U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoogsensitieve dochter versus een adhd broer
Mijn dochter van 8 jaar is hoogsensitief. Ik vind het een behoorlijke uitdaging om daarmee om te gaan. Ik heb er eerlijk gezegd niet genoeg geduld voor. Maar we blijven proberen en elke dag leren we weer bij. Maar wat ik de grootste uitdaging vind is dat ik ook een zoon heb van 15 met adhd die er nogal een sport van maakt om zijn zusje zo vaak en zo snel mogelijk op de kast te krijgen. Op het moment dat mijn dochter al behoorlijk overprikkeld Is, gaat hij nog even lekker door met treiteren. Dochterlief raakt gefrustreerd en krijgt een driftbui en ik heb weer ruzie met zoonlief. Iemand hier ervaring mee en een tip hoe hiermee om te gaan?
Misschien kun je
focus gaan leggen op de overprikkeling? Als ik het een beetje goed begrijp dan zit daar voor nu het grootste struikelblok?
Ja, dat kost (veel) energie voor nu, maar ik denk dat je dat dubbel en dwars terug gaat krijgen. Dus even een investering om straks meer rust te krijgen.
Je schrijft dat het mis gaat op momenten dat zij al sterk overprikkeld is.
Misschien kun je er zicht op krijgen welke factoren bijdragen aan die overprikkeling en in hoeverre die te beïnvloeden zijn. En in hoeverre je daar dochter zelf in mee kan nemen, wellicht is er een hoop dat ze zelf kan doen of in anticiperen.
En verder/anders focussen op ander gedrag van dochter bij overprikkeling. Misschien zijn er andere opties maar terugtrekken is de effectiefste manier die ik ken.
Misschien kun je daar op inzetten en dat voorlopig voorrang geven boven alles. Dus óók op momenten dat je haar er eigenlijk bij wilt hebben zoals met eten.
Ik zou daar wel iedereen in betrekken, juist ook klier-zoon.
Het kan hem goed doen betrokken te zijn, juist op een effectieve, ositieve wijze, hem dus mede verantwoordelijk maken. (Niet voor gedrag zusje, maar voor sfeer in huis)
Dus bijv een code woord afspreken, een activiteit die dichter dan mag doen of een ruimte waarin ze dan is, waar iedereen haar ook echt even met rust laat.
Maar wellicht hebben je kinderen zelf nog andere ideeën?
verantwoordelijkheid
Hier helpt het als we de adhd-pubers verantwoordelijkheid geven, over hun kleine broertje en zusje.
Dus bijvoorbeeld met oppassen. Daarmee kunnen ze dan geld verdienen, maar dan vraag ik wel kwaliteit. Dus een goede maaltijd voor de kleintjes, of wel een verhaal voorlezen bij het naar bed brengen. Op tijd bij de judo zijn om op te halen.
Die verantwoordelijkheid zorgt ervoor dat ze mee gaan denken. En dan ook rekening gaan houden met de kleintjes als iets slecht voor hun is. Gepest/getreiterd worden is slecht voor iemand zijn zelfbeeld. Dat weten mijn adhd-pubers helaas maar al te goed.
Net als bij alles, hebben ze wel meer tijd nodig om dit te leren. Daarom herinner ik ze er dan aan.Wij doen dan een keer een serieus gesprek. En dan later daaraan refereren. 'Weet je nog wat ik laatst zei?'
Kobaltblauw
Hier helpt het als we de adhd-pubers verantwoordelijkheid geven, over hun kleine broertje en zusje.===
Wat leuk om dit van jou te lezen. Wij hadden vroeger namelijk precies diezelfde ervaring. Die verantwoordelijkheid kreeg mijn dochter bij haar vereniging en dat heeft een zeer positieve invloed gehad. Thuis was tussen haar en mij een sfeer ontstaan, waarin ik haar misschien teveel op de huid zat en daar ben ik ook in gaan snoeien. Liever een gezellige dochter en een zwijnenstal in haar slaapkamer, dat een keurige kamer maar een onhebbelijke dochter. Dit inzicht kwam zo'n beetje in dezelfde tijd als haar verantwoordelijkheden bij de vereniging. Na een paar rustige weken keken man en ik elkaar aan met 'hé, valt jou ook op dat er al een paar weken geen gedoe is?'. Vanaf die tijd ging het een stuk beter.
Kaaskopje
Volgens mij komt dat omdat bij adhd alles vaak wat rommeliger gaat en de executieve functies zich onregelmatig en schoksgewijs ontwikkelen.
Hierdoor krijg je als ouder de neiging te dicht op de huid te zitten of te veel te pamperen. En dat is vaak ook nodig bij bepaalde zaken.
Maar bij andere dingen onderschat je ze dan..
En mijn ervaring is dat hun gedrag daar niet van opknapt.
hihi
Kobaltblauw
Nee zeker niet. Ook de latere kennis dat we allebei ADD hebben, heeft bij mij een heel spaarvarken doen vullen met kwartjes. ADHD valt een ouder misschien eerder op dan ADD. Ik weet inmiddels, pas vorig jaar, dat je ook het 'gemengde' type kunt hebben, dan is het meer ADhD. Ik heb het sterke vermoeden dat mijn dochter daar nu toe gerekend zou worden. Maar tot haar mentor met haar besprak dat ze zich eens moest laten testen, had ik deze optie zelf niet bedacht. Ik was alleen bekend met het fenomeen ADHD, storend druk gedrag, dat beeld. Inmiddels zijn we 9 jaar verder en ben ik bijgepraat 
.
Meiden
Ja, bij meiden uit adhd zich ook anders dan bij jongens.
De goede psychologen en psychiaters realiseren zich dat inmiddels wel, maar dat was tien jaar geleden nog heel anders.
Bij meiden worden de (voor de buitenwereld zichtbare) problemen in de puberteit meestal groter door hormonale problemen, bij jongens nemen ze dan vaak af.
Bij jongens leidt de emotionele ontregeling vaak tot ruzie en gedragsproblemen.Bij meisjes eerder
Mijn meiden kregen pas later hun diagnose. En met de kennis van nu denk ik: hoe hebben we dit kunnen missen.
Reacties
Flanagan, sorry dat ik het verkeerd heb begrepen. Eerder naar bed hebben we ook al eens geprobeerd. Hier duurt het dan alleen maar nog langer voordat ze eindelijk in slaap vallen. Er moet eerst nog van alles verwerkt worden en het lijkt wel of dat meer tijd nodig heeft als ze vroeger naar bed gaan.
Kyana, natuurlijk is pesten niet acceptabel maar wel degelijk iets wat bij brusjes hoort. Aan de ouders om daar een stokje voor te steken. Het probleem is, zoals ik al eerder heb omschreven, dat het door de ADHD vaak al is gebeurd voordat hij er zelf erg in heeft. Hij is dusdanig impulsief dat het gewoon gebeurt. Niemand die het aan ziet komen en er dus vooraf iets aan kunt doen. Natuurlijk praten we er regelmatig over maar eerlijk gezegd ben ik al blij als hij onthoudt dat hij zijn tanden moet poetsen bij wijze van spreken. De ervaring leert toch wel dat niet alles wat wordt besproken ook evengoed blijft hangen. Of dat nou iets te maken heeft met ADHD of gewoon het puber zijn.
Amelie en saar, we zijn nu idd ook druk bezig te zoeken naar wat mijn dochter ontspanning geeft. Als ze uit school komt krijgt ze de mogelijkheid om even tot zichzelf te komen. Ze mag weglopen om een rustig plekje te zoeken wanneer ze dat ook maar nodig denkt te hebben. Hopelijk helpt dat idd.
Kobaltblauw, hier moeten de pubers ook wel eens oppassen of op een andere manier voor hun zusjes zorgen. Vaak gaat dat wel goed. Maar het kan ook vreselijk mis gaan en dan bedoel ik dat het zusje op de kast krijgen toch net iets meer de overhand krijgt dan de verantwoordelijke oudere broer zijn.
Ik herken toch niet zo, dat ze het helemaal doen als ongeleide projectielen, dat impulsieve.
Er zit hier toch wel een kort beslismoment tussen. Anders kun je op school bijvoorbeeld ook niet functioneren toch?
Ik ken jullie niet, maar het klinkt toch een klein beetje als: hij kan er niets aan doen, want hij heeft adhd.
En dat is bij de adhd-ers die ik ken nooit zo. Ze kunnen er wel degelijk iets aan doen en iets mee doen, met hun gedrag. Juist heel goed. Op school, op hun werk, op visite.
En thuis zijn ze meer ontspannen en dan zie je dus vaker dingen mis gaan. Maar als een ander daar de dupe van is, gaan we echt een andere oplossing bedenken.
Wel is het zo dat ze soms verkeerde gewoontes ontwikkelen. En dan gaat het heel snel mis. Want dan denken ze dus niet meer, ze schieten in hun 'gewoonte'. Meestal lukt het ook wel weer om dat af te leren. Dan spreken we er eerst over. En als ik het dan zie, zeg ik: ' je doet het weer'. Dat is vaak al een goede reminder om het gedrag bij te sturen.
Wat vindt je zoon er trouwens zelf van? Vindt hij dat hij een goede broer is? Ziet hij in dat jullie je zorgen maken over zijn zusje? Hoe zou hij zijn zusje willen/kunnen helpen?