Ben ik te streng? Grenzen stellen....

Opsplitsen

Je kan de avond opsplitsen: jij de jongste twee naar bed en je man de oudste.
Zo krijgt je dochter toch iemand om mee te kletsen.
Ps Laat haar een borstel uitkiezen waarme ze zelf haar haar kan borstelen. Haar borstel, een stapje naar het ouder worden.

maar

'Ik hoor de hele dag door "mam, mam, mammaaaaaa", zelfs als ik niet in de kamer ben en mijn man wel. '

Beetje overdreven als je bijna fulltime werkt...

Wat denken jullie?

Ik denk: nieuweling komt met ongeloofwaardig (dan wel dieptreurig verhaal) vlot geschreven verhaal (complimenten):pakkende inleiding met een herkenbare situatieschets, goed uitgewerkte vraagstelling en een dwingende oproep aan het einde aan het einde om te reageren.

Ik denk: Libelle, Margriet? Journalist die vulling zoekt, freelancer die aan de bak wil?

Die puber die zich laatst zat te vervelen en met een stiefmoeder met Down aan kwam zetten toch een stuk vermakelijker. Als je die nu weet te achterhalen, levert je dat een nog veel smeuiiger stuk op.

Vind het niet gek

Ik vind het op zich helemaal niet gek om als ouder aan te geven waar je grenzen liggen. Volgens mij doen we dat allemaal. Het kind dat om 5 uur 's nachts behoefte heeft aan voorlezen of een praatje zal bij de meeste mensen ook (om in dw termen van ijsvogeltje te spreken) zijn behoefte even aan de klok moeten aanpassen.

En dus is de vraag hoe strikt hier mee om wordt gegaan. Wordt er om 20.20 geen praatje meer gemaakt met het kind dat zich tot die tijd op het huiswerk heeft gestort of net thuis komt van sporten vind ik dat wat anders dan als je 3x hebt voorgesteld om voor te lezen maar dat aanbod steeds wordt afgeslagen totdat het eigenlijk al 15 min na bedtijd is.

En om 20.45 het gesprek over de spreekbeurt die over 2 maanden af moet zijn afhouden is iets anders dan het gesprek over die pestkop of de eerste menstruatie of die rotdag die in je hoofd blijft malen weigeren.

Ik heb ook een streeftijd waarop ik alle kinderen boven/in bed wil hebben en niet meer 'beschikbaar' ben. Lukt niet altijd en voor belangrijke dingen mag je altijd bij me aankloppen. Maar ik houd me wel het recht voor om te zeggen 'nu even niet, morgen ben je de eerste'.

Flanagan

Ze kamt al zelf. Moeder staat erbij en kijkt ernaar.

Dat hoeft toch niet, Anouk? Mijn kinderen (9 en 12) gaan zelf naar boven en als ze helemaal klaar zijn en in bed liggen ga ik nog even kletsen en/of knuffelen.

Reactie

@kenfan : seriously? Ongeloofwaardig (en dieptreurig?). Zo had ik m nog niet bekeken, maar nee, ik ben niet van de Margriet of de Libelle......

@ Triva: je hebt natuurlijk gelijk, het is niet de hele dag, maar wel vanaf het moment dat ik de deur binnenkom. Het zegt meer iets over mijn beleving dan over de realiteit misschien. Het voelt voor mij wel als constant ben ik bang....

@ Flanagan, dit is idd de verdeling die we hebben, ik breng de jongste, die is het meeste werk maar is ook het vroegste klaar. Toch is mijn oudste teleurgesteld dat ik niet evenveel tijd met haar doorbreng (ze begrijpt dus niet dat ik wel van 19:30-20 voor kan lezen, maar liever niet meer van 21-21:30).als mijn man de oudste twee heeft gedaan, willen zij nog steeds dat ik kom....
@hanne: zoals jij het beschrijft is het precies: ik ben best soepel maar als ze eerst een uur zonder boe of bah tv kijken, ondanks herhaaldelijk vragen of ze nog iets willen, en dan om 20:30 opeens bedenken wat ze allemaal nog willen doen/ bespreken, heb ik daar weinig zin in. Vandaar dat ik, zoals Onder andere Vivianne al aanraadde, vanavond om 19 u de tv uitga zetten en een gesprek ga beginnen.
Los daarvan ga ik proberen ook mijn rust te vinden als ze naast me zitten. Is natuurlijk niet heel gezond als ik dat niet eens kan......
Ben benieuwd!

June

Ja inderdaad, ze kamt zelf. Is overigens sowieso heel zelfstandig. Maar heeft dan wel het liefste dat ik erbij sta en ernaar kijk.... (En is dus teleurgesteld als ik zeg dat ik straks wel even een zoen kom geven ipv het hele bedritueel live mee te maken )

Even aankijken

Maak je je niet te druk. Je hebt gekozen voor deze aanpassing en kijkt gewoon een paar weken hoe het gaat.
En over een half jaar, op het VO, wilt ze misschien niet eens meer dat je haar vergezelt tijdens het tanden poetsen.
Wie weet ga je die momentjes van gezellig kletsen tijdens het naar bed gaan proces zelfs missen.

Met opsplitsen bedoelde ik dat je man niet de twee oudste maar alleen haar naar bed bracht, zo groeit vaak een mooie vader-dochter band. Niet dat die er nu niet is. Maar soms hebben vaders een andere kijk op het leven en tijdens een 1:1 moment bv na het lezen van een gedeelte uit een boek of het praten over gebeurtenissen gedurende de dag, kan een kind dat ervaren en er van leren. Vaak heeft een vader een voorbeeldpositie.
Het klinkt heel ouderwets, maar wel vertrouwd.

Hier gingen de kinderen sporten en wisselden wij de breng- en toeschouwersdiensten af. Zo ontstonden geen typisch vader- of moedertaken en maakte het niet uit wie voorlas of naar bed bracht. Als het maar gebeurde.
Die behoefte verdween als sneeuw voor de zon op het moment dat ze naar de VO gingen. .

Ik zou ook afwisselen

Je oudste dochter heeft vast ook moeder-dochter dingen die ze wil bespreken. Dan kun je beter een verdeling hebben over de week wie welk kind naar bed brengt. Zo kun je ook zorgen dat elk kind geregeld extra tijd krijgt.
Kijken naar het tanden poetsen en haren kammen van een twaalfjarige zou ik mee stoppen. Maar dat gebeurt misschien vanzelf als jij ook geregeld haar naar bed brengt (zonder ander kind in de buurt)

Anouk

Ja, dat heeft mijn zoon (11) dus ook. Er is werkelijk geen enkele reden waarom ik er per se bij moet zijn als meneer zich klaarmaakt om naar bed te gaan. Dat kan-ie zelf. En het is ook niet zo dat hij me belangwekkende dingen te melden of te vragen heeft. Maar nee, ik moet mee. 't Is niet dat ze verder naar je luisteren of zo, maar ze hebben kennelijk graag publiek. Ik zal vast wel gevleid moeten zijn, maar dat wil niet altijd erg lukken eerlijk gezegd

Groeten,

Temet

Het gaat om samen zijn

Niet omdat er perse veel belangwekkends te melden valt, of omdat je kind iets niet alleen kan. Ze vinden het gewoon fijn dat je er even bent. Waardeer dat !! Veel contact is zakelijk bezien niet perse ' nuttig'. Het is echter wel van grote emotionele waarde.

Ik herken wel dat grenzen stellen waarop TS doelt. In de tijd dat onze kinderen klein waren, geb ik een fase gehad dat ik na half negen niemand meer in beeld wilde hebben omdat ik behoefte had aan alleen-tijd. Oudste was toen zoiets als die van TS. Maar dat werkt hooguit even, mettertijd gaan ze steeds later naar bed, vast zelfs wel later dan jij als moeder zelf.
Het is handiger een plek in huis in te richten waar je je even kunt terugtrekken dan een tijdslimiet te stellen.

Ik vind dat het niet uitmaakt of je veel buitenshuis werkt of veel thuis bent. In beide gevallen geldt dat je behoefte kunt hebben aan tijd en ruimte voor jezelf.

Anouk

Ik vind dat een tikje manipulatief, die teleurstelling, en ik zou dat zeker niet belonen. Als zij gewoon even zelf(standig) haar toilet maakt, is er daarna nog ruimte om rustig op de rand van het bed moeder-dochter dingen te delen.

Zelfde

Ik begrijp je heel goed Anouk. Heel, heel herkenbaar allemaal. Mijn afkappunt ligt alleen een halfuurtje later. Mijn oudste gaat nu na dat tijdstip naar bed, dat is prima, maar dan ga ik niet meer uitgebreid mee naar boven. Ik kom alleen een nachtzoen geven, maar ik lees niet meer voor en ga geen lang gesprek meer voeren. Natuurlijk mogen ze wel wat vragen ofzo, maar ik ga geen filosofische discussies meer aan. Oudste is daar dol op, vooral als de schermen uit moeten 's avonds Mijn jongste bereidt zich een stuk vroeger voor op bed, na 5 minuten kom ik ook naar boven en dan babbelen we nog wat. Dat vind ik prima.

Een vriendin van mij, met oudere kinderen, heeft haar kinderen tot ze het huis uit gingen om half negen naar boven gestuurd. Ze mochten dan nog wat lezen, huiswerk maken of iets dergelijks, maar niet meer de ouders storen. Dat vond ik destijds nogal streng, maar nu begrijp ik het heel goed. Ik werk fulltime, ik sta vroeg op en moet dus op tijd naar bed, ik wil ook nog even ontspannen voordat ik zelf naar bed ga.

June slaat de spijker op z'n kop

Ze claimt je. Nu is het een kind dus dan mag dat ook wel, maar je kunt het wel kanaliseren.

Persoonlijk denk ik dat het je meer oplevert als je met het mam, maaaam, mamaaaaaa aan de slag gaat.
Ik ga ooit wel eens lekker op zolder zitten met een boekje of zeg dat ik nu echt even een heel kwartier niks wil. Dat helpt.

kern

Ik denk dat Ginny de kern van de zaak raakt. Een moeder moet er natuurlijk zijn voor haar kinderen maar hoeft zich niet te laten claimen door die kinderen.

Ik zou mijn kinderen overigens nooit iedere avond de woonkamer uit kunnen sturen (omdat het ook hun woonkamer is en ik me vreselijk ongewenst zou voelen als ik het kind was) maar dat is een andere discussie.

tijd dat je thuis bent

"Ik vind dat het niet uitmaakt of je veel buitenshuis werkt of veel thuis bent. In beide gevallen geldt dat je behoefte kunt hebben aan tijd en ruimte voor jezelf."

Maar toch, als je bijna voltijds werkt, dan zien de kinderen doordeweeks je wel maar ongeveer 3 uur per dag. Die 3 uur dat je live bij je kinderen in de buurt bent, moeten er ook nog andere dingen gebeuren als koken en misschien moet er nog iemand naar sport gebracht worden... dan blijft er netto, objectief gezien weinig tijd over per kind. Ik vind zeker dat je tijd voor jezelf moet hebben, maar het is de vraag waar je die tijd vandaan moet halen.

wouw

Dat lijkt me echt enorm bevordelijk voor de onderlinge band, om je pubers in de avonden te weren uit de gemeenschappelijke delen van het huis.

Misschien hebben mensen die dat doen heel vervelende kinderen, die geen aangenaam gezelschap zijn? Het is wel een manier om ze dan ook snel het huis uit te krijgen natuurlijk.

Ik vind het zo triest klinken...

heel eerlijk

heeft het mij ook wel wat gekost om om te schakelen, mn naar de tijd dat ze later dan mij naar bed gaan, dus dat ik de gemeenschappelijke ruimtes niet meer zonder kinderen heb.
Op dit moment is dat vaak zo in weekends en vakantie.
Mijn kinderen zijn natuurlijk geweldig, maar ben zelf niet altijd zo sociaal. Ben graag alleen.
Mooiste zou zijn een eigen ruimte om terug te trekken, maar die hebben we niet.
Maar inmiddels ben ik er wel aan gewend hoor, en zijn de gestolen uurtjes alleen steeds een mooie verrassing. En ipv dat kinderen vragen/kosten, hoe lief ook, gaan ze toch veel meer geven. Lang niet altijd, en wanneer is onvoorspelbaar met pubers, maar ook dat heeft zn charme, al heb ik er aan moeten wennen.
En af en toe slaapt dochter bij mij en gaan we extra vroeg naar bed, zodat we nog even kunnen bijkletsen, omdat het er vaak niet meer zo van komt. Omdat ze idd zo laat naar bed gaat dat ik er niet meer uitgebreid bij kom.
Maar heel eerlijk mis ik ook wel de vaak uitgebreide naarbedgaan rituelen van vroeger.
Vaak doodvermoeiend (slecht slapende kinderen, erg gevoelig en soms druk) maar ik had ze nooit willen missen.

Avonden

Tieners gaan nu eenmaal later naar bed en ze wonen ook in het huis. ik zou het raar vinden om ze te weren uit de woonkamer. Vrij onaardig alsof het niet ook hun thuis is.
In ons huidige huis heb ik de luxe van een eigen studeerkamer om me in terug te trekken mocht ik behoefte hebben aan alleen zijn.
In ons vorige huis was dat er niet en had ik een hoekje in de slaapkamer gemaakt met een kleine tafel en een goede stoel waar ik kon zitten.
Dat vind ik een sympathieker oplossing dan kinderen uit de woonkamer weren.

Maar ik probeer 's avonds gewoon beschikbaar te zijn voor gesprekken. zeker voor tieners is dat vaak het moment dat ze wat met je willen bespreken.
Dus meestal zit ik wel in de woonkamer of de keuken of ben beschikbaar.

Alleen helpen met huiswerk doe ik liever niet meer 's avonds laat. Ik heb ook liever dat de kinderen hun huiswerk op een redelijke tijd afhebben dus dat probeer ik ook te stimuleren.

uit de kamer sturen

Ik stuur de mijne wel de kamer uit als ze keihard filmpjes zitten af te spelen op hun tablet of elkaar rennend achtervolgen. De woonkamer is een gemeenschappelijke ruimte, maar je moet geen last van elkaar hebben. Verder mogen ze er altijd zijn, behalve tijdens het huiswerk maken want dat blijkt niet te lukken met alle afleiding door andere mensen.

triest

"Een vriendin van mij, met oudere kinderen, heeft haar kinderen tot ze het huis uit gingen om half negen naar boven gestuurd. Ze mochten dan nog wat lezen, huiswerk maken of iets dergelijks, maar niet meer de ouders storen. Dat vond ik destijds nogal streng, maar nu begrijp ik het heel goed. Ik werk fulltime, ik sta vroeg op en moet dus op tijd naar bed, ik wil ook nog even ontspannen voordat ik zelf naar bed ga."

Ik vind dit eerlijk gezegd triest. Heel erg triest. Wat een boodschap geef je dan af aan je kinderen zeg. Ik vind het ook niets te maken hebben met 'streng'. Er ziet niets opvoedkundigs aan, het is puur vanuit de ouders beredeneerd. Ik ben de eerste die zal beamen dat je als ouder goed voor jezelf moet zorgen, maar toch niet op zo'n manier?! Ga dan zelf op tijd met een boek in bed liggen ofzo.

Maar ik vraag mij oprecht af wat er mis is gegaan als je het gevoel hebt op scherp te moeten staan als je eigen kinderen in de buurt zijn (terwijl het geen zorgenkinderen zijn, want dan kan het natuurlijk een ander verhaal zijn).

in middag ls tot 20.30 beschikbaar

Jongste moet hiervom half negen "van de vloer" en oudste om negen uur. Tot acht uur mogen ze hulp vragen bij huiswerk, dingen bespreken en zomaar aandacht vragen. Om acht uur kijken we journaal met een kopje thee en daarna kom ik nog voor die instopservice maar geen gesprekken mer of huiswerk vragen.
Dat van de vloer moeten op avonden voorafgaand aan schooldagen heeft twee redenen. Pubers hebben hun slaap nodig en als ouders hebben we ook tijd voor onszelf nodig. Dochter is 14 + en kan niet meer altijd meteen slapen. Toch vind ik dat ze boven moet zijn, geen beeldscherm en maar weinig licht aan om niet klaarwakker te blijven. Dat ze soms nog leest in een papieren boek vind ik prima. Dan kunnen wij als ouders ook nog iets kijken wat de kinderen niet willen zienbof iets bespreken zonder de kinderen in de buurt.
Op vrijdag en zaterdag zijn ze soms wel langer beneden maar als ze op zaterdag een vroege wedstrijd hebben gaan ze spontaan zelf eerder naar bed.
Het werkt hier vrij goed de kinderen weten wanneer wij beschikbaar zijn en houden zich daar meestal goed aan.
Als er iets is, niet lekker voelen, of geestelijke nood dan mogen ze altijd komen en dan schuiven we de eigen dingen aan de kant.

Naar boven sturen.

Ook wij hebben hier in huis lang de regel gehad dat "de woonkeuken" na 22:00 voor ons (lees Sindbad en vrouw) was. Mijn oudste was toen 16+, en wat hij boven ging doen moest hij zelf weten, maar hij wist wel dat die tijd voor ons was.

In de weekenden maakte ons dat niet uit, maar door de weeks op gewone werk en schooldagen was dat de regel.
en nee, de kinderen hebben hier geen trauma's aan overgehouden. Voor 22:00 was er tijd voor de kinderen, na 22:00 uur was de tijd voor ons.

titel vorige post

Inmiddels tot 20.30 beschikbaar. Kennelijk een verkeerd woord uit de balk gepikt op mijn t
telefoon.

Ik verwacht dat mijn beschikbaar tot misschien nog een half uurtje later wordt maar niet nog meer. Kinderen slapen graag genoeg. Fietsen iedere dag 20 km en gaan meestal vrijwillig naar boven.

hier

ben ik beschikbaar tot in naar bed ga. Wie na mij naar bed gaat krijgt geen instopservice .

Verder kun je genoeg momentjes voor jezelf nemen als je kinderen niet meer zo klein zijn overdag, daar hoef je kinderen 's avonds niet voor uit de woonkamer te bannen.