U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
1 dag meegaan met kerst voor 17 jarige jongen.
In verband met het feit dat we in een provincie wonen waar we geen familie hebben wonen, komt het heel veel voor dat we bijna of nooit familie zien. We hebben zoiezo weinig familie en mijn twee broers met hun gezinnen wonen een uur rijden hier vandaan. Zo komt 't dat onze zoon al een aantal jaren geen familie meer ziet of meegaat op visite ivm met zn leeftijd waarbij het heel normaal is dat ze niet meer meegaan. Dit maakt wel, vind ik, dat ze behoorlijk vereenzamen vwb de sociale omgang met familie en het zich alleen nog maar beperkt tot het omgaan met zn vrienden. Is het nou mogelijk om een keer te vragen om een keer mee te gaan naar de verjaardag van mijn broer op 2e Kerstdag? Of is het bij jullie allemaal zo dat ze geen van allen meer mee gaan en zich overal buiten houden. (overigens kan hierin geen medewerking van mijn man vragen, want die heeft eigenlijk liever niet dat mn zoon mee gaat. (onder het mom van: 'Lekker Makkelijk').
Regelmatig
Onze zoons gaan vaak gewoon mee naar hun ooms/tantes/opa en oma's. Alleen als ze echt niet kunnen ivm huiswerk of andere verplichtingen gaan ze niet mee. Naar ooms en tantes gaan ze gewoon graag mee, naar de grootouders moeten we hen soms wel vertellen waarom het normaal is dat je ook daar je gezicht zo nu en dan laat zien.
Hier wel met kerst en andere speciale dagen
Ik heb grote neven van 17-20 jaar (uit twee gezinnen). De neven uit het ene gezin gaan mee met Kerst naar Oma/Opa. Meestal is er in het jaar nog een keer een speciale gelegenheid van Opa/Oma (bruiloft, verjaardag, familieweekend). Dan komen ze ook.
De neven uit het andere gezin doen dit ook en ik geloof dat ze een enkele keer meekomen op een gewoon bezoekje (per neef 1 keer per jaar extra of zo).
Uiteraard komen we als familie ook bij deze gezinnen. Zo zien we toch de neven geregeld.
Wel mee
'k Weet dat mijn zonen zulke familiedingen lastig vonden toen ze een jaar of 14, 15 waren. Je hoort dan niet bij de kinderen, maar ook nog niet bij de volwassenen.
Dat 'geen zin' herken ik zeker, soms gaven we eraan toe maar meestal niet, want de familie woonde verder dan een uur rijden.
Een enkele keer verzonnen we als 'lokkertje' een leuk restaurant onderweg of zo. Of een speciale winkel ergens. Soms moet je wat 
Toch is het goed dat zulke dingen nu en dan 'moeten'; proberen een gesprek te voeren met iemand die niet tot je eigen generatie behoort. Zoek naar gemeenschappelijke belangstelling, sport, hobby.
Hier hebben sommige ooms/tantes hyves en houden zo contact met de jongere generatie. Leuk hoor, het lijkt wat oppervlakkig misschien maar toch is het een gelegenheid tot contact, een inkijkje in het leven van een ander.
Over een aantal jaren als iedereen volwassen is, valt die kloof weg. Maar als je elkaar al die jaren niet hebt gezien, ken je elkaar totaal niet.
Hier
Mee 'moeten' doen we alleen met speciale dagen (idd kerst, huwelijken, etc.) maar voor de rest is het aan mijn pubers zelf om contacten met familie op te bouwen. Dat doen ze ook, ze gaan regelmatig vanuit school naar hun opa's en oma's (en blijven er logeren), zonder ons, en gaan met tante's naar de film/ op vakantie/ een avondje bijkletsen op de bank, ook zonder ons. Ze hebben niet zoveel behoefte om met ons mee te gaan als wij op bezoek gaan, zij hebben hun eigen dingen te bepraten.
Hier wel
Mijn jongens van 19 en 16 gaan nog gewoon mee op familie bezoek. Niet altijd natuurlijk en dat hoeft ook helemaal niet. Als er wat bijzonders is (huwelijk, feest) dan gaan ze altijd mee. Overigens is dat niet onder dwang of zo. Ze gaan uit zichzelf mee. Het komt niet bij ze op om niet te gaan. Mijn dochter van 13 gaat heel vaak naar haar tantes toe en naar haar oma. Ze is dol op de tantes en de kleine neefjes en nichtjes.
Als ik gewoon even op de koffie ga of zo bij familie dan gaan ze meestal niet mee behalve soms mijn dochter. Als we daar gaan eten dan hangt het een beetje af van hun eigen plannen voor de avond.
Verder komt de familie vooral vaak hier eten of tijd doorbrengen en dan zien onze kinderen de familie dus automatisch.
Uiteindelijk zien de jongens een paar keer per week wel een paar familie leden (meestal bij ons thuis).
Mijn moeder is ook vaak hier en die zien ze dan vooral hier bij ons thuis. Ze gaan echter ook regelmatig even bij oma langs om bij te praten of even boodschappen voor haar te doen of zo. Dat is inderdaad hun eigen relatie met oma en daar sta ik verder buiten.
De familie die verder weg woont zit echt ver weg (Frankrijk, Canada, VS, Midden Oosten) dus die zien we sowieso niet vaak.
Ik vind dat je best kunt eisen dat je zoon op de 2e kerstdag meegaat naar de familie.
Maylise
Ook en wel beetje 'moeten'
Hier hebben we ook 1 broer verder weg...3 kwartier (is nog te doen toch?). Maar voor dichtbij geld hetzelfde. Oudste wil echt niet altijd mee, dat is ook prima, ze heeft vaak andere afspraken en is ook de enige puber in de familie, de rest van het grut is allemaal in de leeftijd van de basisschool. Iedereen begrijpt dus ook dat ze daar niet altijd 'zin'in heeft. En als ze er al is....wat moet ze dan? Meepraten met ons is ze nog te jong voor, dat werkt niet echt (andere interesses enzo), met de kleintjes is ze weer te oud voor. Vaak draait het er dus op uit dat ze daar waar we zijn uiteindelijk maar achter een p.c. kruipt (dat mag dan ook) en tsja om daarvoor mee te gaan...
Dus blijft ze regelmatig thuis. Ze gaat wel regelmatig alleen, dan past ze op de kinderen van mijn broer (3 stuks) en blijft dan meteen logeren. Dat wil ze wel, ze kruipt dan ook niet achter een p.c. want ze is er om te 'werken' dus bekijkt puber dat heel anders. Op bepaalde dagen moét ze ook mee. Verjaardagen, kerst etc.Dat doet ze ook wel zonder veel gedoe....ze snapt zelf ook wel dat het voor die ander (nichtje, opa etc.) niet zo aardig is als ze niet komt, dat ze verwacht wordt. Bij mijn jongste broer is ze het liefste, die zijn nog vrij jong (begin 30) en qua belevingswereld 'dichter'bij haar. Ik weet b.v. dat ze elkaar regelmatig tegenkomen als ze zijn stappen. En ze gaan ook wel eens samen naar een concert of winkelen.Deze broer is ook het meest met muziek bezig,net als dochter dus ook daar hebben ze een link in. Hier geeft broer haar vaak een 'taak', zo van kan jij even de hapjes maken? of ermee rond gaan etc. etc. Dan voelt ze zich ook minder nutteloos. Bij deze broer blijft ze ook als zijn vrienden komen..terwijl wij allang weg zijn dan. Dit is dus d'r 'coole oom' (volgens haar vriendinnen). En naar mijn vader gaat ze ook wel mee...maar het voordeel is ze kan ze naar huis lopen. Meestal gaat ze dus braaf mee....blijft even, drinkt wat, eet taart en piept er dan tussenuit. Om dan ergens tegen de tijd dat we weer weg gaan weer retour te komen (of d'r maag begint te rammelen, denk ik).
Dus eigenlijk verlopen alle visites in redelijke harmonie.
Ik denk ook dat als je nóóit mee gaat je op een gegeven moment er ook niet meer 'thuis'voelt en het alleen maar ongemakkelijker wordt om mee te gaan. Het heeft ook een tijdje geduurd voor puber d'r weg gevonden had op zo'n visite, het meest ongemakkelijke tijdperk is nu wel afgesloten voor haar.Zoals dat 'helpen' bij mijn jongste broer was een goede zet van broer....als ze er nooit zou zijn geweest was dat nooit ontstaan...snap je wat ik bedoel?
Ik denk dat voor elke puber er een tijd aanbreekt dat ze hun ei niet kwijt kunnen op zulke visites, maar dat het iets is wat ze moeten leren, dat het erbij hoort, dat het ook is 'voor wat, hoort wat' en dat ze zich daar vanzelf een weg in zoeken.En het ook best prettig is om familie te hebben waar je altijd op kan rekenen (bij ons wel tenminste).
De laatste tijd (is nu 16) verloopt het eigenlijk vlekkeloos....zonder veel gedoe en die paar keer dat ze niet mee wil/kan laten we 't maar zo.
groeten albana
Wij hebben een groot familieevenement in het jaar: de verjaardag van oma (mijn schoonmoeder). Dat wordt met de hele familie de hele dag gevierd bij mjin schoonzus. Onze kinderen (19 en 15) gaan altijd mee, of ze moeten door werk verhinderd zijn. Het valt dan ook midden in de zomer.
Mijn kinderen zijn "middenmoters" in de familie en horen nergens bij 
Mijn man is een achteropkomer, er is maar één broer met kinderen en die zijn zelf al (dik) in de 30 en ouders van kindertjes onder de 7. Dus die van mij zitten er tussenin en toch slepen we ze mee. We hebben een bar kleine familie, een mens moet toch eens wát.
Tirza
Leeftijdsgenoten
De familie die hier in de buurt woont heeft nog jonge kinderen (oudste is 8) dus weinig aansluiting met mijn kinderen. Alleen mijn jongste zoon van 10 heeft aansluiting bij de neefjes en nichtjes al speelgenootjes en mijn dochter van 13 vindt het gewoon leuk om met kleine kinderen te spelen en om te tutten. Voor de jongens van 16 en 19 is het moeilijker om aansluiting te vinden. Ze kunnen nog niet echt met de volwassenen meepraten zoals onze oudste kinderen wel weer doen maar bij het kleine grut hebben ze ook geen aansluiting. Ik kan me wel voorstellen dat ze hangen bij familie daarom niet altijd leuk vinden.
Bij oma op bezoek gaan vinden ze wel leuk omdat ze dan meestal individueel gaan en dus echt gewoon met oma zitten te kletsen. Oma is ook nog vrij modern en kan best meepraten over van alles dus dat vinden ze wel leuk.
Bij de tantes en ooms is het gewoon minder interessant voor hun. Er is weinig te doen voor hun en ze hebben dus ook leeftijdsgenootjes beschikbaar. Ik kan me dus wel voorstellen dat ze niet altijd mee willen. Gelukkig voor de jongens komt de familie vaker bij ons dan wij bij hun zodat er ook weinig noodzaak bestaat dat ze altijd mee gaan.
Maylise
Alleen opa en oma is
We zijn er al een tijdje mee opgehouden de kinderen mee te dwingen naar iedere verjaardag. We hebben niet zo´n hele grote familie en een paar vrienden waar we trouw bij op verjaardag gaan, maar dan moeten de kinderen niet mee. Naar mijn zussen vraag ik wel of ze mee willen en soms stuur ik erop aan dat er toch 1 meegaat, inderdaad omdat de familie anders zo verwaterd. Als we naar opa en oma gaan hoeven ze niet altijd mee. We proberen het gewoon een beetje prettig te houden voor de kinderen. Als wij bijvoorbeeld al naar een familielid toegaan met een gevoel van tegenzin (maar ja, die paar keer per jaar hoort dat er toch bij) dan snap ik ook dat de kinderen er geen puf in hebben. Vroeger moesten ze natuurlijk mee en toen bleek al dat onze kinderen niet persé vrienden werden met de kinderen van ónze vrienden. Het klikte gewoon niet altijd. Dan houdt het gewoon op zodra ze alleen thuis kunnen blijven.
Het werd al eerder gezegd, maar ik merk ook dat met het ouder worden de belangstelling voor visite weer toeneemt. Mijn dochter gaat dan bijvoorbeeld wel in de huiskamer op de computer haar dingen doen, maar ik betrap haar er regelmatig op dat ze zich omdraait en met ons meelacht als er iets grappigs verteld wordt.