Kinderen bepalen zelf hoelang ze nog lezen voor slapen gaan

Niet dus

Dat probeerde ik dus consequent te pareren naar hun ouders, daar ga ik toch niet over? Ik denk alleen dat deze ouders het nog te vroeg vonden en dan kwamen ze toch weer bij mij uit en vandaar het gedoe op de camping.
Het boek zorgde weer voor een sprong voorwaarts denk ik, want precies weet ik het ook niet, maar een kind geen antwoord geven vind ik ook niets. En ik kan wel grapjes blijven maken maar dat wordt toch steeds ongemakkelijker. Ongemakkelijk doen over primair eenvoudige zaken, dat gaat toch wrikken.

Sydney

Misschien omdat haar zus er moeite mee had? Hier kregen we ook steevast twee nichtjes doorgestuurd door oom en tante als ze ‘lastige’ vragen stelden. Bij ons werd voorlichting gewoon tijdens de gesprekken aan tafel gegeven. Mijn oom en tante vonden dat juist heel lastige gesprekken. Ook toen nichtjes toe waren aan tampons kwamen ze bij mij en mijn zus voor uitleg en hulp. Wij moesten er altijd een beetje om gniffelen dat oom en tante zo preuts waren, maar het was uiteindelijk heel gewoon dat ze naar ons kwamen voor voorlichting. Ze waren er trouwens vaker, oom en tante hadden een eigen zaak en vaak druk, dus het was niet zo dat ze alléén voor de voorlichting bij ons kwamen.

Ongemakkelijk

Daarbij gaat het mij er vooral om dat het best ongemakkelijk kan zijn om op andermans kinderen te passen waar je een verschil van inzicht bij hebt. En toch respecteer je de ouder van de kinderen.

Moeite inderdaad

Bij ons thuis werd er door mijn ouders niet over sexualiteit gesproken. Toen ik voor de eerste keer ongesteld werd haalde mijn moeder de doktersvrouw van een paar huizen verder op om mij te komen voorlichten. Dus inderdaad, zelf nog geen tekst hebben kan best meegespeeld hebben, vandaar dat boek dus.

Creatief

Wel creatief opgelost door je moeder, AnneJ

Te lang lezen

Dat herken ik van mezelf. Mijn ouders riepen wel "licht uit!" als ik het bont maakte, maar meer ook niet eigenlijk. Dit roepen werkte wel een béétje. Als ik door had dat het inderdaad al laat was en ik hoorde voeten op de trap, deed ik snel het licht uit. Anders " ja, nog even... ". Mijn ouders waren ook nachtbrakers, zeg ik erbij 😁

Lang doorlezen kun je tegenwoordig amper verbieden, lijkt mij. Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. Ik lees al een kleine 20 jaar geen tekst op papier meer in bed. Op een gegeven moment is dat vervangen door een telefoonscherm, aanvankelijk vanwege mijn ogen. Ik heb daar gewoon behoefte aan gehad voor het slapen vanaf dat ik echt boeken ging lezen. Nu ik erover nadenk vermoedelijk omdat ik dan de concentratie en stilte in huis had om lekker te kunnen lezen. Ik pas de kleur van het scherm wel aan 's avonds en 's nachts.

Moraal van mijn verhaal: je bróer bepaalt de regels, hij zóu wel kunnen aangeven wanneer ze het te bont maken. Geen straf, niets afpakken.

telefoons

"Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. "

Telefoons op de slaapkamer verbieden (vanaf bedtijd) lijkt me juist iets wat je over het algemeen heel goed kan verbieden. Vooral omdat je er zoveel andere dingen op kan doen dan lezen, en die dingen juist wel voor slechter slapen zorgen.

Hier blijven de telefoons dus beneden. In bed mag je lezen (van papier) of een luisterboek opzetten. En tot ons grote plezier blijkt het zelfs mogelijk te zijn om een luisterboek te luisteren op een telefoon die in een andere ruimte ligt (lang leve de draadloze oordopjes!)

'Tenzij je ook telefoons in de slaapkamer verbiedt. '

Die gaan hier inderdaad niet mee naar boven.

mijn twee centen

Ik ben het niet eens met de mensen hier die kennelijk dat erg lang lezen in bed zonder meer prima is en dat dat zichzelf wel reguleert. Slaapgebrek is slaapgebrek, of dat nou door lezen of door telefoontjes komt, en sommige kinderen kunnen zichzelf heel goed wakker houden, ook al hebben ze daar de volgende dag last van. En dan lijkt me dat je daar als ouder tegen op zou moeten (proberen te ) treden.

Als ouder, en daar zit m de kneep natuurlijk. Kiki is geen ouder, want dat is haar broer.

En eerlijk gezegd: ik snap niet waarom broer, twee jaar na zijn scheiding, met kinderen die echt niet meer zo klein zijn, nog ondersteuning nodig zou hebben bij het naar bed brengen van de kinderen. Ik kan me toch moeilijk aan de indruk onttrekken dat broer zich de goede zorgen van zijn zus lekker laat aanleunen en haar misschien ook deels de kastanjes uit het vuur laat halen waar het de opvoeding aangaat. Scheelt hem weer werk en lastige confrontaties.

Dus Kiki, ik zou me wat terugtrekken uit de zorg in dit gezin. Je broer zal zijn eigen boontjes moeten doppen en dan denk ik dat jij je kunt en moet beperken tot af en toe een leuk uitstapje met zijn kroost. Misschien niet van de ene op de andere dag, maar wat meer afstand lijkt me geen kwaad kunnen. Hoef je je ook niet zo te ergeren.

Groeten,

Temet

self fulfilling prophecy

"k ben het niet eens met de mensen hier die kennelijk dat erg lang lezen in bed zonder meer prima is en dat dat zichzelf wel reguleert. Slaapgebrek is slaapgebrek, of dat nou door lezen of door telefoontjes komt, en sommige kinderen kunnen zichzelf heel goed wakker houden, ook al hebben ze daar de volgende dag last van. En dan lijkt me dat je daar als ouder tegen op zou moeten (proberen te ) treden."

Misschien dat daar een stukje self fulfilling prophecy in zit. De ouders waarvan de kinderen het zelf kunnen reguleren (of gewoon met hun hoofd op hun boek in slaap vallen) hoeven niet in te grijpen, hebben geen kinderen met slaapproblemen en vinden het 'dus' geen probleem.

Lijkt een beetje op de snoep discussie waar ik regelmatig ouders langs zie komen die constateren dat kinderen waar snoepen thuis beperkt wordt geen maat weten te houden als ze vrijelijk mogen snoepen. 'Tja' denk ik dan altijd, ik heb mijn kind regels opgelegd omdat het geen maat kan houden. Dat is oorzaak, geen gevolg.

Consequentie

Toen onze kinderen nog wat jonger waren (basisschool) hadden we vaste tijden waarop ze naar bed moesten, en natuurlijk ook vaste tijden waarop ze eruit moesten (want school).
We hadden de afspraak dat wie smorgens chagreinig opstond en niet vooruit te branden was, savonds een half uur eerder naar bed moest. Verder geen straf, gewoon voorlezen en ingestopt als altijd, maar wel een half uur eerder dan anders.
Vonden ze allemaal prima en het scheelde ons een hoop gechagrein smorgens.
Het gaf hen de keuze tussen savonds stiekem lezen en dan smorgens opgewekt moeten doen terwijl ze doodmoe waren, of stiekem lezen en de volgende avond eerder naar bed (eigenlijk geen straf als je erg moe bent) of gewoon gelijk gaan slapen. En omdat de regel voor iedereen gold (ik ben ook wel eens eerder naar bed gestuurd als straf voor ochtendhumeur...) werkte het prima.