5 november 2010 door Joanna Sandberg
Hoe kun je kinderen liefde laten voelen in een liefdeloze relatie? (6 en 9 jr)
Mijn kinderen (van 6 en 9 jaar) slapen om de beurt, dus om de dag, bij mij in bed. Ik woon samen, maar hun vader heeft een teruggetrokken houding en communiceert niet meer met mij (doet letterlijk alsof ik lucht ben). In feite leven wij langs elkaar heen, wel in één huis maar niet met elkaar. Hij slaapt apart in een andere kamer. Hij communiceert wel met de kinderen.
Om mijn kinderen toch een vorm van geborgenheid en warmte en eenheid te geven, laat ik ze dus om de beurt bij mij slapen. Ik twijfel er echter aan of ik hier wel goed aan doe.
Antwoord
U voelt al aan dat het niet goed zit. Zo'n gevoel moet je serieus nemen natuurlijk. Ik vind het heel erg goed dat u daarom hulp zoekt! Het delen van uw problemen - wat u nu doet - zal u zeker een vorm van opluchting geven, maar dat is niet genoeg. Wil u uzelf en uw kinderen echt helpen, dan moet er verandering in uw situatie komen.
Hieronder zal ik u eerst een paar dingen ter overweging geven. Daarna wat u zou kunnen doen.
Warmte, geborgenheid en eenheid
U wilt uw kinderen warmte, geborgenheid en een gevoel van eenheid geven. Dat is heel goed, want kinderen hebben dat ook echt nodig. Misschien probeert u ook wel te compenseren wat u zelf niet van uw man krijgt.
Maar helaas. In uw huis is er op dit moment helemaal geen sprake van warmte, geborgenheid en eenheid. Want u en uw man hebben geen communicatie meer met elkaar, en leven langs elkaar heen. Dat is voor niemand goed. En dat compenseert u niet door uw kinderen bij u te laten slapen.
In feite biedt u alleen een schijn van warmte, geborgenheid en eenheid. 's Nachts. Want overdag is daar geen sprake van. En juist ook overdag is het belangrijk voor kinderen om dit te voelen.
Ga bij uzelf te rade
Nu een stap verder. Ga bij uzelf te rade wat de werkelijke reden is waarom u uw kinderen bij u laat slapen. Doet u dat echt voor de kinderen, of omdat u zichzelf 's nachts alleen en eenzaam voelt? Of misschien zelfs om uzelf te beschermen tegen uw man, om nachtelijke confrontaties te verhinderen, of eventueel om seksuele toenaderingspogingen te voorkomen?
Waarom slaapt u eigenlijk niet met beide kinderen tegelijk in bed? Want als u met één kind slaapt, ligt de ander alleen, en dat lijkt me in deze situatie juist geen warmte, geborgenheid en eenheid te geven. En waarom laat u beide kinderen niet samen op één kamer slapen? Dan hoeft er nooit een kind alleen te slapen en vinden ze geborgenheid bij elkaar. Maar ja, dan slaapt u zelf alleen...
Het tegenovergestelde van liefde
De belangrijkste vraag is natuurlijk waarom u überhaupt bij uw man blijft, als hij niet met u praat en u zelfs negeert. U zei: "Hij doet alsof ik lucht ben". Weet u dat het tegenovergestelde van liefde niet 'haat' is, maar 'negeren'? Dat is wat uw man doet bij u. Het kan bijna niet anders dan dat dit erg is voor, en dat het een onveilig gevoel geeft.
Kortom: u leeft in een liefdeloze relatie met uw man, die zelfs vernederend voor u is. Dat is absoluut niet goed voor u, maar zeker ook niet voor de kinderen.
Gevolgen voor de kinderen
Waarom gaat u het conflict niet aan met uw man? Waarom vermijdt u dat? Hij kan gewoon doorgaan alsof u niet bestaat, en u laat dat toe.
De boodschap die u en uw man hiermee aan jullie kinderen geven, is slecht voor hun ontwikkeling. Zij zien hun vader respectloos met hun moeder omgaan, en hun moeder deze situatie accepteren alsof het normaal is. Zij zien hun ouders eenzaam naast elkaar leven, zonder enig contact, zonder warmte, zonder geborgenheid, en zonder eenheid. Dit kunt u echt niet compenseren door 's nachts samen te slapen.
Ik zou u sterk aanraden om hulp te zoeken. Ga naar de huisarts, vertel hem of haar over de situatie, en bespreek hoe u (en daarmee de kinderen) geholpen zouden kunnen worden. Ik wens u succes en sterkte!
16-03-2014 16:03<p>ik ben 26 en woon nog bij me ouders thuis ik heb een broertje van 8 jaar die mij mijn moeder in bed slaapt sinds die geboren is en de vader (is mijn stiefvader) die slaapt al de afgelopen 2 jaar in de huiskamer... en ik met me nachtdienst wil hem niet wekken want hij staat dan ook weer om half 6 of 6 uur in de ochtend op.. eten kan ik dus niet een eitje bakken of iets dergelijks al zou ik willen frituren midden in de nacht wat voorheen wel kon kan nu ook niet meer... hij heeft me verteld dat het hem niet stoort maar dat zergt hij alleen omdat hij weet dat ik dat toch niet zal doen.. want elke persoon is gek als hij zegt dat als iemand frituurt midden in de nacht en je slaapt in die geur etc. dat je dat prettig vindt of je stoort je er niet aan... ik heb het thuis besproken en me moeder zegt dat ik gewoon me eten moet gaan maken etc. dat hij er geen problemen mee heeft... ik weet dat het een leugen is want hij is beneden gaan slapen omdat hij niet kon slapen.. ik heb de ritme van de nachtdienst waardoor ik in de nacht wakker blijf ook in het weekend... tussen 12 en 1 is zeg maar de keuken gesloten alle lichten uit omdat hij gaat slapen... maar als hij beneden is gaan slapen om zijn rust... dan kan ik toch oo niet naar de keuken toe midden in de nacht trap op trap af.. of even de magnetron aanzetten... ik weet dat het probleem bij de ouders ligt want soms heeft hij een hele brutale mond... ohja en hij poept bijna dagelijk in zijn broek ookal is hij daarvoor gewaarschuwd de dag ervoor en die dag daarvoor... hele douch onder de schijt... hij krijgt ook nooit straf en als hij in zijn kamer dan een keer moet zitten is hij er met een kwartier half uur eruit.... krijgt hij weer snoep van zijn vader want die wilt geen hoofdpijn en gezeur dat was zijn reden ook om beneden te slapen hij zegt ik slaap wel beneden ben ik daar ook van af... hij verteld mij dat hij pedagogisch achtergrond heeft maar ik zie dat in geen elke opzicht terug in hem... maarja ik slaap dus niet tot weinig ik eet niet ik geef al me geld bijna uit aan buiten eten of bestellen want anders val ik echt een keer neer.. met me 1.80m en 60 kilo dat ik weeg....</p>