Arrogant en betweterig

Lanza

"Ik vind het juist nogal denigrerend als je ervan uitgaat dat een 17-jarige het nooit goed kan hebben, alleen maar door haar leeftijd. Van iedereen kun je iets leren, dat vind ik zelf een veel fijnere levensinstelling. Het is toch juist interessant om te horen hoe zij tegen de wereld aankijkt en wat zij van dingen vindt? Het kan je een ander perspectief geven."

Ik zou het echt enorm fijn vinden als jij zelf eens zou doen wat je predikt. Van iedereen kun je iets leren zeg je, maar je leert hier verdomd weinig als het gaat om lezen en luisteren.

Jouw insteek dat iemand bewust willen kwetsen gewoon 'een ander perspectief' is, verklaart wel veel als jouw ouders je daar nooit op gecorrigeerd hebben. Voor mij is dat dan eens te meer bewijs dat begrip hebben voor mijn pubers heel goed is, maar dat vind ik geen reden om ze niet bij te sturen.

Eens met Lanza

Er wordt hier wel heel makkelijk vanuit gegaan dat een 17jarige een domme blaag is die stevig aangepakt moet worden en vooral niet serieus genomen.
Jammer, daardoor mis je inderdaad de inzichten die tieners je kunnen geven als je eens serieus naar ze luistert. Tenslotte zijn ze op een haar na wettelijk volwassen, en fysiek al prima in staat om zelf een bedrijf of een huishouden te runnen, zoals in vroeger tijden heel gewoon was.

En je veroorzaakt opstandig gedrag als je je zo star opstelt:

"Gisteren was er een discussie met haar vader over douchetijden ze was t niet met hem een. Ze begon een discussie met mij waar ik niet op ingi g. Ze wilde haar argumenten geven. Ik stopte de discussie"

Maar goed, iedereen moet het maar op zijn of haar eigen manier doen.

Wendelmoed

Zeker neem ik mijn kinderen serieus. Dat levert heel vaak leuke gesprekken op aan tafel. Maar ik trek toch echt een grens bij (mij) bewust kwetsen. Ook onbewust kwetsen accepteer ik trouwens niet, in die zin dat ik dan uitleg waarom iets mij kwetst en in de toekomst verwacht ik dat daar enigszins rekening mee gehouden wordt. Ik ben hun vriend(in) niet.

Als er inhoudelijke discussies zijn die ze niet 'winnen' van mijn man, en ze komen bij mij, dan wil ik de argumenten echt wel aanhoren en dan ga ik óf het gesprek aan met man (als ik vind dat ze een punt hebben) óf ze krijgen ze van mij hetzelfde antwoord. Meestal zitten man en ik op 1 lijn, dus dan dat laatste.
Als het om douchetijden zou gaan, zou het bij ons trouwens een gezinsbesluit worden, niet iets dat mijn man of ik eenzijdig zou afkondigen. Maar daar ging het TS niet om volgens mij. Het ging om het bewust kwetsen.

reactie

Nog even een reactie op de 2 laatst geplaatste opmerkingen.
Het ging mij inderdaad om het bewust iemand willen kwetsen wat ik echt afkeur. Dat is niet acceptabel dat doe je gewoon niet.
Over douchen doen wij meestal niet zo moeilijk er zijn niet echt harde regels voor (sterker nog, ze was in de ochtend ook al geweest). In dit geval had mijn man gezegd dat ze snel moest douchen omdat hij er zo bij moest. Ze zei ja en deed nee. Dan is er voor mij geen argument meer nodig.
Verder ben ik, zoals al aangestipt, heel blij met mijn verstandige puber dochter waar ik veel van hou. Maar opzettelijk iemand pijn willen doen, vind ik niet verstandig of een andere manier van kijk op dingen.
Hier ging het mij dus specifiek om. Verder is ze gelukkig verstandig en heeft ze een goede kijk op bepaalde zaken waar ik graag naar luister en ook vaak wat mee doe.

Even een gesprek

Als 18 jarige probeer ik mijn mening en advies te geven aan ouders. Ik wil u niet de les lezen of zoiets, maar ik dacht dat het voor ouders op dit forum handig is om ook van een jonger iemand die de puberteit net achter de rug heeft een mening/advies te horen, hopelijk kan dit u een beetje helpen. Ik heb zelf havo gedaan en doe nu vwo, en heb een goede band met mijn ouders. Ik vind opvoeding en psychologie erg interessant en misschien dat ik er later wat mee kan doen

Als ouder mag u trots zijn dat uw kind goed en graag leert, maar zij moet zich niet beter gaan voelen dan haar leeftijdsgenoten of anderen om haar heen. Ik heb zelf ook een vriendin die best betweterig en soms ook schreeuwerig is. Hoe zij soms tegen haar moeder doet vind ik vaak niet echt kunnen en dan weet ik me niet zo goed een houding te geven. Begrijp me niet verkeerd hoor, ze is een ontzettend lieve meid en ben blij dat ze mijn vriendin is, maar soms is ze echt een beetje te betweterig en voel ik me heel dom, hoewel zij mbo doet en ik vwo. (dit zegt natuurlijk niks maar toch)
Toch vind ik niet dat ik hier wat van hoef te zeggen, want dat is de taak van de ouders en ik heb het nog altijd gezellig met haar.

Als ik haar moeder/ u was, zou ik even een rustig gesprek met haar hebben over dat ze haar mening en adviezen mag geven naar u en anderen, maar dit misschien iets relaxter en met meer begrip mag doen. Geef wel aan dat je ontzettend trots op haar bent, dit helpt jongeren echt tijdens zo'n gesprek, maar vraag haar wel iets minder de "Einstein' uit te hangen. Ik denk dat als u respectvol aangeeft dat dit later op haar werk voor moeilijkheden kan zorgen en dat dit misschien vriendschappen ook in de weg kan gaan zitten, dit wel doordringt en haar gedrag zal aanpassen. Misschien is dit gedrag ook een stukje onzekerheid, iets om zichzelf te bewijzen. Doe het rustig aan en laat haar vooral merken dat je nog steeds even veel van haar houdt.

Misschien heeft u hier wat aan, succes!

"je bent oud"

zei ze om te kwetsen. Nou zou het mij ook kwetsen dat ze wil kwetsen maar even dit: ik zou haar duidelijk maken dat ze dan toch wat vroeger op moet staan want oud is geen scheldwoord, niet iets om je voor te schamen, iets waar je trots op mag zijn, een voorrecht wat velen onthouden wordt.