U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoe omgaan met 'pubergedrag' 6 jarige
Sinds een aantal maanden is onze dochter van 6,5 (groep 3) steeds meer 'onhandelbaar' aan het worden. Ik weet niet of het aan haar ligt of aan ons maar het lijkt hier nog maar zelden gezellig. Dit zijn de struikelpunten:
-Het woordje nee betekent gegarandeerd drama's. Dat accepteert ze niet. Ze vind dat wij te streng zijn omdat we altijd maar nee zeggen. We zeggen ook bija altijd nee. Maar ze vraagt ook letterlijk iedere 5 minuten wel weer of ze iets mag.
-Luisteren doet ze totaal niet. Ze zegt wel ja maar houd zich er vervolgens niet aan. Ik twijfel soms of dit express is of dat ze er gewoon simpelweg niet aan denkt.
-Ze leert totaal niets van straf, valt gewoon in de herhaling. Zelfs vlak nadat ze gestraft is.
-liegt vaak of verzint verhalen. Ik weet soms echt niet meer wat ik moet geloven.
-Nog een groot probleem is dat ze meent dat ze voor elke klein dingetje dat ze wel goed doet beloond moet worden. Bijvoorbeeld: ze houd haar mond open met tandenpoetsen, dus vind ze dat ze iets extra's heeft verdiend.
Ik snap echt niet hoe ze erbij komt.
-Ze ziet zichzelf als een gelijke tegenover ons. Wat wij mogen mag zij ook, vind ze.
-Ze kan zich niet alleen amuseren. Vraagt echt continu aandacht.
Als ik iets van haar gedaan wil krijgen, gewoon zoiets simpels als meelopen naar de auto vanuit school, dan moet ik altijd dreigen met iets wat ze dan niet meer mag. Is er op dat moment niets waardevols wat ik nog van haar af kan nemen, dan kan ik op mn kop gaan staan, ze gaat echt nergens heen hoor. Ook niet als ik weg loop naar de auto. Ze blijft gewoon lekker doen waar ze mee bazig was.
Ik moet haar vaker al schreeuwend en spartelend naar de auto dragen. Ik schaam me dan zo erg... Voel me echt een gefaalde moeder. Ik heb ook besloten dat ik dit niet meer doe. Vorige keer heb ik mijn man gebeld en toen is hij speciaal gekomen om haar naar de auto te begeleiden. Toen luisterde ze opeens wel weer. Maar het is niet zo dat ze altijd naar hem luistert hoor, maar wel iets beter dan naar mij...
Ik vind dit soort maatregelen eigenlijk veel te ver gaan. Maar ik ben ten einde raad.
Ik ben totaal geen voorstander van straffen of dreigen met straf. Ik hecht heel veel waarde aan het motiveren van mijn standpunt in woorden. Dus elke keer probeer ik haar uit te leggen waarom ik nee zeg, waarom iets niet mag of kan. Ik merk dat ze vrij weinig aandacht heeft voor wat ik haar dan probeer uit te leggen. Als ik haar tussendoor vraag om weer even op te letten helpt dat wel, of zo lijkt het tenminste voor even. Het blijft niet hangen in haar hersenen. Of ze is het gewoon totaal oneens met me en gaat verder met boos doen.
De straf die we geven is verschillend. Vaak moet ze naar haar kamer (meestal zowiezo om af te koelen en daarna praten we met haar waarom ze zo doet), na het eten naar bed, niet afspreken of is ze bepaald speelgoed kwijt.
Het opmerkelijke is dat ze tijdens haar straf altijd naar beneden komt om sorry te zeggen. We nemen tegenwoordig geen genoegen meer met een sorry, maar zeggen wel dat het goed is dat ze sorry zegt.
Ik vraag me af of het niet eens tijd word voor therapie of iets dergelijks, maar mijn man en de leraar vinden dit beide nog niet zo nodig. De leraar weet dan wel niet de details van hoe het thuis gaat. Enkel wat zich op school afspeelt en dat wij wel eens aan Ad(H)D denken omdat ik zelf ADD heb. De leraar vind niet dat er sprake zou kunnen zijn van AD(H)D.
Iemand die ervaring heeft met een soortgelijke ervaring? Alle tips en ervaringen zijn welkom.
Zo wordt het wel een ander verhaal. Jullie (je man en jij) kampen beide met de gezondheid en zijn allebei de hele dag thuis. desalniettemin is er te weinig 'tijd' om het huis basaal op orde te houden en om aandacht te besteden aan jullie kind.
Is het gedrag van je dochter niet gewoon een reactie op deze ongewone situatie?
Wat doet je man de hele dag? En als je toch samen een uurtje per dag aan het huishouden besteed, dan ben je toch ook wel klaar? Kun je daarna lekker met z'n drieën de hele middag gaan wandelen in het bos. Dat is voor iedereen goed. Natuurlijk hoef je je kind niet de hele dag te entertainen, maar ze heeft wel af en toe èchte aandacht nodig.
Dat is echt te weinig hoor, samen een hapje eten na school en misschien een verhaaltje...zonder aandacht voor haar kun je niks.
Ik snap de drukte, ken die ook wel maar een uitgebreid avondritueel zat er altijd wel in. Niet alleen verhaal/voorlezen (zonder voorbehoud) maar ook stoeien/kletsen/zingen.
Kan er niet wat minder aandacht naar man? Je kind heeft je ook hard nodig.
@jippox
Ja dat zou inderdaad kunnen. Alleen is mijn situatie niet veel veranderd. Het enige verschil is dat man nu afwezig thuis zit ipv afwezig is vanwegen werk. Hij is minder vaak boos als toen hij nog werkte dus je zou denken dat er toch sinds het afgelopen jaar juist iets minder spanning is.
Man doet verder overigens niks anders dan op de bank zitten en tv kijken. Ook geen goed voorbeeld, ik weet het. Met heel veel geluk gaat hij soms een keer mee op bezoek of naar de winkel. Maar meestal is hij zelfs nog te moe om naar de wc te gaan... Huishouden hoef ik echt niet voor bij hem aan te kloppen, maar dat is nooit zo geweest. Ook niet toen hij nog wel gezond was...
Een uurtje per dag met 2 pers. Zou neerkomen op 2 uurtjes per dag voor mij alleen dus. En daar heb je dan opnieuw het probleem dat ik niet elke dag iets kan doen en daar daarom minimaal 3 hele (mid)dagen voor moet uittrekken. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat als ik wel gezond zou zijn, ik het zou redden met 2 uurtjes per dag huishouden. Alleen de afwas per dag al minimaal een half uur tot drie kwartier. Laat staan was vouwen, opruimen, wc poetsen, badkamer poetsen, afstoffen, stofzuigen, dweilen. Oja man heeft ook nog eens huisstofmijt allergie, dus ik kan ook om die reden niet te vaak de taken laten liggen.
Als ik iets doe met dochter is het of na heel veel moeite om het te gaan doen en dan is er niet veel energie meer om echt vol overgave en enthausiasme mee te spelen. Of het is op een dag dat ik medicatie heb gehad en denk: lekker boeiend, dat huishouden, we gaan wat leuks doen vandaag! En dat is dan echt wel een gezellige dag. Maar dat kan ik me eerlijk gezegd niet veel vaker dan een keer per week veroorloven.
Ala ik het zo teruglees...
Klinkt het alsof ik helemaal geen aandacht of tijd voor haar heb. Ik wil wel even duidelijk zeggen dat dat natuurlijk niet het geval is. Ze vraagt veel aandacht en iedere keer als ze iets vraagt geef ik haar antwoord of help ik haar. Of ik leg uit dat ik eerstbiets afmaak en dan even tijd heb voor haar. Qua verzorging schiet het niet tekort. Alleen echt samen een activiteit doen gebeurt hier dus niet zo heel vaak.
Jessy
Je hebt veel te veel op je bord, is er geen mogelijkheid dat je huishoudelijke hulp krijgt of deze inhuurt?
Zelfs al is het maar 1 uurtje in de week?
Dan kun je juist op die middag rusten of een activiteit doen (en dat is ook gewoon de supermarkt).
Jij moet niet alle ballen in het gezin hoog gaan houden, dat red je met jouw achtergrond niet.
Hij zit zijn gedoe op de bank uit te zitten en jij moet het (je ziektes)erbij doen.
Ik merk dat je structuur dus erg nodig hebt en waarschijnlijk al blij bent dat je dat gevonden hebt in 3 middagen huishouden, uitrekenen hoeveel tijd je nodig hebt om op te staan en weg te gaan, dan ook nog geen ochtendmens zijn.
Kijk eens rond of er mogelijkheden zijn, dan kun je veel meer ademhalen dan je nu kunt. Ik wilde dat ik je kon helpen om een nieuwe structuur te maken waarin rust en activiteiten een groter onderdeel zijn dan dat verrekte huishouden en een man die niet in beweging lijkt te komen.
Prada
Bedankt voor je begrip! Het is ook eigenlijk net iets te veel. Maar huishoudelijke hulp werd afgewezen door de gemeente. Het is ook wel een beetje vreemd om huishoudelijke hulp te krijgen terwijl je met zn tweeen thuis bent en eigenlijk alle tijd vannde wereld zou moeten hebben. Ze snappen niet dat het ons niet lukt.
Iemand inhuren is eigenlijk niet te betalen met een uitkering. Maar zoals jij zegt voor een uurtje per week zou wel moeten kunnen. Dat is ook zelfs een heel goed idee! Dan heb ik 1x per week een vast tijdstip waarin ik een extra uurtje tijd heb voor haar.
Ik heb vanmorgen even met haar gepraat. Ik vroeg vind je dat je te weinig aandacht krijgt? Ja zei ze. Ik vroeg, wat zou jij dan het allerliefste willen? Zegt ze: Dat je doet poetsen zodat het huis schoon is en dan geen rommel meer maken zodat je nooit meer hoeft te poetsen en we altijd kunnen spelen. De schat. blijkbaar zit dat poetsen van mij bij haar wel hoog, maar snapt ze ook dat het belangrijk is... Dus denk dat ik inderdaad ga zoeken naar een poetsvrouw voor een uurtje.
Ik heb met haar afgesproken dat we, al is het maar heel kort, elke dag iets samen gaan doen. Haar reactie: daar zou je me echt heel blij mee maken!
Vandaag heeft ze studiedag dus vrij van school. Dus we gaan vandaag naar de speeltuin en een ijsje eten in het dorp. Even opnieuw een goede start maken!
behandeling Addison Biemer
Wat voor behandeling heb je gehad voor de Addison Biemer? Wellicht een idee om daar toch nog eens naar te kijken? Wellicht dat er ondertussen een betere/andere behandeling is die beter werkt?
Ik weet dat er in Lelystad een arts zit die daarin gespecialiseerd is. Wellicht kun je daar een consult aanvragen? Ken iemand die daar heel goed geholpen is. Bij andere artsen werd ze afgescheept met "aanstelleritus".
Mijn 2 centen
Ik heb een vriendin met ADD, zij heeft ook het probleem met opstarten. Vanwege haar ziekte heeft ze hulp in de huishouding. Die doet het samen met haar, dat maakt voor mijn vriendin een wereld van verschil. Wellicht kan het jou ook helpen.
Voor nu met je dochter. Je hebt een meisje dat snakt naar aandacht. Als je dat als kind niet op een positieve manier krijgt, dan maar op een negatieve manier.
Toen mijn dochter klein was, werkte ik 40 per week (was noodzakelijk). Erg veel tijd voor mijn huishouden had ik dus niet. Voor mij was de oplossing om toch tijd door te brengen met mijn dochter: samen doen. We deden dus alles samen. Maakte ik het toilet schoon, dan deed zij nieuw rollen op de wc-rol houder, samen de was opvouwen, samen koken, enz. Het was gezellig en hoe klein de bijdrage ook is, dan had ik ook altijd tijd om nog wat met haar te doen.
Als ik jouw posts zo lees Jessy, dan is het jouw eigenlijk allemaal te veel. Zeker als jouw man niet in staat is om te helpen. Heb je er al eens met je arts over gesproken? Bij mijn vriendin ging het op een gegeven moment zo mis (ook vanwege haar scheiding) dat ze op een gegeven moment een stuk of 4 hulpverleners had rondlopen. Dat is nu gereduceerd tot 2. Eentje voor het huishouden en de andere helpt bij de administratie en andere papieren rompslomp, die kan ze bellen als het nodig is.
Trek aan de bel, praat erover met je arts.
Knuffel veel met je dochter en laat een verhaaltje niet afhangen van getreuzel. Het is zo'n lekker moment samen even de dag afsluiten. Een verhaaltje lezen, lekker tegen elkaar aan knuffelen.
En 6 jaar zelf aankleden is heel normaal hoor. Op school wordt het al van ze verwacht als ze 4 jaar zijn.
1 uur
In dat ene uur werk je met haar mee en doe je als dochter op school zit in de middag.
Dan heb je 2 uur in huis gewerkt.
Dan neem je nog 1 dag die alleen voor de was is en 1 dag dat je bv toilet schoonmaakt en wat opruimt her en der.
Verder laat je het zo.
Eens in de 3 maanden, misschien kun je er naartoe sparen, kun je vragen of ze eens 3 uur komt om wat bij te werken en achterstallige klusjes te doen. Plan dat ook in de middag en werk dan mee, dan heb je voor 6 uur klussen gedaan.
Genieten met je dochter is veel belangrijker en voor jou denk ik heilzamer dan dat rottige huishouden dat toch nooit af (en dus bevredigend) is.
Positief
Nog een tip: geef veel complimenten, ook voor dingen die je zelf vanzelfsprekend vindt. Kinderen met ad(h)d hebben enorm veel bevestiging nodig. Ga ook eens verder praten met de meester op school. Dat ze bovengemiddeld presteert wil niet zeggen dat ze geen last heeft van prikkels en chaos in haar hoofd. Hoe is haar taakaanpak? Kan ze complexe taken overzien of stagneert ze dan? Hoe doet ze het met saaie, herhalende taken? Dat soort vragen. Daar kan ook een stuk frustratie zitten, leerkrachten zien dan niet altijd uit zichzelf. Die denken bij adhd vrijwel altijd alleen aan gedragsproblemen.
Goed bezig Jessy!
Fijn dat je er met je dochter over hebt gepraat en een beetje nieuwe start hebt gemaakt. Hopelijk helpt het.
Even nog over het opstarten 's morgens. Je schrijft dat je zelf een boterham moet eten e.d. Misschien kan je dat doen als je dochter op school zit. Dan kan je alle tijd voor schooltijd aan je dochter besteden. Ik zou verder duidelijke afspraken maken over wat jij doet en wat zij doet. Jij maakt het brood en drinken voor school klaar. Je gaat daarover niet met haar in discussie. Ze lust limonade, sap en water, ze krijgt 1 van de drie mee. Drinkt ze heus wel op, op school, anders heeft ze niets.
W.b. de kleding, ik zou die inderdaad de avond tevoren klaarleggen, samen met haar. En haar de sokken laten kiezen 
Dat scheelt 's morgens extra naar boven lopen. Ze kan zich dan meteen boven aankleden en daarna naar beneden komen voor het ontbijt.
Breng je haar met de auto naar school? Dan hoef je ook niet heel veel te doen aan het klaarmaken van jezelf. Of ga je ook nog mee het schoolplein op. Ik bracht zoon regelmatig naar school terwijl ik zelf bijvoorbeeld nog geen tanden had gepoetst of make-up op had. Ik bleef dan gewoon in de auto zitten en zette hem af.
Een schema voor de ochtend hadden we hier ook een tijdje. Een vel papier op de koelkast geplakt met de activiteiten en met een magneet met foto van het kind erop konden ze dan naar de volgende activiteit schuiven. Werkte goed.
@Marie
Ik heb inderdaad wel eens gehoord dat er een specialist in Lelystad zit, maar daar ben ik zelf nog nooit geweest. Ik krijg (na wat gezeur) iedere 3 weken een injectie. Ik krijg die injecties al vanaf mijn 15de, maar eerst was het eens in de 3 maanden. Dat was echt niet genoeg. Ik denk dat deze frequentie prima is. Ik merk het in ieder geval binnen twee weken aan kramp of krachtverlies als ik een afspraak vergeten ben. Zolang ik de afpraken netjes na kom heb ik daar geen last van.
Paddington
Dankjewel voor je reactie.
Het stelt me best wel gerust om nogmaals die bevestiging te krijgen dat het echt door die ADD komt. Ik ken verder persoonlijk niemand met ADD dus ik heb niets om mezelf mee te vergelijken.
Gelukkig ben ik heel goed in die financiële rompslomp, dus dat scheelt een hoop stress.
Maar weet je toevallig waar je vriendin heeft aangeklopt voor huishoudelijke hulp? Via pgb lukte het bij mij niet, en ik zou niet weten hoe dan wel... Als dat zou kunnen zou dat echt een heel groot stuk van het probleem oplossen!