Ongepland zwanger vriend niet blij

Klopt

Maar ik mag wel zeggen wat ik ergens van vind.

Stel nou dat een vrouw zwanger raakt en zij wordt ontzettend kwaad op de man die haar zwanger heeft gemaakt, want het is allemaal zijn schuld, het is immers zijn zaad, ze hadden toch een afspraak gemaakt en zij kan er toch niks aan doen dat ze onveilige seks heeft gehad? En hij zoekt het maar uit, zodra het kind eruit is, is het zijn probleem, want zijn schuld.

Hoe zou je daarop reageren? Dat is toch een heel vreemde reactie als je samen seks hebt gehad en dus samen doelbewust dat risico hebt gelopen?

Lanza

Hoe denk je dan over een vrouw die geen voorzorgsmaatregelen neemt, terwijl ze weet dat de afspraak is dat er nog twee jaar gewacht wordt op een kindje?

Tsjor

Niet doelbewust

'Dat is toch een heel vreemde reactie als je samen seks hebt gehad en dus samen doelbewust dat risico hebt gelopen?'

Het was niet doelbewust. De vriend van TS ging er (hoe naief dat ook mag lijken) vanuit dat TS niet zwanger zou raken van de manier waarop zij sex hadden (voor het zingen de kerk uit).

knurf

Ik weet niet of jij een bepaalde periode in je leven echt geen kind wilde maar wel seks had. Ik in ieder geval wel. En ik wilde het echt niet. Voor het zingen de kerk uit was voor mij echt geen acceptabele anticonceptie. Als je dat risico wel wilt nemen dan ben je niet echt bang voor een zwangerschap.
(maar ik ben me ervan bewust dat vrouwen die angst veel dieper hebben omdat zij degenen zijn die de gevolgen het meest direct ondervinden)

tjsor

"Die wet ging over de strafbaarheid van artsen en vrouwen die een abortus uitvoerden of ondergingen. Abortus werd en wordt nog steeds gezien als het doden van menselijk leven. Alleen onder bepaalde voorwaarden is het niet meer strafbaar. "
Ik weet niet welke wet jij voor ogen hebt maar de huidige wet afbreking zwangerschap rept nergens over strafbaar zijn of het doden van menselijk leven. Dat is ook niet zo vreemd want achter die woorden zit een hele visie achter.
De huidige wet regelt het recht van vrouwen om hun zwangerschap te mogen afbreken. Daar worden dan vervolgens bepaalde voorwaarden aan gesteld.

Doelbewust

was het wel degelijk. Van een volwassen man van 29 mag je echt verwachten dat hij begrijpt hoe de bloemetjes en de bijtjes werken.

Als je Googelt op voor het zingen de kerk uit, dan krijg je direct een stuk of 100 links waar je het volgende verhaal kunt lezen:

'Voor het zingen de kerk uit' is een uitdrukking die vaak gebruikt wordt voor coïtus interruptus. Dat is een voorbehoedmethode waarbij de penis voor de zaadlozing wordt teruggetrokken.

Let op: deze methode is zeer onbetrouwbaar omdat het terugtrekken meestal te laat gebeurt. Ook verliest de jongen vaak al voorvocht voordat hij een zaadlozing krijgt. In dit voorvocht zitten spermacellen waardoor een meisje dus zwanger kan raken.

Wil je echt niet zwanger worden, kun je beter kiezen voor een anticonceptiemiddel zoals de pil, het spiraaltje, de anticonceptiering en/of het condoom.'

Snap ik Alkes

'Als je dat risico wel wilt nemen dan ben je niet echt bang voor een zwangerschap'

Nou, ik ben wel eens zo verliefd geweest dat ik me niet druk maakte om een ontbrekend condoom. Terwijl hiv net zo'n impact op je leven kan hebben als een zwangerschap.

Je kunt ook stellen: Als je dat risico wilt nemen als vrouw, ben je blijkbaar ook niet echt bang voor een abortus. Toch?

Nogmaals, ik zeg niet dat IK er zo over denk, ik leg alleen uit hoe de vriend van TS erover zou kunnen denken.

Nadenken

In een relatie van drie jaar, waarvan twee jaar samenwonend, mag je echt verwachten dat beide partners in staat zijn na te denken over anti conceptie. Of er moet iets aan de hand zijn qua zwakbegaafdheid of iets dergelijks, maar daarover lees ik niks terug.

Klopt Lanza

En als het mis gaat, zijn er consequenties. Wat mij verbaast is dat de consequentie voor de vader (een kind, minimaal 18 jaar lang de gevolgen dragen) veel minder belangrijk wordt gevonden dan de consequentie voor de moeder (een abortus, die duurt geen 18 jaar).
BEIDEN waren toch aanwezig bij de afspraak 'geen kinderen'?

Knurf

Nee een abortus ondergaan duurt geen 18 jaar maar maar even. Maar een ongewenste/opgedrongen abortus ondergaan kan levenslang duren. Jij zult het overdreven vinden (schat ik in) maar er zijn vrouwen voor wie het zo werkt.

We gaan in Nederland niet voor niets uit van lichamelijke integriteit als belangrijke waarde. Het mag je gewoon niet opgedrongen worden zoiets te ondergaan als je dat niet wilt.
Persoonlijk vind ik dat je dan ook geen risicovol gedrag moet laten zien omdat je jezelf en elkaar niet in een nare positie moet brengen. In dit geval was bij het bekende ontbreken van het spiraal het condoom de enige optie. Maar dat wilde partner liever niet. En ts heeft daarmee ingestemd. Dus dat risico hebben ts en haar partner allebei genomen.
En dan is de consequentie dat de zwangere partij strikt genomen de volledige beslisbevoegdheid heeft. Vóór abortus, ook als de vader het kind graag zou willen (was hier laatst ook een draadje over). Of juist houden terwijl de vader geen vader wil zijn. Ik mag aannemen dat ze hiervan allebei op de hoogte waren, ook de vriend van ts. Dus als hij deze situatie voor zichzelf had willen voorkomen, dan had hij ofwel geen seks moeten hebben ofwel dat condoom om moeten doen.

Knurf

Ja, maar jij gaat met je begrip zo ver dat je het bijna een morele plicht lijkt te vinden dat je een zwangerschap afbreekt als de man het niet ziet zitten.

Knurf

Ik zit nog even na te denken over jouw opmerking dat er (in de discussie hier/in het algemeen?) minder belang gehecht wordt aan de consequenties voor de vader dan voor de moeder.

Ik merk dat ik niet denk in termen van belangrijker of minder belangrijk voor de een of de ander. Ik ga uit van het gegeven dat er twee verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van de zwangerschap of voor het voorkomen ervan. En van gevolgen voor beiden.
Er zit een onevenwichtigheid in, dat is zonder meer waar. Dat is misschien wel in nare consequentie van dat zelfbeschikkingsrecht dat mensen dit land hebben met betrekking tot medische behandelingen. Omdat het kind nu eenmaal in het lichaam van de vrouw zit, neemt zij de eindbeslissing. Ook als partner het er niet mee eens is. Je verzet je er tegen, maar ik neem aan dat je de andere kant ook niet wilt: vrouw wordt verplicht de zwangerschap af te breken, ook als ze dat niet wil.

Dan zou je in geval van doorzetten van doorzetten van de zwangerschap n de wil van de partner in nog kunnen zeggen, dat ze partner niet kan verplichten om het vaderschap en financiële verplichtingen op zich te nemen. Dat zou elegant zijn als daarmee het belang van het kind niet geschaad wordt.

Mijn conclusie: in dit geval staat een man met 2-0 achter wanneer er een ongewenste zwangerschap ontstaat. Dat is onbetwistbaar zuur. Maar in ieder geval is het van belang dat mannen en jongens zich dat realiseren voordat ze seks hebben met een vrouw. Willen ze geen vader worden, moeten ze iig niet alleen vertrouwen op hun partner en haar anticonceptie.

Maar uiteindelijk staat en valt het in een relatie met het serieus nemen van elkaar, de dingen goed uitspreken en samen streven naar een oplossing.

In het geval van de situatie van ts heb ik het idee dat ze allebei wel verantwoordelijkheid nemen voor wat gebeurd is en de gevolgen. Alleen wil ts graag dat partner ook al blij wordt terwijl hij zover niet is. Daar heb ik ook al wat van gezegd.

'Maar een ongewenste/opgedrongen abortus ondergaan kan levenslang duren. '

Een kind krijgen niet?

Nee Kaaskopje

'Ja, maar jij gaat met je begrip zo ver dat je het bijna een morele plicht lijkt te vinden dat je een zwangerschap afbreekt als de man het niet ziet zitten.'

Nee. Je legt me woorden in de mond die ik nooit gezegd heb. Blijkbaar staat voor jou 'begrip' gelijk aan 'je zin doordrijven'.

En als je niet aan die voorwaarden houdt?

Dan is het moord. Stel dat je toevallig geen tijd had, maar bij 30 weken alsnog de zwangerschap wil afbreken? En niet om medische redenen.
Je kunt ook kijken naar de memorie van toelichting uit 1978/1979 waar de aanleiding voor de wet staat beschreven:

'Terwijl het Wetboek van Strafrecht de zwangerschapsafbreking strafbaar stelt, is bij velen twijfel ontstaan over de juistheid van een strafbepaling die ook abortus provocatus met toestemming van de vrouw door een genees-kundige verbiedt.'

Met andere woorden: die wet was bedoeld om de strafbaarheid eruit te halen. Het gaat dus over burgers, artsen en de wet.

In het volksverstaan is dat geworden: de vrouw beslist zelf. Maar daar ging die wety niet over.

Bij de euthanasiewet is inderdaad hetzelfde aan de hand: de wet gaat over de positie van artsen (met name) die in specifieke situaties geen andere oplossing zien dan de dood bespoedigen. Daar zijn voorwaarden aan verbonden. Een van die voorwaarde is dat er een wilsbeschikking is. In het volksverstaan is dat geworden: je kunt nu zelf je eigen wil geven over hoe je dood wil gaan. Dat is een misverstand. Op die grens vindt nu het proces plaats tegen een arts, die terecht staat wegens.... toch moord.

Tsjor

Lanza

'Wil je echt niet zwanger worden, kun je beter kiezen voor een anticonceptiemiddel zoals de pil, het spiraaltje, de anticonceptiering en/of het condoom.'

Heb je het hele draadje wel gelezen? Sorry, maar je opmerkingen komen zo als mosterd na de maaltijd. Ik moet bij jou steeds denken: ah, het ei uit Annemuiden. Met excuses voor Annemuiden.

Even ter opheldering: Maria heeft geen nieuw spiraaltje laten zetten en dat ook aan haar vriend gezegd. Vriend wilde vervolgens toch niet met condoom. Ik denk dat er sprake is gewest van een vorm van communicatie die bestaat ik denk, dat hij dan wel zal weten en dat hij dan denkt dat ik denk etc. Of er is sprake geweest van een hevige aanval van oprechte liefde. Ik hoop dat laatste en ik hoop ook dat dat ook is wat de relatie zal redden,w aardoor het kidn straks in een nest zal komen met twee ouders die in elk geval van elkaar houden en uiteindelijk hopelijk ook gek zijn op hun kind.

Tsjor

Oh ja

Nog meer ter verduidelijking: anders geef je voeding aan de suggestie van Knurf, dat het een min of meer stiekem geplande zwangerschap is geweest van Maria, ondanks de eerdere afspraken.

Tsjor

Knurf

Het resultaat van de zwangerschap duurt ook een leven lang ja. Natuurlijk. Open deur.
Ervan uitgaande dat beide partijen niet zaten de springen om die zwangerschap is dat voor beide partijen ingrijpend. Ook als je helemaal zelf besluit dat je die abortus niet wilt en het kind dan maar laat komen. Het kan natuurlijk ook dat de zwangerschap, omdat die nu eenmaal bestaat, je gevoelens minder anti afbreken maakt.

Maar wat vind je van het alternatief: we hebben afgesproken dat er geen zwangerschap zou komen. En omdat die er nu wel is, moet jij een abortus ondergaan want dat is dan een logisch gevolg van de afspraak. Wil je niet? Je moet, jij moet je er aan houden. We binden je wel vast, maken je wel in slaap en als je wakker wordt is het klaar.
Even gechargeerd maar dat is toch zo’n beetje wat jij iedere keer suggereert.

Ik lees nu pas je reactie

op Kaaskopje, Knurf. Jij vindt het dus geen morele plicht dat de vrouw de zwangerschap afbreekt als beide vooraf geen kind wilden.

Waarom kom je er dan steeds op terug dat ts weigert dat te doen en het feit dat dat voor de partner buitensporige gevolgen heeft?

Je kunt het

in veel verschillende vormen vertellen, maar als je vriendin geen spiraal meer wil en jij wil geen condoom, dan zal er toch echt iets moeten gebeuren, anders krijg je dus een kind. Kun je boos worden, schelden, huilen, de schuld afschuiven, als een klein zielig jongetje in een hoekje gaan zitten mokken hoe oneerlijk de wereld is en dat jij niet alles voor het zeggen hebt, maar feit blijft dat je zelfs seks hebt gehad zonder anticonceptie.

Iets met 1+1 ....

Als reactie op:

Even ter opheldering: Maria heeft geen nieuw spiraaltje laten zetten en dat ook aan haar vriend gezegd. Vriend wilde vervolgens toch niet met condoom. Ik denk dat er sprake is gewest van een vorm van communicatie die bestaat ik denk, dat hij dan wel zal weten en dat hij dan denkt dat ik denk etc.

'Iets met 1+1 ....' Ah, zover was je al. En de meeste ouders hier ook wel denk ik.

Tsjor

Knurf

Een vrouw zit algemeen gezegd met een andere beleving van de gevolgen dan een man. Een man die het kind niet wil, is opgelucht en klaar is Kees. Dat geldt uiteraard ook wel voor een vrouw, die een zwangerschap afgrijselijk vindt. Die ziet de toekomst met kind niet zitten, dus dan kun je er een streep onder zetten en weer doorgaan bij waar je gebleven was. Maar blijft dat zo voor die vrouw?

Een verschil met een man zou dénk ik kunnen zijn dat een vrouw bij een nieuwe zwangerschap ervaart hoe het is om lánger zwanger te zijn dan bij de abortus en later haar baby vast te mogen houden. En hoe voelt ze zich daarbij? Een man is nooit op diezelfde manier betrokken bij een zwangerschap. Hij heeft het begin niet gevoeld, het is nog een luchtballon. Die luchtballon lek prikken geeft even een knal, maar het leven gaat door. Pas bij de plaatjes van de echo en gevlinder in de buik van zijn vrouw/vriendin wordt het "echt", dan vóelt hij het vaderschap (dat vul ik nu zo in). Gaat dán nog de stofzuiger erover, is dat misschien toch andere koek. In die fase is een vrouw al heel wat stappen verder. Die voorsprong heeft ze zodra ze merkt dat er iets anders is. Die achterstand t.o.v. de vrouw kunnen we de man niet kwalijk nemen. Dus als een man het even moet laten bezinken en niet meteen in alle staten is, nou voorruit, zolang dat maar niet al te lang duurt. (Een nachtje erover slapen zou bij mij niet goed vallen). Uiteraard zullen er ook mannen zijn die vanaf de test zelf hormonaal uit balans raken en zelf ook zwanger zijn. Of je daar als vrouw blij mee moet zijn kun je je dan ook weer afvragen. Maar het kan dus zomaar zijn dat een man die in paniek raakt door een zwangerschap en abortus eist, een paar weken later aan het idee gewend zou zijn geraakt en er blij mee geweest zou zijn. Maar dat zul je nooit weten. Dus maar goed dat een vrouw het zelf mag bepalen. Dan is een abortus in ieder geval haar eigen beslissing, dus ook als ze er later spijt van krijgt. Of dan kan de vader toch nog ontdekken dat hij wel vaderlijke gevoelens heeft voor zijn eigen kind. De keerzij is dat een vader met kinderwens niets in te brengen heeft als moeder nee zegt tegen de zwangerschap. Dat is verdrietig voor de man.

Tot slot: Een vrouw die onder druk abortus laat plegen zal dat nooit achter zich kunnen laten. Dus dan krijg je dat de man opgewekt zijn leven vervolgt, maar de vrouw met gevoelens van rouw te maken kan krijgen. Zie je het voor je? De één opgelucht, de ander in de rouw.
.
Ik heb dit met veel vertraging geschreven, dus heb ik mogelijk reacties gemist.

Dan is

de relatie over. Voor mij zou het overigens al gelijk einde relatie betekenen als een man van mij een abortus eist. Dat zegt ontzettend veel over hoe hij aankijkt tegen mij en vrouwen in het algemeen. Daar zou ik voor passen.

Je hebt niks te zeggen over het lichaam van een vrouw. Net zoals een vrouw die geen kinderwens meer heeft, geen sterilisatie kan afdwingen, hoe klein die ingreep ook is.

Het is aan de persoon zelf, een kind groeit nu eenmaal in het lichaam van de vrouw, daar zijn mannen voor 99% van de tijd blij mee, maar soms zorgt het voor verdriet, dat snap ik. Zorg daarom als man dat je zorgvuldig bent. Seks betekent altijd een risico op zwangerschap, wil je dat niet, neem dan zelf maatregelen.

Ja maar Lanza

"........maar soms zorgt het voor verdriet, dat snap ik. "

Nee dat snap je nou net niet. Daar gaat deze draad nou precies over. Je blijft anderen maar inwrijven wat jouw simpele mening is en hoe dom ze wel niet zijn geweest. Zie je nou niet dat we het hebben over hoe om te gaan met datgene wat jij verdriet noemt? Dat is een stap verder, dat begint dan pas.

Ik lees

....hele andere dingen in dit topic. Er worden enorm veel excuses bedacht voor de man in kwestie. Alsof hij handelingsonbekwaam is in deze situatie en het logisch is dat hij het zijn vriendin kwalijk neemt dat ze zwanger is.

Daar ga ik tegenin. Voor de rest is het inderdaad naïef en dom geweest van beiden, maar dat soort dingen gebeuren nu eenmaal. Het is nu zaak om op een volwassen en weloverwogen manier om te gaan met de situatie die is ontstaan. Daar valt nog een hele slag te slaan.