

Verlies en Verdriet
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Dochter
04-11-2012 om 22:11
Tips bij terminale kanker
Mijn moeder heeft vorige week een soort aanval gehad en is naar het ziekenhuis gebracht. Daar is een scan gemaakt waar op afwijkingen te zien waren. Ze is opgenomen en heeft intussen nog meer onderzoeken gehad. Conclusie: uitzaaiingen in het hoofd, in de longen, rond de urineleider en onrustige lymfklieren. Er komt nog meer onderzoek om de haard te vinden maar waarschijnlijk zit die in de nieren. Er is niks meer aan te doen, ze wordt niet meer beter. Er is geen behandeling mogelijk alleen palliatieve bestraling van het hoofd. De arts komt nog met een wat preciezere termijn maar het waren zeker geen jaren meer.
Mijn moeder is er heel rustig en gelaten onder. Als het zo is dan is het zo, zegt ze steeds.
Het is heel raar. Ze is volkomen normaal,precies als altijd en toch zo ziek. Ze heeft nergens last van. Als ze die aanval niet had gehad, hadden we nog steeds niks geweten. Dat was trouwens een epileptische aanval veroorzaakt door de tumoren. Daarvoor krijgt ze nu medicijnen dus die zal ze hopelijk niet meer hebben.
We weten nog niet hoe lang ze nog heeft maar gezien de hoeveelheid uitzaaiingen heb ik het gevoel dat het niet heel lang is.
Er komt nu veel op me af en ik wil graag wat dingen op een rijtje zetten. Waar moeten we aan denken qua afscheid nemen? Mijn moeder en ik kwamen apart van elkaar op het idee om mooie foto's te laten maken. Van haar alleen en van haar en mijn vader en van haar en de (klein-) kinderen. Ook wil ze nog een keer gaan wokken Weten jullie misschien nog andere dingen?
En als ze slechter wordt? Wat zijn dan dingen om mee rekening te houden?
Ik heb haar een schrijfblok gebracht waar op ze dingen kan zetten die haar bezig houden dus daar komt natuurlijk ook nog een hoop uit. Maar wie weet hebben jullie nog goede ideeën.

Yvonne Bleker
25-11-2012 om 01:11
Dochter
Bedankt voor je medeleven. Het gaat nu met ups en downs. Emoties schieten alle kanten op.
Ik mis mijn moeder nu niet, dat gevoel is er niet. Ik en mijn zussen moeten op adem komen. Van al het geregel met thuiszorg, ziekenhuisbezoek, medicijnen etc.
Je eigen gezin leidt er ook onder en ook dat houdt je bezig. En dan er is er een groot schuldgevoel.Ik doe mijn vader tekort. Hij heeft het zo moeilijk, terwijl ik ook weer rust en wil en een goed gevoel.
Ups en downs en dat gaat vast nog een tijd door.
Veel sterkte dochter.
Doe maar wat je hart je ingeeft.
Ik voel me na al dat leed toch al weer wat beter.
Yvonne B.