel moet kijken als ze zulke akelige dingen zegt, dan heeft ze ook een lelijke kop! Nou....dat vindt ze ook niet leuk

Ze heeft overigens geen ADHD en een 'normaal'IQ ...

Jamie

Jamie

14-12-2015 om 11:12

Er wordt gesuggereerd dat het uitdagen is, dat je er niet tegenin moet gaan, dat het 'des pubers' is maar waar zouden jullie dan de grens trekken? Bij echt racistische opmerkingen? Bij homo/bi etc opmerkingen? Gewoon nooit?

Ik geloof niet dat ik dit soort dingen in mijn huis accepteer en dat betekent niet dat ik bij een overduidelijke grap of iets dergelijks meteen uitval. Cabaretiers maken ook grappen, vrije meningsuiting etc maar er zijn voor mij grenzen, ook bij pubers. Ik zou wel heel goed kijken waarom mijn kind dit zegt en proberen of ik kan afleiden of het echt uitdagen is maar ik herken uitdagen feilloos moet ik zeggen bij mijn kinderen ook al herken ik het soms iets te laat ;)

Pirata

Pirata

14-12-2015 om 12:12

Misschien

Misschien moet je het probleem meer bij je zoon laten. "Jammer dat JIJ mijn bezoek niet mooi vindt, dan heb JIJ dus een probleem. Dus dan kijk je maar niet. En dan hopen we maar dat andere mensen niet zo over jou praten". En er ook niet meer tijd aan besteden dan dat.

Jaina

Jaina

14-12-2015 om 13:12

Niet accepteren maar ook niet op ingaan

Ik zou het niet accepteren maar ook geen discussie aangaan. Ik zou wel boos worden als ze zoiets zouden zeggen, zeker als het over mijn vrienden/gasten zou gaan. Dat kan je gewoon niet accepteren. Ik zou heel duidelijk maken dat ik in mijn huis zulke dingen niet wens te horen. Ik zou alleen verder geen eindeloze discussie aangaan over waar de grens precies ligt van wat je wel en niet mag zeggen en of uiterlijk objectief te beoordelen valt en aan welke criteria dit dan moet voldoen of een andere eindeloze academische/semantische discussie (een paar van mijn kinderen zijn heel goed in eindeloos doorgaan maar ik kap dat echt gewoon af, voer die discussies maar met je vrienden)

Als een van mijn kinderen een rotopmerking maakt over iemand anders (uiterlijk, karakter...) dan zeg ik daar wat van en dan merk ik wel dat ze zich vervolgens inhouden. Ze snappen natuurlijk prima dat het niet acceptabel is. Ze gaan er vervolgens in elk geval niet eindeloos over door. Dus misschien dat het toch inderdaad te maken heeft met uit willen dagen? En misschien komt dat wel door zijn lageere IQ dat hij in feite vertraagd volwassen aan het worden is? Je schrijft dat hij 17 is maar dit vind ik persoonlijk meer gedrag voor kinderen van 11/12/13 jaar. Dus het kan zijn dat hij gewoon wat langzamer is met volwassen worden dan zijn leeftijdsgenoten?

In elk geval zou ik er niet te veel op in gaan. Je zoon zal ongetwijfeld best snappen dat het niet leuk is om iets onaardigs over iemands uiterlijk te zeggen. Je hoeft het zeker niet te accepteren dat hij dat zegt maar er ook niet eindeloos over in gesprek te gaan. Als hij door blijft gaan zou ik hem verzoeken om de kamer te verlaten.

Nimbo

Nimbo

14-12-2015 om 13:12

ja precies

Het lastige is juist dat hij in veel opzichten geen -conform zijn leeftijd - gedrag vertoont, maar anderzijds wel 18 jaar wordt en hij mij langzamerhand aan het ontglippen is.
Ik moet bepaalde zaken wel loslaten omdat ik anders nog veel meer verzet oproep, maar eigenlijk kan hij bepaalde vrijheden helemaal niet aan.
We hebben overwogen om hem onder curatele te gaan stellen, maar daar zitten veel haken en ogen aan. Bovendien kan dat juist weer extra veel verzet oproepen en dan begeven wij ons als opvoeders op hellend vlak. Juist dan ga je helemaal de grip kwijtraken, stoten wij hem van ons af. Dus liever maar in contact blijven en proberen hem aan te sturen via zijn gezonde verstand....
En vergelijkingen maken met zijn eigen leven. Maar zelfs dat lukt vaak niet. Hij is soms ook heel racistisch in zijn uitspraken: iets waar we ook vaker over praten. WE proberen dan bijv. uit te leggen waarom een neger tegen een andere neger wel ńikker'kan zeggen, zonder dat dat problemen geeft. Dit bracht hij zelf naar voren. Ik vergeleek het toen met dat hij zijn vriend even daarvoor 'flikker'noemde.... En toch snapt hij die link dan niet dat dat dezelfde situatie is. En zo kiunnen we heel moeilijk praten over sociale situaties, om hem een beetje aan te sturen in zijn sociale gedrag.
Soms weet ik dan echt niet meer hoe ik het hem uit moet leggen. Sommige dingen wilt hij niet begrijpen denk ik soms. En soms heb ik ook het idee dat het bij hem ook sterk te maken heeft met zijn eigen onzekerheid en faalangst. Bang niet voor vol te worden aangezien. ik weet het niet. Er valt soms bijna niet met hem te praten. Ook omdat hij dan kwaad wordt en heel grof gaat praten. En dat is iets waar ik niet goed tegen kan: ik blijf van binnen niet rustig (vaak naar hem toe nog wel) en dat werkt dan gewoon niet...

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

14-12-2015 om 13:12

Dan moet je het denk ik loslaten

Hij kan het verbaal niet aan, dus dan helpt praten niet.
Dan kun je hooguit aangeven dat je dat, dat en dat gewoon niet wil horen. Dan train je hem met voorleven. Ik heb het idee dat dat bij jouw zoon beter werkt dan er een goed gesprek over hebben.

Niki73

Niki73

14-12-2015 om 14:12

Ik wil het niet horen

Precies, zoals Ginny zegt, als praten niet helpt, kun je alleen maar zeggen dat jij het niet wilt horen. Dat je het kwetsend vindt voor jouw vrienden en daarmee voor jouzef en daarmee is de kous af. Ander onderwerp of ik loop de kamer uit/ga wat anders doen.

Arendje

Arendje

14-12-2015 om 16:12

Jamie

'Er wordt gesuggereerd dat het uitdagen is, dat je er niet tegenin moet gaan, dat het 'des pubers' is maar waar zouden jullie dan de grens trekken? Bij echt racistische opmerkingen? Bij homo/bi etc opmerkingen? Gewoon nooit?'

Wat bedoel je dan precies met de grens trekken? Nimbo heeft toch al heel vaak aangegeven dat ze niet gediend is van de opmerkingen van haar zoon. De grens is dan duidelijk? Er elke volgende keer weer tegenin gaan, lijkt niet te werken. Dan is negeren volgens mij de volgende (!) logisch stap. Want wat zou je verder nog willen doen? Slaan? Schelden? Je kind aan zijn haren de kamer uit sleuren? Hem de deur wijzen en zijn spullen op straat gooien?
Ik zie niet wat je verder nog kunt doen, zeker niet zolang je kind nog niet oud genoeg is om op kamers te wonen. En wat je verder nog zou willen doen. Je kunt kinderen (en volwassenen) immers niet dwingen om te doen wat jij wilt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.