Co-ouderschap kan fatale gevolgen hebben

<p><b>Ik heb inmiddels 2,5 jaar co</b></p>
<p>Ik heb inmiddels 2,5 jaar co-ouderschap en ik heb er spijt van dat ik daar mee akkoord gegaan ben. Co-ouderschap vergt continu communicatie met elkaar als ouders. Ik ervaar elke dag dat communicatie met mijn ex, net als tijdens de relatie, niet mogelijk is. Ook niet over ons kind. Het is op zijn zacht gezegd niet fijn als de andere ouder niet reageert op vragen en opmerkingen, niet (globaal) vertelt wat in zijn tijd gebeurt, alledaagse dingen en schoolzaken niet tijdig doorgeeft en eenzijdig dingen beslist ten aanzien van je kind. Dat is geen co-ouderschap, dat is eenzijdig ouderschap. Ons kind ziet ons beiden ongeveer even veel, wat ik ook voor hem heel belangrijk vind. Het verbreken van het co-ouderschap heeft daarom weinig zin, communicatie over zijn opvoeding zal er moeten blijven zijn (en is ook nodig). Maar hoe krijg je dat voor elkaar als de andere ouder weigert om normaal te communiceren? Als communiceren voor een ouder een onderontwikkeld gebied is, begin dan niet aan co-ouderschap!! Het is echt frustrerend als je alles alleen aan het doen bent, en co-ouderschap alleen op papier bestaat. Ik houd me aan de gemaakte afspraken, deel regelmatig het wel en wee van ons kind en deel voorgenomen beslissingen mee aan mijn ex met de vraag erop te reageren (zelden een reactie). Bezint eer ge begint...Ik beslis 10 keer liever alleen, dan me verplicht te blijven voelen om te communiceren met iemand die dat niet in zijn genenpakket heeft zitten waarbij het steeds lijkt alsof het hem geen bal interesseert.</p>

<p><b>En nu? Inderdaad Co</b></p>
<p>En nu? Inderdaad Co ouderschap My ass!<br />
Na 5 miskramen bevallen van een tweeling. 2 fantastische kids j/m. Gelukkig huwelijk. Te mooi om waar te zijn. Ineens was hij weg. Verliefd op n ander. Binnen 3 dagen geeft hij aan hoe "wij" de scheiding zouden gaan doen. Hij bepaald. Ik zorg vanaf het moment dat hij wegging dag en nacht voor de kids. Papa is verliefd en zien ze amper. O ja en hij moet werken. Toch wil ik ondanks onze meningsverschillen de kids niet bij hem weghouden. Wat hij mij heeft aangedaan daar mogen de kids geen last van ondervinden. Nu wij er samen niet uit gaan komen heeft hij n advocaat ingeschakeld. Ik ben bang. Bang voor alles wat er gaat komen. Ik wil zo graag bij de kids blijven. In goed overleg is er alles bespreekbaar. Maar geen Co ouderschap. Wonen straks ruim 40 km uit elkaar. En ik ben thuis. Hij wil de kids onderbrengen bij oppas en zijn moeder. Kindjes zijn dan toch beter af bij hun moeder? En wanneer hij wil kan hij ze zien. En eens in de 14 dagen n lang weekend? Hij heeft t zo druk met werk. </p>

<p><b>Mijn ex wil ook de totale</b></p>
<p>Mijn ex wil ook de totale controle hebben en houden<br />
Tot nu ben ik overal in meegegaan en heb alleen maar verloren<br />
Ex wilde niets overleggen<br />
Had geen advocaat<br />
Heb alles voorgesteld om het snel te regelen maar ex verzaakte keer op keer<br />
Nu heeft zij problemen met haar bijstand en wil het onmogelijke<br />
LET OP!!Nieuwe auto van 7500<br />
Suikeroompje waar zij zwartwerkt in de huishouding (zwart) heeft huis gekocht en daar woont zij straks met mijn dochter<br />
"Jij krijgt co ouderschap als alimentatie geregeld is"Ra ra waarom het zo lang duurde ??<br />
Zij heeft geen zorgen om te wonen ik wel , ben dakloos en heb niets meer<br />
Op mijn meisje na<br />
Dat wil ik graag vast op papier hebben maar moeders heeft de macht en dat is niet correct<br />
Voldoe meer dan aan mijn plichten<br />
alimentatie en daarvoor storte ik geld en kocht spullen voor mijn meisje<br />
TE vaak TE veel de wet die mama rechten geeft<br />
Toch vind ik dat een kind bij de moeder moet blijven<br />
Een welwillende vader moet ook rechten hebben<br />
rechten die evenredig aan plichten staan
</p>

<p><b>Rene, voor jou geldt</b></p>
<p>Rene, voor jou geldt hetzelfde: begin even een apart nieuw "draadje" op het forum over jouw problematiek in de rubriek Echtscheiding en daarna.</p>

<p><b>Ik heb zelf een ex met</b></p>
<p>Ik heb zelf een ex met borderline en gelukkig bestaat er co ouderschap. Dit is wel heel moeilijk en vaak bijna niet te doen maar wie kan mij zeggen hoe ik het anders kan doen???? Instanties worden zo makkelijk in de maling genomen door haar en mensen die haar maar even zien ( op school of in de winkel ) die denken dat zij de perfecte moeder is. Ze heeft nu de kinderen tegen mijn vrouw opgezet waardoor wij eventueel straks genoodzaakt zijn om te gaan scheiden!! </p>

<p><b>Ik denk inderdaad dat Suze</b></p>
<p>Ik denk inderdaad dat Suze dat bedoelt en dat is niet duidelijk voor nieuwe mensen op OO. Eef: start dus even een draadje op het forum, dat reageert makkelijker. </p>

<p><b>@Suze: Ik weet niet wat je</b></p>
<p>@Suze: Ik weet niet wat je precies bedoelde met 'nieuw draadje starten', maar op deze plek kunnen alleen reacties op het artikel gepost worden. Nieuwe discussies kunnen gestart worden op het Forum. De rubriek <a href="http://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna">Echtscheiding en erna</a> komt waarschijnlijk het meest in aanmerking.
</p>
<p>Henk Boeke<br />
redactie Ouders Online</p>

<p><b>Mijn advies is om in elk</b></p>
<p>Mijn advies is om in elk geval even een nieuw draadje,te,starten met je vraag, werkt volgens mij vaak beter dan in zo'n bestaand onderwerp verder te gaan. En let er dan even op dat je zinnen goed lopen en dat helder is,hoe het zit met de kinderen (van jullie samen?).</p>

<p><b>graag jullie advies..`mijn</b></p>
<p>graag jullie advies..`mijn partner en ik gaan uit elkaar en we hebben een zoon. Mijn ex is een narcist...i know dat wordt gebruikt als soort van scheldwoord.. maar het is wel vergelijk een ziekte. Hij eist co-ouderschap. Uiteraard want gezichtsverlies is iets waar een narcist allergisch voor is. Hij heeft 2 dochters uit een eerder huwelijk en met hen gaat het psychisch niet goed, zijn ook beide onder behandeling bij een psych. Deze man behandeld (thuis) niemand met respect , alleen voor de buitenwereld is hij de perfecte man. Ik onze zoon niet blootstellen aan zijn gedrag, gelieg, gescheld , verwaarlozing van de kinderen. En blijkbaar is narcist zijn geen rede om co ouderschap te ontnemen...tenzij er echt nare dingen gebeueren..maar toen hij mij vorige week door het huis slingerende en zijn dochter van 10 daar getuige van was..kan hij een taakstraf voor krijgen maar er wordt niets ten aanzien van de kinderen gedaan. Dus help mij, alle tips zijn welkom</p>

<p><b>Mirjam Schoots heeft gelijk</b></p>
<p>Mirjam Schoots heeft gelijk ondanks dat ik de mening ben toegedaan dat een kind recht heeft op co-ouderschap. Ik ben een vader van 1 kind (zoon van inmiddels 13) en zit nu gedurende 4 jaar in een vechtscheiding. Mijn ex (nb een kindertherapeut en mediator en matrixcoach) en haar advocaat hebben dit (situatie te Zeist/Cothen) ook aangekaart bij de rechtbank: zij bestempelde mij hiermee als een potentiële kindermoordenaar van ons eigen kind. Dit is dus misbruik maken van de situatie. Overigens ben ik zonder hulp van advocaten door 3 rechters in het gelijk gesteld v.w.b. co-ouderschap 50/50!!!!! Mijn ex pleegde ook nog valsheid in geschrift inzake kinderalimentatie en werd niet vervolgt vanwege de civiele procedure!!!!!!! Hier gaat al iets mis!!!!!!!!!! Zij heeft, n.a.v. een sollicitatie van mij bij de Universiteit Utrecht, de personeelsfunctionaris ge-sms't om mij niet te "helpen" want anders kreeg zij "stank voor dank". Kortom: zij heeft mij volledig financieel geruïneerd.<br />
De wens van ons kind was co-ouderschap zoals hierboven omschreven. Wij (ouders) moesten hierna van de Rechter naar Zandbergen, RvdK, BJZ, Osmose en nu ook Timon. Bij al deze instanties heb ik aangegeven dat mijn ex wellicht lijdt aan NPS (Narcistische Persoonlijkheidsstoornis)en alle personen (dus mensen die werken bij deze instanties) steken hun kop in het zand omdat mijn ex roept wat zij is (kindertherapeut etc). Je hebt geen idee met welke terreur ik van haar en haar advocaten heb te maken (inmiddels heeft zij 3 advocaten versleten omdat deze laatste het niet van mij kunnen "winnen"). Niemand durft de verantwoordelijkheid te nemen maar schuiven de problemen door naar de volgende instantie. Ik heb besloten om het heft in eigen hand te nemen en zal naar de rechtbank stappen voor 100% voogdij indien het geen van de instanties lukt om dit probleem op te lossen. Ik kan hem, samen met mijn nieuwe vriendin, een liefdevolle, warme en veilige omgeving bieden. IK BEN EEN LIEFDEVOLLE EN ZORGZAME VADER DIE VAN ZIJN KIND HOUD!!!!!!! en die zich niet laat tegenhouden, intimideren en bedreigen door zieke ex-partners, kwaadaardige advocaten en amateuristische individuen bij officiële instanties. </p>

<p><b>Co-ouderschap my ass.</b></p>
<p>Co-ouderschap my ass. Kinderen horen door hun ouders gevrijwaard te worden van beschadigingen. Tenzij een van de twee de veiligheid van de gezinsleden binnen het gezin op het spel zet, hebben beide ouders de verplichting de relatie te laten slagen. Scheiden beschadigd de kinderen voor het leven en de veroorzaker is een van de ouders. Onderzoek wijst uit dat een matige relatie altijd nog beter is voor een kind, dan een scheiding. Scheiden beschadigd het kind en is dus ook gewoon kindermishandeling. Kun je de dynamiek van een relatie niet aan (lees: de ander leren accepteren, respecteren, trouw te blijven aan de ander, saaie fases in het leven zien te dealen etc. etc.)? Was dan niet aan kinderen begonnen. Een kind verwekken kan helaas iedereen in een opwelling, maar de verantwoordelijkheid dragen om je eigen kind niet te beschadigen, daar zijn helaas steeds minder mensen toe in staat. Triest maar waar. Meestal heeft 1 van de twee het vertrouwen en daarmee de relatie om zeep geholpen. Vervolgens moet je met diegene ook nog eens ouderschapsplan gaan lopen opstellen. Degene die het kind beschadigd, wordt ook nog eens beloond en degene die bereid was zich ondergeschikt te maken in het belang van het kind, wordt gestraft. Het is een regeling om van te kotsen. Gewoon weer 1x in de 14 dagen bij papa of mama, afhankelijk van wie de scheiding aanvraagt of de ander het slechtste behandeld heeft. Eens zien hoe snel het aantal aanvragen voor relatietherapie stijgt en het aantal aanvragen voor echtscheiding daalt. We faciliteren in deze maatschappij de echtscheidingscultuur. Het verplicht opstellen van het ouderschapsplan is daarvoor exemplarisch. Wie komt er nog echt op voor de belang van het kind? </p>

<p><b>Ik snap dat vaders het gevoel</b></p>
<p>Ik snap dat vaders het gevoel hebben gehad dat ze benadeeld worden.Ik zit zelf ook in zo n situatie waarin mijn vriendin een co ouderschap had. De relatie stond bol van het narcistisch misbruik waaron list .bedrog. manipulatie. Agressie de dag regeerde.tijdelijk arbeidsongeschiktheid. Maatschappelijk werk en Relatie therapie hebben uiteindelijk een einde gemaakt aan de relatie waar een kind van nu 9 bij betrokken was vanaf zijn geboorte.Doordat mijn vriendin alleen het beste wil voor haar kind en ook vond dat het kind beiden ouders nodig had was ingestemd met een co ouderschap.Angst was ook een onderdeel van deze keuze want ze durfde ook echt niks anders voor te stellen en hoopte dat haar ex zijn tijd gebruikte om hun kind op te voeden.Iets waar hij tijdens de relatie geen tijd voor had.Ze hoopte dat hij haar met rust liet.Een ouderschapsplan is opgesteld met duidelijke afspraken.Deze afspraken zijn nooit nageleefd.Het kind werd gebruikt om zijn zin door te zetten en controle te hebben over mijn vriendin. Ze had een evaluatie in dit plan laten zetten om er onderuit te kunnen komen als het niet werkte. 5 jaar lang was het niet anders dan in de relatie. Manipulatie. Leugens.onder druk zetten en conflicten. Ze onderging het Allemaal. Immers over haar heen laten lopen zorgde voor minder last als weerstand bieden. Deed ze dit wel zou hun kind hier last van hebben.uiteindelijk krijgt ze een stabiele relatie en wil ze haar eigen leven leiden. Dit tegen het zere been van de ex.Vervolgens komt er een rechtszaak van 1.5 jaar waar haar ex alle mogelijke leugens ophangt en alles ontkent wat hij niet naleeft volgens het ouderschapsplan. De ex eist het kind en mijn vriendin op en dwingt haar het co ouderschap door te zetten.Wat zij wil is niet belangrijk. Dit terwijl hij 40 uur werkt en het kind 5 dagen in de week hele middagen bij het kind zijn oma laat zitten.Tijdens de rechtszaak word alles uit de kast gehaald.Geen leugen is gek genoeg. Gevolg de rechtbank kijkt totaal niet naar het kind. De vader word in het gelijk gesteld. Die wil immers dat co ouderschap blijft. Co ouderschap kom je niet onderuit of er nu een goede basis is of niet. Dat mijn vriendin zich jarenlang weg gecijferd heeft zodat hij er geen last van had is haar fout. Ze moet het maar accepteren zoals het is.Wat mijn vriendin tijdens dit co ouderschap moet ondergaan is niet belangrijk. Het is getekend. Ouderschapsplan is niet verplicht zoals word vermeld. Er word in de rechtspraak ook niks mee gedaan als de afspraken niet worden nageleeft.Je denkt houvast te hebben en dat de rechtbank in het belang van het kind kijkt. Nou niet dus. Een vader mag zijn kind opeisen terwijl hij 40 uur werkt en het kind elje dag bij oma laat terwijl moeder jarenlang partime heeft gewerkt om er voor haar kind te zijn. In de rechtbank word ze gestraft voor het feit dat ze onder het co ouderschap uit wil. Wie word er de dupe . Het kind . Die zit nu merendeel van de tijd bij zijn oma en ziet zijn ouders minder. En waarom doordat 2 ouders een slechte keuze maken en vervolgens voor de rechtbank komen. Mensen waarvan je verwacht dat ze de juiste keuzes maken en helpen on een situatie waar ze zelf niet uit komen. Nee co ouderschap is een erg groot risico . Lukt dit niet zijn de gevolgen niet te overzien en de rechtbank steld zelfs co ouderschap boven het belang van het kind.Dit kan echt niet .Het gaat niet goed in Nederland.1 op de 3 gezinnen gaan uit elkaar.En heel vaak niet op goede voet. </p>

<p><b>Ik kan me niet voorstellen</b></p>
<p>Ik kan me niet voorstellen dat je zo een gedachtegang hebt als je zelf kinderen hebt. Er is maar 1 oplossing die kinderen het minst beschadigd na een scheiding en dat is dat beide ouders zich gedragen als een ouder. Dat zij de kinderen op de eerste plek zetten en hun eigen belangen en gevoelens jegens de andere ouder aan de kant zetten. Co-ouderschap is de enige manier om beide ouders evenveel rechten en plichten te geven. In de praktijk krijg je zelfs je rechten niet als je gewoon gezamenlijk gezag hebt. Als 1 ouder het gezag heeft en die ouder wil van de andere ouder af dan kan die andere ouder het schudden. Door het gezag bij 1 ouder te leggen, vooral bij een vechtscheiding dan<br />
Neem je in de praktijk het kind de andere ouder af. Dit is nog veel erger dan de ruzie die ontstaat uit geschillen met Co-ouderschap.<br />
Het drama wat zich af heeft gespeeld of laten we zeggen de drama's heeft alleen maar te maken met de instelling van beide ouders in het gunnen van de andere ouder naar de kinderen toe, volledige inzet om voor de kinderen het beste te willen en het niet functioneren van het rechtssysteem op dit gebied. Jeugdzorg, de raad van kinderbescherming en de rechtbank schiet te kort. Zolang er geen echte dwangmiddelen zijn op dit gebied naar beide ouders toe en er niet meteen ingegrepen word zullen wij nog veel vaker getuigen zijn van deze drama's. Van die verschrikkelijke voorvallen zou de overheid wakker moeten worden en het aan moeten gaan pakken, maar dat gebeurd niet. Ook wil ik benadrukken dat het niet alleen vaders treft waarbij de omgang met kinderen gesaboteerd word door de moeder. Het treft ook moeders. </p>

<p><b>Co-ouderschap op zich is niet</b></p>
<p>Co-ouderschap op zich is niet de oorzaak van de problemen. Zwaar verouderde wetgeving, waarbij de vader in de rechtspraak altijd het onderspit delft, leidt tot ondraaglijk gevoel van rechtsongelijkheid, waardoor vaders buiten zichzelf kunnen gaan van woede en frustratie. Geef beide ouders verantwoordelijkheid voor hun eigen leven en regel de verantwoordelijkheid voor de kinderen evenwichtig en rechtvaardig en de problemen nemen waarschijnlijk weer af. </p>

<p><b>Tja, het is en blijft een</b></p>
<p>Tja, het is en blijft een lastige kwestie.<br />
Dat blijkt wel uit het feit dat u de plank volledig mis slaat.<br />
Het drama in Zeist( vader Jeroen en broertjes Ruben en Julian) had niet zozeer te maken met co-ouderschap of vechtscheiding, maar wel met alle betrokken instanties.<br />
Het is civiel recht(achter gesloten deuren),u wel bekend. Geen waarheidsvinding, dus iedereen kan roepen en beschuldigen wat hij wil.<br />
Dit alles zonder gevolgen. In het strafrecht kan dat niet zomaar.<br />
Ook kan Jeugdzorg net zo vaak naar de rechter stappen als zij wil. Wordt betaald door de belastingbetaler. Gevolg slepende procedures.<br />
Ouders - zowel vaders als moeders - worden hier soms wanhopig van, met het door u genoemde resultaat. Met vechtscheiding heeft dit niks te maken. Hoe verklaart u dat bij 90% van de familiedrama's Jeugdzorg en of de Raad voor de Kinderbescherming betrokken zijn?<br />
Ik hoop dat Jeroen, Ruben en Julian, rusten in vrede.</p>

<p><b>Meer mogelijkheden voor</b></p>
<p>Meer mogelijkheden voor eenhoofdig ouderlijk gezag zou de wanhoop van vaders (meestal) niet verminderen, maar juist vergroten. Eenhoofdig ouderlijk gezag stamt uit de tijd, waarin we dachten dat vrouwen en kinderen bij elkaar hoorden. We hebben er lang over gedaan om vaders een plaats te geven in de opvoeding en het leven van kinderen.<br />
Ouderschapsplannen leiden tot meer vechtscheidingen, omdat in ouderschapsplannen gedetailleerd allerlei beslissingen moeten worden genomen met betrekking tot de toekomst van de kinderen. Beter zou het zijn om in ouderschapsplannen af te spreken wie waarover beslist: wie koopt de kleding, wie beslist over clubjes, wie beslist over vakanties etc. Alimentatie kan aan de hand daarvan worden vastgesteld: welke ouder draagt welke kosten voor het kind? Als een ouder het niet eens is zal die ouder zelf moeten zorgen voor iets anders, zonder verrekening. Voorbeeld: moeder koopt de kleren en krijgt daarvoor ook de alimentatie, maar moeder koopt geen nieuwe kleren. Vader kan dan zelf nieuwe kleren kopen, als hij zich daaraan stoort, zonder daar enige ruzie over te maken of verrekening over te eisen. Beslissen wie waarover gaat zal leiden tot meer duidelijkheid, meer vrijheid, minder consensusdwang en hopelijk minder vechtscheidingen.
</p>
<p>Tsjor</p>

<p><b>De auteur van de bovenstaande</b></p>
<p>De auteur van de bovenstaande opinie focuste op "co-ouderschap", maar het Utrechtse onderzoek waar zij haar informatie op baseerde ging eigenlijk over iets anders.<br />
De onderzoekers hadden de opdracht gekregen van het ministerie van Justitie om - na 5 jaar - het ouderschapsplan te evalueren. Ze maken er gehakt van. De belangrijkste conclusie is dat het ouderschapsplan de oorzaak van de toename van het aantal vechtscheidingen is. (Omdat er opeens over van alles en nog wat overeenstemming bereikt moet worden tussen de ex-partners.)<br />
Henk Boeke - redactie Ouders Online</p>

<p><b>Die stijging van 5% naar 27%</b></p>
<p>Die stijging van 5% naar 27% betekent dat dus nog altijd 73% van deze kinderen één van de twee ouders behoorlijk kwijt is. Is dat dan wel in het belang van de kinderen? Zowel de vader als de moeder zijn belangrijke personen in het dagelijks leven. Op zich juich ik de stijging van co-ouderschap toe. Beter nog, als daar ook wat aan geschoold wordt. Het is nu nog relatief nieuw, dus het is zeker voor verbetering vatbaar. Om co-ouderschap de schuld te geven van het familiedrama in Zeist, vind ik dit artikel erg verzwakken. Het is helemaal de vraag of dat de oorzaak was. Of het niet ook, of eerder, bij eenhoofdig ouderschap gebeurd zou zijn. Hoe dan ook, zoiets uitzonderlijks moet nooit een reden zijn om beleid over honderdduizenden kinderen uit te storten. Ook de toename van vechtscheidingen hoeft niet oorzakelijk samen te hangen met toegenomen co-ouderschap.<br />
Groeten van een co-ouder.</p>