U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
ADHD puber (17)stopt met medicatie
Mijn zoon heeft besloten dat hij geen concerta meer wil slikken. Hij slikt al van jongsaf aan ritalin of concerta (vanaf jaar of 5). De arts had op een bepaald moment geadviseerd om in de vakanties te stoppen, om een poosje zonder te doen en ook omdat hij daardoor beter eet vond ik het een goed idee. Het is natuurlijk sowieso een goed idee als het zonder medicatie kan, maar wij merken altijd erg de verschijnselen: we lopen hem overal mee achterna, hij vergeet van alles, hij is moeilijk bereikbaar zeg maar. Ook merken we wel dat hij sneller boos is als hij geen medicijnen neemt: in dat opzicht dat hij zijn impulsen minder goed onderdrukt en daardoor ook sneller dingen zegt die de ander kwetsen. Met medicatie denkt hij daar beter over na en is hij tactischer.
Nu heeft hij besloten dat hij "vrolijker"is als hij geen medicijn innneemt. Dat was gister ook zeker zo, maar ik heb het gevoel dat hij "vrolijk'wordt omdat hij besloten heeft om dit te zijn. Heel fijn hoor, begrijp me niet verkeerd!
Maar ik ben bezorgd of zijn schoolwerk niet gaat lijden onder de verslechterde concentratie.
Ik weet ook niet goed hoe ik moet reageren eerlijk gezegd. Ik heb er gister met hem over gesproken en mijn bezorgheid uitgesproken zonder me dwingend op te stellen om hem wel zijn medicijnen in te laten nemen. Dat zou ik ergens wel willen gevoelsmatig, maar anderszijds ben ik bang dat hij het dan oplost door zijn pil dagelijks door het toilet te spoelen...
Mede probleempje is ook dat hij zoveel mogelijk van huis is, momenteel, en ik hem minder zie; minder geconfronteerd wordt met zijn gedrag en minder kansen heb om hem concreet te confronteren met gevolgen van geen medicijnen innemen. Ik moet dus nog wel contact opnemen met school of het gemerkt wordt.
Zijn kansen op de arbeidsmarkt zijn niet heel hoog: hij is laaggemiddeld intelligent (PRO) en de combinatie met ADHD maakt leren erg moeilijk en daarbij is hij ook niet handig. Door nu te stoppen met medicatie ben ik bang dat zijn nivo dusdanig onder de maat blijft dat ik hem niet eens meer op een ROC krijg. Met name zijn rekennivo is laag en zouden we dit laatste schooljaar bijspijkeren.
Maar ja, over driekwart jaar is hij 18, ik moet hem los gaan laten, zijn eigen beslissingen laten nemen, maar hij kan de gevolgen nog niet overzien. Welke koers moet ik varen?
Ernaast
Ik zou er naast gaan staan. En uitleggen aan mijn kind dat er mensen zijn met de opvatting dat je geen medicatie zou moeten slikken als kind. Maar die mensen snappen over het algemeen niet wat een voordelen het heeft voor je zelfstandigheid en dat je je dan beter kunt handhaven in je leven en beter voor jezelf kunt zorgen.
Geef hem de kans om het te proberen. Het zal hem mogelijk ook het gevoel geven dat hij meer ' zichzelf' is. Maar het is aan hem om af te wegen of dat voor hem goed is. Je gunt je kind dat het hem lukt in het leven met leren, werken en goed omgaan met zichzelf en anderen en daarom maak jij je daar wel zorgen over. Het heeft hem in het verleden zo goed geholpen.
Maar het is zijn eigen verantwoordelijkheid. Je hoopt alleen dat als het niet goed gaat dat hij weer aan medicatie kan gaan beginnen. En biedt je hulp aan als het nodig is.
En misschien lukt het hem ook wel zonder medicatie. Het zal anders zijn en hij zal zelf oplossingen moeten vinden voor de momenten dat het niet zo goed gaat en dingen hem niet meer lukken. Ook daar wil je bij meedenken.
Afbouwen?
Kan je zoon ook op een lagere dosis verder en zo geleidelijk afbouwen of evt. daarop blijven?
komt vaker voor
met kinderen heb ik geen ervaring, maar ik ken verschillende volwassenen die pas op latere leeftijd de diagnose ADHD kregen en dus ook pas op latere leeftijd ritalin (of concerta) of dexamfetamine voorgeschreven kregen. De meesten die ik ken zijn er weer mee gestopt na een aantal jaar. Het medicijn helpt ze concentreren en het maakt ze minder chaotisch. Maar ze voelden zich ook minder creatief, minder ondernemend en vooral minder zichzelf.
Dus in die zin zou ik die gevoelde vrolijkheid van je zoon niet te snel weg redeneren. Het klinkt mij heel herkenbaar in de oren.
klopt amare
Die gevoelde vrolijkheid hoeft inderdaad niet alleen maar ingebeeld te zijn: depressie is een soms voorkomende bijwerking bij concerta. Dus, ja. Het kan.
We konden bij de psych terecht. Zij adviseert i.p.v. te stoppen juist meer te nemen. Omdat door de groei zijn lichaam nu wat meer concerta nodig heeft om het effect goed te voelen. Maar daar voelt hij niet zo veel voor natuurlijk. Toch heeft hij erin toegestemd om het uit te gaan proberen. Hij gaat dan medikinet erbij. Nu voor 10 dagen om het uit te probeen en het verschil te voelen. Ik ben benieuwd....
Het zou toch wel heel goed zijn als hij dit schooljaar blijft slikken. Zodat hij zijn rekenen nog optimaal ophaalt.
erg herkenbaar
Hier nu 16-jarige die half jaar geleden gestopt is. Hij gaf al langer aan dat hij zich te rustig, te vlak voelde met medicatie (in zijn geval medikinet). Ik herkende dat wel, want tijdens vakanties (gebruikt hij geen medicatie) vind ik hem ook grappiger, meer alert, spraakzaam etc. Juist in de puberteit waarin een kind zich zo ontwikkelt, begrijp ik goed dat hij het vervelend vindt niet "zichzelf"te zijn. Hij kreeg steeds grotere weerzin tegen de pillen. Vandaar dat hij toen van ene op andere moment gestopt is.
Het stoppen was niet zo'n succes omdat het vrij snel slechte(re) resultaten op school te zien gaf. Om meerdere redenen (laat ik hier even achterwege) hakte dat er behoorlijk in bij zoon. We zijn toen bij jeugdpsyschiater geweest. Zij adviseerde juist een lagere dosering te gebruiken. Volgens haar is er bij medikinet geen verband tussen lichaamsgewicht en hoeveelheid medicatie. Zoon slikt nu 20 gr medikinet ipv 30 graam. Hoewel zoon nog steeds liever zou stoppen, geeft dit een beter gevoel dan de hogere dosering. Ik houd hem voor dat medicatie met name tijdens school en vervolgopleiding van belang is. Daarna zal hij veel meer zijn eigen leven kunnen inrichten rekening houdend met de voor- en nadelen van zijn ADHD.
en hier
Zoon is hier vorig jaar ook een tijd gestopt. Een maand of vier.
In de vakantie gebruikt hij geen concerta en hij is dan veel blijer en vrolijker. Hij voelt zich ook beter zonder en wil gewoon liever geen pillen slikken.
Ik kan dat prima begrijpen. Maar hij ging dus wel helemaal onderuit. Zat weer huilend naast mij op de bank na een schooldag. Haalde dramatisch slechte cijfers. (en dat vond ik helemaal niet belangrijk hoor, maar hij wel)
Dus de depressie kwam weer op zetten. Zoon kan gewoon doordat hij naar die rotschool MOET, niet functioneren zonder chemische middelen.
Hij is toen toch maar weer begonnen. De kinderarts vertelde dat hij er heel slim aan heeft gedaan om zonder te proberen. Soms moet je ervaren of iets nog wel echt nodig is.
Ik weet zeker dat hij gaat stoppen als hij eindelijk niet meer naar school hoeft. Misschien al als hij zijn vervolgopleiding gaat starten. Omdat ik er vanuit gaat, dat zijn vervolgopleiding er eentje wordt, waarbij hij zich wel prettig voelt. Die hem wel enigszins interesseert.
Karmijn
Ik hoop ook dat zoon al kan stoppen bij vervolgopleiding, om dezelfde reden die jij noemt. Hier vond arts het ook slim dat zoon was gestopt om inderdaad te ervaren of het nog nodig was.
Het lijkt mij dat veel pubers tegen dit issue aanlopen. Dat ze geen pillen meer willen.