Lente

Oh, wat is iedereen blij met de eerste tekenen van de lente. Het zonnetje dat zo dapper z'n best doet, de vogeltjes, de bloemetjes, sommige bomen weer in knop, wat heerlijk allemaal. Ja.
Maar juist daardoor zit ik in de gruwelijke dagen van nu twee jaar geleden. En ik doe heus wel mijn best hoor, zit niet weg te kwijnen achter de lamellen. Maar het blijft pijn doen, intense pijn. Het blijft een nachtmerrie die niet ophoudt bij het ontwaken.
Net heb ik jankend het archief stukje bij beetje gelezen. En opnieuw ben ik zwaar onder de indruk van het OO-Legioen. Wat een warmte en meeleven, en dat ook nog eens omgezet naar daden. Opnieuw alle bewondering voor iedereen die erbij betrokken was en meedeed. Jullie hebben zoveel voor ons gedaan, ongelofelijk. Weer opnieuw: dankjewel!
Lente. Tsja. Ook als iedereen zegt: 'het zonnetje schijnt ook voor jou', kan ik er niks mee. Hopelijk wordt het gewoon gauw zomer en kom ik deze periode zonder al te grote kleerscheuren door.