al wat ouder en toch niet kinderwens opgeven

“Another kind of buzz”

Jullie hebben het (mij) niet geschreven, maar misschien wel stiekem bij jezelf afgevraagd: wie heeft Rode krullenbol er nu weer met zijn grijze haren bijgesleept? Want wat doet die door de moderne tijd achterhaalde, ronduit oubollige Johnny Jordaan in dit draadje? Met z’n vader die ‘porder’ (?) was? Reden genoeg voor mij om de toelichting te geven, waarvoor ik deze ochtend even tijd te kort kwam.

Laat ik beginnen met het tegenspreken van de gedachte dat liederen als ‘De zon schijnt voor iedereen’ niet meer actueel zouden zijn vanwege een algemene verbetering van de leefomstandigheden. Er zijn door de jaren heen weliswaar heel wat krotten gesloopt en vervangen door nieuwbouw; toch zal – afgaande op mijn eigen levenservaring – menigeen maar al te goed weten hoe het is om niet goed – en dat kan ook heden ten dage zeggen: slecht – te wonen. Volkshuisvesting is nu eenmaal één van die beleidsterreinen waar, mede door het politieke klimaat in Nederland, eerder achterstanden ontstaan dan alle problemen (helemaal) opgelost raken.

Een tuinhuisje erbij kan nog wel eens soelaas bieden. Toen ik echter ooit mijn moeder belde om eens te vragen wat zij daarvan vond, kreeg zij het voor elkaar om – geheel onvoorbereid! – binnen vijf minuten maar liefst 28 bezwaren uit de mouw te schudden. Haar uitvoerige reactie riep bij mij een mengeling van enigszins tegenstrijdige gevoelens op. Om precies te zijn: een gelaagde cocktail van verbijstering, trots, jolijt en droefenis.

Ik kende haar natuurlijk wel als een regelrechte zwartkijker. Maar hoe het mogelijk was dat zij zonder enige moeite spontaan zo veel argumenten wist te bedenken tegen de aanschaf van (zoiets onschuldigs als) een tuinhuisje? Met een ‘flux de bouche’ van heb-ik-jou-daar kraakte ze het uit optimisme geboren idee vakkundig tot op de grond toe af. Nog geen splinter overlatend! Achteraf moest ik wel een beetje lachen om het kolderieke karakter van de situatie. Het was uiteraard een zogeheten ‘lach met een traan’; omdat haar betoog/tirade prijsgaf hoe intens negatief een mens kan denken. Om voor mezelf te spreken? Echt wennen doet dat nooit.

Bepaalde dromen heb ik wijselijk nooit met haar gedeeld. Een voordeel: die liggen dus nog niet aan diggelen! Zo zou ik van harte een keer de VS willen doorkruisen met een rood gekleurde Cadillac die (al dan niet) nog van Elvis Presley is geweest. En tussen de bedrijven door een roadmovie in elkaar flansen waarin mieterse muziek voorkomt. Onder het genot van gezonde, boerse gerechten als stamppot tussendoor. Het liefst met andijvie. Van biologische kwaliteit. En wat rundergehaktballen of blokjes kaas.

Ik mag dan tot de groep van mensen behoren die uit principe matigheid willen betrachten als het gaat om consumeren; de katholieke armoedecultuur ontstegen is een zekere hang naar luxe mij niet vreemd! Vooral op muzikaal gebied. Voor aanstaande Moederdag bijvoorbeeld zou ik best een radiowekker wensen. Zo’n ding biedt aanzienlijk betere geluidsopties voor het oor, dan die ellendige ‘ringtones’ van mijn smartphone; zo komt mij althans voor. Maar misschien dat iemand van jullie een betere technische oplossing weet?

Hoe dan ook; streven naar lotsverbetering lijkt mij in het algemeen eerder loffelijk dan af te keuren. Als Job op de mestvaalt lijdzaam allerlei beproevingen ondergaan, vertrouw ik liever toe aan godsdienstfanaten met een eenzijdige oriëntatie op het vermeende leven na de dood. Zonder nu al te belust op genot (hedonistisch) te willen overkomen.

Alles – op levensgeluk na dan – met mate, hoor! Mijn leven mag best (flink) blijven contrasteren met dat van de celebraties besproken in bladen als Privé en Story. Dat biedt mij dan weer ruimere mogelijkheden om succes te hebben in mijn ambitie om van elke dag een feestje te maken.

Zoals bekend vormen zaken als gebrek aan privacy tezamen een weinig benijdenswaardig lot. Het bekende nummer ‘Royals’ van Lorde (

Nou en? Denk ik dan als rechtgeaarde arbeidersdochter van Rotterdamse bodem. Terwijl Alex Boye dit met mij eens lijkt te zijn, getuige zijn vrolijke, relativerende cover (

“We crave another kind of buzz” verwijst naar het vergaren van levensgeluk. Een ieder boort daarvoor zijn eigen bronnen aan. Is dat het krijgen van een tweede kind? “So be it!”

Rode krullenbol

Toch

Een kleine correctie op je geweldige inbreng Rode Krullenbol: Job ondergaat zijn lijden niet lijdzaam, maar hij wil God daarover aanklagen en wijst alle verklaringen van de vrienden af, zoals daar zijn: je zult wel iets verkeerd gedaan hebben (in moderne termen: gerookt, of te weinig beweging of te vet gegeten) en als jij het niet was, dan waren je ouders het wel, of hun ouders; je wordt op de proef gesteld (in moderne termen: een uitdaging) of het is loutering, je wordt er beter van (in moderne termen: ik ben er sterker door geworden).
Van een vermeend leven na de dood was bij Job nog geen sprake.
En je hoeft geen godsdienstfanaat te zijn met een eenzijdige oriëntatie op het vermeende leven na de dood om het boek van Job werkelijk een schitterend boek te vinden over het menselijke lijden. En zeer actueel
Oké, drie correcties dus.

Tsjor

@Tsjor

Blij toe heeft mijn #77 jou weten te porren (!) tot een inhoudelijke bijdrage over het boek van Job. Ik heb het (nog) niet gelezen.

Cinderella

Ik wist van jongs af aan dat ik kinderen wilde, meervoud dus. In een iets later stadium zei ik dat ik het desnoods alleen zou doen als ik met 30 jaar nog alleen zou zijn. Ik zat in die tijd bij Youth for Christ en toen een meisje daar ongehuwd zwanger bleek te zijn, mocht ze niet langer als voorzitter van ons groepje optreden. Ik nam het voor haar op en toen ik zei dat ik ook alleen voor het moederschap zou kiezen als dat ooit zo zou uitpakken, werd mij gevraagd of ik wist dat de duivel daar achter zat. Vanaf die tijd ben ik gaan nadenken over het geloof 😉. Maar ik ben nu wel erg afgedwaald. Van het onderwerp dus, maar ook van het geloof.

Ik heb 3 kinderen gekregen, met mijn man dus niet alleen. Door de eerste heb ik geleerd dat er veel mogelijk is, maar als puntje bij paaltje komt heb je er weinig over te zeggen wat je krijgt en mag houden. Helaas is het zo dat jij door op een hogere leeftijd nog zwanger te raken, ook een hogere kans hebt dat wat je krijgt niet is wat jij wilt houden. Dat lijk je al in te calculeren. Dat vind ik een onprettige kant van jouw plan. Verder is het jouw leven, jouw keuzes. Het oude 40 is het nieuwe 50, zo hoorde ik deze week.

ik snap echt niet wat god etc ermee te maken heeft.

ik zou ook een zwaar gehandicapt kind of een kind met down weg laten halen als ik 24 zou zijn. heeft niks ermee t emaken met dat ik een perfect kind wil.

die testen zijn er niet voor niks he. en nee je kan niet alles zien op de testen, maar die testen zijn er niet alleen om je te vertellen u krijgt een kind met het syndroom van down, dat die ouders dan alleen o bedankt kunnen zeggen. het is een optie om de zwangerscap af te laten breken, daar hebben de ouders het recht op. net als dat je ziet dat een kind zodanig gehandicapt zal zijn later door verkeerdd aangelegde hersenen bv.

geloof

jij hecht m.i. nog steeds teveel geloof in de medische wetenschap dat een test je voor een gehandicapt kind kan behoeden. Die testen kunnen je totaal geen garantie geven, speuren alleen enkele afwijking op, maar lang niet alle.
Geeft niks, maar denk er niet te licht over, zeker als je al een kind hebt.
Wat ga je ondernemen om die man te vinden?

pffff helemaal niet. ik denk helemaal niks. ik vind het alleen fijn dat die testen er zijn zodat je bepaalde dingen van te voren eventueel kan zien.

wat je ook bv kan zien is dat er bv een operabele hart of darmafwijking is zodat je weet dat je in het ziekenhuis moet bevallen of zoiets.

en ik vraag me daaraast af. al die situaties waarbij meisjes en jongens jaren in de kerk zaten, amper twintig waren, nog nooit op zichzelf hebben gewoond, nog nooit samen met hun vriend hebben gewoon maar wel hocusspocus zwanger zijn geraakt en dan dus gelijk gaan trouwen...is dat nou een fijne basis voor een kind....lijkt me echt niet.

Plan bijstellen

Cinderella, je wil iets onmogelijks, maar als je een voorwaarde bijstelt moet het wel lukken. Waarom hou je zo vast aan het feit dat je geen donor wil? Is die voorwaarde belangrijker dan de wens voor een kind?
Je hebt al bewezen dat je alleen een kind kunt opvoeden, dus waar ben je bang voor bij de tweede? Regel wat sperma en je bent misschien dit jaar nog zwanger. En die man kom je dan misschien later wel tegen.

Je blijft nu een beetje doorzagen over het feit dat je eerst een man wil en dan een gezond kind, maar ik kan toch ook niet zeggen dat ik volgende maand de marathon van Amsterdam ga winnen zonder eerst te oefenen?

inderdaad actie

Als je er echt voor gaat, dan moet je snel actie ondernemen. Jij kunt wel de nodige moeders van 44 kennen, maar realiteit is dat je op enig moment minder snel zwanger wordt en een grotere kans hebt op een kind met down, wat betekent dat je weer opnieuw moet beginnen in jouw geval.
Ik zou de insteek van Blauwe Bes kiezen. Je weet dat je een kind alleen kunt opvoeden, je ziet niet op tegen het leeftijdverschil of minder tijd voor jezelf.
Om een leuke relatie binnen paar jaar te vinden (zeker als duidelijk is dat je een kinderwens hebt) is best een gok. Voor je het weet ben je 45 en dan is het wel zo'n beetje over.
Ik ken twee vrouwen die in een vergelijkbare situatie zaten en die hebben er beide voor gekozen om als alleenstaande moeder een (tweede) kind te krijgen.

Advies voor rode krullenbol: zoek of je ergens de vertaling van Pé Hawinkels en Pius Drijvers kunt krijgen.
Voor Cinderella: de bijdrage van Rode Krullenbol gaat over wensen en het omgaan met onvervulde wensen (met excuses aan RK voor de platte vertaling).

Tsjor

Blauwe Bes

"Regel wat sperma en je bent misschien dit jaar nog zwanger".
Dat meen je toch niet echt he? Ff de kroeg in, hupsakee, of online een rietje bestellen van een anonieme Deense student, retourtje Griekenland....wat kan het je schelen wat je kind daar later van vindt, als je er maar één hebt!
Er zijn ook andere vormen van donorschap en dat heb je ook echt niet zomaar even "geregeld".

Blauwe bes

Nog even: op je 40e ben je trouwens ook niet zomaar ff zwanger. Kan best een paar jaar duren. Dus "even wat sperma regelen" is echt niet zo simpel hoor.

@emma

vind jij het serieus belangrijk dat je aan een kind van een (anonieme?) donor kunt vertellen dat je 'm *niet* via "de kroeg" en *niet* via een besteld 'rietje' hebt laten verwekken? en/of bedoel je dat je vindt dat je als BOM je kind moreel verplicht bent in staat te stellen zijn/haar vader te leren kennen? Ik meen dat er wettelijk verplichtingen zijn aan spermabanken om te zorgen dat donoren te vinden zijn, maar dat staat los van wat je als potentiële moeder besluit te doen. Oftewel: volgens mij is het een persoonlijke beslissing en vind ik jouw reactie heel veroordelend.

gr Angela

Betrouwbaar

Een erkende fertiliteitskliniek is idd het beste. Kan niet misgaan.

http://nieuws.tpo.nl/2017/04/25/donorkinderen-barendrechtse-kliniek/

Anoniem?

https://www.ad.nl/binnenland/je-stuurt-wat-wangslijm-op-en-krijgt-er-een-vader-voor-terug~a48b986a/

Anoniem bestaat niet meer.

@Emma

Ik ben Blauwe Bes niet, maar ik vermoed dat ze "regel wat sperma" aanraadt als tegenhanger van de wens van de Cinderella om eerst een leuke man te vinden, stabiele relatie op te bouwen en dan zwanger worden. Die tijd zou er weleens gewoon niet kunnen zijn.

Angela

Ja dat vind ik En ik vind verder ook dat een kind het recht heeft te weten door wie het verwekt is. Dat jij mij "oordelend" vindt (oh, foei, stoute Emma) zal mij een worst wezen ;-)

Alkes

Ja, dat was blauwe bes, maar ik suggereerde dat eerder al. Het is tenminste een uitvoerbaar plan dat geen extra zware deuk zet op een latere relatie. De klok tikt nl. door.

Inderdaad Alkes,

Dat bedoelde ik.

Daarom ook mijn vraag of die wens voor een stabiele relatie niet even opzij moet als de kinderwens zo groot is.

Blauwe bes

Ja nu snap ik het :-)
Maar dan nog, als je besluit om het alleen te doen kom je in een wereld van wachttijden en mogelijkheden en keuzes die ook niet zomaar even gemaakt zijn. En als de keuze er is ben je ook niet van de ene op de andere dag zwanger natuurlijk, zeker niet op je 40e.

@Emma

"En als de keuze er is ben je ook niet van de ene op de andere dag zwanger natuurlijk, zeker niet op je 40"
Precies. En daarom kan Cinderella beter snel tot actie overgaan.

daarom snap ik ook niet dat mensen het bv zo leuk vinden dat johnny de mol een kind heeft gekregen. hij ging pas een jaar met die vrouw, dat kan dan dus nooit een stabiele relatie zijn volgens jullie maar kennelijk als je een bn-er bent is het hartstikke leuk. net als anna speller, binnen drie maanden zwanger, alleen maar leuk en fijn en super natuurlijk, maar als jekennelijk geen bn-er bent is het onmogelijk om als je net 39 bent nog een kind te krijgen vanuit een relatie want dan moet die relatie ineens eerst jaaaaaren duren.

ik vind een kind met een donor krijgen een van de meest rare dingen die ik ooit heb gehoord. dan maar geen kind. net als eiceldonatie, dat zou voor mij ook veel te ver gaan. ieder zijn ding, maar ik vind het gewoon iets heel raars. zoon heeft ook een vriendje dat van een donor is die niet in beeld is. vind het maar iets raars maar goed ieder zijn ding.

ik wil graag een kind maar heb daar heus wel mijn grenzen in hoor.

raar

Dat vinden wij niet raar, dat vinden wij bijzonder.

Net zoals wij (ik) het ook helemaal niet raar vinden dat jij op je 39e nog een man én een kind wil.

bn-er

Misschien moet je dan eerst even een bn-er worden. Dan vindt niemand het meer raar.
Er zijn genoeg programma's op tv waar je je voor kan aanmelden, als je tenminste kan zingen of koken. Misschien is het wel makkelijker om bn-er te worden dan een geschikte man te vinden. Als bn-er komen die mannen vanzelf.