U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
dochter wil niet naar school (lang verhaal)
Mijn dochter (12) heeft een motorische beperking met een neurologische oorzaak. Naast de motorische problemen, kan dit ook gevolgen hebben voor de prikkelverwerking.
Dit is nu waar we tegen een enorm probleem oplopen.
Ze vindt het op school te druk en dan doelt ze met name op auditieve prikkels. Ze vindt het niet te doen en heeft zichzelf volgens mij inmiddels wijsgemaakt dat ze het echt niet trekt, terwijl ik denk dat ze het in haar gedachte veel erger maakt dan het eigenlijk is. Al weken, zo niet maanden, begint ze zo gauw ze 's morgens haar ogen opendoet te klagen dat ze zich niet lekker voelt, in eerste instantie gingen we er vanuit dat ze zich inderdaad niet lekker voelde, wellicht wat oververmoeid was en een dagje moest bijkomen, het is ook niet niks, ze wordt geacht hetzelfde te doen als alle kinderen van haar leeftijd, maar ze heeft wel een lichaam dat niet helemaal lekker meewerkt. Ze is ook nog dit jaar begonnen op de middelbare school, een vrij grote school, terwijl ze op een kleine basisschool zat, dus misschien zijn we in beginsel te meegaand geweest.
En nu is het dus elke ochtend gezeur dat ze zich niet lekker voelt, als we daar niet in mee gaan, dan gaat ze huilen, dat gaat over in krijsen en naar boven vertrekken en dan bestookt ze mij of haar vader dus met whatsapp berichten over hoe rot ze zich voelt, dat ze het echt niet trekt, huilende emojis en als je er tegenin gaat komt er een portie dwarsheid bij die op mij in ieder geval ernstig brutaal overkomt. Gevolg is dus dat nog voor het 7 uur is, iedereen hier boos, verdrietig en overspannen zit te wezen. Vanmorgen heeft mijn man haar ziekgemeld en haar telefoon, muis en afstandsbediening afgepakt, met het idee dat het thuis dan ook niet al te leuk was. Ik weet niet of ik het daarmee eens ben, maar ik begrijp zijn frustratie wel erg goed. Vervolgens krijg ik een berichtje van haar (via de computer die het zonder muis natuurlijk best doet) dat papa haar telefoon en muis heeft afgepakt en ze niet begrijpt waarom hij zo boos is. Terwijl we echt al heel vaak hierover gesproken hebben met haar, op rustige momenten gewoon normale gesprekken.
We hebben gesproken met de mentor, die heeft haar aangemeld bij het zorgteam, daarvan heb ik voor de meivakantie iemand aan de telefoon gehad, ze willen met dochter in gesprek, maar begonnen ook meteen met "misschien is een andere school beter" en over het testen van de oorzaak van die overprikkeling. Dat is leuk, maar ik denk niet dat een andere school per se nut zal hebben, ze heeft er namelijk ook last van in de klas en ik kan me niet voorstellen dat er scholen zijn met significant kleinere klassen, bovendien wil ze eigenlijk niet naar een andere school. En onderzoeken waar de prikkelverwerkingsproblemen vandaag komen lijkt me ook nogal zinloos, want ik weet waar het door komt, school kijkt alleen niet verder dan de motorische problemen en lijkt een label te willen dat ze snappen. Ik heb niet zo'n zin om mijn dochter op bijvoorbeeld autisme te laten testen, wie heeft daar wat aan? Haar beperking kan resulteren in gedrag lijkend op diverse stoornissen, heeft een andere oorzaak, maar dat maakt toch niet uit voor hoe je er mee omgaat?
Ondertussen is mijn dochter hard op weg een thuiszitter te worden en dat wil ik niet, maar we kunnen het gewoon niet meer opbrengen om iedere ochtend dit gevecht aan te gaan en als we "winnen" en ze gaat naar school, dan blijft ze me de hele dag bestoken met berichten, varierend van "ik trek dit niet" tot "en als ik me nou gewoon ziekmeld, wat doe je dan?".
Ik heb ook al met de revalidatiearts gesproken, die heeft op zijn beurt een afspraakverzoek gedaan voor de ergotherapeut. Ik zit het alleen nu even helemaal niet meer zitten. We hebben NU hulp nodig, maar ik weet niet meer waar ik nog aan kan kloppen. Ik weet ook niet of ik er nog meer partijen bij moet halen, of dat ik toch maar moet afwachten waar het zorgteam mee komt. De ergo gaat sowieso nog een paar weken duren.
Voor de volledigheid wil ik nog wel melden dat dochter absoluut niet gepest wordt, haar klas is juist heel lief voor haar. Er zal vast wel eens een opmerking gemaakt worden, maar daar kan ze doorgaans goed tegen en het is zeker niet structureel.
Ik weet het gewoon echt niet meer.
Update
Toch ook van ons maar even een update. Onbedoeld kaapte ik dit topic laatst een beetje, omdat mijn zoon dus ook niet meer naar wilde. In eerste instantie op zoek gegaan naar een andere school, maar scholen (hier) hebben de onderlinge afspraak dat ze tussentijds geen leerlingen aannemen (alleen bij verhuizingen wel). Vervolgens maar naar de schoolarts gegaan, die vaststelde dat zoon overspannen was en mogelijk een trauma had opgelopen op school. Advies was om te gaan reintegreren, maar niet op de huidige school.
Inmiddels zit zoon twee en een halve maand thuis en zijn we eigenlijk nog niets verder. Inmiddels staat ook vast dat zoon niet over gaat (ook een ingewikkeld verhaal en heb niet meer helemaal scherp wat ik hier al geschreven had, daarom nu gewoon even kort). Zittenblijven was sowieso al geen optie voor de huidige school en andere niveaus bieden ze niet, dus ook in dat opzicht is duidelijk dat we een andere school nodig hebben.
Streven was om hem zo snel mogelijk naar een andere school te doen. School van eerste voorkeur had ik zelf al een intakegesprek mee gehad, maar die willen niet eerder dan 12 juli laten weten of ze plek hebben. Wat dat betreft heel ongunstig dat mijn zoon alleen maar een mogelijk trauma heeft opgelopen op de huidige school. In feite zijn scholen namelijk verplicht om binnen 10 weken na de aanmelding te beslissen of er plek is. Alleen als een kind formeel al een school heeft, heeft die regel verder geen consequenties, terwijl als het kind van school was gestuurd, dan had de school hem na die 10 weken moeten plaatsen (tenzij zij niet de benodigde zorg bieden of als er echt geen plek is), maar nu dus niet.
Inmiddels is er ook een onderwijsconsulent betrokken, die heeft ook nog niets kunnen bereiken bij school 1 of school 2. Meerdere keren breed overleg gehad. Huiswerk gevraagd voor zoon waar ik nu al meerdere weken op wacht. Ook al meerdere keren gerappelleerd. Ik heb inmiddels maar zelf de nodige dingen gekocht om verder te kunnen.
Ik heb de illusie niet meer dat we voor de vakantie iets vinden, maar hoop toch echt dat er iets is voor na de zomer.
@Anoniem, ik mis de lpa in je verhaal. Een lpa doet veel om kinderen binnen de schoolbanken te krijgen, tot bemiddeling aan toe. Een lpa kan ook je vriend zijn.;-)
Lpa is een van de partijen die bij zo’n breed overleg zit. Net als de schoolarts, het samenwerkingsverband en het buurtteam.
Lpa kon trouwens weinig betekenen. Zoon is immers ziek en schoolarts raadt het af om hem op dit moment naar de huidige school te sturen. We hebben dus een alternatief nodig en daar zijn we druk mee bezig en natuurlijk heeft een goed alternatief dan de voorkeur en we willen niet alleen maar een school die toevallig NU plek heeft verkiezen boven de scholen met een betere zorgstructuur die toevallig pas na de zomer plek hebben.
Niet arrogant bedoeld overigens
Bedenk me net dat het misschien arrogant klinkt dat ik schrijf dat ik bij voorkeur voor de betere plek na de vakantie ga, maar zo is het niet bedoeld. Merkte afgelopen periode echter dat veel scholen pas net voor de vakantie aan kunnen geven of er plek was, terwijl er aan de andere kant veel druk was om juist nu een plek te vinden.
Natuurlijk wilde ik ook graag een plek nu. Maar hoe dichter we bij de vakantie komen, hoe kleiner die kans wordt en als ik moet kiezen tussen een plek op school 1 na de vakantie of een plek op school 7 nu, dan ga ik toch voor school 1.
Hier
Dochter was thuiszitter en dankzij het samenwerkingsverband kon zij terecht op een school (van haar keuze).
Het SWv deed een dringend beroep op de school en enkel bij zwaarwegende redenen mocht de school dan de leerling weigeren.
Wij hadden niets van doen met een lpa of schoolarts.
Formeel
Formeel mogen scholen een leerling (die aangemeld wordt op het juiste niveau) ook alleen weigeren als ze of de zorg niet bieden die de leerling nodig zou hebben of als ze geen plek hebben. Beide dingen moeten dan ook wel echt aantoonbaar zijn.
De zorg die mijn zoon nodig heeft, is vrij algemeen en die zou door zowel school 1 als school 2 geboden kunnen worden. Op basis daarvan kunnen ze dus niet weigeren.
School 1 heeft echter al heel duidelijk aangegeven dat ze pas half juli weten of er plek is voor volgend schooljaar. Deze school valt onder een ander samenwerkingsverband en het huidige samenwerkingsverband heeft hier nog niet geprobeerd invloed uit te oefenen.
School 2 heeft verder nog geen duidelijkheid gegeven, maar had aan onderwijsconsulent aangegeven in principe nog wel plaats te hebben. School valt onder hetzelfde samenwerkingsverband als de huidige school en hier zou het samenwerkingsverband gemakkelijker wat moeten kunnen doen. Helaas is de onderwijsconsulent nu op vakantie en ligt een en ander daardoor een beetje stil. Heb zelf wel geprobeerd contact te krijgen, maar nog geen reactie.
Eigenlijk ook wel logisch dat scholen op dit moment niet zitten te wachten op een zij-instromer. Wij zitten regio midden. Meeste scholen hebben binnen nu en 2 weken toetsweek. Dat is natuurlijk ook niet echt een moment en op die scholen zijn ze nu ook druk genoeg, al was het voor zoon fijner geweest als hij wist waar hij terecht kwam. In september heeft hij immers bijna een half jaar thuis gezeten en dat doet ook wat met een kind.
Officieel zouden scholen binnen 10 weken na aanmelding moeten laten weten of er plaats is, alleen met die regel kan ik vrij weinig nu. Schiet bovendien ook niet op om met strijd op een nieuwe school te beginnen.
mytylschool
De kogel is door de kerk, vanmorgen hebben we gehoord dat mijn dochter naar de mytylschool mag.
We weten inmiddels ook dat een vriendinnetje van de basisschool ook gaat, wel naar een ander niveau, dus ze zullen niet bij elkaar in de klas zitten, maar er worden al plannen gemaakt om samen te fietsen.
We hebben een gesprek en een rondleiding gehad, wat een wereld van verschil, de afdeling VMBO is 1 gang, de klassen zijn klein. De leerlingen blijven in het lokaal en de docent komt naar hun toe, misschien kan ze weer aangepast meubilair krijgen. Nadeel is dat er maar een beperkt aantal vakken wordt gegeven en daar moet ze het mee doen, er valt verder niks te kiezen, maar dat zag ze zelf niet als een bezwaar, zeker niet toen ze hoorde dat er geen Frans gegeven wordt.
Ikzelf ondertussen wordt heen en weer geslingerd tussen ontzettend blij omdat dit is wat ze zelf wil en ze hier op haar plek zal zijn en verdrietig, want het voelt toch een beetje als een stapje terug, aan het eind van groep 8 had ik nooit verzonnen dat ze het niet zou redden op een reguliere VO school. Niet dat ik het op zich vervelend vind dat ze naar de mytylschool gaat, maar ik had haar gewoon gegund dat dingen makkelijker zouden gaan.
Bedankt allemaal voor het meedenken en het luisterend oor.
Anoniem, ik hoop dat jullie ook heel gauw meer weten en dat je zoon naar de school van voorkeur kan.
Wat mooi
En ik snap ook jouw bedenkingen. Maar ik denk dat veel ouders met kinderen zonder "iets" ook heel blij zouden zijn met een klein, begripvol schooltje. En dat is waardevol. Uiteindelijk gaat het erom dat ze haar diploma haalt.
Mudkip ea
Ik heb niet alles gelezen aan reacties. Wij zitten al jaren met dezelfde problemen, al uit mijn kind zich niet zo extreem als wat jij vertelt. Ook overprikkeld, ADD symptomen. Allerlei klachten maar nog wel op school kunnen houden met af en toe een spijbeldag en soms eens een weekje. Toch 2 jaar geleden weer traject ingegaan met uiteindelijk structurele afspraken bij GGZ psycholoog. Dat schijnt te helpen, iemand die weet wat kind ervaart/doormaakt. Klachten zijn niet over(natuurlijk) maar kind krijgt nu handvatten om met klachten om te gaan en lijkt wat beter met de klachten/beperkingen om te kunnen gaan. Is ook wat ouder(16 nu) dus zal ook helpen. Ik snap de frustratie aan jullie kant ook, wij voelden dat hetzelfde. Niet naar school kunnen en dan wel thuis leuk aan de pc hangen, klopte voor ons ook niet. We kunnen ons er nu beter in inleven.
herkenbaar
Hier rond de kerst hetzelfde probleem gehad met dochter van 14. Zij heeft ook een diagnose maar is ook een extreem koppige puber.
iedere ochtend was het raak. Ik wil niet naar school, ik heb hoofdpijn, ik wil naar een andere school. Ze bleef thuis en dan nam ik haar telefoon ook mee. Huilend in de auto op weg naar werk want ik had ook met haar te doen.
Uiteindelijk heb ik de school verteld dat ze het heel erg moeilijk had op school, dat ik niet precies de vinger op het daadwerkelijke probleem kon leggen en dat dochter er echt niet met school over wilde praten. Ik heb niet gezegd dat zij naar een andere school wilde.
met een zorgbegeleider (gespecialiseerd in haar aandoening) en dochter vele gesprekken gehad. Bijvoorbeeld dat dochter ook moest leren haar grenzen aan te geven als ze zei dat ze hoofdpijn had en niet naar school kon. Ik geloofde dochter op een gegeven moment niet eens meer. Ik moest haar meer ruimte bieden om het zelf te beslissen. Dus nu vraag ik aan haar : kun je het gaan proberen want als het niet gaat, kun je naar huis komen. Als ze besluit dat het niet gaat, dan respecteer ik dat. Weliswaar met kromme tenen want ik weet zeker dat dochter ook wel eens manipuleert maar eerlijk is eerlijk, bij haar werkt het want ze blijft nog wel eens thuis maar veel vaker probeert ze het wel en komt tot de ontdekking dat het soms ineens over is op school.
hetzelfde geldt voor huiswerk. Overigens neem ik wel haar telefoon mee als ze ziek thuis is. Maar nu is het voor iedereen acceptabel hoe het gaat en eigenlijk klonk het achteraf allemaal zo logisch en had ik minder moeten drammen. Ik ben zelf ook cva patient en weet alles over overprikkeling maar kon het toch bij haar niet accepteren en vond dat ze moest doorzetten. Terwijl ik heel goed weet dat de verwachtingen van mij naar haar op dat moment niet haalbaar waren.Ik kan en wil haar niet loslaten of onderuit laten gaan dus dit is een middenweg.
Maar het is ontzettend moeilijk en energie vretend en zoveel mensen om je heen proberen je van advies te voorzien. Maar zoals de zorg coordinator zei : wat mensen vinden, mogen ze houden...
Bij ons heeft het goed uitgepakt want ze gaat nu vrolijk naar school, heeft het naar haar zin en er is meer rust in huis. Cijfers zijn ronduit slecht maar dat kan ik nu wel loslaten omdat ze ook gewoon een puber is die echt niet wil leren.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt en wens je heel veel sterkte ! Ook en vooral voor je kind
Korte update
Ook van mij even een hele korte update. Zoon hier zit inmiddels al maanden thuis. Druk op zoek naar een nieuwe school, maar huidige school en samenwerkingsverband weigeren iets te doen met advies onderwijsconsulent. Nog geen duidelijkheid voor volgend jaar en de vakantie nadert snel.
Anoniem,
Wat naar die onduidelijkheid.
Wat doet je zoon ondertussen? Hoe meer uit het ritme van onderwijs, hoe lastiger vaak om de draad weer op te pakken.
Heb je misschien contact opgenomen met ziezon.nl? Al was het maar om de achterstand te verkleinen.
Verveelt je zoon zich niet? Zou hij interesse hebben in een zomerprogramma, al was het maar om in een ritme te komen.
Hopelijk voor jullie op korte termijn goed nieuws, nu de plekjes ingevuld zijn.
Desnoods bel je ze maandag op.
Bedankt!
Heel erg bedankt voor je reactie!. De reden dat mijn update zo kort was, is dat ik er zelf inmiddels ook best wel klaar mee ben en dat ik enorm bang ben dat school hier iets mee leest. Ik denk dat mensen die mijn zoon kennen direct weten dat het om hem gaat als ze dit topic lezen en aangezien school al zo tegenwerkt, ben ik best bang dat dit nog meer tegen gaat werken, terwijl ik hier ook goede adviezen kan krijgen. Beetje dubbel dus.
Wat jij beschrijft, is eigenlijk ook waar ik mee zit. Hoe langer hij thuis zit, hoe moeilijker het weer gaat worden. Voor de meivakantie is hij een paar weken ziek geweest en eigenlijk zou het ideaal zijn geweest als hij na de meivakantie op een andere school had kunnen starten. Op dat moment was hij er ook echt aan toe en toen zou er verder ook geen enkel probleem zijn geweest. In april heb ik hem ingeschreven op de school van onze eerste voorkeur en daar hebben we ook een positief intakegesprek gehad. Die school wilde hem echter niet tussentijds laten starten en zij kunnen pas ergens volgende week aangeven of ze volgend schooljaar plek hebben. Onderwijsconsulent had ik in de eerste instantie nog niet ingeschakeld, maar die heeft later ook geprobeerd of zoon niet tussentijds kon starten of dat we eerder zekerheid kunnen krijgen, maar dat kon niet. Volgende week dus.
Hoe verder we voorbij de meivakantie kwamen, hoe lastiger het werd om hem tussentijds al ergens te laten kijken. School van tweede voorkeur leek heel lang goed te gaan komen, maar is vastgelopen na tussenkomst van de huidige school. School van derde voorkeur is me afgeraden door onderwijsconsulent en aangezien die verder behoorlijk met mij op een lijn zit, denk ik dat ik dat maar aan moet nemen. Inmiddels zijn we zo’n beetje bezig met school 4-7 op onze voorkeurslijst en dat terwijl de tijd dringt.
Zoon zal dus in geen geval nog voor de vakantie op zijn nieuwe school kunnen kijken en als we al een school vinden, is de kans groot dat het een school is die hij totaal niet kent (tenzij het dus school 1 wordt). Na de vakantie moet hij dus naar een school gaan waar hij niemand kent en ook geen weg. Mijn zoon heeft geen etiketje, maar wel flink wat autistische trekjes en hij vindt dat nu dus al heel eng. En het irritante is dat ik hem dus ook nergens op kan voorbereiden. Ja, als ik straks weet wat het wordt, kunnen we een keer langs het gebouw fietsen. Ik kan proberen na te gaan of er iemand op die school zit die ik ken, maar de kans is dus groot dat dat niet het geval is en dat gaat dus best spannend worden.
Had aan de huidige school om huiswerk gevraagd, maar het heeft meer dan een maand geduurd voor we iets kregen (ondanks meerdere rappels van de onderwijsconsulent) en eigenlijk was dat nog niet veel soeps. Inmiddels heb ik zelf een wiskundemethode aangeschaft om iets te kunnen doen en we zijn bijvoorbeeld ook Duits gaan oefenen (op zijn huidige school hadden ze Frans, maar de meeste andere scholen hier starten met Duits). Ook voor bijvoorbeeld Nederlands en Engels heb ik wat dingen bedacht die we konden doen. Ook sociaal probeer ik hem zoveel mogelijk bezig te houden en ook bijvoorbeeld wat actieve dingen.
Wat er nu gebeurt vind ik verre van wenselijk. Het liefst had ik hem meteen na de meivakantie op een andere school gehad, maar terug naar zijn oude school was gewoon geen optie.
Heb bij het schooltopic inmiddels al om advies gevraagd voor scholen hier in de regio, ook zo anoniem mogelijk. Ik hoop echt dat we wat vinden volgende week. Ben in ieder geval echt blij met die onderwijsconsulent. Ziezon ken ik niet, maar ga ik zo zoeken. Zomeractiviteit heb ik ook nog aan gedacht, maar daar staat meneer (puber als hij begint te worden) zelf nog niet helemaal achter. Eerder deden we nog wel eens een voetbalkamp of iets in die geest, maar dat wil hij gewoon niet meer.
In ieder geval echt bedankt voor je advies en ik ga nu meteen ziezon googlen.
Update
Hetvis ons helaas niet gelukt om voor het eind van het schooljaar een nieuwe school te vinden voor onze zoon en daardoor heeft hij vanaf begin april thuis gezeten.
Vorige week heb ik gelukkig definitief een andere school voor zoon gevonden en daar gaat hij komende week starten. Zelf ben ik opgelucht dat ik een school heb gevonden na alle afwijzingen en ook erg blij met deze school, daar heb ik echt alle vertrouwen in.
Bij zoon merk ik echter dat de angst weer toenemen. Hij is echt heel bang om weer naar school te gaan. Eigenlijk precies de reden dat we hem liever al voor de vakantie zouden laten wennen.
Morgen ga ik samen met zoon naar zijn nieuwe school en dan zullen we ook kijken welke hulp hij nodig heeft. Daar ziet hij tegenop, maar nog niet extreem. Dinsdag hebben ze daar individuele mentorgesprekken. Ik heb al aangeboden dat ik dan nog een keer met hem mee zou kunnen reizen. Woensdag de eerste lesdag en daar is hij vooral bang voor. Bang dat iedereen elkaar al kent (hij gaat naar de tweede, dus de klassen zijn wel veranderd tov vorig jaar), bang dat hij gepest gaat worden. Dat soort dingen. Hij moet er gewoon doorheen, hoop dat dat goed gaat, vorig jaar al genoeg ellende gehad.
Maar één kind
Er hoeft er maar één kind bij te zijn, waarmee hij wel een klik mee heeft.
Toen mijn kind na een vervelende tijd, op een andere school begon, was het ook spannend. Hij kwam vrolijk thuis want hij had op dag één reeds een ‘vriend’ waarmee hij in de pauze was opgetrokken.
Hart onder de riem
Hier een zoon die van 4 VWO in het regulier, na een periode van overspannen en depressief thuis zitten, instroomde in 4 Havo op speciaal onderwijs. Op 30 minuten fietsen afstand. Kende dus helemaal niemand daar en kwam ook op een totaal ander soort school terecht. Maar hij is er helemaal opgebloeid. En intussen zijn de nare ervaringen op de vorige school (had overigens niet te maken met de school zelf, de docenten daar hebben heel erg meegewerkt) bijna vergeten.
Het kan dus allemaal net zo goed heel erg positief uitpakken!
Ik zou inderdaad nog een keer meefietsen dinsdag. En misschien woensdag ook wel. Zoon vond het fijn een beetje afleiding tijdens de fietstocht. Werden de zenuwen iets minder door.
Wat fijn dat jullie toch een school hebben kunnen vinden! Hopelijk vindt je zoon daar snel zijn plekje.