U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Begint de puberteit echt nu al?
Oh help! 12 jaar. Eerste middelbaar. En plots heb ik een echte puber in huis!
Hij wil niet meer met me praten. Als ik hem iets vraag is het antwoord altijd 'gewoon' of 'ik weet het niet' of iets dergelijks. Hij is zo wisselvallig als het weer. Het ene moment is hij superhappy en energiek, het andere moment is hij slecht gezind en lastig. Hij stelt alles in vraag, ook regels die er al zijn sinds hij vijf jaar was (zoals: niet staan of springen in de zetel, elk dekt om de beurt de tafel, ... ) Hij is verslaafd aan zijn gsm en zijn computer. HIj is zo bezig met zijn uiteriljk, zijn haar, maar zijn schoolresultaten, dat ishet verste van zijn zorgen.
Ach ja, ik denk niet dat iemand een wondermiddel heeft om dit allemaal op te lossen hoor, het hoort er gewoon bij, niet? Maar ik ben een beetje in shock ... dacht dat het geleidelijk aan zou veranderen, niet zo plots. En eerlijk? ik mis mijn vrolijk ventje van de lagere school ...
Puberteit bij 12
Geen paniek! Hoort er echt bij. Wel kan je het aantrekkelijk voor hem maken om met jou contact te houden door vragen te stellen die hem uitdagen meer te vertellen. Dus niet ; hoe ging het bij op school vandaag? Maar meer: wat was vandaag de leukste les en waarom? (Of naar de saaiste les vragen...)
Daarnaast alles wat hij ineens weer vraagt terugvragen; Waarom denk je zelf dat dat ooit is afgesproken? Zolang het goed gaat op school, op alle vlakken, hoef je je op dat gebied ook niet zorgen te maken. Wel kan je het onderwerp school eens uitgebreider bespreken op momenten van ontspanning: een keer onderweg ergens naar toe in de auto of als je toevallig een andere keer met z'n twee bent. Die momenten kan je ook creëren: ondanks dat ze groter worden vinden ze het nog steeds leuk om samen met jou iets te doen wat zij leuk vinden (bios? theater? samen naar een wedstrijd kijken? Samen dvd kijken?). Het initiatief ligt dan vaak toch ook weer bij de ouders. Op dat soort momenten zijn ze vaak een stuk minder onverschillig en beantwoorden dan beter je vragen... 
Nou, misschien heb je deze tips helemaal niet nodig, dan zijn ze misschien goed voor een ander, maar in ieder geval: succes (met ook een beetje alvast leren loslaten ;) )
nu al?
Nu pas, zou ik zeggen! Wees blij, ik heb een 10 jarige die nu al in puber modus zit. Gaat nog wel even duren ben ik bang.
Ja hoort erbij
Hier een van 14 met een zusje van 11 en die is ook al een jaar bezig. 2 pubers voor de prijs van 1....Is hij nog wel kleiner dan jij daar zou ik dan even heel erg van genieten
Maar er komen ook weer heel leuke dingen bij hoor! Puberkinders zijn niet alleen kommer en kwel!
Mijk
onzeker
Ja hoor, ik snap helemaal dat het erbij hoort. En op zich is het allemaal ook niet zo erg, maar om de een of andere reden word ik er zelf heel erg onzeker van.
Ik twijfel constant of de grenzen die ik stel en de regels die we in huis hebben, redelijk zijn of niet. Moet ik het huiswerk maken nog controleren? Moet ik de lessen nog overhoren, ook als hij beweert dat hij ze al kent?
Is het redelijk om van hem te vragen dat hij bvb na het voetballen zelf zijn spullen in de was doet? Ik vind dat dat moet kunnen op 12, maar volgens mijn man mag ik dat nog niet van hem verwachten.
Op dit moment heeft hij niet zo veel schoolwerk, dus ik vind dat hij best even kan helpen met tafel dekken en kat en konijnen eten geven 's avonds. Moet kunnen, toch?
Ach ja, al die twijfels van mijn kant horen er ook gewoon bij zeker? Ik veronderstel dat dat in de komende weken en maanden gewoon vanzelf duidelijk wordt. Ik denk waarschijnlijk gewoon veel te veel na ;-)
Zolang het lukt
zou ik het proberen. Als de puber er een probleem mee heeft merk je het vanzelf :-)