23 september 2013 door Marjet Winsemius
Participatiemaatschappij nekt werkende moeders
Het wás al niet zo florissant voor werkende moeders, maar 'de participatiemaatschappij' maakt het alleen maar erger, betoogt Marjet Winsemius.
"Dan schaf je Sinterklaas toch gewoon af?!" zei iemand, toen ik het in een radio-interview opnam voor ouders in het algemeen en werkende ouders in het bijzonder. In een ander interview werd het hebben van kinderen vergeleken met het houden van paarden. "Daar krijg je ook geen bijslag voor, dus waarom voor kinderen wel?" Of: "Vrouwen die klassenmoeder zijn of luizenpluizen, nemen hun carrière niet serieus!"
Dan denk je dat je er bent, maar nee... Dan is er altijd nog de overheid die van alles en nog wat roept. Zoals: "Vrouwen moeten meer werken, naar de top." Ondertussen snijden ze al jarenlang drastisch in de kinderopvangtoeslag. Of: "Je moet meer geld uitgeven, want dat is goed voor de economie." Terwijl ze aan de andere kant zo bikkelhard bezuinigen dat na twee weken de bodem van je portemonnee al in zicht is. Of: "We leven in een participatiemaatschappij, waarbij je in het spitsuur van je leven met kleine kinderen, een baan en klassenouder of luizenpluizer, ook nog wel de mantelzorg voor je ouders erbij kan nemen."
Onbegrijpelijk
Schiet mij maar lek. Hoe krijgen ze het hun strot uit, kinderen vergelijken met paarden? Er is al zoveel stront over ons uitgegooid en daarbij moeten moeders het vooral ontgelden. We zijn verwende prinsessen, een web-shop is geen carrière, we zijn parasieten die leven op onze man. Bla, bla, bla. Ik heb het nooit goed begrepen.
Kijk, dat vrouwen financieel zelfstandig moeten zijn, als 1 op de 3 huwelijken eindigt in een scheiding, daar sluit ik me bij aan. Dat van die papa-dagen heb ik nooit begrepen. En dat wij vrouwen vinden dat wij beter kunnen zorgen dan de man, vind ik ook onlogisch. Dus dat wij als vrouwen, als ouders, ook wat moeten veranderen, daar kan ik me in vinden. Maar om me nu uit te maken voor lui, terwijl, ik hard werk, hockeytraining geef, leesouder ben en ook nog mijn huis volgens de laatste modetrends probeer in te richten (compleet mislukt overigens), dat gaat me echt te ver.
Inmiddels weet ik wel dat de grootste schreeuwers zelf geen kinderen hebben en daarom in mijn ogen geen enkele recht van spreken hebben. Ze spuwen zuur. Laten we het daar op houden.
Niet vertegenwoordigd
Terug naar het begin. Door al die tegenstrijdige signalen van de overheid en zuurspuwende wezens ben ik in 2010 op zoek gegaan naar een vertegenwoordiger die zich hard maakt voor werkende ouders. Dat was een korte zoektocht.... Niemand. Onvoorstelbaar, dat zo’n grote groep niet vertegenwoordigd wordt.
Vandaar dat ik zelf maar begonnen ben om de stem van werkende ouders te laten horen. Mijn oproep aan Mark Rutte en consorten is simpel: investeer in gezinnen, in de kinderen. Zorg voor goede kinderopvang waar de pedagogische waarde van even groot belang is als de waarde voor de arbeidsmarkt. Zorg voor ronkende motoren door middel van de kinderbijslag. Zorg voor flexibel werken, voor langer vaderschapsverlof, voor andere schooltijden.
Overal aan tafel
In het begin werd ik vergeleken met Don Quichot. Of een roepende in de woestijn genoemd. Of men zei: "Dat is een behoorlijke ambitie." Dat is het ook. Maar inmiddels zit ik wel overal aan tafel, en worden mijn onderzoeken in mijn achterban overgenomen. Inmiddels word ik ook uitgenodigd om in de Tweede Kamer te komen praten.
Maar we zijn er nog lang niet, zo bleek begin september uit de bezuinigingen op de kinderbijslag. Kinderen, werken en ouders staan nog niet voldoende op de kaart, moet ik helaas vaststellen. En dat terwijl de vergrijzing steeds verder toeneemt. Terwijl er zoveel onderzoeken zijn gedaan naar wat nodig is om het goed te organiseren. Bladzijdes vol met plannen, die nu allemaal weg liggen te stoffen en over 5 jaar in het ronde archief belanden (als ze daar al niet liggen).
Buurlanden
Om ons heen staat het belang van ouders, werk en kinderen daarentegen al jaren hoog in het vaandel. Zo heeft Zweden in de jaren '70 al ingegrepen. Aanleiding: een groot personeelstekort. En wat deden ze: kinderopvang zo goed en gratis maken dat je wel gek leek er geen gebruik van te maken. Maar dat was nog niet genoeg: ouders kregen ook nog een jaar ouderschapsverlof.
In België is er al sinds de jaren '30 een gezinsbond. Ze hebben daar vorige week een decreet (soort Koninklijk besluit) aangenomen voor goede kinderopvang. De bond zit aan tafel bij alle beslissingen die ouders aangaan.
In Duitsland investeren ze nu miljoenen omdat ze de vergrijzing zien naderen. Alle hens aan dek, en dus is goede kinderopvang en ondersteuning van gezinnen cruciaal. Bovendien zien ze daar de pedagogische waarde van kinderopvang in.
Nederland participatieland
En wat doen wij? Wij zetten het mes in de kinderopvangtoeslag. Wij schaffen gratis schoolboeken af. Wij bezuinigen op de kinderbijslag. Wij maken het ouders onmogelijk om ook maar enige balans te creëren. Wij halen verschillende onderdelen uit de motor van de economie en roepen dan heel hard dat hij moet gaan draaien!
Maar ik ga door, ook al moet dat als Don Quichot. Ik ga door totdat ouders, kinderen en werken op de politieke agenda staat.
Julia Arnscheidt
23-04-2014 10:04<p>Ik ben heel blij met je werk, Marjet. Moeders moeten financieel zelfstandig zijn, ja. En met zijn allen moeten we ervoor zorgen dat dat kan. De overheid kan hierin helpen, en moeders en vaders moeten hierin hun weg vinden door zich los te maken van oude normen en nieuwe te creëren. Het beste nog voor de kinderen er zijn goed samen doorspreken hoe je het straks wilt regelen en er regelmatig bij stilstaan hoe het gaat en aanpassen wat niet werkt.
</p>
<p>Julia is oprichter van Coachingopschier - gids voor drukke ouders en auteur van Tijdgeschenken (down te laden op coachingopschier.nl/gratis-ebook-tijdgeschenken/) </p>
mariekever
09-10-2013 09:10<p>In België krijg je ook veel meer kinderbijslag dan in Nederland. Nederland hinkt al heel lang op twee gedachten omdat men voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten (om maar eens lekker metaforen te mixen). Ik zie veel werkende ouders die bekneld zitten tussen scholen zonder continurooster, lage kinderopvangtoeslagen en gebrek aan voorzieningen (zoals inderdaad warme maaltijden op kdv/bso). Anderzijds zie ik ook nog steeds veel te veel ouders, met name moeders, aan de kant staan. En dan komt daar nu dus de participatiemaatschappij nog bij. Lekker dan. Je zou haast naar België verhuizen. Wacht eens even, dat is niet eens zo'n rampzalig idee :-). </p>
geinformeerd
09-10-2013 06:10<p>Het is naast voorgaande opmerkingen ook de vraag hoe de [url=http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/leven/120055-participatiemaatschappij-kwaliteit-leven-vs-dure-medicatie.html]participatiemaatschappij[/url] gevolgen heeft voor de kwaliteit van het leven. Voor teminale mensen zal dan naar verwachting minder geld beschikbaar komen en zal mogelijk de optie voor euthanasie eenvoudiger moeten worden. Deze ontwikkeling kan verstrekkende gevolgen hebben. </p>
GreetzHey
27-09-2013 09:09<p>Participatie maatschappij is kennelijk dé term van dit kabinet en door de bezuinigingen in de kinderopvang zorgen de ministers ervoor dat er minder geparticipeerd wordt. Ouders moeten stoppen met werken en dat betekent meestal dat de vrouw stopt met werken. Zij heeft vaak de kleinste baan en daarmee wordt het minste inkomen misgelopen. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik vooral werk om te participeren, om bij te dragen aan de maatschappij en niet enkel voor het salaris. Natuurlijk, zonder salaris zou ik daar niet werken ;-) Als ik gedwongen word te stoppen met werken, omdat werken onbetaalbaar wordt, word ik een ongelukkig mens. Dan vallen we weer 30 jaar terug in de tijd, waar vrouwen gedwongen werden om te stoppen met werken als zij trouwden. Of later toen zij de ‘keuze’ kregen tussen (na 6 weekjes bevallingsverlof) fulltime aan de gang te gaan of te stoppen. Dat is geen keuze want de meeste vrouwen zijn na 6 weken nog niet volledig hersteld en/of hebben geen nanny die voor de baby en het huishouden kan zorgen. Onze voorgangsters hebben er hard voor gestreden om ook vrouwen te laten participeren in de maatschappij, en niet enkel als broedkip, en dat wordt door deze bezuinigingen teniet gedaan.<br />
@Sem Inderdaad. Daarom is de participatie van de vrouw in Belgie op de arbeidsmarkt eerder gestart , meer geaccepteerd en groter dan op de NL arbeidsmarkt.</p>
meelneel
25-09-2013 17:09<p>Ik herken me helemaal niet in dit stuk.
</p>
<p>De eerste alinea's bestaan alleen maar uit vage uitspraken van allerlei 'gemene' mensen die blijkbaar nare dingen zeggen. Zo blijven werkende ouders niet in hun kracht staan, totaal verkeerde invalshoek.
</p>
<p>Het enige stukje waar ik iets mee kan is:<br />
Investeer in gezinnen, in de kinderen. Zorg voor goede kinderopvang waar de pedagogische waarde van even groot belang is als de waarde voor de arbeidsmarkt. Zorg voor ronkende motoren door middel van de kinderbijslag. Zorg voor flexibel werken, voor langer vaderschapsverlof, voor andere schooltijden.
</p>
<p>(behalve dan die 'ronkende motoren': waar slaat dat op??? en kinderbijslag moet m.i. sowieso inkomensafhankelijk worden of afgeschaft)
</p>
<p>Kortom: als werkende ouder voel ik me totaal niet vertegenwoordigd door dit gebazel.
</p>
<p>Dihanne
</p>
mamahippie
25-09-2013 10:09<p>Tja, het huishouden op orde willen hebben, dat is denk ik ook een erfenis van onze moeders die huisvrouw waren. Je neemt meer over van je ouders dan je denkt, schijnt, dus dat zal ook wel het beeld van een netjes ingericht huis zijn, met elke dag een zelfgekookte maaltijd op tafel en alle strijk aan kant. Want dat is volgens mij het probleem van (Nederlandse) vrouwen, dat ze alles moeten van zichzelf. Je kunt niet en 4 (of 5) dagen in de week werken en je kinderen zelf naar zwemles brengen en het huishouden doen en elke dag uitgebreid koken en mooie traktaties maken en een moestuin bijhouden en ook nog spelen met je kinderen. Keuzes.
</p>
WendelmoedM
24-09-2013 17:09<p>Kinderen hebben heel wat meer begeleiding nodig dan tot hun 10e jaar. Zo te lezen heeft Knurf daar weinig ervaring mee. En of je ouders hulpbehoevend zijn als je kinderen klein zijn, dat hangt er maar vanaf hoe oud ze zijn als je kinderen klein zijn. Niet iedereen heeft een kind van 4 als oma 65 jaar is, er zit wat meer variatie in dan dat. Ook dat lijkt Knurf niet te beseffen.
</p>
<p>Het serieus nemen van de opmerking over de modetrends, die duidelijk sarcastisch bedoeld is (ik denk dat de schrijfster al blij is als de sokken in hele paren schoon in de kast liggen) geeft ook weer blijk van het niet snappen. Waarom dan eigenlijk reageren, als je zo duidelijk niet in de doelgroep valt (en die ook niet begrijpt) waar het over gaat?
</p>
<p>Het is prima om achter eigen keuzes te staan, alleen kies je niet alles zelf (soms word je moeder met 65 al dement) en zou het aardig zijn als de regering niet alleen maar lukraak dingen eist maar ook een beetje kijkt naar de samenhang van het geheel.<br />
In dat opzicht vind ik de SGP niet zo gek, die zich serieus afvragen of je nou perse vreemdgaan moet bevorderen als je kijkt naar wat dat teweeg kan brengen aan maatschappelijke schade door scheidingen (iets wat we toch ook met zijn allen moeten betalen, de extra woningen, de uitkeringen, de geestelijke schade voor de kinderen van vechtscheidingen).<br />
Ik deel hun standpunten meestal niet maar zij hebben wel oog voor familieverbanden, dat ontbreekt bij andere partijen nogal.</p>
Ingeromijn
24-09-2013 17:09<p>ik herken me helemaal niet in het stuk. Kinderbijslag staat volkomen los van de vraag of je werkt, dus waarom de bezuinigingen daarop een probleem zouden zijn voor werkende ouders snap ik niet. En kinderen zijn grofweg 10 jaar van jouw leven echt afhankelijk van je, dus de kans dat die periode (spitsuur) precies samenvalt met de periode waarin je ouders hulpbehoevend worden is niet groot. Of je moet serieus menen dat alle grootouders rond hun 65e uitgerangeerd en hulpbehoevend zijn.
</p>
<p>En wat die laatste modetrends in je huis betreft: daarmee bewijs je voor mij alleen dat je er echt van alles bijhaalt om je eigen onvrede te uiten, zonder dat het blijkbaar hout hoeft te snijden.
</p>
<p>Maak je eigen keuzes en sta daar achter, in plaats van de regering te verwijten dat ze jouw leven niet gemakkelijk maken.</p>
semstemerding
24-09-2013 14:09<p>Ik sta volledig achter deze visie. Ik woon nu ruim twee jaar in Belgie en sta versteld hoe goed zaken hier geregeld zijn. Er wordt nogal vaak lacherig gedaan over dit kleine buurlandje, maar ten onrechte. Ten eerste heerst hier een cultuur dat het OK is om als vrouw 4 of 5 dagen te werken (daar kan Nederland ook nog wat van leren), daarnaast is kinderopvang goed te betalen, zowel de crèche als de naaschoolse opvang. Ook wordt er op veel scholen goed gekookt voor de leerlingen en dus geen stress 's avonds aan de eettafel om alles 'er nog even in te krijgen' laat staan het 'nog even snel te maken'. Je hoeft hier uiteraard niet voor te kiezen, maar het kan wel.<br />
De combinatie van bovenstaande factoren maakt dat ik hier wellicht soms meer, maar zeker veel prettiger werk. Voor mijn kindjes wordt op school en op de crèche erg goed gezorgd en dat maakt mij een gelukkige werkende moeder.
</p>
<p>Als consultant van Het Nieuwe Werken ben ik druk bezig dit hier meer op de kaart te zetten, want daar kan Belgie dan weer van Nederland leren. Maar dan zou voor mij het geheel compleet zijn.</p>
miekie-vwv
24-09-2013 10:09<p>Beste Charmander, Marjet doelt hoogstwaarschijnlijk op het bestaan van de term. Als ik op mijn werk zeg 'ik heb morgen mijn mama-dag' kijkt men mij zeer bevreemd aan. Mijn man krijgt de duim omhoog voor zijn vrije dag (wow, mag jij een dag met je zonen spelen?!), ik krijg een duim omlaag ('foei, mis jij niet veel van je zonen dan?'. Papa-dag wordt gezien als iets positiefs, en voor 'mama-dag' is niet eens een geaccepteerde term bedacht!</p>
Charmander
24-09-2013 10:09<p>Wat begrijpt u eigenlijk niet precies aan 'papa-dagen'? Het lijkt mij juist positief dat vaders vaker de zorg voor de kinderen op zich nemen en dat moeder die dag kan werken.</p>
Charmander
24-09-2013 10:09<p>Natuurlijk een goed initiatief om een stichting op te zetten. Maar de voorbeelden die u hier aanhaalt zijn politieke keuzes welke gemaakt worden door de regering. Op onze school wordt bijvoorbeeld flink bezuinigd en klagen ouders over het ontslag van 2 leerkrachten, terwijl ze zelf wel VVD hebben gestemd bij de vorige verkiezingen en dus bewust voor die bezuinigingen hebben gekozen! Wanneer je de partij programma's er op na leest is eigenlijk maar 1 die zich hard maakt voor werkende ouders en dat is (vreemd genoeg??) de SP. Die krijgen dan ook voortaan mijn stem, want zoals de huidige partijen omgaan met gezinnen is desastreus! Nogmaals een stichting is een goed initiatief, maar het moet vanuit Den Haag anders.</p>
miekie-vwv
24-09-2013 10:09<p>Wow, wat een geweldig stuk. Precies wat ik altijd zeg, en wat niet serieus wordt genomen.
</p>
<p>Als er iets in het nieuws is over kinderopvangtoeslag of werkende moeders, komen altijd de virussen als AdVader om de hoek die precies weten waar het probleem zit. Gruwel.</p>
dinges123
24-09-2013 09:09<p>Geen woorden maar daden. Wat tof!
</p>
<p>Ga zo door Marjet!
</p>
<p>En mijn reactie-voorganger... Ik betwijfel of je hier je podium gaat vinden... </p>
AdVader
23-09-2013 22:09<p>BLIJE MOEDRS? stop ontvadering, stop subsidieren ontvadering, femini$me is een beest! 'alleenstaande moeders' is een fraude, vaderloze-ontvaderde (lesbische) huishoudens zijn geen gezin, en kinderen&vaders worden evenzeer gebroken&incompleet, kinderen&vaders LIJDEN en worden levenslang beschadigd!</p>