Wie heeft wanneer haar nod?[wordt gearchiveerd]

Bij mij

Ik voel van alles, maar durf het niet te voelen eigenlijk. Gisteravond had ik wat steken in m'n borst, dacht echt, steek maar lekker door! Maar goed, dat kan ook bij een aankomende ongesteldheid horen. Heb verder geen buikpijn, terwijl ik dat vaak wel een paar dagen voor de NOD heb. Ben er echt zo mee bezig, wil het zo graag, word er af en toe helemaal dol van. Ik vind die laatste dagen echt het ergste van de hele maand.

Therese!

Heej Therese,

Ik hoor hier niet meer, maar hou de meiden nog steeds in de gaten

Ik bewonder jou/jullie doorzettingsvermogen echt! Ik heb ooit een slogan gelezen "de wens is zoveel groter dan alle ellende" Volgens mij is deze bij jullie ook van toepassing.

Als ik het iemand gun, dan is het jou! Je hebt al teveel ellende meegemaakt.

Ik ga heel hard voor je duiem en klaarsjes opsteken dat het maar snel weer raak mag en dan blijft zitten.

Ik hou je in de gaten

Liefs Elke

Therese

Tjee... wat een verhaal zeg.. wat heb jij al een hoop mee moeten maken.. ik sluit me aan bij alles wat al gezegd is door de andere meiden... ook ik ben er best wel stil van... als je het leest denk je echt 'dat kan een mens toch niet verdragen???' maar dus toch.. en ik heb dan ook echt enorme bewondering voor je... echt!!
Welkom bij dit draadje uiteraard en ook ik hoop heel erg dat je snel met goed nieuws komt en dat het dan ook écht goed mag gaan allemaal...
Dikke knuffel!

Oeeeiiiii marije

Wat spannend zeg!! Het is zo herkenbaar wat je schrijft.. dingen die je wel voelt maar niet durft te voelen.. jezelf geen 'valse hoop' willen geven, maar het toch hebben.... die laatste dagen.. vreselijk.. wat snak je dan naar duidelijkheid maar vooral positief nieuws he!!! Ik duim, duim en duim.... en hoop...!!!!

Duimen voor marije en dank je wel allen

Marije wat spannend. Ik zie dat je morgen ongesteld moet worden? Laten we hopen van niet! Moeilijk altijd die laatste zenuwslopende wachtdagen. Ik zal voor je duimen.

En ik wil graag iedereen heel erg bedanken voor het warme welkom en de lieve en ontroerende woorden. Kreeg er stiekem wat traantjes van. Het was inderdaad een heel moeilijk jaar met veel verdriet en blijdschap. Gelukkig raken we tot nu toe wel makkelijk zwanger en dat schept in ons geval in ieder geval meer kansen. Iemand vroeg naar de oorzaak? We hebben in Groningen allerlei onderzoeken gehad, maar daar kwam niks uit. Toen zijn we naar het amc gegaan en kwamen we erachter dat ons eigen ziekenhuis verzuimd heeft om een aantal onderzoeken uit te voeren. Daar zijn we nu dus mee bezig en vandaar dat we de volgende ronde er pas echt weer voor kunnen gaan (ook al hebben we het nu al perongeluk niet helemaal veilig gedaan). Overigens is de kans nog steeds groot dat er geen oorzaak gevonden wordt, maar zoals de gynaecoloog aangeeft 'er is wel een oorzaak, maar de medische wetenschap is nog niet ver genoeg'. Toeval geloof ik ook niet meer, daarvoor is het te vaak misgegaan.
Nu maar hopen dat de volgende keer ons moment gaat worden, maar ik weet ook de dat de eerste weken weer vreselijk moeilijk gaan worden. Zoals Elke al mooi schreef: de wens is zo groot dat het alle ellende waard is. Ik hoop dat er ooit een moment gaat komen dat we een kleintje van ons in de armen hebben en dat ik kan zeggen dit is het driedubbel en dwars waard geweest. Momenteel zit ik weer lekker in mijn vel en heb er weer vertrouwen in. Nu dat gevoel goed vasthouden!

Meiden fijn dat we op deze manier elkaar kunnen steunen en ons verhaal kwijt kunnen.

Liefs Therese

Therese

Inderdaad, ik ben er pas net bij en ken je dus niet, maar ik schrik wel van je verhaal! Wat enorm verdrietig en oneerlijk. Ik hoop dat ze de oorzaak vinden en dat je maar snel zwanger mag raken en blijven.

Ik duim ook voor je! En wens je alle geluk toe!

Groetjes van Mette!

Marije

Oeh, spannend! Nog 1 dag! Ik hoop voor je dat het raak is.

Groetjes!

En hier...

We zijn al een aantal dagen ovulatietesten aan het doen. (Dipstick van Sensitest) Het voelt als meedoen met de loterij, want wanneer springt het ei? Of is het al gesprongen? Lief heeft een lange cyclus (tussen de 38 en 48 dagen), dus het is moeilijk te bepalen. We zitten nu op dag 25. We blijven nog een aantal dagen doortesten en dan de eerstvolgende menstruatie maar afwachten.

We hadden het trouwens net over vrijnemen voor de inseminatie. Ik wil alles op alles zetten om elke keer bij de inseminatie te zijn, maar Lief vroeg zich af ik daar wel recht op heb. Krijg ik vrij omdat mijn vrouw geïnsemineerd wordt? Geen idee. Ik heb het op mijn werk niet verteld en ik weet ook niet of ik dat op dit punt wel wil. Toch een vreemd idee als ik niet bij de bevruchting van mijn eigen kind ben geweest.... (ik kan het ook al niet zelf verwekken...).

Ben benieuwd hoe jullie hierover denken.

Groetjes!

***lijstje 8 april***

Marije, 3e kindje, NOD 9 april. Bezig sinds augustus 2008.

Nathalie (29), 2e kindje, NOD 15 april, bezig sinds februari 2008. Zoontje van 2. Zaad is van slechte kwaliteit, 23 maart een HSG gehad, waarschijnlijk na de volgende NOD starten met IUI

Therese (27), eerste kindje, NOD 17 april, bezig sinds november 2007. Feb. 08 mk (10wk), mei 08 mk (5wk), juli 08 2-ling mk (8wk) & bbz (11wk), nov. 08 mk (6wk) en feb. 09 mk (7wk). Veel onderzoek gehad, maar geen aanwijsbare oorzaak gevonden. Bezig met second opinion op het herhaalde miskramen-spreekuur in het AMC.

Merel (30), 2e kindje, NOD 19 april, bezig sinds december 2008. Dochter van 23 maanden.

Yrma, 2e kindje, NOD 26 april. Gestopt met pil sinds december 2008

Vonda (43), 2e kindje, NOD 30 april, bezig sinds januari 2008. Heeft een dochter van 3 jaar.

Mette (27), NOD ?? (nog onduidelijk), eerste kindje, gaan in april 2009 starten met zwanger proberen te raken.

Eisprong

Volgens mij is mijn eisprong ergens in afgelopen 2 dagen geweest.. werd eergister wakker met een beetje zo'n stekend gevoel bij mn lies in de buurt.. dit heeft uiteindelijk 2 dagen geduurd... niet superpijnlijk ofzo maar wel aanwezig .. ik weet niet of het dan echt de eisprong was, zou wel vroeg zijn. Weten jullie hoe lang je dit kunt voelen? Ik heb bij mn NOD rekening gehouden met een cyslus van 34 dagen... terwijl het ander 27 was... vind het daarom lastig...
(niemand die hier iets mee kan natuurlijk...haha... gewoon even mn verhaal neerklappen..:P)

Denk dat het bij mij weer bekeken is. Heb vanmorgen een test gedaan en die was negatief, heb ook vanaf gisteravond buikpijn. Dus. Al heb ik nog wel een beetje hoop, ben nog niet ongesteld.
Ben eigenlijk bang dat het verdriet om ons dochtertje het zwanger worden in de weg staat, een soort blokkade van verdriet ofzo.Klinkt misschien heel zweverig (ben ik helemaal niet) maar ik vind het zo gek dat ik 2x meteen de eerste keer zwanger was, en nu doet m'n eisprong het maar niet, slik ik die medicijnen, en nog lukt het niet. En ik weet niet hoe ik wat aan dat verdriet moet doen, dat is er natuurlijk gewoon. Moeilijk.
Fijn om het zo even kwijt te kunnen.

Lieve marije

He ...balen als het zo zou zijn dat je toch ongesteld wordt.. ik hoop het natuurlijk niet voor je..
En ja, natuurlijk is het vreselijk moeilijk... dat gevoel van gemis lijkt me niet te bevatten...
Wat jij schrijft dat het misschien een soort van 'blokkade' is, zou best kunnen...(en klinkt wat mij betreft niet zweverig...) je weet het niet... in mijn omgeving heb ik meerdere keren meegemaakt dat mensen een baby hebben verloren, en dat het daarna best een tijdje duurde (zo'n 9 maanden) voor ze weer zwanger waren, terwijl het daarvoor ook bij wijze van spreke zo was dat ze elkaar maar aan hoefden te kijken en ze zwanger waren... De natuur gaat zn gang, en je weet het gewoon niet...
Maar oh.. wat lijkt me het omgaan met het gemis van je kindje vreselijk moeilijk... Het intentense verdriet, het gemis... het vechten om door te gaan... worstelen met alle gevoelens.. je omgeving die vaak niet weet wat ze met jou moeten... pffff... sterkte meid! En gooi het er maar lekker uit hier... het kan soms zo fijn zijn om even dingen van je af te schrijven he...

Mette, therese en de rest

Hee girlz,

Het heeft even geduurd, maar ik heb eindelijk mn internetaansluiting weer aan de praat. Dus ik kan nu weer regelmatig mee lezen en schrijven.

Mette, welkom en heel veel succes als je jullie starten met inseminatie. Wij starten ook deze maand met de eerste inseminatie.

Therese, jij ook welkom terug. Had liever met je meegelezen in een ander draadje maar ik bewonder je kracht en doorzettingsvermogen. Het gaat allemaal goed komen, het is al eens eerder gelukt dus de volgende zwangerschap blijft het gewoon lekker zitten!!!

Hier ben ik alweer af aan het tellen naar mijn NOD. Nu wil ik het wel worden want dan kunnen we gaan beginnen aan de 1e IUI poging. Heb de hormonen al in huis en de pregnyl ook al, dus daar zal het niet aan liggen. Ik ben zo benieuwd en hoop zo dat het meteen raak is.

Marije, ik wil je graag een dikke knuf geven. En zo lang als je niet ongi bent, kan het altijd nog!

Vonda, wat jammer dat t weer niet gelukt is, ik zou er helemaal gek van worden. Hmm, dat werd ik op een gegeven moment ook maar we gaan het weer vol goede moed proberen. Succes in de volgende ronde en hou de positieve gedachte van Mette vast!

Nou moet ik er weer snel van door want moet mijn zoontje gaan halen bij de peuterspeelzaal.

Tot snel!

Knuf Nathalie

Thanks

Bedankt voor jullie lieve woorden en dikke knuf.
Ben nog steeds niet ongesteld.. ging vanmorgen de deur uit zonder ook maar een tampon bij me te hebben, geen moment aan gedacht. Hopelijk weet m'n onderbewuste meer dan ik!

Marije wat spannend zeg! Nog steeds geen bloed?? Oei dat geeft moed. Wat je schreef over die blokkade weet ik niet zo goed. Ik denk wel dat je lichaam fysiek kan aangeven wanneer die er weer klaar voor is. Zelf krijg ik bijv. na een zware miskraam met teveel bloedverlies geen eisprong en denk dat dat wel een teken is van mijn lijf 'ik ben er nog niet klaar voor'. Lastig, maar ik hoop echt van harte voor je dat je lijf er snel klaar voor is (het liefst NU)!

Mette je vroeg nog wat wij ervan vinden van wel/niet bij inseminatie zijn. Ik zou het persoonlijk wel doen, omdat het zo bijzonder moment is wat je samen wil beleven. Is het voornamelijk het werk waarom je twijfelt? Anders smoesje verzinnen op werk. Wat mijn vriend in eerste instantie heeft gedaan is tegen werk zeggen dat hij met mij naar het ziekenhuis moest ivm een ander probleem. Uiteindelijk heeft hij zijn leidinggevende in vertrouwen genomen en is het helemaal geen probleem meer. Nog even nieuwsgierig (hoop dat je dat niet erg vindt). Hoe gaat dat het uitzoeken van een donor? Mag je dan ook kiezen wat voor kleur haar, ogen, opleidingsniveau etc. Kun je dus bijv, iemand uitzoeken met jouw uiterlijke kenmerken?

Yrma ik voel mijn eisprong 5 á 6 dagen. Eerst lichte krampjes en uiteindelijk felle steken en daarna voelt het letterlijk als een opluchting. Ik heb het een tijdje bijgehouden en toen zag ik echt een patroon met allerlie vage tekenen van mijn lijf. Heel bijzonder hoe je lijf dat regelt.

Natalie volgende maand beginnen! Moet je ook hormonen spuiten? Kan me voorstellen dat je nu zo snel mogelijk wil beginnen.

Ik heb verder niks boeiends te vertellen of jullie moeten erg geinteresseerd zijn in mijn dagelijkse beslommeringen haha.

Geen onderwerp

Kan inderdaad best, dat m'n lichaam er nog niet klaar voor is. Maar het lijkt me toch ook niet normaal dat het zo lang duurt, het is al ruim 10 maanden na de bevalling. We zitten nu een beetje te twijfelen, doorgaan met behandeling in het ziekenhuis (clomid & pregnyl) of dat maar laten en gewoon kijken hoe m'n lichaam het zelf regelt. Minpunt daarvan is (buiten dat m'n eisprong er dus misschien nog niet is) dat ik altijd cyclussen heb van ongeveer 8 weken. Dat halveert dus de kans op een zwangerschap.. Lastig lastig.
Nog geen bloed hier trouwens, maar eigenlijk ook geen hoop meer, wel buikpijn.

Vonda

Wat handig dat je je eisprong voelt! Kunnen alle ovulatietesten meteen de deur uit. Helaas hebben we dat (nog) niet ontdekt.

Wat betreft de inseminaties: ik moet er niet aan denken om er niet bij te kunnen zijn. Tot nog toe doen we alles samen wat betreft de kinderwens. Ook de ovulatietesten doen we samen! Ik had er eigenlijk ook niet over nagedacht om niet mee te gaan, maar Lief vroeg het zich af. Ook omdat ik voor de klas staan en dat is dan best wel een gedoe (zowel voor mijzelf als voor de school). Voornamelijk Lief voelt zich bezwaard (ook naar haar eigen school toe (ook zij staat voor de klas) dat ze geregeld later zal komen).
Bedankt dus voor de tip, ik ga gewoon smoesjes verzinnen . I.i.g. tot het einde van dit schooljaar. (En hopelijk is het al snel niet meer nodig...)

Wat betreft de donor: bij spermabank 1 konden we een heleboel wensen opgeven: huidskleur (eigenlijk geen wens, want je krijgt alleen maar de huidskleurcombi van je partner en jezelf); kleur ogen; vorm neus, oor, kin; wat voor soort haar: slag, kleur, stijl; wat voor kleur haar; opleidingsniveau; slank, volslank of dik. Maar wij hebben gekozen voor donker haar en donkere ogen. We willen niet ons kind samenstellen. Dat vinden we allebei een nare gedachten. Bij spermabank 2 (waar we dus mee in zee gaan) konden we de donor kiezen. Ook hier hebben we weer gekozen voor donker haar en donkere ogen, maar nu weten we ook het geboortejaar van onze donor, het beroep en een hobby. Toch leuk om te weten!

Tot later!

Groetjes van Mette!

Mette

Hoi Mette,

Veel succes met de eerste ronde!
Even een paar opmerkingen. Ik ben zelf bam-moeder, momenteel zwanger van mijn tweede. Ik heb speciaal gekozen voor een bekende donor, omdat ik wil dat mijn kind contact kan hebben met zijn vader. Een band opbouwen kan niet, hij is wel echt een donor, maar het lijkt me voor een kind niet goed om niet te weten wie de vader is.
Los daarvan wordt het zwanger worden bij een spermabank al heel snel erg medisch. Voor je het weer krijg je hormonen toegediend, en het zwanger worden duurt een stuk langer gemiddeld.

Maar goed, jullie zullen wel jullie redenen hebben.

Verder wilde ik nog zeggen dat er niks romantisch is aan een inseminatie en ik zou echt absoluut niet meegaan als ik jou was. Ik vond het insemineren echt een noodzakelijk kwaad, heb er geen enkel bijzonder gevoel bij. Behalve dat als ik in mijn auto op weg was naar de donor, dat ik altijd dacht dat het deze keer misschien raak zou zijn.

Maar je kunt zo 10 rondes nodig hebben, laat je dan je klas 10 keer over aan een vervanger of zo? Dat is het toch niet waard?

Liora

Marije & mette

Je zou inderdaad denken dat je lijf er nu wel klaar voor moet zijn. Waarvoor gebruik je de hormonen? Heb je anders geen eisprong? Erg vervelend voor je dat je lijf zo slag lijkt te zijn. Ben je trouwens nog steeds niet ongesteld? Duim duim duim

Mette gewoon doen waar jullie prettig bij voelen. Als jij bij de bevruchting van jullie kindje wil zijn, dan moet je dat gewoon doen. Wij zitten natuurlijk in hele andere situatie, maar vind het zelf erg prettig dat mijn manneke bij elk ziekenhuisbezoek erbij is. Ook al zijn de meeste bezoeken allerminst romantisch. Ik vind het zelf vanzelfsprekend. Een kindje krijg je toch samen?

Liora

Dag Liora,

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wanneer ben je uitgerekend? Gaat alles goed?

Wat betreft de donor: het is toch een keuze die we liever niet gemaakt hadden. Het liefst had ik mijn vrouw gewoon bevrucht en zij mij, maar dat kan helaas niet. (Ik neem aan dat jij in eerste instantie ook het liefst een partner als vader had willen hebben, maar zo loopt het leven nou eenmaal.)

We hebben bewust gekozen voor een 'onbekende' donor (als het kind volwassen is, kan het kind contact opnemen met de donor). Allereerst is er geen man of homostel in onze omgeving waar wij een donorschap mee willen aangaan. In twintig jaar kan er gevoelsmatig veel veranderen ten opzichte van de vriendschap of donorschap. De man kan na de bevalling vadergevoelens krijgen en toch een deel van de opvoeding opeisen. Dat willen wij absoluut niet. Wij kiezen samen voor een kindje. We zijn erg gelukkig met z'n tweeën en hopen dat nog heeeeel lang te blijven. Als je kiest voor een 'vader' aan de zijlijn begint het leven van het kind al in een 'gebroken' gezin. Dat voelt voor ons zo verkeerd (mijn lief komt zelf uit een gebroken gezin). Wij willen ons kind een stabiele gezinssituatie bieden. Met twee ouders die allebei zielsveel van hem/haar houden en graag bij hem/haar willen zijn. Wat zal het kind later denken van de afstandvader: ,Hield hij niet genoeg van mij dat hij mij maar eens in de zoveel tijd wilde zien?'

Wij zullen ons kind vertellen dat hij/zij zeer gewenst is, dat er een hele lieve man rondloopt die onze grootste wens heeft laten uitkomen en dat het kind er vrij in is om contact te zoeken met deze man zodra hij/zij volwassen is.

Ik vind jouw situatie ook iets anders, omdat jouw kinderen maar één ouder hebben. Ik heb veel respect voor je keuze en doorzettingsvermogen! Je doet het maar mooi wel allemaal in je eentje!

En wat betreft de romantiek: het maken van kinderen op deze manier is helemaal niet romantisch en dat idee hebben we ook nooit gehad. Maar ik wil wel bij mijn vrouw zijn op het moment dat ons kind misschien wel ontstaat. Dat is wel het minste wat ik kan doen! En dat vind ik belangrijk dan mijn klas. Die redden zich ook wel even met een invaller (vinden ze nog leuk ook ).

Groetjes!

Therese

Dank je wel! Je zegt het precies zoals ik het voel, het heeft niets met romantiek te maken, maar je bent er wel voor elkaar.

Groetjes!

Marije

Hi Marije!

Nog steeds niet ongesteld? Dat is wel een goed teken! Misschien te vroeg getest? Ik begrijp wel dat je voorzichtig bent en niet al te heel hoop wilt hebben, dat maakt de teleurstelling groter als je uiteindelijk toch ongesteld wordt. Maar zoals ik het lees is het nog steeds mogelijk dat je zwanger bent. Ik duim heel hard mee en ik hoop het heel erg voor je! Misschien helpt het!

Groetjes!

Hoi hoi

Het is weer een stuk drukker op dit draadje dan een tijdje geleden. Gezellig ;-)
Mette, ik vind inderdaad ook dat je moet doen waar je je goed en prettig bij voelt en kan me heel goed voorstellen dat je er niet vanuit een romantisch oogpunt bij wilt zijn, maar gewoon voor het gevoel van 'samen'... Het is inderdaad een gezamelijke keus en het lijkt me voor jou prettig dat je doet wat je kunt doen. En voor je vriendin lijkt het me trouwens ook prettiger.. ik zou het ook als een soort van zelfsprekendheid zien... Een heleboel dingen kun je prima alleen maar dit zijn gewoon wat gevoeligere zaken...
Marije... hoe is het met jou? Ik blijf voor je hopen hoor meid... Het zou zo super zijn!
Hier de klustijd volgens mij weer voorbij.. ik heb mn eisprong duidelijk gevoeld en voel af en toe nog steeds wel wat... we hebben dus uiteraard goed ons best gedaan en nu maar hopen dat het zn gangetje gaat daarzo...... Vind het best een raar idee.. dat het dan echt in die tijd moet gebeuren en dat je anders gewoon weer een maand verder bent... maar goed... zo is de natuur nou eenmaal he... Wanneer we deze maand zwanger raken hebben we nog kans dat de baby dit jaar ook komt, anders wordt het een 2010 kindje... we zullen wel zien ;-)
Allemaal hele fijne dagen gewenst, het is nu in elk geval lekker weer.. genieten hoor!!
Groetjes en liefs!