Extreem eetgedrag

Wel dwang

Wij hebben gewoon klassieke dwang toegepast. Klok op tafel, niet van tafel tot x% op was, vroeg naar bed als je niet eet en ik ben blij te melden dat dat ook gewoon werkt

Niet perfect, soms is er nog steeds gezeur, maar onze kinderen eten bijna alles vergeleken met andere kinderen die we wel eens te eten hebben die alleen patat of witte boterhammen zonder korstjes willen.

Dus de zestiger jaren illusie dat dwang niet helpt is bullshit. Voor de rest: whatever works for you

Maar als jouw kind alleen witbrood zonder korstjes mee naar school neemt denk ik er het mijne can ;-)

Nou...

Het over een geheel andere boeg gooien, zou best wel eens een gewenst effect kunnen hebben. Oreo en snoep schrappen en alleen geven als er is gegeten, lijkt mij een begin. Maar ook bij deze aanpak zul je moeten kunnen accepteren dat er binnen de gestelde tijd misschien helemaal niets wordt gegeten. Om dan te kunnen zeggen: "niet eten, dan ga je nu naar je bed", moet je redelijk overtuigd zijn van de juistheid van je aanpak. Zeker als je je kind ziet vermageren. Ik gok erop dat jij dat niet hebt meegemaakt, Ad?

Gipsy's schoonmoeder vindt dat ze haar dochters mond open moet knijpen en dan een lepel naar binnen moet schuiven. Dat soort dwang gaat miij te ver, maar heeft uiteindelijk wel gewerkt. In elk geval: de man van Gipsy is gezond genoeg opgegroeid om zich voort te planten en heeft zo'n relatie met zijn moeder dat zij betrokken is bij zijn leven. Het voordeel van haar aanpak was dat er wat binnen kwam. (al was dat niet altijd blijvend.) Dwang hoeft dus op lange termijn niet schadelijk te zijn. Hoeveel het ook tegen de geldende opvoedmoraal in gaat, in de huidige situatie is niemand blij. Een duidelijke aanpak / structuur met enige dwang kan voor iedereen houvast geven.

Maar het lijkt mij wel belangrijk om als ouders sterk in je schoenen te staan als je daaraan begint.
Een arts die zorgen serieus neemt en het kind echt goed onderzoekt (bijvoorbeeld op allergieën en slikproblemen) kan hierin een belangrijke rol spelen. Net als vervolgens een diëtist en / of een gedragstherapeut. Maar dan wel een goede die echt goed naar deze situatie kijkt.

Even gecheckt op de BMI-meter

Even voor de duidelijkheid: een kind van 4 met de lengte 1 meter 16, zou minstens 20 kilo moeten wegen voor een gezond gewicht en 18 kilo om gewoon iets te licht te zijn. Alles daaronder is veel te licht. En 12 kilo is echt nog flink daaronder. Zoals ik het zie wordt hier een medische fout gemaakt. Gipsy is volgens mij afgehaakt hier (zo lijkt het), hopelijk op zoek naar een andere arts.
In deze situatie lijkt het mij echt van zeer ondergeschikt belang wat anderen ervan denken als je kind alleen witbrood zonder korstjes lust.

Emmawee

Zo met je eens!!!
En het is zo gemakkelijk voor de buitenwereld om dergelijke problemen aan de ouders te wijten... ik heb het zelf indertijd ook allemaal gehoord. "Geef maar ff aan mij, dan leert hij zó eten.", dat werk. Uiteindelijk bleek er dus een reeel probleem aan het eetprobleem ten grondslag te liggen. En nog meer uiteindelijk overwon mijn zoon zichzelf en eet nu beter dan zijn leeftijdgenoten. Waaronder een kind waarbij de neus werd dichtgeknepen tijdens het voeren. Die lust nu nog steeds heel weinig. Treurig om dat te zien naast mijn eigen voormalige probleemeter.

logopedist si

Ik zou ook denken aan een sensorisch iets en ik zou eens zoeken naar een logopedist met als specialisatie sensorische integratie. Mogelijk dat je er ook zonder verwijzing van de huisarts naar toe kan, gewoon even bellen om dit te informeren.
In de tussentijd gewoon alles geven zoals zij het wil (dus zacht) en niet pushen, houd het gezellig. Heb je het idee dat ze er last van heeft, van haar ondergewicht? Is ze veel moe, weinig fut etc. Zo ja, dan zou ik met een andere kinderarts praten, maar ik denk dus dat je nu meer hebt aan een gespecialiseerde (in si) logopedist.

Als de kinderarts

Zoiets zegt zou je er tenminste uit kunnen opmaken dat het kind lichamelijk niets mankeert.
So far so good.
Wat kost het om haar 3 maanden de kans te geven om te eten en haar een deel van de controle terug te geven?

Een allergie zou kunnen maar klinkt niet plausibel, tenzij moeder bepaalde klachten nog niet heeft vermeld.
Mijn kinderen huilden, gilden, overstrekten, hadden eczeem, slechte ontlasting, sliepen overdag en 's nachts nauwelijks enz.

Sensorische integratiestoornis kan, maar daar zijn ze zo achter lijkt me.

Ik denk dat een deel van de oplossing ( ik zeg niet probleem of schuld) wel bij de ouder ligt, maar puur als in: doorzoeken en niet opgeven op wat voor manier ook. Dat kan gaan van net zo lang doorgaan met het zoeken naar manieren tot ze eet tot verder onderzoeken of er iets mis kan zijn.
Maar dan daarbij geen dwang meer. Wel kansen bieden en de rust terugbrengen.

Mijn kinderen hadden ook altijd ondergewicht en nu beiden een gezond gewicht.

Precies.

Ernstig ondergewicht dus. Zo extreem dat een kind zich niet gezond kan ontwikkelen.
Ik vind het afschuiven naar "de opvoeding" echt onverantwoordelijk van de artsen.
Het gaat niet om iets te licht of iets te zwaar. Hier is duidelijk meer aan de hand.

Aster.

Waren jou kinderen op 4 jarige leeftijd ook net zo zwaar als de gemiddelde 1 jarige?

serieus

Niet luisteren naar mensen die ook moeilijke eters hadden en die het wel gelukt is om ze aan het eten te krijgen :-)
Als je kind minder levendig is heeft ze last van haar ondervoeding en zal een huisarts of kinderarts dit toch serieus moeten nemen.
Laat een ander beoordelen of je kind eens sensorische stoornis heeft (of iets anders) en ga niet zelf een diagnose stellen via internet. Ga in eerste instantie eens het gesprek aan met iemand die in s.i is gespecialiseerd, en ik denk dat je dan eerst met een logopedist moet praten. Van wat je schrijft kan het goed zijn dat dit aan de hand is en daar zijn vast trucs en tips en begeleiding bij nodig om haar beter te kunnen laten eten.
Dwingen werkt averechts, dat heb je al gemerkt, ook bij je man. Er zijn andere wegen, als je de oorzaak kan weten te achterhalen.

Mijntje

"Dwingen werkt averechts, dat heb je al gemerkt, ook bij je man."

Dat is dus populaire hippie-onzin. Je moet het natuurlijk wel consequent en voorspelbaar doen. Dan kiest het kind eieren voor z'n geld, tenminste de mijne. Afgezien van Franse kaas eten ze alles, en dat gaat ook nog wel een keertje lukken

Het is best mogelijk dat dwang bij sommige kinderen niet werkt of dat sommige ouders niet in staat zijn op een effectieve manier dwang uit te oefenen, maar je kunt zeker niet zomaar in het algemeen stellen dat dwingen averechts werkt.

Dwingen

Niet wetenschappelijk onderbouwd maar dwingen lijkt me het recept voor een eetstoornis.

AnneJ

Ik moest vroeger ook gewoon mijn bordje leegeten en spruitjes en vetrandjes naar binnen werken. Dat laatste ben ik nog steeds niet dol op, maar een eetstoornis heb ik echt niet.

In generaties voor ons was dwang heel normaal maar ik geloof niet dat eetstoornissen na de zestiger jaren zijn uitgestorven.

Dwingen bij eetstoornis.

Dwingen kweekt geen eetstoornis, het wordt gebruikt als de eetstoornis er reeds is.
Ook bij ernstig ondergewicht/eetstoornis bij pubers. Tot ziekenhuisopname en sonde voeding aan toe.

We hebben het dan over ernstig, levensbedreigend ondergewicht en een begeleidend psychologisch traject. En..de nodige dwang. Alle alternatieven, alle tips die hier ook voorbijkomen, zijn al geprobeerd.

mij werd ook geadviseerd mijn kind te dwingen om te praten.. En nee, dat ging ik niet uitproberen. En achteraf had ik groot gelijk. Dat zou alleen maar doodzielig zijn geweest.

Ik denk zeker dat slecht eten aan opvoeding te wijten kan zijn, maar dat hoeft niet. En wat bij jouw kind werkt hoeft niet bij ieder kind zo te werken. Vaak denken ouders dat ze geweldige opvoeders zijn, tot ze een kind krijgen dat het niet volgens de boekjes doet.
Jij hebt gewoon mazzel met jouw kinderen, Ad

Bij wat ik eerder zo las over dit meisje meende ik dat het niet passend is verwijten te maken over de opvoeding. Verwijten lijkt me sowieso niet zo opbouwend.

Keelamandelen?

Ik heb al diverse oorzaken voorbij zien komen, maar opgezette keelamandelen nog niet.
Dan kan eten ook pijnlijk zijn en slikproblemen geven. En vermoeidheid, wat resulteert in geen zin in eten, waardoor ze nog minder energie hebben, etc.
Is daar al eens naar gekeken?

Hier lustte dochter als klein kind ook haast niks. Ook altijd wit zien en geen energie. Uiteindelijk met 7 jaar keelamandelen gepeld en ging ze beter eten.

Dus misschien idee om daar eens naar te laten kijken?

Allergoloog

Je kunt via de huisarts een verwijzing vragen naar een echte allergoloog. Geen kinderarts of dermatoloog, in mijn ervaring willen die de gevolgen van een allergie of intolerantie nog weleens onderschatten.

Zoek er eerst een op en bel even op en vraag dan de huisarts een verwijzing.

Maar ja, zelf ben ik meer dan vijftig jaar geleden in een academisch ziekenhuis gediagnosticeerd met een koemelkeiwitallergie. Dus bij mijn kinderen was ik daar uiteraard ook alert op. En dan was het nog een beetje toeval dat het goed gekomen is omdat ik niet wist dat het bij die kleintjes echt om elk spoortje melk ging.

Verder houden we nog steeds een voorkeur aan voor hypo allergeen wat we op jonge leeftijd van de kinderen stricter hielden. Geen citrusfruit, wel druiven, bosvruchten, rood fruit en bessen. Koemelkeiwit helemaal vrij. Na een stricte periode overgegaan op yoghurt, kwark en karnemelk. Kan ook met rijstmelk. Kun je ook heerlijke pannekoeken mee maken.

Geen schaalp en scheldieren. Wel haring en makreel.

Uiteindelijk hebben we nooit glutenvrij gegeten, maar zelfs dat heb ik een tijd overwogen vanwege de stress van mijn kinderen (bij autisme). Wel ben ik nooit op de volle granen gegaan.

Overigens testten mijn beide kinderen voor het eerste jaar positief op koemelkeiwitallergie. Maar ook bij een intolerantie kan een dieet noodzakelijk zijn. Een goede allergoloog kan je daarbij helpen.

Want mijn ervaring is dat een allergie vooral een praktische zaak is. Gaan de klachten weg, dan werkt het.

En er is dan nog een keur aan voedingsmiddelen die je kunt nuttigen.

Maar het zou me dus niets verbazen als een allergie of intolerantie aan de basis is van de voedselweerzin van een kind.

Een vriendin met veel huidklachten is naar een dermatoloog gestuurd. Helaas wel weer met een smeerseltje thuis gekomen. Daar heb je niet veel aan.

De kinderarts had wel op allergie getest maar vond de diarree bij mijn kind alsnog een geval van teveel appelsap. Wat die helemaal niet kreeg omdat ik dat nog wel wist.

Vooral bij jonge kinderen is het zaak een dieet spoorloos aan te houden, al is het maar voor een bepaalde tijd om de zaak tot rust te brengen.

O, en inderdaad pindakaas deden we ook niet. Wel walnoten later.

https://mijnkinderarts.nl/ziekten/maag-darmziekten/onvoldoende-gewichtstoename-failure-to-thrive/

Voedselallergie of intolerantie, vooral koemelkeiwitallergie, kan een aanleiding zijn voor 'failure to thrive'. Meestal geconstateerd op babyleeftijd of peuterleeftijd. Maar ik weet niet hoe lang jullie nu al aan het modderen zijn.

Overigens vinden veel artsen nog dat teveel ouders zich met allergie bezig houden terwijl het niet 'bewezen' is. Daardoor wordt een allergie of intolerantie nog weleens onderschat.

Ook kun je terecht komen in de sectie 'kindermishandeling', vooral als er geen diagnose is en je blijft maar zeuren.

Jouw kinderen hebben overduidelijk geen onderliggend probleem. Dat je denkt dat jouw methode bij anderen dus ook altijd zo werkt, tja. Je hebt dan inderdaad geluk gehad. Ben jij ook zo iemand die zegt: Geef ze maar een weekje aan mij, dan heb je een perfect kind?
Ik dacht jaren geleden ook dat ik zo goed kon opvoeden toen mijn baby met 6 weken doorsliep. Há, tot ik nr. 2 kreeg. Toen ontdekte ik dat ouders geen beeldhouwers zijn die kunnen scheppen wat ze willen.

Pirata

Ik citeer mezelf even:

"Het is best mogelijk dat dwang bij sommige kinderen niet werkt"

Ik verzet me tegen de stelling van sommigen dat dwang niet (nooit) werkt, averechts werkt of een recept voor een eetstoornis is.

Maar ik beweer niet dat dwang altijd werkt. Ik ben hier niet de zwart-wit denker.

Pirata II

"Toen ontdekte ik dat ouders geen beeldhouwers zijn die kunnen scheppen wat ze willen."

Bij ons was de volgorde omgekeerd. Toch een prestatie dat we nog een tweede hebben gekregen

Geloof me, er gaat genoeg fout bij ons. Maar de hoofdstukken eten en slapen hebben we inmiddels aardig onder de knie, mede dankzij OO ervaringsdeskundigen trouwens.

Gelukkig maar Ad

Had ik je niet goed gelezen zeker....

Pirata

Het zou wel fijn zijn als ik die illusie nog kon hebben. ;-)

Wil40/AnneJ

Ja, hoezo? Ik verzin geen verhalen. Ze woog met 2 jaar 7 kilo, met 4 jaar 10 kg. Vandaag 49 kg. Zij had een ernstige allergie en sliep niet. Wie niet slaapt groeit niet.

AnneJ: een kinderarts heeft mijn kind met 1 oogopslag allergisch bevonden nog zonder enig onderzoek. Dat onderzoek vond daarna plaats en werd bevestigd. Daarna heeft ze haar groeicurves tot haar 8e in de gaten gehouden. Mijn ervaring met dermatoloog en kinderarts is heel goed.

Deze Aster

"Consultatiebureau, dokter en de kinderarts zeggen dat alle kinderen moeilijk eten, en vinden mij een overbezorgde moeder, omdat ik al 2 kinderen verloren ben...de.kinderarts zei zelfs dat het een probleem van de opvoeding is.."

Dat zijn deskundigen die niet doorgezocht hebben en TS niet geholpen hebben tot de bodem van het eetprobleem te gaan.

Dan kun je wel weer in die categorie gaan zoeken, maar je loopt het risico dat je weer op een muur stuit. Natuurlijk zijn er ook huisartsen die een allergie of intolerantie wel serieus nemen, we hadden er gelukkig zelf een.

Maar als je dat wil onderzoeken zou ik nu naar de beste bron gaan. Bij de kinderarts is ze al geweest. En dan wordt het shoppen.

Dwang

Ik ben het overigens ook eens met Wil. Dwang ontstaat als de andere opties opgedroogd zijn. Maar dan heb je misschien toch wat gemist. En daar kun je gericht naar zoeken. Niet te snel opgeven of je met dooddoeners laten wegsturen.

Dwang is een kwestie van onmacht.

Aster.

Nee hoor, ik dacht zeker niet dat je iets zat te verzinnen.
Ik bedoelde "was het gewicht op 4 jarige leeftijd bij jou kind dus ook zo dramatisch?"

Ja dus.

Ik vind het gewoon ook eng klinken. Maar misschien als ik een 4 jarige zie van 10 kilo dat het mij niet eens zou opvallen hoe licht dat is?