10 september 2004 door Erik van der Waal
Dwaze vaders zijn niet dwaas
Jaarlijks verliezen 9000 Nederlandse kinderen het contact met hun vader. Dat is ongeveer 1 kind per uur. Erik van der Waal vindt dit een stuitende misstand.
Wie zijn dat, en waarom doen ze dat toch? Wie zijn die mannen, die verkleed als de kinderhelden Batman en Zorro met spandoeken op de daken van Raden voor de Kinderbescherming klimmen? Wie zijn die mannen, die hun kop uitsteken en demonstreren met spandoeken op het Binnenhof? Wie zijn die mannen, die stichtingen oprichten en internet-sites starten om de dagelijkse ernstige misstanden en realiteit op het gebied van familierecht in Nederland publiekelijk bekend te maken?
Vaders zijn het. Welwillende vaders, die zich gedwongen zien om symbolisch afscheid te moeten nemen van hun eigen kind of kinderen, omdat elk contact met hen door moeders, Raden voor de Kinderbescherming en rechters, onmogelijk wordt gemaakt.
Dwaas
Het zijn maar enkele voorbeelden van onbegrijpelijke en daarom ook als dwaas bekeken (en veroordeelde) activiteiten. Soms worden deze activiteiten geassocieerd met de "Dwaze Moeders" uit Argentinië. Ik vind dat een slechte vergelijking; onze kinderen leven nog.
Waarom doen deze mannen dit? Wat motiveert hen toch om zich publiekelijk zo opvallend te gedragen? Waarom trotseren ze de hoon van het onwetende publiek, de media, allerlei instanties en kinderrechters? Waarom lokken ze het uit om door de politie weer van de daken gehaald te worden, bij het parlementsgebouw weggehaald te worden en naar het bureau meegenomen te worden? Voor werkelijke dwazen versleten te worden? Keer op keer?
Recht op familieleven
Die welwillende vaders hebben allemaal hetzelfde simpele doel voor ogen: een wederzijds gewaarborgd familieleven met hun kind of kinderen, met zelfbeschikkingsrecht over de invulling daarvan, zonder enige inmenging van de overheid. Dat is een fundamenteel recht en een fundamentele vrijheid van elk mens, vastgelegd in het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Maar Nederland trekt zich hier in veel gevallen niets van aan.
Op 1 juni 2004 is de Staat der Nederlanden dan ook veroordeeld door het Europese Hof wegens het niet respecteren van het recht op familieleven (application no. 45582/99).
Clowns
Clowns halen doldwaze capriolen uit. Dat doen ze om mensen aan het lachen te krijgen. De dwaasheid van de clown is hier het middel om op te vallen, en om mensen aan het lachen te krijgen. Omdat het zo afwijkt van de "normale" manier van doen.
Van een clown wordt dit gedrag geaccepteerd, omdat het van een clown wordt verwacht. Er "gek" uitzien en dwaze dingen doen, wordt door iedereen begrepen. Vraag iemand maar eens een clown uit te beelden. Als zo iemand dat goed doet, wordt het geaccepteerd en gewaardeerd.
Welwillende vaders
Met vaders die op zo'n manier aandacht vragen voor een zeer ernstige zaak, ligt het anders. Om de capriolen van een clown wordt gelachen, dat wordt verwacht. Maar om de capriolen van een vader, die om serieuze aandacht vraagt, wordt niet gelachen. Integendeel: dit soort vaders wordt afgedaan als niet serieus. Door de politie worden zij vaak voor verhoor meegenomen. Dat zal clowns niet gauw overkomen.
De manier waarop deze vaders om aandacht vragen, is dus niet bedoeld om te lachen. De dingen die ze ondernemen, komen voort uit een onmetelijk verdriet, door het gemis van hun kinderen, en uit een onmetelijke onmacht om hun kinderen met hun vader (plus de halve familie van het kind) terug in het leven van het kind te brengen. Daarnaast komt het gedrag van deze vaders voort uit een langdurige kwelling van procedures, en uit een onmetelijke liefde voor hun kinderen. Kinderen, die per definitie niet in staat zijn om voor hun eigen rechten op te komen.
Het is erg jammer – en ook vreemd – dat een vader die (geweldloos) voor zijn kinderen en zijn familie vecht, publiekelijk niet wordt begrepen. Waarom is het zo moeilijk te begrijpen? Het is bij vaders immers net als bij moeders: kom niet aan hun kinderen, want dan kom je aan hen! Met het afnemen van de kinderen tref je een vader zeer diep en dat weten de moeders die dit doen ook. Iedere gezonde vader vecht voor zijn kinderen als die in gevaar zijn, of onheus of onrechtmatig worden behandeld. Waar is de solidariteit?
Seksueel misbruik
Veel welwillende vaders zijn in hun persoonlijke leven ernstig beschadigd, doordat hen het contact met hun kind of kinderen is afgenomen. Soms uit de moeder kwaadaardige valse beschuldigingen van (seksueel) misbruik. Dat doet vaak wonderen in de sociale omgeving van de moeder, de politie, en instanties van jeugdzorg en kinderbescherming.
Het is een zeer doeltreffend middel om vaders te beschadigen, ook al is de beschuldiging vals. Dat de kinderen daarmee indirect ook beschadigd raken, doet deze moeders blijkbaar niets. Zowel de vader als het kind worden door de moeder voor het leven gestigmatiseerd.
Oergevoelens
Probeert u het zich – als ouder – eens voor te stellen. Plotseling mag je je kind of je kinderen niet meer zien, en élk contact met hen wordt onmogelijk gemaakt. Het zal u niet lukken om werkelijk te voelen wat er dan door je heen gaat, als ouder die zielsveel van zijn kinderen houdt en er een goede band mee heeft opgebouwd.
Ik zal het u vertellen: er komen oergevoelens boven. Sommige vaders of moeders gaan direct door het lint en vermoorden in blinde woede de andere ouder en soms zelfs de kinderen. Andere ouders – meestal vaders – rijden met hun wagen de voorpui van het huis van de moeder eruit, en nog weer andere ouders plegen zelfmoord. Ook zijn er die zich terugtrekken in hun werk en zich afsluiten. Ze storten emotioneel in, of zoeken een uitweg via bemiddeling en als dat niet lukt (omdat elke medewerking door de moeder geweigerd wordt) proberen ze het via de enige overgebleven, geadviseerde en geaccepteerde weg, "de koninklijke weg": via de rechtbank. Hierop is dan alle hoop gevestigd.
Geloof in de rechtspraak
De meeste vaders die dit meemaken, hebben nooit met advocaten en rechtbanken te maken gehad. Ze gaan er dan ook vanuit dat er werkelijk recht gesproken zal worden. De gedachte is dan dat Nederlandse rechtbanken van hoog niveau zijn en daarom rechtvaardig zullen handelen. Maar de praktijk van het Nederlandse familierecht is helaas vaak anders.
Kinderrechters schakelen vaak de Raad voor de Kinderbescherming in voor onderzoek en advies. Als ouder kun je daar vele maanden tot zelfs jaren door wordt gekweld. De vastgestelde termijnen mogen blijkbaar naar believen worden overschreden.
Misstanden
- Hoe kun je aandacht krijgen voor deze misstanden in het familierecht, die zich vanuit de geheime rechtszittingen voltrekken? Hoe kun je ze aantonen en inzichtelijk maken?
- Hoe kun je duidelijk maken dat vele kinderrechters een loopje nemen met het recht van kinderen en hun ouders op respect voor hun familieleven? Ze ontnemen kinderen simpelweg veelal op onrechtmatige gronden ieder familieleven met een ouder, meestal hun vader.
- Hoe kun je duidelijk maken dat vele medewerkers (zogenaamde "onderzoekers") van Raden voor de Kinderbescherming vaak ernstig te kort schieten in opleiding en relevante juridische en psychologische kennis?
- Hoe kun je aantonen dat vaders en hun familie vele maanden tot soms jaren gekweld worden door de (vaak aangetoonde) onrechtmatige werkwijze van de Raad?
- Hoe is het mogelijk dat de Raad nog steeds door rechters wordt ingeschakeld en gevraagd wordt om advies in omgangskwesties, terwijl hier slechts de wet uitgevoerd en geborgd dient te worden?
- Hoe is het onbegrip en de verontwaardiging duidelijk te maken over het feit dat kinderen, gedurende maanden tot zelfs jaren, door eigenrichting van de moeder hun halve familie ontnomen mag worden?
- Hoe komt het dat er bij kidnapping (als een buitenstaander een kind bij de ouders weghaalt) van nature wél afschuw ontstaat, maar dat dat niet het geval is wanneer één van de ouders (meestal de moeder) het zelf doet?
- Hoe maak je als welwillende vader duidelijk dat kinderen hun vaders kwijtraken door slechte Raads-rapportages en -adviezen, die door kinderrechters veelal klakkeloos worden overgenomen?
Geen miljoenen - dan maar capriolen
Als individu heb je meestal geen miljoenen ter beschikking voor een uitgebreide media-campagne, om de maatschappelijke verontwaardiging zo groot te maken dat er werkelijk wat gaat veranderen, op het gebied van het omgangsrecht en het familierecht.
Om aandacht voor hun zaak te krijgen, halen sommige Welwillende Vaders daarom gekke capriolen uit.
Dwaze slapjanussen
Maar moeten deze Welwillende Vaders, die letterlijk alles over hebben voor hun kinderen, "Dwaze Vaders" genoemd worden? Bij dat predikaat doemt bij velen het beeld op van zielige vaders of slappe figuren. "Ze zullen het er wel naar gemaakt hebben". "Waar rook is, is vuur". "De rechter zal het toch wel goed zien".
Zijn zij inderdaad de slapjanussen, of juist de sterke figuren?
Te dwaas voor woorden
Ouders kunnen van de schoolinspectie een boete verwachten als ze hun kinderen niet naar school sturen. Als je een kind onderwijs onthoudt, ben je strafbaar. En de leerplicht-ambtenaar ziet erop toe dat ouders zich daaraan houden.
In Nederland is het echter niet strafbaar voor ouders om hun kinderen hun halve familie te ontzeggen.
Het wetboek van strafrecht (Art. 300) stelt de opzettelijke benadeling van de gezondheid van een persoon strafbaar. Hieronder valt uiteraard ook de geestelijke gezondheid van kinderen, hun vader, en diens familie.
Deze strafbaarstelling wordt in het civiel recht door rechtbanken echter nooit opgemerkt of toegepast. Dat is te dwaas voor woorden.
Techneut
03-04-2015 12:04<p>Bedankt voor je reactie Jippox.<br />
Als ik jou zo lees is een tik op het achterwerk van "ga nu eens haast maken met iets", hetzelfde als een weerloos kind in elkaar meppen. Volgens mij is dat een wereld van verschil.<br />
Er bestaan voor het woord tik synoniemen.<br />
Het lijkt erop dat voor jou daarmee het bewijs wordt geleverd dat een tik op het achterwerk als :aanmoediging van ga nu eens iets doen, hetzelfde is als een kind slaan in de zin van: meppen , afreageren.<br />
Hoe sta je tegenover het met een vingerkoot toucheren van het achterwerk, is dat ook een tik of slaan volgens jou?<br />
Volgens mij schiet de hulpverlening door, door alles te categoriseren als "slaan".
</p>
Jippox
27-03-2015 16:03<p>synoniemen voor tik: klap, mep pets, slag.<br />
Dus, geen wonder dat er nooit iemand tegen je heeft gezegd dat er geen sprake is van slaan, als jij zelf al aangeeft je kinderen weleens een tik te geven.
</p>
Techneut
27-03-2015 13:03<p>Bij mij is het niet zover gekomen dat ik werd beschuldigd van incest.<br />
Mijn ex vond het wel nodig om aan de school en hulpverleners van het CJG te vertellen dat ik dat kinderen zou slaan.<br />
Mijn ex is zelf slachtoffer van kindermishandeling. Ik ben vader van 2 dochters van basisschoolleeftijd.
</p>
<p>Ik ben heel wat keer uit de verdediging moeten komen om te verklaren wat de inhoud was van dat slaan. Telkenmale moest ik vertellen dat het "slaan" bestond uit:<br />
- bij hun lurven en kladden pakken als ze ellenlang zaten te dralen en traineren<br />
- ze uit elkaar halen als zij met elkaar in gevecht waren.<br />
- Ik gaf we weleens een tik tegen hun achterwerk als ze nog niet naar hun slaapkamer gingen 's avonds.
</p>
<p>Ik heb nooit van welke hulpverlener dan ook gehoord van "Waar praten we over, hier is absoluut geen sprake van het slaan van kinderen."<br />
"Laten we eerst eens gaan praten met die ex en haar nare jeugd."<br />
Laat staan dat er bewijzen waren van blauwe plekken of wonden.<br />
De beschuldiging bleef boven de discussies hangen. Ik kreeg de indruk dat de altijd vrouwelijke hulpverleners het wel een fijn argument vonden.</p>
RFSJGS6202
13-01-2015 10:01<p>Mannen, Er is hoop: Ik heb enkele jaren tegen het list en bedrog van mijn ex (ik denk dat zij aan NPS lijdt) in de rechtbank en bij alle 3 de zittingen mijn gelijk gekregen. Ik heb een omgangsregeling van 50/50 en dit vanaf de 1ste zitting. En ook nog zonder hulp van een advocaat; kennelijk is dit uniek in de Nederlandse rechtsspraak. Het "spelletje" wat ik met haar en haar advocaten speelde (zij heeft er inmiddels 3 "versleten" omdat zij allemaal aan haar toegaven en er inmiddels 2 de "zak" kregen omdat zij niet "wonnen") is niets meer dan een logisch schaakspelletje bij de rechtbank waarbij je heel simpel moet denken en weergeven. Blijf zelf wel eerlijk en oprecht. Kortom: houd moed en heel veel succes en sterkte!<br />
Veni, Vidi, Vici.</p>
Ramdin
28-12-2014 13:12<p>Hallo vaders (ouders),
</p>
<p>“Beide ouders hebben evenveel rechten”.<br />
Dat houd op, op het moment dat je besluit uit elkaar te gaan, daarna moet je als vader het opnemen tegen de woorden van een moeder en een rechtssysteem die bij voorbaat al partij voor haar heeft gekozen.
</p>
<p>Waarom gaat men er van uit dat een kind beter af is bij de moeder?<br />
Ik hoorde van de toeziend voogd van mijn kinderen dat moeders anders zijn naar kinderen toe, zorgzamer en meer letten op veiligheid van de kinderen, bieden meer structuur in hun leven.<br />
Voordat men een beslissing kan nemen of dat het geval is , zal het eerst onderzocht moeten worden lijkt mij.<br />
Ervan uit gaan dat het zo is omdat het in de boekje zo staat kan veel levens verwoesten.<br />
Ik heb 3 kinderen van inmiddels 15 jaar en een tweeling van 13 jaar.<br />
In ons relatie is mijn ex vaak vreemd gegaan, dat is niet iets wat ik als erg ervaar, het was haar keus als volwassenen en mijn keus hoe ik ermee om zou gaan.<br />
Maar om terug te komen over de zorgzame moeder figuur waar men al bij voorbaat vanuit gaat en de moeite niet neemt om te achterhalen of het echt zo is.<br />
Mijn ex heeft op een doordeweekse dag waarbij de kinderen (toen 6 en 8 jaar)de volgende dag naar school moesten de kinderen vanuit Heerenveen naar Amsterdam meegenomen om 22:00 om haar toenmalige vriend op te halen, omdat hij niet met de trein wilde komen.<br />
Mijn kinderen zijn opgesloten geweest in een kamer door een berechte pedofiel terwijl mijn ex daar op bezoek was met de kinderen.<br />
Mijn oudste zoon had accute blinde darm ontsteking terwijl ik aan het werk was, mijn ex ging rustig koffie drinken bij de buren, gelukkig kwamen mijn ex schoonouders die haar opdracht gaven gelijk met hem naar de dokter te gaan, hij moest gelijk geopereerd worden en maakt het gelukkig goed.<br />
Na geboorte van mijn oudste zoon (2 weken oud), om 1 uur s’nachts belt haar rijinstructeur dat hij haar wil spreken, ik zei nog tegen haar je kan morgen gaan we hebben een kind van 2 weken oud, maar zij vond het belangrijker om bij hem te zijn (eerste keer dat ze vreemd ging).<br />
Ze stuurde onze kinderen ( 6 en 8 jaar toen) mee met haar toenmalige vriend (2de keer vreemdgaan) die schizofreen is en zijn eigen kinderen soms niet herkende.<br />
In het begin periode van 2de keer vreemdgaan moest ik haar in de ochtend opbellen om thuis te komen zodat ik naar mijn werk kon gaan.<br />
Ik heb met mijn ex eerst overlegt wat en hoe wij het zouden doen met de kinderen als ik bij haar weg zou gaan, het zou een co-ouderschap worden volgens haar de kinderen zouden bij haar ingeschreven blijven staan en ik als hoofd bewoner zou de woning aan haar afstaan en gezamenlijke schulden op mij nemen zodat zij met een schone lei kon beginnen.<br />
(Dat heb ik gedaan voor mijn kinderen, met achterliggende gedachte als de moeder geen stress heeft zal het de kinderen ook makkelijker afgaan).<br />
Ik heb er bewust voor gekozen om te wachten tot de kinderen ouder waren om bij haar weg te gaan.<br />
De 2de dag dat ik definitief bij haar weg was, stond ze met de kinderen voor de deur met de vraag of ik de kinderen bij me kon houden, ze had geen tijd.<br />
Ze krijgt een nieuwe vriend die haar fysiek mishandeld, omdat er aangifte word gedaan word er automatisch melding gemaakt bij BJZ en er komt een onderzoek.<br />
Nog voordat de onderzoek afgerond is vind de volgende incident alweer plaats bij mijn ex: De broer van haar vriend schiet iemand dood en probeert zijn toevlucht bij haar te zoeken, waar hij ook word gearresteerd.<br />
Hier word geen melding van gemaakt bij BJZ omdat mijn ex deze keer slim genoeg is om te verzwijgen dat ze kinderen heeft.
</p>
<p>Pas na ruim half jaar wilde ze de kinderen weer hebben omdat de ouders van haar vriend langs zouden komen.<br />
In de periode erna word het steeds erger, de machtsvertoon komt naar voren een klein voorbeeld zodat het begrijpelijker word:<br />
Stel je voor dat je een werk hebt waar je afhankelijk van bent en je zit achter een buro met stoel en een computer.<br />
Op een dag komt de werkgever en zegt, je mag de computer niet meer gebruiken als je het wel doet word je ontslagen, je moet alles op papier schrijven.<br />
De volgende dag komt hij en zegt je mag ook niet meer zitten anders word je ontslagen.<br />
De 3de dag komt hij en pakt je pen af en zegt als het verslag niet af komt word je ontslagen.<br />
Hoever kan je gaan als werknemer die afhankelijk is van zijn baan???<br />
Komt erop neer omdat ik niet aan eisen van mijn ex voldeed mocht ik de kinderen ook niet meer zien.<br />
In deze periode kwam ik mijn zoon van 11 jaar om 1 uur s’nachts op straat tegen tijdens het uitlaten van mijn hond.<br />
Mijn zoon van 11 mocht naar de Night of the Koemarkt in Heerenveen, omdat hij dat niet van mij mocht wilde hij ook niet meer bij mij komen of ik moest mijn regels aanpassen aan die van moeder.<br />
Ik wil niet ongerust thuis zitten wachten op mijn kind, daarom besloot mijn oudste zoon dat hij niet meer bij mij wilde komen.<br />
Dat mijn zoon van 11 niet meer naar mij wilde komen omdat hij van mij niet naar The night of the Koemarkt mocht werd lachend afgedaan in de rechtbank, terwijl niemand het ook maar interesseerde wat het was ( een zuipfestijn met live muziek voor volwassen die tot 3 uur s’nachts duurt).
</p>
<p>Er zijn nog veel meer van dit soort gebeurtenissen maar dit is een kleine greep uit gebeurtenissen, die plaats hebben gevonden.<br />
Gelukkig zijn zulke moeders zeldzaam, mijn moeder zou door een hel gaan voor mij.<br />
Mijn ex heeft zelf met probleem kinderen gewerkt en weet instanties werken en weet ze in te palmen.<br />
En aangezien ze met haar nieuwe vriend ook een heel nieuw leef omgeving met allemaal nieuwe mensen heeft gecreëerd voor de kinderen ( hierbij word bedoeld dus totaal geen oude bekende gezichten meer) worden zorgen en veranderingen in gedrag van de kinderen allemaal op scheidingsproblematiek geschoven.<br />
Wat voor invloed heeft de nieuwe veranderingen op de kinderen?<br />
Dat is op zijn minst een vraag die gesteld mocht worden.<br />
Maar goed, als vader zijnde is opgeven geen optie je hebt de verantwoordelijkheid voor de wonder die jij gecreëerd hebt, en al bij al het zijn je kinderen die het leven mooi en de moeite waard maken.<br />
Ik kan nog veel meer vertellen maar het is al een lang verhaal, als iemand meer wil weten dan hoor ik het wel.
</p>
giuseppino
13-10-2014 01:10<p>Ik herstel mijn fout de jongste heb ik geen omgangsregeling maar co ouderschap</p>
giuseppino
13-10-2014 01:10<p>Ik maak namelijk het zelfde mee .Gelukkig met twee kinderen want de derde is van een andere vrouw die zulke acties totaal niet van plan is.sterke nog ze zorgt er juist voor dat het contact tussen mij en mijn dochtertje niet schaadt. Daar heb ik ook gewoon een omgangsregeling mee .dit zelfs rechtenloos.het zijn mijn eerste twee<br />
.wat gek is dat ik het ouderlijk gezag heb van die twee en rechtelijk lijkt dat ik daar totaal niets aan heb .terwijl ik van mijn jongste geen ouderlijk gezag heb.gelukkig dat ik de klap niet heb hoeven te vangen .omdat ik toch gezegend was men mijn jongste kind.maar het houdt mij wel bezig. Ik heb al meerdere mails gestuurd naar de tweede kamer .enkele werden beantwoord enkele niet.<br />
Wat mijn wens en insteek hier achter zijn is ,dat ik graag wil dat andere vaders dit verdriet niet hoeven te dragen. Nu niet en in de toekomst niet.<br />
Dat als een moeder het grappig vinden dit te doen ze per direct hun alimentatie moeten gaan verliezen zo wel voor de moeders als voor de kinderen. Zijn het grote meiden om iemand zo veel pijn te doen dan zijn ze ook groot om alleen zonder de financiële belangen te leven. Van mij part eindigt het geld dan maar in het schatkist. Heeft Nederland hier ook wat aan. Dat als het gaat om kinderen ze geen rechtsbijstand krijgen maar als ze echt om de kinderen leeft ze dit maar uit eigen zak moet gaan betalen. Doen de vaders ook .kortom<br />
Nederland is om zijn manier van handelen op dit gebied nog in de oertijd.
</p>
giuseppino
13-10-2014 00:10<p>Vaders wij worden maar niet aangehoord. En om alles gelijk kort en klein te slaan .zal de regering voor volgend jaar de belasting terug gave van kinder onderhoud stop zetten. Geef nog meer moeders de kans zich op een smerige manier zich zo op te stellen tegen over de vader om zijn kinderen bij hem weg te halen.<br />
Wat ik vind en dat klinkt raar .is dat alle vaders die dit overkomen gezamenlijk naar den Haag moeten reizen en de tweede kamer maar eens moeten gaan bestormen om dit onder de aandacht te brengen. Doen de Koerden toch ook en gelijk wordt er een debat gehouden. Mensenrechten geldt op elk gebied dus ook voor de vaders die dit wordt aangedaan in Nederland. Wie doet er mee? </p>
pedro08
18-05-2014 20:05<p>vader mag zoon niet meer zien en ook geen gezag meer</p>