U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
moederverdriet (kleinkind in de couveuse)
Onze oudste dochter verwacht haar eerste kindje. Eind vorige week braken de vliezen (eerst niet onderkend) en ze ligt in een academisch ziekenhuis. Begin deze week was ze 24 weken zwanger.
Moeilijke beslissingen zijn genomen door de ouders, door hun tranen heen en in grote verbondenheid.
Het kindje leeft nog, maar nu zijn er weeën.
Het is zo ontzettend veel te klein, zo onrijp.
Vorige week, de nacht voordat ze in het ziekenhuis belandde, droomde ik over een catalogus met kleertjes voor kindjes die niet meer in leven zijn, met vermelding 30-33 cm. Ik zei tegen degene met wie ik dat blad bekeek: hoezo zouden kinderen die niet meer leven andere kleertjes aan moeten dan levende baby's? Rare droom he. En bij het ontwaken vertelde mijn man me dat dochter in het ziekenhuis was beland.
Ik maakte me al een paar weken zorgen over haar zwangerschap, ze had kwaaltjes die ik me totaal niet herinnerde van mijn eigen zwangere tijden.
Straks ga ik naar haar toe. Als de ontstekingswaarden laag zijn (ze waren vanochtend weer gedaald) krijgt ze opnieuw weeënremmers. Maar ja, waar moet je op hopen?
Dochter werkt al vele jaren bij mensen met een beperking en weet uit ervaring hoe verschillend de levens van deze mensen zijn in de praktijk; de zorg, de bezuinigingen, geluk en ongeluk.
Ik wilde dit even met jullie delen. De zorgen van moederschap (en de vreugde niet te vergeten!!) duren een leven lang.
O Tonny
Ik kan me voorstellen dat zo'n filmpje bij jou niet in alle opzichten fijn aankomt. Maar de liefde en warmte die ik in jouw postings lees is met geen eyeliner te beschrijven!
Tonny
Ik lees dit nu pas.
Wat een ontzettend spannende tijd heb je achter de rug.
Om te beginnen van harte gefeliciteerd met je kleindochter. En heel veel sterkte voor de komende tijd.
liefs
Ik weet
Ik weet niet door wie het is gefilmd, ik vond het zelf erg mooi om te zien hoe zo'n klein kindje het gered heeft en begrijp als leek dat dit slechts een samenvatting is en niets weergeeft van emotie.
Maar ik denk dat ook deze ouders alle angsten gekend en doorlopen hebben. Persoonlijk en niet op afstand.
Misschien hebben deze ouders gefilmd of laten filmen omdat ze wisten dat het mis kon gaan en daarom elk beeld kostbaar was. Ik heb geen seconde gedacht over kleding of make up, alleen maar de gedachte dat het bijna ondoenlijk is om door zo'n situatie heen te moeten gaan.
Heerlijk
Heerlijk dat het naar verhouding zo goed gaat. Ik lees met bewondering jouw liefdevolle postings hier en ik leef zo met jullie mee!
Heftig
Ik vond het vooral een heftig filmpje omdat het zo goed weergeeft hoe kwetsbaar en onaf zo'n baby'tje is. En dan al die slangen en apparaten aan dat kleine lichaampje. Een pondje kind, dat is toch haast niet te bevatten.
Ik ben heel blij dat het zo goed gaat met jullie ienieminiemeisje.
heftig is het ook
en helemaal als je het in je eigen gezin meemaakt.
(toen ik ooit zelf een couveusekindje kreeg, 24 jaar geleden, heb ik een paar jaar geen filmbeelden zoals deze willen bekijken!)
Ik vond het zeker aan het begin voyeuristisch aanvoelen om naar haar te kijken, zoals ik eerder al schreef, niet voor mensenogen bested, zo klein en onrijp. Had ook weleens wat te doen met goede vrienden van vader die warden meegenomen, vooral de mannen hadden het zeer te kwaad. Maar ook wel weer goed dat ze zien waar hun maat die ze al sinds de kindertijd kennen doorheen gaat.
Nu wordt minimeisje groter, al is ze nog steeds erg klein. Apart he hoe relatief dat allemaal is.
(Het kindje op de film was in eerste instantie aan de beademing denk ik, dat heeft ons minimeisje niet gehad, die kreeg 'alleen' ondersteuning. )
Tonny; vraagje...
Hallo Tonny, je schrijft dat je zelf ook een couveusekindje hebt gehad. Was dat de moeder van ienieminimensje? Je begrijpt vast wel waarom ik dit vraag.....ik hoop dat er nog steeds een stijgende lijn zit in de groei en ontwikkeling van je kleindochter. Trouwens zegt het al heel veel hoe sterk ze is als ze alleen maar ondersteuning kreeg na haar geboorte. Wat een kleine kanjer!
@Moemie
Nee hoor, de moeder van Ienieminimeisje was geen couveusekindje, weliswaar dysmatuur geboren met 37 weken.
'Mijn' couveusekindje is onze jongste dochter, geboren na een zwangerschap van 32 weken. Die leeftijd bereikt onze kleindochter als het goed is morgen.
(Daartussen twee zonen, beide voorspoedig thuis geboren rond de uitgerekende datum, gemiddeld van gewicht)
Gisteren acht weken en vandaag:
op reis. Met de ambulance naar een ander ziekenhuis. Spannende dag voor de ouders, een nieuwe omgeving, andere mensen. Maar wat bijzonder dat het minimeisje nu 1600 gram weegt, dat hadden we echt nooit durven geloven toen ik dit draadje startte.
Klein wonder, grotto wonder!
Opa van papa's kant heeft prachtig geschilderd, zaterdag wordt er laminaat gelegd, maandag komt haar bedje, het wordt steeds echter.
Dat is alweer een dikke drie pond, wat goed!
transport werd van uur tot uur uitgesteld
en nu in de stortregen zijn ze net vertrokken. Dochter appte: 'ze ging heel hard huilen, en ik toen ook...' Kindje in de ambulance, ouders samen in hun eigen auto.
Nou straks maar weer tijd nemen om te troosten. Ze horen bij elkaar :)
och arm!
Haar eerste ervaring met de buitenwereld... Eigenlijk zou je het kunnen zien als een nieuwe geboorte. Ook dan huilen ze hard (als het goed is).
Wat een emoties!
Ook stom dat niet 1 van de ouders mee mag in de ambulance hoor. Maar heel hard huilen voor zo'n pukkie klinkt mij als muziek in de oren ;-)
Wat een zorgen en wat een wonderkind. Ik leef (meestal in stilte) volop mee. Blij dat je ons op de hoogte houdt Tonny!
Ach minimeisje toch
Zomaar in de grote boze buitenwereld. Hopelijk krijgen haar ouders nu iets meer tijd omdat ze dichterbij komt. En het eigen kamertje krijgt al vorm thuis. Mijlpaaltjes!
Spannend.
Het intussen vertrouwde ziekenhuis, vertrouwde zorg inruilen voor een plek dichterbij. Spannende dag. Jeetje, 1600 gram alweer, wat gaat dat hard!
tjee tonny,
dichterbij huis, al 1600 gram, wat fijn!!
Fijn
Tonny, ik lees dit draadje nu pas. Allereerst gefelicitieerd met je kleindochter!
Ik ben blij dat ik nu in een keer kon lezen dat het zo goed gaat met minimeisje. Wat een spannende tijd hebben jullie achter de rug en nog steeds natuurlijk.
Ik hoop dat alles zo goed blijft gaan en dat jij en de ouders steeds meer kunnen genieten van haar en (af en toe) iets meer kunnen ontspannen.
Wat een mijlpaal
De intensieve zorg achter je kunnen laten, meer dan 3 pond, wat een mijpaal. Wat doet ze het goed! Geweldig.
Tsjor
1600 gram alweer, dat gaat als een trein met je kleindochter! Mijn neefje is geboren met 2200 gram (bij 37 weken), dus daar zit ze niet ver meer vanaf.
Wonder baby
Wauww ten eerste van hartelijk gefeliciteerd met je klein dochter wat een sterke meisje ik ben nu nog de meldingen van iedereen aan het lezen zo mooi vind ik het van iedereen die elkaar steunt en natuurlijk jullie zware tijd en dan toch zo sterk voor elkaar
Ben super blij dat het nu met iedereen goed gaat in een woord fantastische :)
O wat fijn
dat zijn echt goede berichten Tonny!
Nog even en kleindochter mag naar huis. Zo te horen wordt alles er al voor in orde gebracht.
Ik kan mij van jongste nog herinneren dat ik het heel eng en spannend vond dat hij naar het regionale ziekenhuis kwam. Na een paar dagen was ik erg blij dat hij er was en hij maakte vanaf toen ook zoveel vorderingen. Laat hun genieten van de mooie momenten. Voor ze het weten komt kleintje naar huis!
Tonny
Hoe is het nu met Miniemeisje, haar ouders en grootouders?
Hebben jullie een fijne week weg gehad?
Aagje
minimeisje doet zo haar best!!
We zijn inderdaad een fijn weekje weg geweest, gisteravond Minimeisje gezien via de videoverbinding met het ziekenhuis waar ze sinds anderhalve week ligt.
Vandaag zou ze 34 weken in haar moeders buik hebben gezeten, maar ze is er al bijna 10 weken uit. Ze weegt nu net iets maar dan 4 pond, en is vorige week begonnen met zelf drinken. Aan de borst oefenen als haar moeder er is, anders uit de fles. Ze is heel geïnteresseerd.
Ze heeft nog wat zuurstofondersteuning en een sonde, natuurlijk, maar het gaat heel goed.
Haar kamertje is zo goed als klaar en haar ouders kijken uit naar haar thuiskomst. De foto's van de eerste fase, van dat ongelooflijk kwetsbare uit het nest gevallen vogeltje, komen haast onwezenlijk voor. Dat het zo was, zo spannend, zo kwetsbaar...
Het is echt gebeurd, we zullen het nooit vergeten!!!
wat een fijn bericht Tonny
10 weken alweer, t lijkt nog maar zo kort geleden. En wat een levenskracht heeft Minimeisje. T blijft vast nog steeds spannend, maar ik hoop dat voor jullie nu steeds meer het genieten van dit mensje de overhand gaat krijgen boven het zorgen maken.
Wat fijn
Wat fijn dat het zo goed gaat! Wat een verschil met 10 weken geleden. Alweer 4 pond, dat gaat nu ook vlot. Ik hoop dat ze snel naar huis mag en dat jullie deze bijzondere start echt achter jullie kunnen laten, natuurlijk zónder het te vergeten.