wanneer houdt het eens op Herbeoordeling UWV

Door het niet hebben van een opleiding ben je aangewezen tot banen aan de onderkant van de samenleving en helaas werken die bijna allemaal met targets en snelheid. Daarom is het van belang dat mensen met een 'vlekje' wel doorleren en hoger proberen uit te komen want anders zit je al snel in de bijstand.

Het 'langzaam' zijn heeft niets met jou te maken maar met het gekozen beroep. Zoals ik (en anderen) al meermaals aangaven: er zijn blinden die gewoon prima kunnen werken en dan heb jij nog een groot voordeel tov die mensen. Waarom gaven ze jou geen kans in 1997 om een opleiding te doen?

Kaaskopje, aanpakken

Beste Kaaskopje, je vraagt me “Hoe zou jij het dan aanpakken? Wat die keuringen betreft dus.”

Ja, dat zou ik dus ook niet weten. Er zit wel iets in je idee, maar het aantal beroepen lijkt me de reden dat het praktisch slecht uitvoerbaar is.

Nog even over de definitie slechtziend. Ik ben functioneel blind zonder lenzen, ik heb een visus van 4%, met lenzen zie ik zo’n 40%, maar dan moet er wel genoeg licht zijn en niet te veel drukte.

Ik vind het zo naar voor je dat je werkzame leven zo is verlopen. Uit wat ik hier van je lees, ben je slim en een doorzetter. En je schrijft erg goed!

Wat Visio over jou zegt, daar wil ik niks negatiefs over zeggen. Ik ga ervan uit dat ze gelijk hebben, zij hebben dagelijks te maken met slechtzienden en kunnen hun klanten met elkaar vergelijken. Zelf heb ik met mijn dochter (10% visus) altijd een naar gevoel bij Visio. Ze gaan altijd zo uit wat ze niet kan. “Nee, ze zal nooit alleen kunnen fietsen”. Nou echt wel, gewoon in de grote stad. “Nou, havo is al hoog gegrepen hoor”. Nou, in zes jaar door het gymnasium gehuppeld en nu tweedejaars op de universiteit. Mijn dochter wil niet meer naar Visio, ik ben er geen klant, want mijn zicht met lenzen is te goed. Maar ik vind het wel een goede instelling die mensen helpt.

Visio

Ik ben daar naar verwezen voor reïntegratie, maar al snel is dat omgezet naar een oogonderzoek. Daar was ik wel blij mee.

Jouw dochter heeft denk ik wel voordeel met jou als moeder. Je weet waar je tegenaan kunt lopen of juist mogelijk is.

Triva

Het is voor mijn bloeddruk denk ik beter als wij het hierbij laten.

Hogere opleiding

Ik heb een hogere opleiding gehad en had een behoorlijk goed betaalde kantoorbaan. Mijn voordeel tegenover Kaaskopje is dat ik niet met mijn beperkingen ben geboren; ik liep ze jaren geleden op als restschade van een hele ernstige ziekte die ik goddank heb overleefd. En ik had toen ik ziek werd al een werkgever. Een multinational, met procedures en protocollen voor personeel dat ern 'vlekje' oploopt. Er is daar dan dan ook altijd ruimte en begrip geweest voor de aanpassingen die voor mij nodig waren. Ik werkte nog het aantal uren dat ik kon en het UWV vulde aan. Een goed betaalde baan levert een hoger arbeidsongeschiktheids percentage op (ook zo krom..) en dat was in mijn voordeel.

Probleem kwam toen werkgever in crisis terecht kwam en mij afdeling werd afgestoten naar kleiner bedrijf. Die zaten met mij 'opgescheept'. Geen ruimte meer . En uiteindelijk ook geen begrip. Gevolg is dat ik nu in de IVA terecht ben gekomen. Ik ben dankbaar voor dat vangnet, en ik kan alleen maar dankbaar zijn voor het feit dat ik een goede werkgever had, toen. Want werkgevers zitten niet te wachten op mensen die minder snel gaan. Of aanpassingen nodig hebben. Ook bij die multinational heb ik nooit blinden of mensen in een rolstoel gezien. Terwijl dat best had moeten kunnen.

Slechtziend

Nog even over zo'n simulatie-omgeving...

Ik heb jaren geleden alweer vrijwillig gevraagd of ik niet terug kon naar de sociale werkplaats. Ik moest toch wát. Ik ben daar getest met de spreekwoordelijke schroefjes en moertjes, totaal niet mijn terrein, maar ik was wederom "te goed". Ik snapte de opdrachten, was lekker sociaal, te slim voor dat werk... De criteria waren ook toen al enorm aangescherpt, dus je moest wel heel erg beperkt zijn voor een kánsje. Maar goed, ook aan de hand van niet gelijkwaardig werk aan wat je deed, kan men mogelijk zien wat je kunt, maar dat moet dan wel aan allerlei richtlijnen opgehangen worden, zodat er geen misverstanden ontstaan.

Evenie

Dat vraag ik me ook wel eens af: waarom niet meer slechtzienden of mensen in een rolstoel? Bij ons zou dat in de meeste banen prima kunnen. Alleen mensen met autisme heb ik wel gezien en die doen gewoon 40 jaar min of meer hetzelfde, dat gaat hier prima. Maar dat zijn ouderen, dus of autisten tegenwoordig nog een kans zouden maken weet ik niet. En waarom dan niet die rolstoel, of spraaksoftware voor blinden? Het kan natuurlijk zijn dat ze gewoon niet hier solliciteren, ik weet het niet.

Blinden, rolstoelers

Een van de hogere managers bij ons bedrijf zit in een rolstoel, al vanaf kind af aan. Het is een slimme man en een goed manager. Benen hebben daar niets mee te maken.
Een collega is blind, heeft wat hulp nodig in de kantine maar niet bij het werk (computers), werkt prima met leesregel, is deskundig en gezellig, prima collega.

Het is wel zo dat je een hoop vooroordelen moet overwinnen. Het is ook zo dat sommige managers wel iemand met een beperking willen en andere niet. Koudwatervrees zowel bij managers als bij collega's als bij HR.
Mocht je een beperking hebben, probeer dan in een beroep met een enorme schaarste terecht te komen, dan heb je veel meer kans omdat er voor jou geen 10 anderen zijn.

Als Kaaskopje wil, kan ik met haar een opleidingsplan maken waarmee ze gewoon aan de bak kan, ook met haar leeftijd. Ze is slim genoeg en sociaal genoeg om iets te kunnen leren en in een team met normale mensen te werken.

Tamar

Zat ASSers in de IT hoor. Functioneren ook vaak heel behoorlijk

Fransien

Wat een aardig aanbod!

Hoe vervelend het voor sommigen zal klinken, wil ik nu eerst de zekerheid van een financiële basis. Dus ik wil afgekeurd worden. Ik hoop het. Vervolgens ga ik me op vrijwilligerswerk storten. Mocht daaruit iets ontstaan, dan zou dat geweldig zijn. Dat sluit ik niet uit. Dan ben ik voorlopig gewoon blij met een extraatje en vervolgens zien we weer verder. Stap voor stap dus.

Ik ben momenteel niet negatief ingesteld, dat wil ik benadrukken. Juist niet. Ik wil er weer wat van gaan maken. Maar dan op mijn manier.

Kaaskopje

Precies, ze waren jarenlang best tevreden over je functioneren. Je zal ongetwijfeld langzamer zijn geweest dan sommige collega's maar daar moeten genoeg goede eigenschappen tegenover hebben gestaan dat ze je graag wilden houden. En door veranderende prioriteiten, veranderingen van managers of iets dergelijks was dat niet meer het geval. Maar een commerciële werkgever gaat echt geen medewerker jaren aanhouden als die niks toevoegt.

Maar dit laat wel zien hoe lastig de hele situatie is met afkeuren. Jouw verhaal is een goede illustratie. Want onder andere omstandigheden, met een andere opleiding of in een andere sector was je misschien nog steeds aan het werk geweest. En iemand anders met dezelfde handicap was er misschien al veel eerder uitgevlogen omdat die in weer een andere sector zit. Karaktereigenschappen spelen ook een rol. Iemand die minder sociaal en vaardig was op andere gebieden was misschien al veel eerder werkeloos geraakt.

Dus hoe goed kan je objectief beoordelen of iemand niet kan werken? De handicap is te meten maar de uitkomst is een stuk lastiger. Als we alleen naar de handicap kijken dan is het objectief. Bij een gezichtsverlies van meer dan 50% gaan we iemand afkeuren. Heel duidelijk en helder. Iedereen hetzelfde. Geen enkele willekeur.

Maar is dat eerlijk? Er zijn mensen met een gezichtsverlies van 45% die misschien wel minder kunnen dan een ander met een gezichtsverlies van 60%. Karakter, sector, opleiding, omgeving, werkervaring ed speelt allemaal een rol. Daarnaast kunnen er ook nog andere klachten meespelen (gezichtsverlies in combinatie met gehoorverlies bijvoorbeeld). Als we een meer holistische benadering verkiezen en dus ook al deze zaken meewegen dan zal er altijd iets van willekeur en toeval inzitten. De arts zal dan een zo goed mogelijk inschatting moeten maken, naar eer en geweten. Vaak gaat dat goed, soms zal dat niet goed gaan. En soms zal het een oneerlijk resultaat opleveren.

De enige manier om dat soort oneerlijkheid te voorkomen is om te gaan werken met objectief meetbare criteria. Dat is echter ook oneerlijk want dan kijk je niet naar het effect van de handicap op de persoon & hou je geen rekening met andere factoren.

Kyana

Ik kan me wel in je samenvatting vinden. Net als veel in het leven, valt of staat wat je meemaakt met opleiding, je karakter, maar ook met " geluk", de juiste tijd/de juiste plaats, enzovoort. Achteraf weet je altijd beter hoe je het had moeten doen. Of wat anderen hadden moeten doen. Ik was nu in tranen omdat ik éindelijk naar Visio doorverwezen was. Dat werd tijd!

Gister bleek op het nieuws helaas opnieuw, dat er veel mis is bij het UWV. Ik mag echt hopen dat het ooit goedkomt. Er gaat nu een hoop geld in rook op, het zou fijn zijn als dat in een beter functionerende organisatie gestoken kon worden.

het is niet de 1e herkeuring

Het is nu al de 2e keuring in korte tijd, vorig jaar okt herkeuring, vervolgens nog dit jaar in april en nu weer vandaag en dat terwijl mijn gezondheid er niet op vooruit gaat.
Ben onlangs nog per ambulance korte tijd opgenomen geweest ivm hartklachten, klachten die repeterend zijn voor de rest van mijn leven, kan niet lang staan of lopen, fietsen mits ondersteuning gaat meestal goed, maar er zijn momenten dat ik niks kan, ben veel moe, zonder rustmoment overdag in de middag hou ik de dag niet vol, en nee ik stel me niet aan, heb gewoon heel veel moeten inleveren.

Ja een herkeuring is voor mij stressen, de constante onzekerheid wat zo'n arts weer gaat bedenken, ben al vanaf 4.00 wakker, kan niet slapen en ben opnieuw zenuwachtig wat de arts gaat verzinnen

Ben ik voor herkeuren, Ja zeker wel, maar er zijn soms situaties dat het overdreven is/lijkt, en dat vind ik bij mij zeker.

Je naam

Als je liever als thuiszitter bekend staat op het forum, zou ik via forumbeheer vragen je naam weg te halen.

Thuiszitter

Je wordt dus elk half jaar opgeroepen. Men vergeet dat je dan minstens een maand van te voren alweer de stress voelt opkomen en dat dat na afloop niet dezelfde dag alweer verdwenen is. Zeker voor iemand met hartklachten, lijkt me die situatie niet bepaald gezond.

Ik leef met je mee. Ik weet hoe stressvol het is. Sterkte vandaag. Ik hoop dat je vanmiddag opgelucht adem mag halen. Laat hoe dan ook weten hoe het is gegaan.

Zojuist weer thuis

Na een bezoek aan het UWV.

Aanleiding van dit bezoek was dus toch het vervolg van de afspraak eerder dit jaar, en het kwam toevallig goed uit dat het langer duurde dan hun het hadden voorspeld.
Door nieuwe gezondheids status is alles hetzelfde gebleven, en dit medisch dossier heb ik pas een week in mijn bezit
Als over half jaar niets veranderd is in mijn gezondheid dan zou ik wellicht een IVA status kunnen aanvragen.
Denk dat ik vanavond weer wat beter zal slapen.

Dat lijkt goed nieuws

Nou, dat je beter zult kunnen slapen geloof ik direct. Uiteraard hoop ik dat je gezondheid wél beter wordt, maar als ik je eerdere verhaal goed begrepen heb, zit dat er niet in.

Ik kan je nu vooral aanraden om goed op te letten hoe ze alles op schrift zetten. Wijkt het af van wat er besproken is, of denk je 'oh, zo had ik dat niet begrepen!', bel dan of schrijf direct een brief of mail waarin je dit benoemt en wat je van het UWV verwacht. Dus dat ze het bijstellen bijvoorbeeld. Ik denk dat ik je aan moet raden naast bellen evengoed ook te schrijven en daar eventueel een bevestiging in te vragen. Als het nodig is dus .

Als je IVA moet aanvragen, zal het UWV je daar zelf een brief over sturen, maar hou dat zelf ook in de gaten. Afgelopen februari kreeg ik die brief, in mei zou ik de Ziektewet uitgaan. In mijn geval is dat anders gelopen. Maar zoveel tijd moet je dus echt rekenen, drie maanden voor je uit de Ziektewet gaat.

Maar... ik ben blij voor je!

marc

Pas op met het aanvragen van IVA. Als je volledig arbeidsongeschikt wordt verklaard maar WGA krijgt ipv IVA kan het onder omstandigheden een slecht idee zijn om IVA aan te vragen. Je krijgt dan namelijk een nieuwe beoordeling, en als die nieuwe arts je mogelijkheden rooskleuriger inschat dan zijn voorganger kan je zomaar weer een klasse zakken. Ik heb dit meer dan eens zien gebeuren (dat ging dan om IVA-aanvragen die werden gedaan door de ex-werkgever die eigenrisicodrager was) en adviseer in principe mensen die een WGA 80-100% hebben gekregen meestal om vooral stil te blijven zitten (ik heb zelfs een geval gezien van een dame die van 80-100 naar minder dan 35 ging nadat haar ex-werkgever over de IVA begon, maar dat is gelukkig in bezwaar hersteld. Maar toch)

Wat verstandig is, hangt van je dossier af. Mijn advies: vraag bij deze beoordeling kopieën van het rapport van de arts, de opgestelde Functionele Mogelijkheden Lijst, en van het rapport van de arbeidsdeskundige (grote kans dat UWV ze op eigen initiatief toestuurt, maar zo niet, vraag ze dan op). Voordat je overweegt een IVA-uitkering aan te vragen zou je moeten kijken of je iemand kan raadplegen die in deze problematiek gespecialiseerd is (een rechtshulpverlener ligt voor de hand) om een inschatting te maken van het risico dat een IVA-aanvraag leidt tot een verlaging van de uitkering ipv een verhoging.

Mocht je ooit een advocaat zoeken die hierin gespecialiseerd is dan kan je trouwens of je hier melden :-), - misschien kan ik iemand aanraden- , of kijken op de site van de specialistenvereniging SSZ, maar je hebt hiervoor niet per se een advocaat nodig. Maar wel iemand met sjoege van en ervaring met WIA zaken; gewoon iemand die in het algemeen wat van sociale zekerheid weet is helaas niet genoeg, die kan op basis van het dossier geen inschatting maken van de risico's.

Groeten,

Temet

Dank

Dank voor je toelichting en behoedzaamheid over de iva aanvraag.
Voor nu 6 maanden rust en zekerheid, en dan......?

Ik lees dit even terug

Herbeoordeling op volledig eigen iniatief van het UWV lijkt mij ook sterk.. voor dat soort initiatieven hebben ze helemaal geen personeel..:-) Denk eerder, net als hier boven, dat andere partij (werkgever) initiatief heeft genomen.

Bovenstaande lees ik ergens in het begin.

Ik ben afgelopen januari volledig afgekeurd, na 30 jaar 'half afgekeurd. En nu, na 10 maanden, krijg ik een herbeoordelingsformulier. Al die jaren dat ik half afgekeurd was nooit iets gezien, maar nu al binnen een jaar. Blijkbaar toch personeel genoeg.
Al meer dan 30 jaar chronisch ziek, dit is het helaas, het wordt niet beter. En dan toch weer die schok als je die brief open maakt.

IVA of WGA

Christel, als je definitief afgekeurd bent, zou je in de IVA moeten zitten. Doe je dat ook? Heet het WGA, dan neemt men aan dat je nog kunt werken in de toekomst.

Mijn man zit in de IVA en wordt nooit meer opgeroepen.

Christel

Geen ex-werkgever of verzekeraar die de zaak kan hebben aangezwengeld in jouw geval?

Op zich kan een herkeuring op eigen initiatief van UWV wel. Het komt nogal eens voor dat een verzekeringsarts na een keuring zegt "opnieuw beoordelen over x.. maanden/jaar". Vaak gebeurt dat dan trouwens niet en wordt iemand vergeten, maar het zal ook best wel voorkomen dat men inderdaad volgens plan opnieuw beoordeelt. Die situatie kan zich bijvoorbeeld voordoen als men verbetering van de toestand verwacht omdat bijvoorbeeld een nieuwe behandeling is ingezet of omdat het gaat om een aandoening die normaal gesproken na enige tijd beter wordt.

Nou ja, hoe dan ook: je hebt helaas weinig te willen en zult weer moeten komen opdraven. Sterkte.

Groeten,

Temet

Ik val nog onder de WAO. Omdat ik al vanaf eind jaren 80 half WAO heb werd dit opgehoogd.

Ik vind het zo gek dat ik al die jaren nooit iets gehoord heb en nu opeens wel. Ik heb een keer een brief gehad omdat ik volgens hen iets niet opgegeven had. Dat had ik wel, en gelukkig kon ik dat ook bewijzen, maar de bewuste uwv-werknemer bleef daarover bellen. Nu staat zijn naam weer boven de brief. Misschien lig ik wel in zijn la.

Maar ik doe braaf wat van me gevraagd wordt. Maar wel met buikpijn...

Oh een hele tijd dus al

Jeetje, ja dan is dit wel extra schrikken. Dat is het altijd, maar op een gegeven moment denk je gewoon dat ze je met rust zullen laten.