Wie heeft wanneer haar nod?

Elke

Verdorie Elke wat een rotnieuws! Wat moet jij/jullie nu in onzekerheid zitten. Ik vind het ontzettend balen voor jullie. Veel sterkte met alles en ik hoop ondanks alles dat je toch van de vakantie kan genieten. Zoals altijd blijven mijn duimpjes voor jullie draaien!

liefs Therese

Elke

Wat een trage boel die medische molen... Denk je er uiteindelijk in te zitten, gaat het ZO !!
Nou geniet idd lekker van je vakantie, je zou niet de eerste zijn die tijdens een vakantie zwanger raakt.
Liefs,
Kim

Elke

Hoi Elke,

Jeetje wat een verhaal zeg het mag jou ook niet een keer mee zitten zeg. Ik weet niet wat ik zeggen moet, maar ik hoop voor je dat je op vakantie spontaan zwanger mag worden het is je van harte gegund.

Ondanks alles wil ik je een fijne vakantie wensen.

Gr Loves

Lieve elke

Gatverdarrie meid!

Ik hoop op een mooi wondertje voor je tijdens de vakantie! Als het enigzins helpt: Bij de eerste was ik na 4 jaar klussen uiteindelijk bij de gyn terechtgekomen en zou een kijkoperatie gaan krijgen (laproscopie geloof ik) Ik wachte op mijn menstruatie, want dan moest ik bellen en wat bleek: Mijn zoontje bleek onderweg! Ik duim voor je dat je ook zo'n wondertje mag krijgen!!! DUIM DUIM DUIM DUIM

Groetjes
Sjuultje

Ik ook

Dag dames, ik lees stiekum al even mee, en kreeg ontzettend veel zin om ook even mijn verhaal te doen.

Ik ben 39, heb een zoon van 5 en een dochter van bijna 3. En, zoals je al kunt raden, van plan zwanger te worden van nummer 3. Gestopt met de pil januari 2008 en (voor zover ik weet) nog geen succes met bevruchten.

Niemand weet dat we er mee bezig zijn, veel mensen denken dat we met twee kinderen en zo dicht bij die magische 40 grens wel "klaar" zijn. Soms twijfel ik zelf ook weer, vanwege mijn leeftijd, en omdat we het nu eigenlijk al zo fijn hebben met twee gezonde, zindelijke en doorslapende kindjes die goed met elkaar overweg kunnen. Soms doen we niet eens zo heel erg ons best om zwanger te worden (het is niet het obsessief meten en gepland vrijen van de eerste twee keer!). Aan de andere kant, ben ik elke maand dat ik niet zwanger blijk weer ernstig teleurgesteld...

Vandaar even mijn verhaal hier, lekker anoniem. Wie weet herkenbaar voor anderen?

Zeer herkenbaar

Hoi Miep,

Zeer herkenbaar! Ik heb toch ook nog steeds enorme twijfels. Ik denk dat ik er juist wel obsessief mee bezig ben, want dan hebben de twijfels minder ruimte.
Nu sla ik een maandje over vanwege vakantie (ben bam-moeder dus heb geen man bij de hand zeg maar) en meteen zijn daat weer die twijfels, die ik al zo goed ken, die al jaren bij me zijn.
Het is ook op deze leeftijd, ben 38 jaar, niet zo makkelijk meer, en zoals ik er nu in sta denk ik dat ik er misschien wel helemaal mee kap.
Dus ja, zeer herkenbaar! Alhoewel mijn twijfels er ook wel veel mee te maken hebben dat ik het alleen moet doen, en twee kinderen in je eentje is toch echt nog een veel grotere verantwoordelijkheid dan 1 kind in je eentje.
Goed van je dat je er ontspannen in staat. Een goede testvraag is, stel dat iemand zou zeggen dat het fysiek niet meer mogelijk is in jullie geval, hoe voelt dat? Ik voel dan opluchting, jij?

Liora

Liora

Opluchting, ik weet niet. Soms denk ik halverwege de maand dat het me niet uitmaakt, dat het ook wel goed is zo. Het leven is inderdaad makkelijker met 1 ipv 2 of met 2 ipv 3... Maar als ik dan toch ongesteld word baal ik enorm en voel me een beetje in de zeik genomen door mijn lichaam (helemaal onterecht natuurlijk, want je kunt geen kind op bestelling nemen!)

Overigens had ik ook twijfels bij nummer 1 (ben ik wel een goede moeder? kan ik wel zwanger worden?) en bij nummer 2 (heb ik nog wel tijd en aandacht voor het eerste kind?). Beide keren waren die twijfels helemaal weg toen het eenmaal zover was.

Dit keer weer twijfels over verantwoordelijkheid (zijn de kinders niet beter af met zijn twee ipv met zijn drie, kunnen wij het als ouders wel aan, gezondheid van mij en een evt nieuwe baby ivm met mijn leeftijd, geld en de kosten van 3 ipv 2, kunnen we nog wel oppas vinden voor "al" die kinderen, hoe moet het met het werk.. etc etc)

Wat een gezeur, als ik het zo weer terug lees. Maar het houdt me op zijn tijd toch wel goed bezig (en dan natuurlijk vooral 's nachts, als ik niet kan slapen!)

Liora, goed te horen dat je het een beetje herkent. Ben erg benieuwd hoe het verder met jou zal gaan. Speelt je leeftijd ook mee of is het vooral het bam-schap? Ik vind het wel een hele goede vraag en jouw "opluchting" zegt wel een hoop denk ik.

Hier ook herkenbaar

Ik denk dat het ook wel aan de maatschappij ligt soms. Wij, met 2 gezonde kinderen, al wat oudere kids, daar moet je toch tevreden mee zijn... Voelt dan ook soms als je geluk op de proef stellen. En op zich ben je ook echt wel gelukkig zo, maar het blijft kriebelen, wat moet je ermee?
Toen ik een miskraam kreeg, moesten we opnieuw kiezen voor mijn gevoel. De oudste twee wouden zooo graag dat het toen een beslissing van ons vieren is geworden en we opnieuw zwanger zijn.
Maar dan nog, je voelt soms de twijfel ook al kan je niet terug (gelukkig natuurlijk!). Met zijn vieren is alles makkelijker. We hoeven nu nooit na te denken en te plannen om weg te gaan, geen rekening houden met slaapjes, eten e.d. En straks is dat toch weer even een stap terug. Maar we hebben zoveel feiten mee dat dat eigenlijk geen punt is, veel vrienden beginnen (sommige ook opnieuw), mijn ouders wonen naast ons, dus veel fijne voordelen, maar twijfelen doen denk ik heel veel mensen! En iedereen bedenkt redenen voor zijn/haar twijfel. Het is ook het onbekende misschien, wat staat je te wachten, wordt het echt wel zo leuk of gaat het tegenvallen...? Ik denk en hoop dat het ook goed is om reeel te zijn en niet op een roze wolk te zweven wat dat betreft. Het gaat zeker moeite en inspanning kosten om alles weer in goede banen te leiden en iedereen in de nieuwe situatie happy te houden en te maken. Dat zal ook wel een "reden" zijn. Wij als vrouwen voelen ons vaak verantwoordelijk om iedereen het naar de zin te maken. En het is natuurlijk een onzekere factor of je dat gaat lukken... Voel je jezelf goed genoeg om alles door te laten gaan zoals het ging, is het een baby/kind dat zich snel aanpast binnen het gezin...
Misschien willen we teveel en ons te sterk opstellen..?
Liefs,
Kim

Leeftijd en geld

Hoi Miep,

Bij mij is het een combi van het alleen doen, het finaciele risico en mijn leeftijd.
Kwa leeftijd is het moeilijker, dat heb ik al gemerkt. Bij mijn zoon was ik 32 en was ik meteen de eerste keer zwanger, nu al vier mislukte pogingen. En het is niet bepaald leuk dat insemineren, dus ik weet niet hoe lang ik dat nog wil doen. In ieder geval wil ik geen behandelingen, hormonen of artsen erbij. Dat zegt misschien al iets. Ik ben te blij met mijn ene zoon om hemel en aarde te bewegen er nog een te krijgen.
Het alleen doen beangstigt ook. Wat als... het is natuurlijk niet niks, en ik heb geen mensen om me heen waar mijn kinderen kunnen logeren of zo. Sterker nog: mijn zoon is nu 5 en heeft alleen weleens bij 1 zus gelogeerd, de andere zus woont vrijwel om de hoek maar is druk met haar drie (grotere) kinderen. Mijn stiefmoeder past wel af en toe 's avonds op.
Maar als ik ineens ziek ben of zo, kan ik eigenlijk nergens terecht. Dat vind ik echt een beangstigende gedachte.
Verder is het financieel zo dat ik nu een beetje kan sparen en me een beetje luxe kan veroorloven. Maar niet eens zo gek veel. Ik heb wel een werkster, af en toe een betaalde oppas. De kosten zijn relatief hoog als 1-oudergezin. Cadeautjes voor anderen worden toch even duur verwacht, maar moeten van 1 inkomen. Ik heb vaker betaalde oppas nodig, werkster is ook een luxe maar als ik ook nog moet stofzuigen etc... Dus mijn kosten zijn hoog en nu gaat het allemaal wel, maar nog een kind betekent toch ongeveer 300 euro per maand extra kosten (inclusief kinderopvang) en tja... dat houd ik nu niet over.
Als het al gelukt was, zou ik nu gewoon happy zwanger zijn en er wel vertrouwen in hebben, maar het is net of ik elke maand opnieuw de beslissing moet nemen en dat valt me zwaar.

Liora

Keuzes

Kim en Liora, fijn dat jullie ook "twijfelen" (-: Was eerst een beetje bang twijfels te uiten hier op het draadje waar zoveel mensen heel erg graag zwanger willen worden..

Het is ook een luxe eigenlijk, en tegelijk een last, dat we de keuze hebben. Mijn grootmoeder, die pas stopte na 15 kinderen toen ze met haar 42e in de overgang kwam die dacht daar heel anders over!

Liora, ik kan me voorstellen dat het zwaar is, zoals je beschrijft. Aan de andere kant zal het ook allemaal misschien best meevallen als je inderdaad zwanger blijkt / een baby hebt. Wat vindt je zoon ervan? Wil die nog een broertje/zusje?

Bedankt lieve meiden

Voor jullie lieve reacties. Wij balen er zelf ook heel erg van.

Mijn vriend moet 2 maanden wachten met weer zijn sperma omdat het 2 maanden duurt voordat alles is "ververst" en dan krijgt de gyn de beste resultaten schijnbaar...

Wat we toen hebben leeggekocht?.... De stad!! Hahaha. Troost shoppen .

Dinsdag vertrekken we, eindelijk...

Meiden, ik wens jullie een hele fijne vakantie en ik duim voor jullie allemaal!

Lief
Elke

Kriebels

Na de laatse mk hebben we even pauze genomen, maar het begint hier alweer te kriebelen. We hebben afgelopen vrijdag de gyn gesproken en we worden helemaal doorgelicht. Hij heeft ons zo positief gevoel meegegeven dat ik eigenlijk weer wil proberen om zwanger te raken. Alleen nu wil vriendlief nog even wachten. Ik begrijp het wel, want ook voor hem zijn het heftige tijden geweest. Ik weet dat ik zijn wens moet respecteren, maar de wens is zo groot en wordt alleen maar groter. Het is lastig, maar ik hoop dat ik me zo snel mogelijk weer bij jullie mag voegen!

Ik heb alweer een hoop nieuwe namen voorbij zien komen op dit draadje. Aan alle nieuwelingen welkom en aan iedereen heel veel succes!

Groetjes Therese

Zwanger!

Hallo allemaal,

Ben gister terug gekomen van vakantie en deze zal ik niet gauw meer vergeten. Omdat ik nog steeds niet ongesteld was geworden had ik een zwangerschapstest meegenomen en afgelopen donderdag was die POSITIEF! Vandaag nog eentje gedaan voor de zekerheid, ik kan het zelf nog niet echt bevatten, maar ik ben gewoon zwanger!!!

We gaan vanavond al bij onze ouders langs om het te vertellen. Ben benieuwd hoe ze reageren.

groetjes, Mirjam

Mirjam wauw!

Van harte gefeliciteerd! Dus toch zwanger!!!! Hoever ben je nu dan? Al last van zwangerschapskwaaltjes, of dat nog niet? Veel plezier met vertellen vanavond!

Wij zijn op dit moment weer volop aan het klussen. Hopelijk deze ronde ook geluk!

Groetjes

Gefeliciteerd!

Wow. Leuk te lezen. Gaaf dat het gelukt is...

Eigenlijk vind ik het wel heel leuk om een beetje mee te leven met al die dames hier die proberen zwanger te worden. Soms nare, soms leuke berichten zoals dit.

In het "echte" leven praat je hier eigenlijk met bijna niemand over, toch? Meestal moet het groot geheim blijven tot een maand of 3 na een positief testje..

Mama van linde

Ik weet niet zo goed hoe ver ik nu ben. Ik ben 31 mei gestopt met de pil. Ik denk als je van het begin van de cyclus uitgaat zo'n 5 a 6 weken.

M'n ouders en schoonouders waren heel blij. Bij m'n schoonmoeder kwamen helemaal wat traantjes tevoorschijn.

Groetjes, Mirjam

Verhuizing

we gaan morgen verhuizen en hebben voorlopig geen internet (vergeten op tijd te regelen ) Dus ik kan kan alleen op mijn werk af en toe even kijken.

Ik wens iedereen veel succes met klussen en met zwanger zijn Mijn NOD duurt nog anderhalve week. Wel veel geklust rondom ei, dus wie weet. Hopelijk heb ik positief bericht voor jullie tegen de tijd dat ik weer online ben!

Groetjes

Mirjam

Gefeliciteerd!!
Geniet ervan en lekker dat je het al zo vroeg hebt verteld, kunnen ze je flink ontzien! hahaha
Groetjes,
Kim

Mirjam

Mirjam, van harte gefeliciteerd en dat je over 7 1/2 maand maar een hele gezonde wolk van een baby in je armen mag houden!

Groetjes
Sjuultje

Ik snap er niks meer van

Hoi allemaal,

Wie kan me helpen? Hoe kan ik nou twee maanden lang zo intens en vurig hopen dat ik zwanger ben, om dan nu, tijdens de maand rust, ineens weer te denken: ik lijk wel gek, waarom zou ik dit risico nemen, ik kan het nooit betalen een tweede, wil ik een leven van armoede en kaas van de Lidl, wat als ik het niet aankan.... ik heb te weinig hulp... etcetera.
Ik snap gewoon niet hoe ik zo heen en weer kan gaan in mijn hoofd. Mijn gevoel wil een tweede kind, mijn verstand zegt dat het een te groot en onverantwoord risico is. Hoe kom ik hier ooit vanaf en wat is wijsheid?
Ik weet het niet meer gewoon. Kan ik niet gewoon de loterij winnen?

Liora

Lastig he

Ik heb geen tips, kan alleen maar met je meeleven Liora. Gvoel en verstand, dat staat inderdaad soms lijnrecht tegenover elkaar.

Loterij winnen is lastig, probeer ik ook al een tijdje!!

Tussen eisprong en nod

... daar zit ik dus (weer). Vind het steeds weer zo'n gek idee: er is niets meer aan te doen, ik ben nu zwanger of ik ben het niet. Er zwemmen wat zaadjes rond, mogelijk is er eentje de cel binnengezwommen of probeert er op het moment dat ik dit schrijf wel een cel te nestelen. Mogelijk gebeurt er van alles en IK WEET HET NIET!

Dat kan ik dus niet hebben. Volgens mij werken de zwangerschapstesten pas vanaf de nod dag. De week ervoor prik ik de hele dag in mijn (hardere?!) borsten en bedenk ik me of ik al wat andere kwaaltjes herken. Wat een gedoe. Herkenbaar?

Liora!

Liora,

Kaas van de Lidl is errug lekker, ze hebben er inmiddels zelfs Pecorino kaas, smaakte fantastisch op mijn zelfgemaakte pizza vanavond. Dus tot zover de Lidl.
Dan; er zijn werkelijk geen rationele argumenten te verzinnen voor het krijgen van een kind.
In mijn geval zijn het er inmiddels drie.

Want: Ik ben doodmoe elke dag, ze maken ALLES vies, ze gillen, ze schreeuwen, ze huilen, ze zeuren ze drammen. Ze gaan niet slapen (de baby van 3 maanden). Ze willen kauwgum ze willen van te hoge muurtjes af springen, ze slopen dingen, de oudste van vijf spreekte me ALTIJD tegen. Jamaar is zijn standaar repliek. En weet je????? Ik ben zoooooooooo blij met ze. Als de baby giechelt, als de middelst met zijn autootjes de meest fantastische avonturen beleeft met bijbehorende soundeffects. Als de oudste de overkant haalt bij zwemles.

Ik vind het geweldig, ik leer, ik groei.... en ja ze kosten geld. Maar het is maar hoe je het zit. De luiers van de Lidl vind ik persoonlijk geweldig, in de uitverkoop koop je geweldige leuke kleding. En al mijn materiele geluk (we hebben het geweldig nl, genoeg geld, mooi huis etc etc)valt in het niet bij mijn kinderen.... dus ja ook al kan ik er geen enkel logisch argument voor verzinnen, de kans is groot dat er nog eentje bij zal komen hier....

Dus Liora, als je het wilt kun je het... al die praktische zaken komen echt wel goed. EN ja natuurlijk zul je dagen hebben dat je denkt waar ben ik aan begonnen. Maar die vallen werkelijk in het niet als je 's ochtends met je kroost in bed ligt te kroelen.

Het is net als bungeejumpen.... het is heeeel erg eng, maar de kick is geweldig.
Hahah wat een promopraat
groetjs Marieke