U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Aantal lachende pubers uit onze buurt
Ik heb eigenlijk iets waarvan ik denk ik wel overdrijf, maar het maakt me onzeker. Ik sta er ook van te kijken dat het me zo onzeker maakt.
Mijn dochter heeft met 2 jongens (straatjongens) op de lagere school gezeten, van die stoere pubers. De laatste tijd kom ik ze tegen met een groepje en dan noemt een van de jongens mijn naam of roepen ze hoi....en gaan ze heel hard lachen. In eerste instantie kon ik er wel om lachen. Maar het is nu al een aantal keren gebeurd en ik merk dat ik er super onzeker van wordt. Waarom ze dat doen. Ook hebben ze tegen mijn dochter mijn naam geroepen. Ik wil nu eigenlijk al een andere route gaan fietsen om de kans kleiner te maken dat ik ze tegen kom. Ik wil ze er ook niet op aanspreken, dan maak ik het misschien alleen erger. Hoe moet ik nu reageren en overdrijf ik dat ik het niet fijn vindt?
Kikki39
'maar nu gaan ze zo flauw doen dat het dat niet is. '
Misschien wilde de ene jongen beleefd groeten en zeiden de andere jongens daar iets van. En heeft de eerste er toen een geapje van gemaakt om zijn gezicht te redden. En nu moet hij daar wel mee door gaan, vanwege de sociale druk.
Geapje
Grapje
Het kan vanalles zijn, alleen voel ik me er zo rot onder. En ik snap eigenlijk niet precies waarom. Gisteren me er al zo rot om gevoeld en dat gaat niet weg...
Snap er niks van dan ik me zo ellendig er van voel, dat is toch niet normaal. Kan er wel om janken. Ben bang dat dit zo maanden doorgaat. Kan ik niet eens meer normaal fietsen. Overdreven weet ik, maar ja zo voelt het.
hangplek
Als negeren lukt niet, kan je best omfietsen tot ze weer een andere hangplek hebben gevonden. Lijkt me ook vervelend, maar het heeft vast niets met jou persoonlijk te maken.
Hoe onzekerder jij doet, hoe meer voeding jij ze geeft. Omfietsen is ook negeren.
Wat je ook kan doen, als je durft, is op ze afstappen met je mobiel in de aanslag, en vragen of je een foto mag nemen, Zeg dat je bij de plaatselijke krant werkt en over de anderhalve meter van hangjongeren schrijft. Ben dan benieuwd of ze lachend op de foto staan :-)
Bedoel
Je bedoelt dat ik wel anders moet fietsen? Want ik kan een andere weg nemen, maar weet niet of ik dat moet doen. Waarschijnlijk zal ik ze dan veel minder zien...
Omfietsen
Jij voelt je er niet prettig bij, genoeg reden om een andere route te nemen lijkt mij.
Hmm ...
Je zou natuurlijk ook het probleem gewoon kunnen laten waar het is en gaan investeren in meer zelfvertrouwen.
Rode krullenbol
Het is zeker zo hoe je ermee omgaat, want ik denk dat de meeste van jullie zouden lachen en het weer vergeten, toch?
Nou ...
Vergeten naar alle waarschijnlijk niet, maar in ieder geval wèl gewoon verder gaan met het dagdagelijkse leven!
Misschien is een antipiekercursus iets voor je? Of - wellicht nog beter? - een lachcursus?
Rode krullenbol
Het weer vergeten.
Nee, als ik uitgelachen wordt dan ben ik dat niet gelijk vergeten. Maar het beheerst niet "de komende maanden" mijn leven. Na verschillende tips hier zegt jouw gevoel nog steeds dat je liever een andere route gaat fietsen.
Prima toch, dan doe je dat.
Uitgelachen?
Dat is nog maar de vraag.
Rode krullenbol
Doe ik. Maar dat betekent niet dat ik ze niet tegen kom. Ze wonen op de route die ik altijd fiets. De andere route daar wonen ze niet dus zal ik ze niet zo snel tegenkomen. Maar ook in de winkel enz. Kom ik ze weleens tegen. Ach ja, we zullen zien. Moet me er maar overheen zetten, het zal inderdaad niet persoonlijk zijn omdat ik ze helemaal niet ken...
Zeker is het nog maar de vraag of het echt uitlachen is, maar goed, Kiki voelt het wel zo.
rust
Ze even niet tegenkomen kan je wat rust geven. Dan wordt het een minder groot ding.
Ik zou dit ook heel vervelend vinden. Heb zoiets wel aan de hand gehad een paar jaar geleden, maar ze deden naar tegen mij vanwege mijn zoon. Ik zag dit dus wel los can mijzelf. Na een paar keer hield het vanzelf op.
Geen aandacht geven helpt. En als je omfietst geef je ze ook geen aandacht 
Rare vergelijking
Onze hond kan nog weleens met een verkeerde instelling de straat opgaan. Meteen gaat hij in de alarmstand. Ik moet blaffen, grommen, want er is IETS. Geen idee wat iets is en het is daarna ook erg grappig om te zien hoe die boodschap indaalt. Hij kan het amper geloven, maar gaat dan over naar een aanstellerig anticlimax geluidje.
Jij doet me, op het aanstellerige na, een beetje hieraan denken. En ik geloof dat ik je echt goed begrijp. Ik was en ben ook te onzeker. Ik begin wel het voordeel van mijn 50+ (nog een half jaar 😱) leeftijd te voelen, waardoor ik meer van me af kan laten glijden.
Je gaat de deur al uit met "ik zet me schrap, wánt..." Wat ik met de hond doe, is hem stil laten staan, uit zijn opgefokte speurstand halen en de omgeving tot hem door laten dringen. Het werkt niet altíjd, maar soms wel. Misschien helpt het als jij ook even afstapt en goed te oordelen over wat er gaande is. Ben je onveilig? Hoe kijken ze? Wat zijn ze nu helemaal? Het zou kunnen helpen om jouw stijgende emoties te doorbreken. Je bouwt het steeds meer op naar iets wat groter wordt dan het is.
Ik zeg eerlijk dat ik in het donker niet zo zou handelen. Ik zie geen pukkel en kan dus niets overzien.
Als kind moest ik langs kroegen om thuis te kunnen komen. Ook tijdens de kermis dus. Nou dat heb ik geen tweede keer gedaan! Dronken kerels die aan mijn bagagedrager zaten. Dat vond ik een goede reden om om te rijden.
Nou, waar ik toch best van schrik is dat dit me zoveel doet dat ik er al 2 dagen mee bezig ben. En eigenlijk gaat het maar om 1 jongen die mijn naam noemt, de rest lacht maar een beetje.
Vreemd dat ik me zo laat voelen door een 14 jarig kind
Kikki, De mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest.
Het is lastig dat het zo werkt voor je, ik begrijp het ook volledig, maar wat gebeurt is dat veel in jouw hersens afspeelt en niet per se écht. Oké hij kent en roept je naam. Daar zou ik misschien bij de eerste keer door blokkeren. Doet hij het nog een keer dan kun je (láchend!) roepen "én hoe heet jij, wel zo gezellig om te weten. " En blijf vooral lachend naar hem kijken. Niet verdrietig worden als de poging mislukt. Hij is dan de hork.
Ik heb een training van 30 jaar op dit gebied. Het valt voor onzekere types, zoals ik zelf, gewoon niet altijd mee om nonchalant en ad rem te reageren, maar hoe meer rust je in je hoofd hebt en zelfvertrouwen probeert te krijgen, hoe minder je overal mee blijft zitten en daardoor soepeler reageert. Ik klink nu vast als oma weet raad, maar ik merk nu dat het zo zonde is dat ik dit soort inzichten vroeger nog niet had.
misschien is het wel heel anders dan je denkt
De jongen die jouw naam roept die heeft misschien een crush op je. Voor sommige jongens is een vrouw in de moederleeftijd een heel veilig persoon om een beetje verliefdheid op te oefenen. Ik neem aan dat je bekend bent met de uitdrukking milf.
Lach hem gewoon eens lief toe en geniet er van.
voor het geval de uitdrukking milf niet bekend is
afkorting van Mother I like to fuck.
Haha
Nou, zo aantrekkelijk ben ik denk ik niet, haha😁😂
Net als Molletje,
Als één van hen je bij de naam noemt, niet reageren met hoi maar reageren met ‘dag Naam’ of ‘dag Namen‘. Net als een docent. Dan is de lol er snel van af omdat je niet meer reageert als een leeftijdsgenoot maar als een volwassene. ( Niet dat je dat laatste niet bent, hoor.)
De volgende keer iets roepen als: 'binnenkort mag je weer hele dagen naar school, fijn he' 😀
Of vragen
"hebben wij ooit samen geknikkerd en wil je dat weer?" Huh huh, nee hoezo?? "Vraag maar aan je ouders wat dat betekent."
Bedoel je daarmee, geknikkerd😂