Wet lung en ontwikkeling

Hier ook vrijwel hetzelfde.. Behalve dat ze nu loopt!

Toevallig dat je weer even keek:)

Ook hier kwa woordjes praten niet veel veranderingen eigenlijk. Ze reageert wel vaker op haar naam en ze begrijpt wat meer woordjes. Ze is bijvoorbeeld gefascineerd door mijn ketting. Heb dat woord heeel veel geoefend.. (had de tip gehad meer te oefenen met begrippen en woorden waar haar interesse naar uit gaat..) als ik nu zeg: waar is mama haar ketting? Draait ze om en grijpt met dr hand naar mijn ketting... Maar het woord nabootsen. Ho maar.. Mama en papa wijst ze niet aan. Begint nu wel ineens te zwaaien als je zegt "daag" maar wel als ze er zelf zin in heeft.

Daarnaast loopt ze nu sinds deze week stabiel en lange stukken los. Maar kruipen vind ze ook nog steeds een fijne manier van voortbewegen.. Maar wij zien een enorme verandering. Ze staat veel stabieler op haar voeten en zet haar voeten steviger weg met lopen.

Een logopediste mee laten kijken is misschien wel even fijn.. Kijken of ze nog tips heeft en wat haar "bevindingen" zijn. En wat goed dat ze nu goed loopt!! Weer een mijlpaal.

Ik probeer me deze week maar niet teveel druk te maken en ook geen ultimatums op te leggen (met 16 maanden moet ze toch wel zus en zo en met 18 mnd dit en dat...) Is namelijk te stress vol en vermoeiend.. Zonde van de tijd. Ze doet het toch op haar eigen tempo. En als er al wat aan de hand zou zijn komen we daar vanzelf achter en zien we het dan weer. Maar makkelijker gezegd dan gedaan.

Ze kruipen nog liever omdat ze dat gewend zijn

Hier vindt ze kruipen ook nog makkelijker hoor. Maar lopen vindt ze ook erg leuk dus ze kan nu hele stukken lopen en dan doen we dan ook zo veel mogelijk.
Dat met die ketting heeft mijn kleine met 'neus'. Dus bij 'oren, ogen, puntje van je neus' grijpt ze dan naar mijn neus. Verder krijg ik direct haar aandacht als ik 'hmmmm lekkerrrr' roep wanneer ze moet eten. Dan komt ze gauw aangesnelt!

Ja ik probeer dat ook echt los te laten die mijlpalen. Ik zie haar echt niet 5 woorden binnen 2 weken zeggen. Hoewel haar andere logopediste(die voor het kauwen kwam) me wel vertelde dat dierengeluiden ook als woordjes tellen. Ze kan een hond, koe en een aap nadoen maar op een hele aparte manier. Ook zie ik dat ze dierengeluiden al begint te associëren met haar dierenboekjes.

Wat ik al eerder aangaf; ik begin toch wel te denken dat het allemaal wel komt. Misschien niet binnen de tijdsmarges die het cb aan houdt maar dat maakt me al niet meer uit. Ja soms maak ik me zorgen omdat ze nog steeds niets naar haar broertjes brengt. Of wanneer ze toch weer in haar bubbel zit waardoor ze erop gebrand is dat ene speeltje te laten tollen. Gelukkig duurt zoiets nooit langer dan 5 minuten als het al niet minder is.

De logopediste die samenwerkt met de kinderarts ziet natuurlijk dagelijks heel veel kinderen. Ik ben benieuwd wat zij er nou van vindt. Ze gaf al aan dat ze haar o.a. gaat observeren. Best spannend!

Logopedist

Ik ben ook erg benieuwd. Zij heeft er ervaring mee dus kan jullie vast meer duidelijkheid geven..maar wel spannend.

Ben benieuwd wat het CB zegt als mijn dochter met 18 mnd terug komt en inderdaad nog geen woordjes zegt.. Wie weet worden we dan ook doorgestuurd naar een logopedist. Ik weet niet hoe dat in z'n werking gaat en wat de criteria zijn.
Maar dan loop ik weer erg vooruit op de zaken.

Wel fijn dat je steeds meer het gevoel hebt dat het wel goed zit. Dat herken ik wel. Misschien heb ik gewoon meer rust. We zullen het zien

Consternatiebureau

Ze maken zich ontzettend druk als de ontwikkeling niet volgens gemiddelden verloopt en maken je als moeder ontzettend onzeker. Er zijn nu eenmaal kinderen die niet passen in het gemiddelde.
Mijn jongste praatte ook nauwelijks en leek weinig woordbegrip te hebben. Voor zijn tweede verjaardag kon hij mama zeggen en zijn zus aanwijzen en als je over papa praatte keek hij naar de schutting achterin de tuin. De mysterieuze deur waardoor papa 's morgens verdween en 's avonds weer terugkwam.
3 maanden voor zijn tweede verjaardag was er iets ergs aan de hand met zijn darmen. Met spoed geopereerd en toen de narcose was uitgewerkt ging hij meteen praten in hele zinnen.
Als een kind nu volop bezig is met motorische ontwikkeling blijft de spraak een beetje achter. Geen zorgen over maken.

Overigens is het woord ketting wel heel moeilijk voor de eerste woordjes. Beginnen met bal en pop is al ingewikkeld genoeg.

Laat af en toe eens wat horen

Zou leuk zijn om af en toe eens wat te horen hoe het bij jou gaat. Ik zal proberen ook af en toe eens wat te plaatsen.

Ja dat verschilt enorm hoor. De ene dag ben ik heel erg optimistisch en focus ik me op de dingen die ze wel goed kan. En de volgende dag ben ik weer bezorgd en zie ik alleen maar de autistischachtige dingen die ze doet. Het punt bij mij is dat ze iets echt alleen doet als zij er zin in heeft. Waardoor het dus zo verwarrend is. Ze brabbelt wel volop en probeert soms ook klanken na te doen. Een poosje zei ze steeds 'ui' als ik vroeg of ze 'uit?' haar stoeltje wil. En daarna kan ze er ineens geen zin meer in hebben.

Ik blijf zeggen dat ik spraak an sich het minste probleem vind. Denk al dat ik 80% meer gerustgesteld zou zijn als ze meer begreep. Maar goed ze is ook nog maar 17 maanden en omdat ik al zolang met haar bezig ben vergeet ik dat soms. Ik ben benieuwd hoe ze over 3 maanden weer is..

Leuk om updates te lezen

Ik zal af en toe als er nieuwe ontwikkelingen of wat dan ook zijn dit laten weten. Vind ik andersom ook "leuk" heb in mijn omgeving niemand in een soortgelijk situatie of met dezelfde "zorgen"

Bij mij wisselt het ook per dag. Gisteren had ik dan ineens weer een "slechte" dag en maakte me weer zorgen en zag overal signalen.

Ja, half a twin. Je hebt gelijk en mooi om een positief verhaal te horen hierin.

Ik verwacht ook niet dat ze ketting kan zeggen.. Maar ben wel verrast dat ze dit woord begrijpt. Omdat haar interesse er ligt?

Wat dat betreft is mijn dochter ook een eigenwijsje. Ze doet iets wanneer ze er zelf zin in heeft.

Wat doet ze zoal op een slechte dag?

Welk gedrag zie jij dan bij haar waardoor je jij zorgen maakt?

Bij mij zijn het meer slechte momenten. Het ene moment denk ik foute boel en het andere moment denk ik niks aan het handje..

Ze heeft bij mij echt zoveel verschillende periodes gehad waarin ze echt achter elkaar de symptomen liet zien. Zo had ze een tijdje terug dat ze de hele tijd een soort kreun/schreeuw liet horen. Ik kreeg er de kriebels van en werd er bang van. Echt zonder aanleiding. Dat duurde een poosje en toen was t weer weg. En ook keek ze een poosje heel verwonderd naar haar handjes en maakte een soort rare vorm met haar vingers. Duurde ook weer een poosje en dan ineens weg. Dit soort 'dingetjes' die toch wel weer 'red flags' kunnen zijn.

Sinds ze loopt heeft ze minder 'dingetjes'. Het lijkt bij mij haast of ze ontwikkelingen wat later doorloopt. Zij trekt bijvoorbeeld pas sinds kort lades en kastjes open om alle inhoud te bestuderen en eruit te gooien. Voorheen was ze vooral geïnteresseerd in deurtje open en deurtje dicht doen.

Ik blijf met name onzeker over ontbreken taal begrip

Hmm. Herken wel wat je zegt. Het zijn met name slechte momenten. Maar dan ga ik me daar vaak zorgen om maken, als het meerdere slechte momenten zijn op een dag.. Dan ga ik meteen doordraven. Malen of het wel normaal is.. Alles analyseren. Me afvragen of ze wel alles zal gaan doen wat ze moet doen.. Tobben. Veel vergelijken met andere kinderen.. Toekomst beelden maken.. Ik ga daar dan echt ver in..

Slechte momenten zijn als ze huilerig is (ben allergisch voor huilen inmiddels..) en ik moeilijk contact kan maken. Ze erg in haar bubbel zit. En ik dan juist erg mijn best ga doen om contact te maken. Haar roepen bijvoorbeeld.. En dan reageert ze niet.. Of als een vriendin dan verteld dat haar dochter mama roept.. En ik dantegen dochter zeg:"waar is mama?" En ze me dan aan kijkt van ja? Geen idee... Ohhhh, dat vind ik dan zo jammer.. Of als een jonger kindje haar een knuffel geeft op de opvang en ze echt zo kijkt van, brr wat moet ik hiermee..?? Mijn dochter is niet echt knuffelig en dat komt dan op zo'n dag ook harder binnen. En zoek daar meteen van alles achter.. Of als andere kinderen woorden zeggen en ik bedenk dat mijn dochter nog niks zegt.. Maar voor buitenstaanders blijven het vage dingetjes.. Maar ik let op alles.

Ik word er gek van. Want er zijn naast deze dingen dus ook veel goede dingen. Zoals ik al eerder heb gezegd. En ze is nog klein.. Waardoor ik soms zelf niet meer weet of ik nu overdrijf en obsessief alles onder de loep neem of dat ik dit serieus moet nemen als "moeder instinct". En het niet weg moet wuiven.

Alles wat je zegt is zo herkenbaar!

Want ik maal me ook een slag in de rondte! Word helemaal gek van mezelf. Ik vind het soms zo moeilijk dat andere kindjes van haar leeftijd al van alles doen en kunnen.
Mijn dochter is ook niet zo knuffelig. Dat op zich hoeft niet erg te zijn en niets te betekenen. Wat ik wel moeilijk vind is te zien dat ze zo in zichzelf gekeerd is. Deelt bijna niets, wijst niet en kijkt bijvoorbeeld niet achterom als ze het op een lopen zet. Terwijl kindjes meestal toch wel stiekem kijken of mama nog wel achter ze aan loopt.
Ook kijkt ze vaak niet naar wat ik aanwijs. Dat icm met die dingetjes die ze dus af en toe had... ik was er soms van overtuigd dat het niet goed zat. Nu heb ik dat gelukkig dus minder.

Ik ben echt van plan om er niet zoveel meer mee bezig te zijn. Ik geef toe dat ik vaak bang ben dat het allemaal niet komt. Waar ik ook bang voor ben is dat ze de vaardigheden die ze al wel heeft verleerd ofzo. Ik heb mezelf voorgenomen het de komende maanden wat meer op zn beloop te laten en haar niet meer zo de hele tijd te testen. Kan ook zijn dat ze het meekrijgt of voelt en daardoor zul je net zien dat het niet komt. En eerlijk is eerlijk.. op deze leeftijd mogen ze alles nog doen en laten wat ze doen omdat ze nog zo jong zijn. Als ze straks 2 zijn en nog niet praten of begrijpen is er nog genoeg tijd om ons druk te maken(hopelijk lukt het me zo te denken)

Goed gezegd

Ik ga mijn best doen met je mee te doen!!

Loepsie hoe gaat het?

Ben even benieuwd hoe het met jou en dochter gaat? Hier weer wat moeilijke momenten gehad helaas. Van druk maken en vergelijken. Negatief denken.. Voel me hier toch wel alleen in..

Hier ook ups en downs

Hoi Lotte, wat vervelend dat je weer in zo'n dip zit.
Wat gaat er niet zo lekker? Zie je ook dingen die wel goed gaan?

Ik zal niet zeggen dat het hier allemaal perfect volgens schema loopt want dat is niet zo. Maar ik ben wel gestopt met vergelijken. Mijn kind is gewoon anders en dat probeer ik te accepteren. Dat wil niet zeggen dat ze een achterstand heeft of autistisch is maar gewoon anders dan mijn andere kinderen.

Ik krijg om de 2/3 weken een prelogopediste die langs komt en volgens haar is er niets aan de hand! Zij ziet geen kind wat autistisch is wat mij echt zo ontzettend gerust stelt. Het is natuurlijk geen garantie maar zij doet het werk al 30 jaar en ziet niets afwijkends.

Wat mijn kind nu duidelijk doet is dingen delen. Dus random iets aan mij geven en niet alleen maar functioneel. Ze begint ook kleine opdrachtjes te begrijpen maar nogmaals alleen de dingen die zij leuk vindt. Ze is bijv gek op muziek en dansen, dus als je haar vraagt om te gaan dansen begint ze meteen met haar toffe moves! Superleuk en daar geniet ik enorm van. Ook begint ze sociaal te worden ze loopt achter kinderen aan en raakt ze aan in hun gezicht. Dus bijv ogen, oren en neus en speelt naast ze. Ook deelt ze dingen met ze en lacht ze met hen.

Er wordt hier nog niet gepraat of gewezen dus dat is nog wel een dingetje. Maar ik wist echt niet dat nadoen of reageren op mijn verzoek ook wederkerigheid is. Een vb; ik vraag waar mijn oren zijn en ze wijst mijn mond aan. Ik kon me eerst focussen op dat het niet goed is maar nu focus ik op dat ze in ieder geval snapt een lichaamsdeel aan te wijzen. Haar voeten en neus snapt ze dan weer wel heel goed. Nogmaals; alleen de dingen die ze leuk vindt want haar voetjes kietel ik altijd.

Ze is hier nu 18 maanden en ik probeer de zorgen nog even voor me uit te schuiven. Eten, lopen en slapen gaan hier perfect. Een supervrolijke meid is het ook. Ze begint langzaamaan een beetjr uit haar ei te komen het gaat helaas minder snel dan ik zou willen maar ik begin wel heel erg vertrouwen te krijgen dat het goed komt.

Hoe oud is die van jou nu? Probeer je ajb ajb geen zorgen te maken. Wat laat ze nu zien waardoor je je zorgen maakt? Misschien herken ik iets wat ze bij mij deed en nu niet meer doet of juist wel. Ze deed bij mij heeeeel erg raar soms; ik heb zooooveel gehuild! Doet ze gewoon niet meer. Enige wat ze af en toe doet is die rare kreun maar zo doet ze een koe na en dan blijft ze er soms in hangen. De logopediste zegt ook dat het gewoon een lekker gevoel is bij zo'n kund en absoluut nietssss hoeft te betekenen.

Hoop wat van je te horen en zal wat vaker op dit forum kijken. Hopelijk heb je hier iets aan!

Dikke knuff

Oh en ze kan je hier nog steeds heel hard negeren

Dus als zij ergens mee bezig is kun je je schor schreeuwen, ze luistert gewoon niet. Ze begint wel 'papa' te zeggeb als ze een foto van papa ziet bijv. Of als ik vraag geef maar aan je broertje dan geeft ze het aan papa. Dus ze begint het idee een beetje te snappen maar het is het nog niet helemaal.

Sorry late reactie

Sorry. Ik had niet door dat je al gereageerd had!

Toen ik het berichtje schreef zat ik zelf ook erg slecht in mijn vel en was weer heel erg gefocust op mijn dochter. Het gaat nu gelukkig wel weer wat beter.

Ik kan niet zo concreet benoemen wat mijn dichter "doet" dat ik me nog steeds zo druk kan maken.
Het is toch vooral het gebrek aan praten. Ze zegt sinds deze week "koek" en "kekeh" kijken ("tv kijken) dus dat is toch al wel wat...
Het taal begrip gaat wel weer vooruit." waar is konijn (knuffel) " dan pakt ze haar knuffel. Ga maar in je stoel zitten en dan loopt ze naar de stoel. Lichaamsdelen benoemen doet ze soms neus en oog.. Hoorde laatst van een collega dat ze met 18 maanden de lichaamsdelen moeten kunnen aanwijzen? Hmmmm....

Ze is vooral soms nog erg in d'r eigen wereld....en niet erg knuffelig... Wat betreft kusjes geven of schoot zitten. Maar mss komt dat nog... Ze lacht wel veel en andere kinderen vind ze ook interessant.
Ze is nu ruim 16 mnd. Slapen, lopen en eten gaat goed inderdaad. Het blijft afwachten he..

Wat fijn dat jij nu minder gericht bent op haar en dat de logopedist zo positief is!! Dat zegt wel wat hoor want zij heeft ervaring.

Heeyy wat fijn!!

Wat een superleuke reactie. Ik ben oprecht blij te horen dat het beter gaat!

Ja ik moet wel eerlijk zeggen sinds de logopediste niet ziet wat ik zag zie ik het ineens ook veel minder. Als je begrijpt wat ik bedoel..

Bij mij zegt ze sinds afgelopen tijd epf en dat moet 'uit' voorstellen. Dus dan trekt ze haar sokjes uit en zegt ze epf epf. Verder zegt ze weer 'ba' dat is 'bal'. Die was ze een poosje kwijt. Maar wat ook positief is,is dat ze de gebaren van de liedjes meedoet. Dus 'visje visje in het water' doet ze met haar handjes een visje. En in de maneschijn doet ze ook heel veel mee..

Wat me trouwens opvalt is dat zij bij veel opdrachtjes wil dat ik het zelf doe. Dus als ik haar bijv vraagt iets in de prullebak te gooien geeft ze het aan mij en wil ze dat ik het doe... weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken...

Wat ze trouwens ook haast niet meer doet, is speelgoed tollen. Dat vond ze heel leuk om te doen en daar is ze mee gestopt.

De logopediste vertelde me dat heel veel dingen die zij doet/deed gewoon nog mogen hoor. Het CB werkt met lijstjes maar in feite mogen ze nog heel lang de autistische trekjes hebben en blijft het normaal. Het wordt pas zorgelijk als het alleen máár de symptomen laat zien die op de lijstjes staan. En verder is het afwachten, genieten en met een heel klein half oogje meekijken.

Herkenbaar

Hoi Lotte,
Wat een herkenbaar verhaal over alles rondom je bevalling en de eerste periode als mama.

Ook hier een heel heftige bevalling, waar ik niet positief op terugkijk en wat naar mijn idee anders had gekund. Ook erg het gevoel gehad tijdens de bevalling niet serieus te zijn genomen en niet gehoord te worden.

Eenmaal na de bevalling had ik fysieke klachten en ons kindje had moeite met de voedingen. Wij zijn na 2 dagen naar huis gestuurd terwijl ik niet kon zitten, mijn kindje 12% onder geboortegewicht zat en nog steeds niet goed dronk, en de kraamzorg niet kon komen ivm drukte.

Ook hier geen roze wolk mede door deze punten en het feit dat mijn zoontje een huilbaby was. 8 uur per dag/nacht helemaal overstuur was de eerste 4 maanden normaal. Allerlei artsen gezien en steeds geopperd of een allergie de boosdoener kon zijn. Nee dat kon niet. Uiteindelijk na 4 maanden bleek dit dus wel het probleem en kreeg ik een heel ander, vrolijk kindje. Mama was echter zo over alle grenzen gegaan en stond zo in de vechtmodus dat ik standaard "aan stond" en niet meer kon ontspannen...resultaat: postnatale depressie. Ook hier ontwikkelt kindjelief zich heel goed, maar zie ik in voor anderen normale dingen een probleem.
Zelf heb ik hulp gezocht en ben bij een psychiatrisch verpleegkundige terecht gekomen. Ik heb met haar regelmatig gesprekken en kan dan mijn gedachten laten gaan. Zij helpt mij te relativeren en op een andere manier naar dingen in het algemeen, en mijn zoon in het bijzonder te kijken. Ikzelf heb er veel aan, en ik zou jou zoiets ook gunnen als ik je verhaal zo lees. Het helpt je ook om rust te krijgen wb je bevalling en moeizame start