U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Moet jullie kind verplicht op een sport / clubje?
De titel zegt het al. Zoontje van 9 staat niet te springen om ergens op te gaan. Ik denk dat het wel goed voor hem is. Hij heeft 2 hobby's: spelletje op laptop of tablet doen en buitenspelen. Het eerste doet hij meer dan het tweede.
Ik denk dat het goed is als zijn wereldje wat groter wordt. Maar echt sterke argumenten heb ik niet...
Hoe zitten jullie hierin?
Kinderfitness
Ik heb met zoon besproken dat het goed voor hem is als hij 2x pw een uur sport. Buitenspelen komt er nl ook niet elke dag van, als er geen vriendjes beschikbaar zijn. Hij zit iets te veel stil. Dik is hij niet, maar flink bewegen is gewoon goed voor alles. Hij doet het liefste niks qua clubjes maar snapte wel waarom dit juist voor hem belangrijk is.
Team- en balsporten vindt hij niks, net als lichamelijk contact sporten zoals judo. We zijn gister gaan kijken bij kinderfitness: rennen op een loopband, cardio oefeningen, samen met een aantal andere kinderen. Dat vond hij wel leuk. 2e sport wordt of freerunning in een park 20 min verderop, of scouting (binnenkort kijken).
Niet noodzakelijk sport
Computers en tablets en tv en dergelijke zijn natuurlijk de ontspanningsmogelijkheden van deze tijd... Jouw zoontje speelt ook buiten en dat is natuurlijk een goede zaak. Buitenspelen bij jullie in de buurt gaat zijn vriendenkring echter niet uitbreiden. Heel vaak zijn het dezelfde kinderen die spelen bij jullie in de buurt. Ik zou toch samen met hem eens een hobby zoeken die hij wel leuk vindt. Dat is niet alleen goed voor zijn algemene ontwikkeling, maar ook voor het sociaal contact. Hoeft daarom helemaal geen sport te zijn als hij dit niet graag doet. Al eens aan muziekles gedacht bijvoorbeeld of inderdaad scouting of zo?
Moeilijk
Wij hebben onze zoons nooit hoeven te 'verplichten' om iets te gaan doen, we moesten ze eerder afremmen (of helpen kiezen als het teveel werd).
Oudste hebben we wel een beetje moeten pushen om eens te gaan kijken bij scouting (mee met een vriendje wat er al zat). Toen hij die drempel (hij was toen 6.5) over was vond hij het wel gelijk heel leuk. Jongste wilde op voetbal met zijn vriendjes toen hij bijna 5 was... en toen wilde oudste ook. Dat was niets voor oudste, maar hij wilde perse. Hij heeft met moeite het jaar volgemaakt... Intussen zat ook jongste op scouting. Toen waren ze ook ongeveer klaar met de zwemlessen (gelukkig). Oudste heeft daarna nog een paar jaar op gym gezeten, en allebei op judo. Later (vanaf groep 7/8) ook voor allebei muziekles. De gym viel als eerste af bij oudste (groep 8), de voetbal viel bij jongste af na de brugklas (teveel overlap met muziek en scouting, en niet leuk meer), daarna de judo eerst bij jongste en iets later ook bij oudste. Jongste is ook gestopt met scouting, oudste is doorgegroeid naar leiding. Beiden deden in de bovenbouw VWO geen sport meer, anders dan het fietsen naar school en de gym op school. Oudste is dit jaar als student gaan roeien 
Kortom, ik heb geen ervaring met kinderen die niks willen... Ik heb ook geen idee wat ik gedaan zou hebben als ik een 'bankhanger' als kind gehad zou hebben. In ieder geval wel flink stimuleren om veel te doen en verschillende dingen proberen denk ik. Voor een kind wat van buitenspelen houdt denk ik ook direct aan scouting als leuke club-activiteit. Iedere zaterdag een paar uur begeleid buiten bezig, soms een weekend kamp en in de zomer een week samen op kamp, heerlijk (ook voor de ouders).
scouting
Een enorm voordeel van scouting is dat het wel actief is, maar geen sport. Voor kinderen die weinig met sport hebben (zoals mijn zoon) kan scouting heel aantrekkelijk zijn. Ook is er geen sprake van uitsorteren naar bekwaamheden: iedereen doet gewoon mee. Voor de motorisch niet zo sterken ook wel prettig.
Femh, mijn zoon zit dus ook scouting, en heeft ook een tijdje freerunning gedaan, dat vond hij ook erg leuk. Helaas is daar nu geen mogelijkheid meer voor.
Voor het verruimen van de blik is muziekles of een knutselactiviteit natuurlijk ook leuk, maar lichamelijk actief word je daar dan weer niet van 
Groeten,
Temet
Heel vaak zijn het dezelfde kinderen die spelen bij jullie in de
aldus Rosemarije.
Wat is daarop tegen? Mijn dochters speelden aanvankelijk ook alleen met kinderen uit de buurt of uit hun klas. Ze zaten op turnen, maar ook met meisjes die ze al kenden van school, of scholen uit de wijk. Via een van die kinderen is mijn jongste dochter op een sport beland en daar leerde ze weer andere meisjes kennen. De oudste ging op scouting, dat was wel omdat ze behoefte had aan meer dan de wijk en heeft lang genoeg gehad aan het gezelschap van andere kinderen/groepsgenoten op de scoutingdag, maar op den duur zijn daar langdurige vriendschappen ontstaan. Ze is nu 26 jaar en zit inmiddels 16 jaar op scouting. Ze heeft allerlei cursussen gedaan en is leidster, organiseert (mede) kampen en activiteiten, het staat zelfs goed op haar cv.
Een kind met weinig vriendschappen of contacten, is niet automatisch een minder sociaal, minder gelukkig, of een zielig of te inactief kind. Alleen als een kind zelf aangeeft dat het zich eenzaam voelt, of waarvan je ziet dat het met de ziel onder de arm loopt, kun je beter een beetje stimuleren om iets te doen wat nieuwe contacten mogelijk maakt, als dát is wat je wilt bereiken.
Nooit verplicht
Ik ben gelukkig nooit verplicht om mij aan te melden bij een sport-of muziekvereniging. Ik haalde het zwemdiploma omdat ik dat wilde, en zwom nog even een jaartje door omdat er leuke kinderen in die groep zaten. Daarna een blauwe maandag turnen. Het liefst speelde ik gewoon buiten op straat, landje verover, knikkeren of bordje tik.
Pas op de middelbare school ben ik samen met een paar vriendinnen gaan hockeyen..
Maar ik had geen sport nodig om een teamplayer te worden. Datzit gewoon al in je. Net als de kinderen die diverse teamsporten moeten uitproberen tot men er achter komt dat het een einzelganger is. Daar is absoluut niets mis mee. Het gaat erom dat je geniet. Ik had als kind nooit gedacht later met een stokje en een bal over een veld te rennen.
Mijn neefje was lang en moest basketballen. Goh, wat was hij blij dat hij eraf was. Had hij meer tijd voor zijn passie 'kikkertjes'. Jaren later is hij daar echt niet slechter van geworden.