Mixed feelings

Meiden,

Ik heb echt gemixte gevoelens zo nu en dan. Het zal er bij horen denk ik. Maar de ene keer heb ik het gevoel dat ik de wereld aan kan. De andere keer weer niet. Dan heb ik het gevoel dat kevin enigskind blijft. zie ik helemaal voor mij dat we aan de ivf moeten omdat iui niet genoeg is. We zitten nu in de 2e poging en hebben er nog 4 te gaan. Denk ik dat er iets is bij een van ons maar weet zeker dat dat niet zo is. ik ben namelijk helemaal binenste buiten gekeerd en mans zaad is vorige maand nog goed verklaard. De ene keer zeg ik tot mijn 36e door te gaan en nu is het alweer verschoven tot mijn 37e. De ene keer vraag ik me af waarom ik het allemaal nog doe en de andere keer zeg ik tegen mijn man dat het belangrijkste is dat we er voor gaan en van elkaar houden. De ene keer kijk ik wat makkelijker naar een baby maar meestal kijk ik het grootste gedeelte van de tijd een andere kant op en begin ik bijna te huilen. Maar een ding weet ik wel zeker! Toen wij door de huisarts werden verwezen naar de gynaecoloog had ik dit allemaal nog niet voorzien. Ipv romantisch en liefdevol is het nu medisch,pijnlijk en meer een vrijwillig moetje.En dan denk ik ook nog tot hoe ver moet je gaan. Ooit hoop ik samen met jullie naar de andere meiden bij de andere topics te mogen verhuizen. Sorry voor mijn verhaal maar soms helpt het schrijven me een beetje.
dikke x en liefs, peg