Sportende kinderen, fulltimende ouders...

Ingridt?

Jouw jongste scheelt toch niet heel veel met mijn jongste (V5). Is hun sportlogistiek nog steeds jouw pakkie an? Of heb je je inmiddels opgeworpen als penningmeester?

bso, andere ouders en werken in de kantine

Het is al een tijdje geleden, maar wij werkten ook vrij veel, hadden kinderen in het volgende dorp op school en dan wilden ze ook nog sporten. En muziekles. En aandacht. Terugkijkend kan ik je daarover een paar tips meegeven. Allereerst: eerst zwemdiploma halen, dan iets anders. Zwemmen is een fysieke belasting, kost ook al tijd en (mij ooit aangepraat door een fysiotherapeut), als ze hun diploma's hebben weet je zeker dat ze in staat zijn om een 'luister'opdracht te vertalen naar een 'motorische'activiteit van hun lijf. Dus dat als de trainer zegt rennen, dat ze snappen dat ze dan moeten rennen. En als hij zegt 'strek linkerbeen', dat ze dan begrijpen dat je met je been iets moet.
Brengen en halen: wij hadden de bso, school en de sportclub in hetzelfde dorp (Een dorp verderop dus), en probeerden ervoor te zorgen dat de kinderen bij vriendjes/klasgenoten in het team zaten. Dat vonden ze sowieso leuker, maar daarmee kon je ook de lasten verdelen. Als de BSO ze niet naar de sportclub kon brengen, haalde de moeder van een vriendinnetje dochterlief op bij de BSO en nam ze mee naar de club. Ik haalde ze dan beiden aan het eind van de training op en bracht vriendinnetje terug naar huis. Overigens waren er ook ouders bij wie de oppas (of een buurmeisje met rijbewijs of fiets) de kinderen op de BSO ophaalde en naar de sportclub bracht.
De wedstrijden in het weekend heb ik dan bijna allemaal bijgewoond, maar het vrijwilligerswerk dat de vereniging vroeg heb ik afgekocht, zodat ik ook nog aan de 'aandacht' vraag van de kinderen kon voldoen.
Bij individuele sporten zoals zwemles (duurde helaas bij dochter meer dan drie jaar) die uiteindelijk in de stad gegeven werd, moest ik wel zelf rijden. Maar dan werkte ik in de kantine. Ook toen zoon besloot om op zondagochtend te gaan zwemmen, heb ik heel wat uurtjes met een waterige bak koffie in de zwemhal gezeten.

Muziekles was voor ons dan weer wat anders. Die verdeelden we op de dagen dat man of ik thuis waren (we werkten beiden 4*9), omdat we met een muziekdocent vaak wel een handige tijd konden regelen. Bovendien vonden we muziekles veel leuker om bij te wonen, dan tussen de mopperende hockeymoeders;-)

Kenfan

Ik praat deels over vroeger, maar t is tegenwoordig niet minder erg.

Oudste (21) jongste (16) en man spelen golfcompetitie. Kort maar hevig. 6 volle zondagen van 8 tot 8 van huis. Vaak ver weg (100+km) Oudste en man hoeven geen begeleiding ( hahaha) maar claimen wel regelmatig een auto. Bij jongste is er een rijschema.

Middelste(18) honkbalt. Ook een pittig zomerseizoen....vaak ver weg, ook rijschema.

T is vooral de beschikbaarheid van auto’s die momenteel lastig is. Vooral als er dus weer eens lekker geschoven wordt als t net mooi klopte.

Qua trainingen trek ik me nergens meer wat van aan. De meeste kinderen kunnen zelf heen en terug. Al dan niet met auto. Ik zorg voor opwarmbaar voedsel. Alleen celloles van jongste in een buitenwijk van een stad 20 km verderop is iets waar ik wekelijks aan vast zit...

Ingrid

Niet teveel willen

Zelfs al waren jullie fulltime met zijn tweeën thuis, dit is toch veel te veel? De kinderen kunnen van alles willen, maar jullie zijn de ouders en volwassen, dus in dit stadium weten jullie wat goed voor ze is. En helaas dan moet je ze soms teleurstellen, maar dat hoort ook bij het opvoeden, leren omgaan met teleurstellingen. Je kunt dus niet altijd overal maar ja op zeggen omdat ze het zo graag willen. Een kind van vier op voetbal én op zwemmen? Serieus.
Ja ik vind dus inderdaad dat je ze tekort doet, namelijk door ze altijd maar hun zin te geven uit angst dat je ze tekort doet. Niks mis met "nee" zo af en toe. Kom op zeg ze zijn 4 en 6, bepalen ze ook jullie vakantiebestemming? En wat jullie 's avonds eten?

Haha Yura

Ja, vanavond eten we pizza en dat hebben zij gevraagd ;-)
Maar verder niet hoor. Ik ben ook van mening dat ze eerst hun diploma moeten halen. Voor oudste komt dat zo in zicht, dat hij na de zomervakantie kan beginnen met voetbal. Maar jongste moet idd nog maar even geduld hebben.
Ik heb weinig ervaring met sportclubs en ben bij het inschrijven nogal overvallen door alles wat daarbij komt kijken, en het is inderdaad nauwelijks te combineren.

Levina

Haha eet smakelijk! Goed dat je al een beetje op je plannen bent terug gekomen. Gewoon rustig aan doen en laat je niet gek maken. Ik was thuisblijfmoeder toen mijn kinderen die leeftijd hadden (niet bewust, maar mijn baas wou me kwijt, dus niks tegen werkende moeders ofzo), maar hier moesten ze eerst ook een zwemdiploma halen en dan pas wat anders. MIjn kinderen hebben jaren gevoetbald, doen ze trouwens nog steeds maar ik hoef niet meer mee (ze zijn 18 en 20) en er komt inderdaad heel wat bij kijken. Gelukkig was de vereniging heel dichtbij ons huis, dus al redelijk snel konden ze er zelfstandig heen, maar op zaterdag gingen we elk met een kind mee en dan heb je nog bardienst en wasbeurt etc. Toen ze ouder werden reden meestal een paar ouders met een volle auto en als de wedstrijd in de buurt was gingen wij er vaak nog wel heen als die echt begon, maar geen uur van tevoren meer ofzo, thuis keken/kijken we meestal wel. Tegenwoordig rijden ze zelf, dat is helemaal prettig.
Dus zeker als ze nog heel klein zijn is het erg intensief. Ik vond het trouwens altijd wel heel gezellig langs de lijn, als de indeling voor het nieuwe seizoen bekend werd gemaakt keken wij eerst of er wel gezellig ouders bij zaten, in plaats van of ze wel hoog genoeg in gedeeld waren. Dus ik zou er zeker naar kijken als het zwemmen klaar is en dan met de oudste beginnen, zodat je kunt wennen en wat mensen leren kennen. Dat maakt het wat makkelijker met nr 2.

andersom

Ik heb geen vlot lerende zwemmers en daar waar ik met oudste al niet te vroeg begon ben ik met jongste nog later begonnen. Lekker naar kleuterjudo als starter.

Daarna ben je veel sneller klaar met zwemles.