Weet het even niet meer qua opvoeding zoon van 9

Gewoon 9

Volgens mij is jouw zoon een heel gewone jongen van 9, hij lijkt tenminste veel op mijn dochter van bijna 9. Hij gaat naar school, hij heeft iets buiten school en hij doet graag iets op een scherm. Die van mij zit zeker 20 uur per week op een scherm en dat vinden wij geen enkel probleem. We kijken wel mee, wat kijk je, welk spel doe je. Dit spel vind ik niet goed voor je om die redenen, dat wel en dat doen we lekker gezellig samen. Ze kan steeds beter Engels door het kijken van Minecraft filmpjes, weet van alles door het kijken van Klokhuis, speelt online spellen met andere kinderen (best moeilijk, samen overleggen over strategieën, spullen delen) en leert kortom een hoop.
En visites zijn ook doodsaai voor kinderen, dat vond ik vroeger ook al.

Het enige wat ik zorgelijk vind is het gebrek aan verbinding wat jullie nu al hebben en dat je niet rept over speelafspraakjes. Komen er wel kinderen over de vloer? Doen jullie samen wel eens iets wat hij leuk vindt? Is een complimentje een uitzondering of 'gemaakt', hebben jullie wel pret samen? Zet daar op in zou ik zeggen,eer dan op beperken schermtijd.
Loes

Zorgelijk

Ik vind het ook wat zorgelijk wat je beschrijft: enorme focus op gamen, de reactie als hij moet stoppen en het nergens anders interesse in hebben kunnen tekenen zijn van een (beginnende) verslaving. Dat zou mij wel zorgen maken. Gamen is natuurlijk leuk, het is ook geen enkel probleem als ze graag en veel gamen maar het zou wel een probleem zijn als gamen het enige is wat nog leuk gevonden wordt en er verder nergens interesse in is.

Ik hanteer zelf geen vaste tijden zolang ze zonder enig probleem stoppen met spelen en zolang ze ook uit zichzelf regelmatig andere activiteiten ontplooien. Bij een gehele focus op gamen zou zeer radicaal zijn en het gamen gewoon een poosje helemaal verbieden. En daarna inderdaad vaste tijden hanteren waarbij ik ook zou letten op hoe zeer ze gefocust zijn op het gamen want de obsessie vind ik gevaarlijker dan precies hoeveel uren ze spelen.

2 uur per dag is al best ruim, zeker op schooldagen. Zoveel tijd blijft er dan niet over voor andere dingen. 2 uur per dag in het weekend lijkt me prima.

Wat je ook kan doen: gamen verbieden doordeweeks en in het weekend het meer vrij laten en hem extra tijd geven om te spelen.

Bij brutaal gedraag zoals je beschrijft zou ik trouwens veel strenger optreden en dan zou de computer de rest van de week sowieso niet meer aan mogen. Als ze een grens dusdanig overschrijden mogen ze dat best even duidelijk weten.

Fijn, zoveel mensen die meedenken!

Bedankt voor alle reacties! Ik ga ze nog eens rustig doorlezen en dan bedenken wat het best past in onze situatie. Het op een lijn komen is inderdaad wat ik vooral wil. Helaas is dit heel moeilijk omdat zijn vader het probleem niet ziet. Het is inderdaad zo dat zijn vader hem dit voorbeeld geeft, hij kan het zelf niet laten. De wifi uitzetten of een timeslot wil man niet. Hij vindt dat zoon het zelf moet kunnen beheersen. Ook al kan hij als volwassene het zelf niet eens. Het gedrag van zoon heeft inderdaad veel van een puber weg. Maar dan een inimini puber van 9, met een grote mond en opstandig als een puber. Hoop echt dat hij een rustige puber wordt en het niet nog erger wordt. Ik heb wel het gevoel dat ik meer grenzen moet geven. Ik wist niet dat opvoeden zo moeilijk is. Op school is hij de juf te slim af en vaak wordt ik gebeld dat zoon weer ziek is. Thuis gekomen zie ik een volkomen gezonde jongen. Natuurlijk mag hij dan niet gamen of tv als hij (school)ziek is. Moet hier weer met de juf over praten hem niet te snel naar huis te laten gaan. Hij kan het alleen zo goed, ziek zijn faken. Ik heb hem wel eens nagedaan, hoe hij doet als hij nepziek is. Hij moest toen heel erg lachen.

Mijn man is nu voor 2 weken voor zijn werk naar het buitenland. De wifi heb ik nu uitgezet en gaat pas aan als zoon mag gamen. Dit zodat hij buiten gaat spelen en dan erna mag hij gamen. Het moet wel bij de modum de stekker eruit en dan de sleutel van de kast verstoppen. Inclusief de kaart van de tv, zodat die niet aan kan. Zucht, ik hoef me maar om te draaien of het staat weer aan. Natuurlijk was er een groot protest (gillen, gooien met spullen, broertjes pesten, mij slaan) Ik heb hem toen naar zijn kamer gestuurd en daar heeft hij nog een tijd staan gillen " ik pleeg zelfmoord als het ik niet mag gamen". Toen hij niet stopte met gillen heb ik gezegd dat hij vandaag helemaal niet mag als hij niet stopt. Toen hij weer begon met dit gedrag heb ik hem gezegd vandaag geen gamen. Morgen weer een kans. Poeh hij is toen eindelijk bedaard. Gilt niet meer maar het zeuren blijft.... Het gezeur om gamen ga ik zeker wat aan doen..... Helaas is alles terug bij af zodra man weer thuis is..... Het hulp zoeken heb ik aan gedacht maar wil het eerst zelf proberen op te lossen. Zijn vader zegt altijd dat anderen ook vrij worden gelaten met gamen en andere kinderen hebben ook nog een telefoon met internet. Die telefoon heeft hij zoon beloofd zodra hij 10 wordt. Hij vindt mij veel te streng. Ik zeg dan dat hij vergeet dat zoon er niet mee om kan gaan en niets anders meer wil dan achter een schermpje. De rest van de tijd hangt hij op de bank als een verveelde puber. Je ziet het we komer er samen niet uit ...... De meningen verschillen te veel.

Wat de mei vakantie betreft:
Ik heb jullie tip opgevolgd en zoon gevraagd wat hij graag wil doen in de vakantie. Natuurlijk zegt hij eerst "ik wil thuis blijven om te gamen". Ik heb hem toen gezegd dat we eerst er op uit gaan en dan als we thuis zijn om 16 uur ongeveer, hij mag gamen (2 uur lang). Hij zei toen dat hij zwemmen leuk vindt en een pretpark met een enge achtbaan. Hij wil ook met vriendjes afspreken. (Hij heeft wel een paar leuke vrienden maar als ze aan de deur komen dan zegt hij vaak nee en gaat liever gamen. Pas als hij niet mag gamen wil hij wel spelen) Verder koekjes bakken vindt hij leuk . Ik wil echt op de kalender schrijven wat de planning is elke dag. Moet ook rekening houden mijn zijn 2 jongere broertjes (2 en 5 jaar). Lekker een boswandeling maken wil ik ook doen. Ook al zegt zoon dit niet leuk te vinden als hij er eenmaal is vermaakt hij zich prima. Behalve dan als er een kans op gamen. Als zijn vader terug is dan mag het weer overdag en zal hij dus zeker niet meegeen.
Ik heb wel gezegd dat we ook een keer bij iemand gaan eten en dat ik dan wil dat hij het niet verpest door zich te misdragen (uit protest omdat hij dan niet kan gamen). Ook dat hij niet achter de computer mag als we op visite zijn of visite krijgen. Dit wil ik niet omdat hij dan niet meedoet met de rest. In de vakantie smorgens laten gamen werkt niet hij wil dan niets anders meer doen als het voorbij is en wordt dan heel knorrig.

De hele dag laten gamen heb ik al eens geprobeerd maar het is dan alleen maar nog moeilijker want hij is dan helemaal gefocust op dat gamen en is de volgende dag echt niet te genieten als het gamen niet kan. Het is waar dat ik wat meer belangstelling voor het gamen zou kunnen tonen. Ik wijs het gamen inderdaad wel af. Dat ga ik zeker proberen, belangstelling tonen en me erin verdiepen! Ik ga wel vaak in de buurt zitten als hij gamed. Dit omdat hij meestal tegen en met volwassenen gamed en met ze chat. Aangezien hij nog maar 9 is wil ik er bij zijn. Hij is erg trots dat hij zo goed is in gamen. Je had zijn ogen moeten zien stralen toen hij vertelde dat hij met gamen ook geld kan verdienen later en dus na de basisschool niet meer naar school wil. Verder chat hij ook met mensen uit verre landen. Ik snap ook wel dat het uitdaging biedt en hij er veel plezier aan beleefd. Hij is wel bereid om te kijken wat hij leuk vind om te doen, leuke hobby ofzo. Muziek instrumenten vind hij niet leuk. Wel sleutelen aan oude aparaten. Speelgoed vind hij kinderachtig.

Ik denk dat dit probleem niet zomaar op te lossen is aangezien ik en mijn man er zo anders over denken en man mijn mening onzin vindt. De zondagen zijn niet gezellig want smorgens zit man en kind al achter de computer. Probeer ze dan maar eens over te halen om mee naar de dierentuin ofzo te gaan. Dus trek ik er maar op uit met de 2 jongste. Natuurlijk zit hier mijn afkeer voor gamen ook in. Het verpest gewoon een hoop. In de middag nog weggaan gaat ook niet want dan krijg ik een smoes dat het al zo laat is en zitten ze weer achter de computer. Of vandaag zijn er extra punten te verdienen met gamen en dat is belangrijk of een andere reden. Zoon gaat dan ook wel even buitenspelen. Gelukkig vindt man dat belangrijk. Maar de dag is al bepaald en draait om gamen. Hoop dat mijn verhaal een beetje te volgen is. Ik vind het zelf ook moeilijk om nou te onschrijven wat me dwars zit. Vakanties dat we weggaan naar de camping zijn wel leuk . Ha,ha zoon heeft wel gezegd dit jaar maar 1 week naar de camping te willen. Het is niet moeilijk te raden waarom niet 3 weken........

toch wel zorgelijk dus

dit zou ik niet scharen onder gewoon vervelend gedrag van een 9-jarige (wat de rest hier ook mag zeggen). Zo te zien lijdt je gezinsleven echt wel onder het gamen, daar moet je echt wel wat aan doen. En jee, slaan, gillen, gooien en met 'zelfmoord' dreigen, dat is toch écht niet normaal? Echt vervelend dat je man zelf ook niet van de computer af kan blijven! Weet hij wel dat je zoon zo reageert als hij niet mag gamen?
Ik heb mijn kennis verder ook alleen maar uit kranten en tijdschriften, maar dat spel wat je zoon speelt klinkt wel als van het type 'world of warcraft'. Daarvan is bekend dat het heel verslavend is, juist omdat je elke dag móet spelen om bij te blijven. Misschien kun je er wat over vinden als je info zoekt over gameverslaving. Het komt op mij over dat je zoon in een virtuele wereld 'leeft' waar hij nog wat te jong voor is (ik vind het spel er nogal oorlogszuchtig uitzien trouwens, ook al heeft het een leeftijdsaanduiding van 7+). Wat zou je ervan vinden als hij in de echte wereld ook voornamelijk met volwassenen zou optrekken i.p.v. kinderen van zijn leeftijd? En wat zeggen jullie tegen hem als hij vindt dat hij later niet meer naar school hoeft maar geld gaat verdienen met gamen?

Ik denk dat je aanpak voor de vakantie wel goed is. Wel doorzetten hoor, niet toegeven. Sterkte ermee en veel plezier met je kinderen natuurlijk:-)

wildvreemde volwassenen

Ik zou het ook zorgelijk vinden dat mijn 9 jarige met wildvreemde volwassenen aan het kletsen is op internet. Ik zou zelf dat ene spel erafgooien (kan dat?). Dan maar mot. En van mij eega 'eisen' dat hij erachter staat. Volwassenen mogen bier drinken, een kind van 9 moet je tegen zichzelf in bescherming nemen, daar gelden andere regels voor.
Als je man weer terug is wordt het tijd voor een ernstig gesprek: over verslaving. Leg dat ook aan je zoon uit, dat hij verslaafd is en voortaan alleen games mag spelen voor zijn leeftijd.
En gametijd 'verdienen', elke grote mond is weer 10 minuten eraf., ofzo. Dit heeft al veel te lang doorgemodderd, daardoor wordt het een flinke kluif. Maar beter nu dan dat hij (echt) een puber is.

Sorry?

9 jaar en met mensen praten via internet, niet wetende wie er aan de andere kant zit? En dat vinden jullie goed?
Gillen, dreigen met zelfmoord, blijvend zeuren, is wel goed verslaafd!
Pas maar op, geld verdienen met gamen, kan ook geld verliezen worden.
Niet alleen zoon, maar man lijkt me ook behoorlijk verslaafd.

(Test: Een computerloze zondag voorstellen, en kijk naar de reacties)

En wat een volwassen man mag, mag een kind van 9 niet (punt)
Ik zou echt geen boodschap hebben aan een opmerking als "papa mag dat ook"
Dan zou mijn antwoord steevast zijn, jij mag dat ook, als je niet meer onder mijn verantwoordelijkheid valt, 18 bent en op jezelf woont.
Nu ben je 9, sorry, nog 9 jaar voordat je dit zelf mag regelen!

je man

Je man is hier gewoon een groot probleem. Het is alsof jij dijkjes aan het opwerpen bent tegen de vloed, en je man achter je rug om het zand weer aan het wegscheppen is. Je zoon is wel verslaafd maar niet achterlijk dus die maakt daar heerlijk gebruik van.

Je man wil vermoedelijk het probleem niet zien omdat hij dan moet inzien dat hij zelf net zo erg is. Het is kul dat andere kinderen ook volledig vrij gelaten worden, zoals je al gelezen hebt uit de reacties hier.

Je zoon vertoont serieus verslavingsgedrag, heeft zichzelf niet in de hand (nee, hij is 9, dat is dus niet zo gek) en verzuimt van school. Misschien moet je je daarop richten in het praten met je man. Dat die verslaving van kwaad tot erger wordt. Dat niet alleen zijn lichamelijke gezondheid en sociale contacten eronder gaan lijden, maar ook zijn schoolprestaties. En als het nog erger wordt gaat hij straks ook nog serieus spijbelen en dan krijg je leerplichtambtenaar en/of jeugdzorg op bezoek.

Je ziet nu al wat er gebeurt. Gamen krijgt prioriteit over al het andere. Sociale contacten, die hij nu nog wel heeft, houdt hij af als hij kan gamen. Je kan voorspellen waar dat heen gaat: straks heeft hij die contacten niet meer want niemand vraagt m ooit meer ergens voor, zijn schoolprestaties kelderen want hij gamet alleen nog maar in plaats van huiswerk te maken of te slapen, hij komt de deur niet meer uit want hij zit alleen maar achter de computer totdat je uiteindelijk zo'n lichtschuw wezen hebt dat alleen nog maar virtueel leeft. Ja, ik dramatiseer, maar dat soort dingen komt voor. De voortekenen nu zijn niet veelbelovend dus risicobeperking lijkt me nuttig.

Eisen dat het joch zichzelf kan beheersen is kul, dat zou je man toch moeten snappen. Het kind is 9. Als hij zwaar overgewicht zou hebben, zou hij dan van je man ook maar raak mogen snoepen en twee liter cola per dag mogen drinken, want hij moet leren zichzelf te beheersen? Als hij de neiging heeft zo de straat op te rennen zonder eerst uit te kijken, trekt je man m dan aan zijn kraag naar achteren, of moet hij zichzelf maar leren beheersen? Juist.

Kortom: probeer je man zover te krijgen dat hij accepteert dat er beperkingen worden gesteld. Of het dan gaat om 1 of 2 uur per dag, door de week wel of niet, dat maakt niet eens zo bar veel uit. Als er maar grenzen zijn, dus ook gehandhaafd worden. En mogelijk is je man gevoelig voor het argument dat als zoon problemen geeft op school er straks bemoeials van buiten hun neus in jullie zaken kunnen gaan steken.

Mogelijk vind je hier nog nuttige info :
http://www.jellinek.nl/ben-ik-verslaafd/game-verslaving/

Sterkte ermee

Temet

dat je echtgenoot het zo niet belangrijk vind . . .

ik moet zeggen dat ik dit nog veel zorgelijker vind en in de vakantie zou ik ook de tijd nemen om een paar duidelijke stukken tekst klaar te hebben liggen voor echtgenoot. Weet niet of het makkelijk praten met hem is, kan je met hem discussiëren, zijn er mannen in de straat of in de buurt met wie hij het goed kan vinden die hun kinderen wel wat beter computergedrag aanleren (maar zelf ook van computeren houden) etc. Want als je het nu kan keren dit jaar, door ergens een compromis met je echtgenoot te vinden, dan ga je daar de komende jaren profijt van hebben - en je kinderen de rest van hun leven.
gr Angela

Herbaar verhaal

Beste QintW,

Jou verhaal i s zooo 2 druppels mijn verhaal, ik ben een papa met een zoon van 10. Ook ziet mijn vrouw de ernst van de zaak niet in. Voor mojn zoon bestaat er alleen gamen en al het andere is saai en gaat gepaard met zeuren/huilen/ruzie. Hij is A-sociaal en we moeten hem dwingen naar buiten te gaan, alles wat we hem willen laten doen moet games-tijd tegenover staan. Alle goedbedoelde oplossingen die men op jou verhaal werken niet en op een lijn komen met partner lukt niet en duurt te lang. Ik ben bang dat, als hij een paar jaar ouder is, het te laat is. Ik weet niet hoe ik dit kan veranderen en hem (naast gamen) nog voor andere dingen moet interesseren. Ik ben benieuwd of je een uitweg vind en hoop dat je dat met me wil delen, kweet het niet meer....

Man en zoon

Je man en oudste zoon lijken allebei computer/gameverslaafd. Hoe ga je voorkomen dat je twee jongste kinderen ook die kant opgaan? Dan zit jij straks met drie kinderen en een man die dag en nacht achter een beeldscherm zitten en niet te genieten zijn als ze dat even niet "mogen".