U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
U zeggen tegen moeder
Laatst was ik bij mijn collega thuis voor een etentje. Haar 2 dochters van 7 en 9 spreken haar aan met "u". Ik vond het eigenlijk best wel netjes klinken maar had niet verwacht dat het tegenwoordig nog door jonge moeders aan hun kinderen werd aangeleerd.
Dus vroeg ik me af of er nog moeders zijn die door hun kinderen worden aangesproken met "u"? Of dat je iemand kent in je omgeving?
ben benieuwd!
Afstand
U er in stampen voor afstand tussen ouder en kind en respect van kind. Hmmmm.... Klinkt warm.
Warm?
Ijskoud!
Dat is mijn op ervaring gebaseerde mening.
instampen
waarom zou instampen nodig zijn? een kind wordt niet geboren met een voorkeur voor jij of u. Die neemt over wat de ouders voorzeggen. Dat gaat automatisch en hoeft er echt niet ingestampt te worden. Kinderen volgen gewoon het voorbeeld wat ze krijgen op dat gebied.
Arda
'Kinderen volgen gewoon het voorbeeld wat ze krijgen op dat gebied.'
En aangezien papa en mama jij en jou tegen elkaar zeggen, is dát het voorbeeld wat het kind heeft. En dan blijkt het als enige 'u' te moeten zeggen. Bizar.
De toon
Wat mij betreft graag het om de toon en niet om het woordje.
Ach zo jammer weer
dat alles in het extreme getrokken moet worden. Over een nare toon tegen elkaar gesproken.
In dit draadje klinkt dat eerlijk gezegd vooral erg bij de tegenstanders van u-zeggen. Oftewel van de ‘niet-afstandelijk-en-warm-je-en-jij-zeggen-tegen-elkaar’. Klinkt allemaal erg onverdraagzaam en als ‘er is maar één goede manier en dat is die van mij’.
Maar dat zal wel weer te meta zijn, dat ik dit zeg.
Aagje
Goh wat ben ik het met je eens... Iets met leven en laten leven en niet zo kijken naar anderen. Ik denk dat mensen vooral onthouden wat ze willen onthouden want denken dat er niets mis gaat in gezinnen waar niet wordt gevousvoyeerd lijkt mij een utopie.
Sydney
Als je een peuter rustig verbetert als ze beginnen met jij te zeggen dan leren ze dat echt zo. Ik kan me niet herinneren dat het ooit een probleem was voor mij of mijn broers/zussen om u te zeggen of dat te leren. Mijn eigen kinderen zeggen geen u tegen ons maar uiteraard hebben we wel geleerd om dat tegen andere oudere mensen te gebruiken (inclusief opa en oma). Dat gaat toch vanzelf? natuurlijk maken ze wel eens een fout en dan verbeter je dat. Kinderen leren dat heel makkelijk. Ook als ze geen u tegen de ouders zeggen zullen ze toch moeten leren dat er mensen zijn tegen wie je u gebruikt.
Voorbeeld was verwarrend
Doordat ik uit een cultuur van jij zeggen kom en mijn man uit een u cultuur was het voorbeeld hier een mengeling van jij en u.
Op feestjes bij mijn man zijn familie was het tante X wilt u koffie, oom Y wilt u nog een biertje?
In mijn familie noemde ik mijn ooms en tantes gewoon bij de voornaam en zei jij. De laatste nog levende zussen van mijn opa waren wel u maar opa zelf niet.
Kon het mijn kinderen niet kwalijk nemen dat ze zo af en toe in de fout gingen en dan was de moeder van mijn man in alle staten.
Hele tirades stak ze af tegen een peuter van 2 jaar oud.
Inmiddels is het u er in gedrild nu we 12 jaar verder zijn maar van een warme band is geen sprake. Het is een ijskoude u, omdat het moet.
Mijn kinderloze schoonzus heeft wel eens geprobeerd om de stijve, vormelijke omgangsvormen wat te moderniseren maar kreeg geen voet aan de grond.
U zeggen kan respectvol zijn en een blijk van goede manieren. Inmiddels zijn mijn kinderen goed afgericht en weten ze hoe het hoort/ geëist wordt door sommigen en voldoen daar ook aan.
Hun school is ook een cultuur van voornamen een jij maar uit zichzelf hebben beiden 2 docenten toch met meneer en mevrouw aangesproken, omdat ze dat meer passend vonden.
Mam die mevrouw is minstens 60, Truus zeggen voelt echt niet goed. Na 2 maanden had ik Truus in de mail. Dat dochter te hardnekkig vast hield aan het u zeggen en mevrouw. Met dochter overlegd of ze Truus kon zeggen en toen Truus dus gemaild dat dochter het niet kon/ wilde.
Lag misschien ook wel aan het eeuwige mantelpak dat Truus droeg. Ze zag er echt uit als een dame.
Ik vind u zeggen erin stampen en bewust afstand scheppen tussen ouders en kinderen ook niet heel warm en liefhebbend overkomen.
Waarom zou je bewust afstand willen creëren tussen je (kleine) kinderen en jij als ouder? Er is geen vanzelfsprekender en intiemer band dan die met je kind. Dat koester je toch? Die afstand komt vanzelf als ze groter worden, dat hou je toch niet tegen, maar waarom je daar zelf op aan zou willen sturen snap ik oprecht niet.
En verder herken ik wel dat kinderen bij anderen (en vaak ook thuis) prima weten hoe het hoort maar dat dat echt niet hoeft te betekenen dat het altijd engeltjes zijn. Ik heb zo’n broer...
Ik had het zelfde met een leidinggevende. Die werd na 3 weken zelfs licht pissig omdat ik hardnekkig u bleef zeggen tegen hem 😉. Het is goedgekomen hoor, maar het was idd wel even wennen aan die bedrijfscultuur en na mijn op opvoeding.
Pennestreek
'Waarom zou je bewust afstand willen creëren tussen je (kleine) kinderen en jij als ouder?'
Precies.
Tsja ...
De mensen die vinden dat dit 'hoort', achten het meestal noodzakelijk voor een 'juiste' uitoefening van het ouderlijk gezag.
Als ik het goed heb, kan elke ouder die daar anders over denkt gewoon zijn/haar eigen aanspreekvorm kiezen.
Rode krullenbol