U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ontslag nemen tijdens burn-out?
Ik zit met een dilemma en kan de consequenties niet goed overzien. Ik ben nu een jaar ziek ivm burn-out. Langzamerhand moet ik onder ogen zien dat het voor mijn herstel niet goed is om terug te gaan naar mijn eigen werk. Nu kan ik ook het 2e spoor in met behulp van een re-integratie bureau, en ik volg therapie wekelijks, binnenkort start EMDR.
Ik heb voornamelijk angstklachten wat maakt dat ik moeilijk beslissingen kan nemen. Ik zou met een vaststellingsovereenkomst ook ontslag kunnen nemen werd er gezegd en dat wordt ik beter gemeld en krijg ik WW.
Maar ik ben niet beter en kan nu nog niet werken.
Wel kan het me rust geven misschien als ik dit werk loslaat.
Maar nu las ik dat je als je 2 jaar in de ziektewet zit je sowieso ontslag krijgt met een transitievergoeding.
Als erkenning zou dat wel fijn zijn. Maar hoe gaat het dan verder, een keuring voor de WIA? Maar misschien gaat het dan ook wel veel beter, ik kan dat niet inschatten. Zou het voor mijn toekomst beter zijn om eerder ontslag te nemen met een vaststellingsovereenkomst en heb ik dan recht op een transitievergoeding? Ik blijf hierover twijfelen of dit niet beter zou zijn voor mijn herstel. Zodra er weer gesprekken zijn met de bedrijfsarts etc merk ik dat ik een terugslag krijg qua klachten en dat wil ik eigenlijk ook niet meer. Ik wil graag weer zelf de regie nemen.
Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft tips?
Alvast bedankt!
Temet en Miekemiek
Wat denk jij van deze kwestie Temet? Het is lastig beslissingen te nemen als je nog niet helemaal hersteld bent, aan de andere kant mis ik het werken ook en voel ik me daardoor misschien minder ‘hersteld’...
Dus ik snap jouw argument ook Miekemiek. Alleen is het lastig dat een burnout zo’n grillig verloop heeft en ikzelf niet kan inschatten wat ik nu aan zou kunnen...
Zou het kunnen dat dit traject vanuit een transitievergoeding betaald wordt? Dan gaat wg er dus vanuit dat ik sowieso niet terugkom?
Bedankt voor het meedenken!
Wil graag weer wat doen maar zit geen schot in de zaak...
Ik voel me inmiddels dusdanig hersteld dat ik heel graag weer wil beginnen met reintegreren. Het traject via het reintegratiebureau schiet niet veel op, nog steeds onderzoeksfase. Ik heb 2 kleine testjes gedaan. Dacht zelf even aan vrijwilligerswerk en dat bleek hetzelfde als de werkervaringsplek die in het traject zit, later. Er is geen verschil. Dus ik vroeg me af wat nu het traject toevoegt... aan wat ik niet zelf kan. En dat zou in totaal dan 9 maanden duren en dan zijn mijn 2 ziektejaren om. Ik had een afspraak bij de FNV en daar werd ik heel fijn geholpen. Daar werd geadviseerd de zaak vooral niet op z’n beloop te laten en dat de reintegratie spoor 2 een papieren kwestie is. Dit klopt precies met mijn gevoel. Iedereen wacht op iedereen en dan ineens zijn de 2 jaar om. Er werd gevraagd: wat als je je beter zou melden? Dan moet de werkgever wel aan de slag terwijl iedereen nu achterover zit .
Allemaal wat verwarrend dus. Ik voel me beter genoeg om weet te gaan werken met een opbouw. Maar hoe kan ik dit het beste aanpakken. Morgeb heb ik weer een afspraak met het reintegratiebedrijf. Deze zou het vrijwilligerswerk regelen maar de FNV zei dat ik dit niet moest doen. Ze zouden me moeten begeleiden naar een betaalde baan en niet naar vrijwilligerswerk was hun mening. Ik voel ook steeds meer dat ik aan het werk wil. En daar vanuit sollliciteren ipv vanuit de ziektewet .
Wat is wijsheid vraag ik me af.
Bedankt!
Ik heb een besluit genomen, ga een VSO aankaarten
Ik heb vanmiddag een gesprek gehad met een andere reintegratie coach en dit klikte gelijk en zij sloot precies aan bij waar ik nu sta en nodig heb. Ik ga aankaarten dat ik met haar verder in zee wil. En dat ik wel een VSO wil. Ik wil niet terug en wil los komen van de organisatie. Ik voel me een stuk beter als ik weer in mijn kracht ben en dat voel ik ook nu al na dit besluit. Ik heb er verrouwen in dat ik kan solliciteren mbv deze coach en wel weer aan het werk kom én kan.
Nu nog uitzoeken of werkgever accoord gaat, lijkt mij voor beide partijen beter.
En een advocaat misschien nemen om bij te staan in deze onderhandeling als organisatie accoord is.
Er is een last van mijn schouders als ik weer gewoon ik ben en niet de patient en zélf weer de regie neem, dat voel ik nu al..
Maar nu moet het nog even gebeuren en het gesprek aangaan.
Maar ik ben er weer! Zo voelt het.
Het 2e spoor traject sluit gewoon niet aan bij waar ik sta.
goed idee
ik verkeerde niet in jouw gezondheids/burn-out situatie maar had ook keuze tussen vaststellingsovk en 'in dienst blijven met traject naar ander banen'. Allebei op zich aantrekkelijk en goed geregeld (grote werkgever), maar voor mij was heel duidelijk dat de vaststellingsovereenkomst veeeel beter voelde, veel positiever en veel meer iets 'van mij'.
Zet 'm op dus! Ik had ook een coach gevonden (twee sessies met haar toen ik nog in dienst was en toen besloten met haar door te gaan op eigen kosten) en dat was een hele goede zet.
gr Angela
Angela
Dank je wel voor je reactie! Ik vind het best heel spannend allemaal en ik hoop dat ik hiermee ook de goede beslissing heb gemaakt... nu moet het nog even gebeuren en ik vind het wel moeilijk qua loslaten maar deze strijd maakt mij niet beter. Wil zelf de regie weer nemen en ik hoop dat dat inderdaad goed uitpakt en ik in een gezonde omgeving mij snel weer helemaal beter voel. Met behulp van de coach.
Groet Oregano