Evaluatie PSZ vond ik erg schokkend

anewor

Klopt niet helemaal: als het autisme is dan kan het best zijn dat hij goed contact maakt met jullie, maar niet op 'school' met andere kinderen.
Maar hij heeft een gehoorproblemen gehad en die gedragsproblemen lijken erg op autisme, maar de taal- en gedragsproblemen gaan geleidelijk weer 'over.'
Houdt dat dan ook goed in de gaten, maar ik zou er niet ongerust over zijn, hij is al heel goed vooruit gegaan de afgelopen tijd.

samen spelen

Hier vind je info over samenspelen: http://www.opvoedadvies.nl/samenspelen.htm
De juf vergelijkt je kind teveel met een 'gezond' kind zonder gehoorproblemen.
Ze denken dat het hup 123 weer 'normaal' is als de oren het weer doen. Nee, dat heeft tijd nodig en gaat geleidelijk en is geen reden tot paniek.
Jouw zoontje heeft door z'n gehoorproblemen misschien wel een achterstand op sociaal vlak. Laten ze dat op het psz het samen spelen maar lekker stimuleren en jij thuis ook (kindjes thuis uitnodigen).

Citotoetsjes = citoterreur

Zei de oude directeur van de basisschool van jongste.

Het is de bedoeling dat (cito)toetsen helpen, maar helaas lijken citotoetsen leidend en bepalend te worden. Het loopt helemaal uit de hand.

En dan worden ze in dit geval ook nog eens gehanteerd door (peuterspeelzaal)personeel, met een MBO4-opleiding. Verder niks mis mee hoor, maar vaak personeel dat door de opleiding vooral gericht is op het doorsneekind, vaak ook nog jong, geen kinderen, en maar op basis van algemeniteiten ouders bang maken.

Laat je geen angst aanjagen. Jij kent je kind. Veel wisselingen, brr, daar zou ik zelf ook bang van worden als ik twee/drie jaar oud was.

Blijf nuchter, je zoontje heeft qua fysieke gezondheid heel wat voor zijn kiezen gekregen, dus laat hem ook maar rustig bijkomen. Straks fijn rustig in groep 1 beginnen. En dan even uitleggen dat je kind extreem verlegen is. Daar weten kleuterjuffen meestal wel goed mee om te gaan...

Probeer duidelijk te blijven naar de psz. Ga nergens in mee. Laat geen onnodige onderzoeken uitvoeren als je daar niet achterstaat. Ik zou zeker nu niet naar een psychiater gaan.

Bovendien lukt dat niet eens, daarvoor moet je langs bjz, doorverwijzing huisarts en zo. Laat je niet gek maken.

Herkenning

Jaren geleden ook een kind met ernstige gehoorproblemen gehad die met 26 maanden buisjes kreeg, hij kon toen pas horen.
Hij vertoonde ongeveer hetzelfde gedrag als jouw kind.
Bang voor andere kinderen, logisch wat hij hoorde ze niet aankomen, en ze waren er dan opeens.
Bij vreemden idem.
Wij zijn wel nog voor zijn derde verjaardag met hem naar de logopedie gegaan, omdat we graag wilden dat zijn spraak goed op gang kwam voordat hij naar de basisschool zou gaan.

Medisch kleuter dag verblijf.

Achterstanden zijn er, opgedaan door medische problemen. Ik zou wel informatie inwinnen en overleggen met de huisarts. Het is een voordeel als er nu op de juiste manier, samen met jullie, gewerkt wordt aan die achterstanden, zodat hij een inhaalslag kan maken.
Misschien is de achterstand dan (gedeeltelijk) opgelost voordat hij naar groep 1 gaat.

Het lastige is dat jij opnoemt wat hij al kan, maar de psz kijkt meer naar wat hij niet kan, en die achterstand kan groter zijn dan jij merkt.

Ik zou de psz er even buiten laten maar wel zelf gaan kijken of er hulp voor mijn kind is, via de huisarts.

mirreke

Bedankt voor je reactie x

het vooral een taalachterstand is, voor een logopedist hoef je geen verwijzing meer te hebben, daar kan je zelf mee afspreken dat die eens bekijkt hoe het zit met de taalachterstand.
Dat gaat heel speels en krijg je ook tips hoe thuis z'n taal te stimuleren.
Ik weet niet of een medisch kleuter dag verblijf wel zo nodig is, vooral niet omdat na het beter horen de taal en gedragsproblemen ook vanzelf over gaan. Maar dat moet je wel goed in de gaten houden, dat hij vooruit blijft gaan.

verlegen aard

Ik ga helemaal nergens heel. Heb zelf maar keer contact gehad met de logopedist en oefeningen mee gekregen... vooral omdat hij zo verlegen is ga ik nu niks forceren voor hem opdringen.. achterstand is een groot word.. hij oraat 3 4 a 5 woordzinnen... de afspraka met school was dat fe leidsters hem meer zullen stimuleren tot praten. Maar ik heb zelf het idee dat ze teveel pushen waardoor mn kleine kerel juist zijn mond houd..het werkt avetechts.

Klopt Anewor

Verstandig voor je kind. Je kunt een kind geen ontwikkeling opdringen. Het moet er ook aan toe zijn en er zin in hebben.
Echter om tegemoet te komen aan de eisende opstelling van de psz kan het goed zijn om dit met logopedie te bespreken en hem daar laagdrempelig te laten spelen samen met jou waarbij je toch alvast wat tips opdoet.
Dan kunnen ze je in elk geval niet in de schoenen schuiven dat je je kind negeert.

Maar

Ik snap ook dat je school al zo'n opgave vind voor je kind dat je het verder rust gunt thuis. Is er geen logopedie die aan huis komt?

annej

Daar ga ik inderdaad eens voor bellen. Zou wel heel fijn zijn om in zijn eigen omgeving de taal te stimuleren en uittebreiden hier is hij in een vertrouwde omgeving. Thnx voor je tip.

bedankt

Iedereen bedankt. Vervolg na de schoolvakantie.

logopedie aan huis

bestaat idd ook. Heeft mijn kind ook een tijd gehad.

Mogelijk maar niet vergoed

Hier ook een keer per week bij ons aan huis, en een keer per week bij haar aan huis gewoon in een huiskamer. Ons kind vond het nadat hij gewend was het altijd wel leuk. Lekker op schoot bij mama boekjes lezen, of voorgelezen worden, en plaatjes aanwijzen.De meerkosten voor het aan huis komen werden niet door de verzekering vergoed, en dat is er in de loop van de jaren vast niet beter op geworden.

Henriette

Hier wel vergoed, maar mijn zoon was ook wel een extreem geval denk ik, bijzonder prikkelgevoelig waardoor op een lokatie therapie geven niet zinvol was.
TS kan het beste informeren of misschien kan ze die kosten wel betalen. Of toch gewoon op de praktijk.

mijntje

Wat hheeft jou zoon dan als ik vragen mag..

anewor

Een chromosoomafwijking, maar dat is een lang verhaal en verder niet relevant. Ik was door hem erg ingelezen in taalproblemen, vandaar dat er bij gehoorproblemen meteen een belletje gaat rinkelen. Op het audiologisch centrum worden ook altijd eerst de oren bekeken.
Hopelijk gaat jouw zoontje nu snel vooruit, maar het is niet gek de psz tegemoet te komen door zijn 'taalachterstand' te laten bekijken door een logopedist.

dankje

Dankjewel. Kleine van mijn beste iendin heeft ook chromosoomafwijking.. en helemaal niet bekend.. duplicatie van een bepaald stuk chromosoom heeft hij.. vaker komt deletie voor in het 22ste chromosoom.. 22q11 heet dit.. het is maar de vraag hoe hij zich verder ontwikkeld. Op speciaal onderwijs gaat het nu super goed. En hopelijk bkijft hij vooruit gaan.

Sterkte zeg.. het lijkt mij heel erg moeilijk voor de ouders maar ook voor het kind.. xxx

mbo4

er zijn ook andere opleidingen, oudere leidsters die zelf moeder zijn uiteraard. Het zijn mensen die veel kinderen zien en daardoor vaak sneller doorhebben of er iets aan de hand is of kan zijn.
Dit moet je echter niet doen door het plakken van een diagnose, die kunde heb je niet, alhoewel wel ervaring. Maar je kunt wel aangeven dat je iets opvalt en wat dat dan is en of ouders zich daarin herkennen. Als je een open gesprek met ouders aangaat kun je elkaar helpen, begrijpen en ondersteunen.
Ik had ook eens een kindje die ik van "iets" verdacht. Mijn collega was het er niet mee eens, maar ben zo terloops het gesprek met vader aangegaan.
Die vermoedde dat het kind erg leek op hem van vroeger, maar vond ook wel dat er wat achterstanden waren, al waren daar ook deels verklaringen voor.
Hij heeft zonder enige dwang of ideeen van mij het kindje laten onderzoeken en daar kwam wel de diagnose uit die ik vermoedde. Vader zelf kreeg daarna trouwens de diagnose ook, zo ook het broertje en de moeder.

Jouw kindje is nog maar pas goed-horend. Daarom zou ik evt. wel met een logopedist werken, maar de rest pas aankijken als hij op de basisschool zit.

op zichzelf

Is hij wel op zichzelf.. maar heeft ook niet echt vriendjes om zich heen.. en geen oudere broers of zusjes.. hij is gewend om alleen te spelen.. en mede door t gehoor dat hij zich ook nie echt uitgenodigd voelt om te spelen met andere.

Thuis speelt hij wel samen met ons gewoon zoals ieder kind doet.. toevallig gisteren op een verjaardag.. samen springen op de trampoline en met de bal gooie en voetballe is ook al samen spel. En dat gaat gewoon goed ook.. maar speelt liever alleen met de autos en zn racebaan haha.. ik zie t drama niet zo. Ik weet hou wij waren vroeger.

Sowieso zijn we allemaal anders en ook allemaal niet even zelfvertrouwd of sociaal of noem maar op.

Ja diagnoses.. wat heb je eraan.. als t kind belmmering is voor zichzelf of moeilijk is voor de ouders..weet ik t.. onzin allemaal.. als je iedereen analyseert krijgt iedereen een stempel en een diagnose..

ben het niet helemaal met je eens. Op deze leeftijd is het goed om de ontwikkeling in de gaten te houden omdat het juist nu belangrijk is deze te stimuleren. Er is ook niet alleen bekende stoornissen als autisme of adhd, er kan veel meer aan de hand zijn, wat nu pas zichtbaar wordt. Als ouder zie je je kind thuis, een juf ziet de kinderen temidden van andere kinderen.
Alleen in jullie geval: juf houdt wellicht geen rekening met de achterstand door het gehoorverlies. Dit kan gedragsproblemen geven en taalproblemen. Als dat het is komt het vanzelf goed, evt met wat extra ondersteuning van een logopedist.
Eens met Peuterleidster: een middenweg nemen: wel een logopediste consulteren (en wie weet is die niet eens nodig, maar laat die dat beoordelen) en de rest kan ook later.

toch

"ik zie t drama niet zo. Ik weet hou wij waren vroeger."

"Ja diagnoses.. wat heb je eraan.. als t kind belmmering is voor zichzelf of moeilijk is voor de ouders..weet ik t.. onzin allemaal.. als je iedereen analyseert krijgt iedereen een stempel en een diagnose.."

Toch moet je op die manier uitkijken dat je je kindje niet tekort doet, door volledig alles op onzin en op "hoe wij waren" te gooien.
Je vindt dingen niet vreemd omdat jij vroeger ook zo was. Je herkent het, dus is het normaal; jij bent er groot mee geworden, dus hij kan dat ook.

Maar wat nou als hij makkelijker groot kan worden dan jij? Als er hele eenvoudige handvatten zijn om met hem om te gaan in de pubertijd bijvoorbeeld, daar waar heel veel kinderen vastlopen? Daar wordt niemand slechter van toch?

Nu kan niemand van afstand beoordelen of het normaal, licht afwijkend enz is. Dat moet ook niet. Maar ontkennen, wegstoppen en afdoen als onzin moet je ook niet doen.

Kijk gewoon aan tot je op de basisschool wel of geen signalen krijgt van de leerkrachten. Het kan een verlegen kindje zijn, het kan een kindje zijn die de voorkeur geeft aan alleen spelen (heel normaal op deze leeftijd), het kan een kindje geven dat liefst alleen door het leven gaat.
Maar het kan ook een kindje zijn dat niet doet uit voorkeur maar uit onmacht en dat verschil zul je vanzelf wel gaan merken en dan is er nog wel tijd genoeg om daar op de basisschool op in te springen.

Verder zou ik op de psz melden dat het nog wel een jaar kan duren eer hij bij is met de spraak.

Die toetsjes, daar willen, in mijn ervaring, de meeste kinderen wel aan meedoen. Ze voelen zich dan heel belangrijk, speciale tijd voor hen, aan mogen wijzen, omslaan, raden enz.
Met 2.3 jaar wijzen ze vaak wat, dat hebben ze gezien van de anderen en sommigen snappen het meteen. ;-)
Het leuke is als je de toets met 3.9 herhaalt, je ziet hoe groot hun ontwikkeling is geweest.
In begrijpen, woordenschat, begrippen zoals er onder, er op, verschil, zinnen afmaken, rondjes tellen, kleuren benoemen enz.
Maar er zijn ook kinderen, meestal jongetjes overigens, die daar totaal geen zin in hebben.
Dan stoppen we meteen, proberen het een maandje later nog een keer, maar vaak is het onbegonnen werk, geen zin is namelijk ook geen concentratie.
Over die toets zou ik me dus totaal niet druk maken, spelen met komt pas vanaf een jaar of 4 a 5. Wel zou ik signalen serieus nemen. Zeker omdat ze veel kinderen onder hun hoede hebben en de verschillen zien.

Kunnen ze nooit mis zitten? Natuurlijk wel. Maar dan weet je dat tenminste.

toch

Ik begrijp niet dat je niet gewoon even een logopedist laat beoordelen of het zo goed gaat. Hij moet een flinke achterstand inhalen en dat kan gewoon spelenderwijs!

Samenspelen

Eigenlijk vond ik dat mijn kinderen pas met 5-6 echt samen begonnen te spelen. Dan bedoel ik niet toevallig als ze elkaar tegenkwamen of even bij elkaar keken en dan weer naar hun eigen speelgoed liepen. Dan bedoel ik, afspraken onderling maken, een verhaal samen bedenken, elkaar aanvullen en soms kon dat wel een uur in beslag nemen (en daarover ruziën, lol). Als je niet goed hebt kunnen horen, sluit dat je deels af van sociale interactie als je moeder niet in de buurt is.

Toch zou ik iemand zoeken om dit recht te zetten om ruis om jouw persoon, je kind en ruis naar basisschool te minimaliseren. Zeker als het geen goed PSZ is want deze hebben de grootste behoefte schuld en verantwoording buiten zichzelf te leggen. Hoe meer je zelf het probleem verlegt, hoe meer je jezelf daarmee kan beschuldigen, volgens zo'n PSZ (en hun contacten). Daarom moet iemand anders dat doen. Dat kan je niet zelf, is mijn ervaring (helaas).

Evenzo

"Zeker als het geen goed PSZ is want deze hebben de grootste behoefte schuld en verantwoording buiten zichzelf te leggen. Hoe meer je zelf het probleem verlegt, hoe meer je jezelf daarmee kan beschuldigen, volgens zo'n PSZ (en hun contacten)."

Waar is er hier sprake van schuld en verantwoording dan? Het is het aankaarten van iets door observatie waarin men getraind is (of dat nu terecht of niet terecht is, juist of onjuist laat ik even buiten beschouwing) en aan de ouders of ze daar iets mee gaan doen. Daar komt geen schuld of verantwoording afschuiven bij kijken toch?