Spraak- taalachterstand peuter 20 maanden

Erfelijk of niet?

https://dokterbosman.nl/autisme-lang-niet-altijd-erfelijk/

Tja, ze weten het dus niet, dus constateren dat het niet erfelijk is, is net zo goed mogelijk. Ik was eigenlijk op zoek naar een tabel waarin duidelijk wordt dat als je al een kind met autisme hebt dat je, ik dacht, zon veertig procent kans hebt dat een volgend kind het ook heeft. Bij mij dus beide kinderen.

Maar dan nog, het is niet gezegd waar je kind dan last van zal hebben.

Het komt hier in beide families, van vaderskant en moederskant, duidelijk voor. In vorige generaties zonder diagnose, maar wel met hele bekende verhalen en gedrag. Je gaat het herkennen. In de generatie van mijn kinderen zijn er verschillende kinderen mee gediagnosticeerd aan mijn kant van de familie. Ook een neef, mijn leefijd, inmiddels.

WES-onderzoek

Wiesje heeft het over WES-onderzoek. https://www.umcutrecht.nl/nl/Ziekenhuis/Ziekte/WES-Whole-Exome-Sequencing

Dan spoor je juist onder meer mutaties op die zijn ontstaan bij het kind. Dit door het complete DNA van ouders en het kind te vergelijken. Lijkt me wel heel uitgebreid onderzoek en zullen ze niet zomaar inzetten. Veel sterkte Wiesje. Het lijkt me allemaal heel onzeker voor jullie.

erfelijk of mutatie

en dat is dus inderdaad het onderzoek waarbij je vast kunt stellen of er sprake is van een erfelijke DNA-afwijking (al aanwezig bij de ouders) of van een mutatie bij het kind (dus vrijwel geen kans op dat het volgend kind dezelfde mutatie heeft).

Wat ik wel een beetje droevig vind

is dat nu net lijkt alsof autisme het einde van de wereld is en een reden kan zijn om geen tweede kind te durven nemen.

Weet dat de inzichten over autisme enorm aan het ontwikkelen zijn. De bekende vooroordelen kloppen helemaal niet.
De gedachte dat een autist niet empathisch is, geen gevoelens naar anderen heeft, niet communiceert, alleen maar speelgoed op een rijtje zet, klopt helemaal niet.

Wat wel is: ten eerste, de ontwikkeling op verschillende gebieden loopt niet gelijk op. Dit betekent dat een autistisch kind op het ene vlak kan voorlopen terwijl het op een ander vlak achterloopt. Maar dit wordt vaak/meestal/vrijwel altijd later ingelopen.

Ten tweede: aan de ene kant kijken autisten vaak heel gedetailleerd naar dingen, zodat ze het grotere plaatje kunnen missen. Doordat de grip op het grotere beeld ontbreekt kan het gevoel ontstaan dat de wereld om hen heen chaotisch is waardoor er grote behoefte is aan routine. Tegelijkertijd kunnen sommige/veel autisten juist heel goed patronen waarnemen, in een groter geheel.

Eigenlijk is autisme vooral een prikkelverwerkingsstoornis. Signalen die in de hersenen aankomen worden anders geïnterpreteerd dan bij niet-autisten. Dat kan tot uiting komen bij aanrakingen, koud/warmgevoel, geluiden, licht enz. Verbanden worden heel anders gelegd dan je misschien zou verwachten. In drukke ruimtes zoals een winkelcentrum word je overspoeld door alle prikkels, lawaai, geluiden, beelden, indrukken, die kunnen leiden tot paniek, enorme overprikkeling.

Aan de andere kant zijn veel autisten wars van conventies, varen hun eigen koers en zijn vaak heel creatief. Er zitten veel kunstenaars, tekenaars, en schrijvers tussen. Velen zijn zelfstandige, en hebben van hun hobby hun vak gemaakt.

Ik zou je willen aanraden: kijk goed naar je kindje, naar wat hij aangeeft. Laat je leiden door wat hij nodig heeft, en niet door wat anderen zeggen. Probeer toch al te beginnen met logopedie, en wacht hiervoor niet op een diagnose, dat duurt veel te lang. Laat je niet leiden door angsten, en denk vooral in mogelijkheden. Ik wil niet bagatelliseren, maar een mens lijdt toch vooral onder het lijden dat hij vreest. En vertrouw op je eigen moedergevoel!

Laat alsjeblieft geen ABA (Applied behaviour analysis oftewel toegepaste gedragsanalyse, een vreselijke vorm van gedragstherapie) bij je kindje toepassen. Autisten die dit hebben ondergaan vinden het een ernstige vorm van psychische mishandeling.

Wiesje en loepsie

Zou het leuk vinden van jullie te horen:) we praten toch al een tijdje samen in dit forum wat ik erg prettig vond.

Ik plaats mijn update van gisteren gewoon nog een keer dat hij niet naar de achtergrond verdwijnt.

Fijn om weer eens een update van jou te horen. Zo te lezen heb je veel moeten verwerken en ik vind dat heel knap hoe je daarmee omgaat. Ik hoop dat jullie snel meer duidelijkheid hebben over jullie zoontje en wat er evt scheelt? Snap dat jullie door alles wat gebeurt is de kinderwens even in de koelkast parkeren. Je kunt niet meer doen dan je zoontje zoveel mogelijk stimuleren en helpen in z'n ontwikkeling. Ik heb geen enkele twijfel dat jullie daar alles aan doen! En onthoud bovenal dat je zoontje goed en perfect is zoals hij is!

Hier ook weer wat ups en downs gehad het laatste halfjaar. Maar de laatste weken gaat het eigenlijk heel goed. Vorige week zijn we weer naar consultatie bureau geweest omdat mijn dochter 2 jaar en 3 mnd is nu. Ze vonden haar erg vooruit gegaan in 3 maanden tijd. Wat ik zelf ook merk eigenlijk. Ze maakt steeds meer 2 woord zinnetjes. "papa boven", "ijsje eten", mama openmaken " en van de week zei ze zelfs" mama, bejenouw "(mama waar ben je nou?) dus dat is top. De uitspraak is nog wel slecht. Ze maakt veel klanken in dr keel. M'n moeder noemt het een Drenths accent ha ha. Dus ze zegt au-o ipv auto. Etc. Daarom toch eens informeren bij een logopedist wat we hiermee kunnen /moeten. Heb alleen nog korte intake gehad dus hier kan ik nog weinig van zeggen.

Ze zegt nu sinds een week of 3 ja en nee. Dat is ook echt nieuw. Niet altijd gericht. Nee wel haha... Ze heeft wel een sterk eigen willetje en ik weet niet altijd wat ik daarmee aan moet wb opvoeden. Misschien onderschat ik haar vaak... En ben dan te makkelijk als ze driftbui krijgt ofzo. Omdat ik dan geneigd ben te denken dat ze het toch niet zal begrijpen en geef makkelijk toe. Eigenlijk niet goed. Dus hier wil ik wel graag advies in. Heb bij het consultatiebureau gevraagd of dat kan. Is mogelijk dus moet nog afspraak plannen.

Ze is ook veel aanhankelijker geworden wb kusjes geven en knuffelen. Heel fijn is dit.
Ik blijf gewoon onzeker merk ik. Dat gaat niet zomaar weg.

Uitspraak

Er is een gouden regel dat kinderen tot twee en half alleen voor de moeder verstaanbaar zijn, kinderen van drie alleen voor de familie, kinderen van vier voor iedereen.
Dat Drentse accent is prima, niet alle letters kunnen uitspreken ook. Het woordje nee is heel herkenbaar.
Ze is uit haar cocon aan het komen en begint de wereld te verkennen. Geniet er van!

Dag boek

Het is hier altijd een kritisch ouderforum geweest. Een ieder draagt bij en brengt argumenten mee. Het spreekt vanzelf dat jij beoordeelt wat jij er uit haalt voor jezelf. Je kunt echter, op een forum, niet bepalen wat mensen voor kritische gedachten inbrengen.
Het is geen dagboek.

Wiesje

niemand 'maakt je af hier'. Dat is echt jouw eigen (over)gevoeligheid. Wat ik denk te zien is dat je de focus legt op het achterhalen van het waarom. Terwijl op dit moment begeleiding organiseren naar mijn idee het belangrijkst is (zie ook de reacties van Fransien en hetgeen Lotte haar dochtertje bereikt met logopedie). Dus daar wijs ik je op.

En je maakt een opmerking over niet aan een tweede durven te beginnen. Als mogelijke erfelijkheid je tegenhoudt, en het is niet erfelijk maar een toevallige mutatie bij je zoontje, is dat toch eeuwig zonde? Ik heb bovendien in de familie ervaring met een moeizaam pratende oudste, die zich optrok/meedeed met de tweede. Ik denk omdat ze samen ook moesten kunnen communiceren, en de jongste snapte natuurlijk niet zo makkelijk als mama wat oudste wilde of bedoelde. Natuurlijk speelde de ontwikkeling van de hersenen ook mee, maar het viel gewoon op dat het proces sneller verliep.

En nog even over 'vroeger konden we gewoon lekker kletsen', dit is een openbaar forum, dus geen privéconversatie. En nogmaals, mensen die hier reageren doen dat omdat ze het beste met je voorhebben, niet om je neer te sabelen of zo.

Opvoeding

Opvoeden met de onderbuik kan lelijke constructies opleveren. Een ouderwetse pedagogiek die uitgaat van regeltjes zonder de context en tot onnodige frictie kan leiden.
Als een kind honger heeft, zeker zo'n kleintje geef je het wat te eten. Het idee dat je dan 'nee' moet zeggen vanwege karaktervorming of wat ook spreekt helemaal niet vanzelf. Driftbuien uitlokken bij een kind met mogelijk autisme lijkt me niet de weg te gaan.
Consequent zijn betekent voor mij en mijn kinderen, met autisme, dat ik voorspelbaar ben in wat ik hen aanbied aan voedsel, drinken en zorg en dat ik er voor hen ben.
Ook als ze honger hebben.

Niet dat ze mij uit wat voor opvoedingsprincipe dan ook zouden moeten gehoorzamen. Als kinderen honger hebben en het eten is bijna klaar dan gaf ik ze vast wat fruit en rauwe groente. Het gaat er om dat ze gezonde dingen binnenkrijgen waar ze van groeien, niet of ze het precies op de geplande tijd gehad hebben. Honger kent geen klok, hoewel je met tijdig aanbieden veel honger kunt voorkomen.

Begeleiden bij autisme vraagt vooral voorspelbaarheid en met name responsief ouderschap, observeer wat je kind van jou nodig heeft en bied dat aan.

Dan heb ik dat dus verkeerd gezien

Even goede vrienden, maar geen reden om dan te stellen dat je wordt afgemaakt hier. Ik vind dat buitenproportioneel taalgebruik en voel me daar zeker door aangevallen.

Wat ben je

negatief, volgens mij probeert iedereen alleen met je mee te denken. Als er iets in je verhaal inconsistent is dan komen daar opmerkingen over, dat is logisch, maar niet om jou af te maken, maar omdat mensen je verhaal beter willen begrijpen.

Referentie

https://wrongplanet.net/forums/viewtopic.php?t=128255

Ik geef je deze tip maar door. Het is een langlopende website voor en door mensen met autisme zelf. Als ik iets meer wil weten over zaken en hoe mensen met autisme dat zelf beoordelen lees ik hier.

Deze draad gaat bijvoorbeeld over ABA. Als doorgewinterde ouders van kinderen met autisme weet je dat straffen en belonen bij autisme zeer omstreden is. Een kind dat iets moet leren gaat het niet ineens spontaan doen als het gestraft of beloond wordt. Het gaat het doen als het goede uitleg, een goed voorbeeld, samendoen, en dat zo vaak als nodig is heeft meegemaakt. Als ouder is het dus belangrijk veel een op een, samen, zaken te oefenen. Zaken, die een gemiddeld kind makkelijk laat zien, kunnen onoverkomelijk zijn voor een kind met autisme.
Als je die dan gaat straffen of belonen voor iets dat het nog niet kan dan voedt je de angst en de paniek, waar ze toch al aanleg voor hebben. Want ze moeten verplicht, anders straf of beloning, iets presteren dat ze niet beheersen. Dus op hoge toeren, met die kleine hersentjes, proberen ze zo goed mogelijk aan de opdracht te voldoen, onder hoge stress.
Beetje stickeren of zo kan geen kwaad, maar dit consequent toepassen leidt tot karakterfouten. Zo leert men een kind slecht gedrag, angsten en paniek aan en tast met de stress ook nog het leervermogen aan. Hoe wil je nog leren als je dat onder stress moet doen.?

ABA therapeuten hebben belang bij het propageren van ABA, het is hun inkomen namelijk. Jij bent er voor je kind, dus zorg dat jij hier de deskundige in wordt. Luister naar de artsen en de hulpverleners en beoordeel zelf wat hier belangrijk is, geinformeerd. Dat gun ik je, heel graag. Voor jezelf en voor je kind.

Ja, en zeker is het interessant hoe dat onderzoek naar je kind uitpakt. En zeker is het verstandig dat je zelf beoordeelt of je een volgend kind aankan. Jij moet het doen.

Tunnelvisie

Ik herhaal het toch maar even: kijk uit voor tunnelvisie en blijf opletten of de voorgestelde therapie of interventie wel het juiste effect hebben. Therapie wat niet tot resultaat leidt is zonde van de tijd en moeite en niet effectief bovendien. Het enige wat je kind nodig heeft is wat hulp en jij bent de enige die kan zien of hij/zij de juiste hulp krijgt, jij ziet immers het effect.

Ik ben altijd uitgegaan van gezond verstand. Kind heeft een taalontwikkelstoornis en heeft dus het meeste behoefte aan logopedie. IQ test met drie jaar vond ik niet nodig want kind was duidelijk niet zwakbegaafd (moet altijd als oorzaak uitgesloten worden). IQ is op die leeftijd niet betrouwbaar te meten en de enige uitslag die invloed zou hebben zou hij niet krijgen.
KNO-arts heeft even de oren gecontroleerd, dat is nuttige informatie bij achterstanden bij taal.
Thuisobservatie is aangeboden maar bij doorvragen was dat vooral gericht op gedragsmoeilijkheden, daarvan was geen sprake dus niet nodig.

Wat AnneJ een autisme-vriendelijke opvoeding noemt was bij mij gewoon gezond verstand. Ja is ja en nee is nee. Als ik ging toegeven aan zeuren zag ik de bui al hangen.
Er zijn vaste eetmomenten en op twee momenten krijg je een koekje. Vlak voor het eten wordt er absoluut geen koekje meer gegeten, maar een worteltje, wat fruit of zoiets is geen probleem (met mate).
Schoenen en jassen moeten op de juiste plaats, ook als je geen zin hebt.
Als ik gezegd heb dat iets niet mag dan mag dat ook niet. Je mag geen cd's uit het hoesje halen bijvoorbeeld, dan mag je een tijdje niet in dat deel van de kamer en dus ook niet met het speelgoed wat daar staat.

Voorspelbaarheid maakt het makkelijker voor een kind, maar als er iets gebeurde dat gooide ik het dagschema rustig per direct om, hadden mijn kinderen absoluut geen moeite mee. Je moet alleen even uitleggen dat het bezoekje aan de kinderboerderij niet nu kan maar wel morgen, dat dit nu belangrijker is.

Wat hier wel hielp was rust, gewoon een kind de tijd gunnen om iets te proberen te zeggen en niet direct ingrijpen, raden, of zoiets. Gewoon even het geduld en de aandacht hebben voor het kind.
Juist het niet opjagen of ongeduldig worden was hier heel belangrijk.

Kijk maar of je er iets mee kunt, er zijn zoveel verschijningsvormen dat wat bij mijn kinderen hielp niet altijd bij de jouwe hoeft te helpen. Gewoon je eigen gezonde verstand gebruiken en kijken wat er bij jouw kind past.

Mooi Fransien!

Lijkt me passend voor elk kind.

En toch

Is er al wel een echte diagnose gesteld?
Bij mijn jongste kwam de taalontwikkeling heel laat op gang (2+), ze fladderde bij het leven en kon urenlang rondjes rennen of schommelen. Daarbij heeft ze een tijd best wel heftig gedrag vertoond, dus ik twijfelde niet meer aan een diagnose. Die ze dus niet kreeg. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een puber waarmee eigenlijk niet zoveel aan de hand is.

Hier wel

Hier is bij drie van de vier de diagnose TOS gesteld door de logopedist, en bij mijn man. Hij heeft overigens ook als volwassene nog baat gehad bij logopedie.
De diagnose autisme is nooit geopperd aangezien ze daar geen kenmerken van vertoonden.

Diagnose is een hulpmiddel, geen doel

Wat je nodig hebt is hulp voor een kind, misschien heb je daarvoor een diagnose nodig maar vaak kun je het af met gezond verstand.
Je zit voor je het weet in een molen waar je amper uit komt terwijl je kind die standaard hulp behorend bij die diagnose eigenlijk niet nodig heeft maar andere hulp die niet in het plaatje past.

Ga uit van wat je nodig hebt, als je zonder diagnose dat kunt krijgen dan heb je de vrijheid om te kijken of er naderhand dezelfde problemen zijn en of die nog steeds in dezelfde richting wijzen. Er is weinig zo variabel als de ontwikkeling van een kind, zie bijvoorbeeld het kind van Phryne