

Verlies en Verdriet
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

branca2
21-07-2009 om 16:07
Kring voor heli
Om te helpen met het dragen van het verdriet en samen te hopen op eurotransplant kom op mensen pak mijn hand...

purk
17-08-2009 om 11:08
Lieve heli toch...
weet dat je vanochtend niet alleen stond, in gedachten waren volgen mij veel OO-ers bij je. Nu lees ik je berichtje....ik huil met je mee. Sterkte zo meteen om twaalf uur.
liefs van Purk

Anneque
17-08-2009 om 11:08
Bijna 12 uur..
Ik ga zo naar school, jij ook. Wat moet het moeilijk zijn. Ik denk aan jullie, straks op het schoolplein.

lottie
17-08-2009 om 12:08
Heli
Zoals jij ons deelgenoot maakt van jouw verdriet voelt net of ik het zelf onderga... Dit zijn situaties in je leven waar je de grootste nachtmerries van kunt krijgen. Maar jullie zitten er middenin! Alles wat zo gewoon was, maar ook die dingen die je toen Joram er nog was soms misschien niet zo fijn vond (het gekwebbel en getreuzel 's morgens) dat mis je nu zó ontzettend. Kletste hij de oren vanochtend maar van je hoofd, fietste hij maar slingerend naast je, had hij zijn kleren maar vuilgemaakt met het eten.... Ooow de werkelijkheid is zo bikkelhard anders, jullie lieve kleine druktemakertje is er niet meer. Ik hoop dat het mee is gevallen op school zojuist (natuurlijk valt zoiets niet mee, maar je snapt vast wel hoe ik het bedoel). Veel kracht!

Mickey
17-08-2009 om 13:08
Ook vandaag
... sta ik stil in de kring. Ik denk aan je, en aan je kleine man. Hoe heeft hij het gehad op school? Die opmerking van hem zegt wel alles ja...

Susan
17-08-2009 om 16:08
Heli...
Ook ik dacht aan je toen ik vanmorgen mijn kinderen weg bracht.....
En ook ik blijf om je heen staan in de kring...
Susan

mirreke
17-08-2009 om 17:08
Eerste schooldag hier
en ook nog een PDD-NOS'er. Ik weet precies wat je bedoelt: het gekwebbel, het getreuzel, het zich totaal niet druk maken over viezigheid, fietsen, moet dat rechts?... Laatst deed ik de was en dacht ik aan wat jij nu vertelt: ach, binnenkort doe je zijn laatste was, is er niets meer van hem bij, steeds meer verdwijnt Joram's aanwezigheid uit jullie leven...
Hoe kan dat nou toch? Waarom nou toch die vreselijke toevallige samenloop van omstandigheden, waarom moest het nou zo eindigen?
Ik sta in de kring, met een brok in mijn keel, en ik denk aan jullie, en aan die leegte in huis...

Nasha 1st
17-08-2009 om 19:08
Heli
ja, inderdaad, het gekwebbel en getreuzel....ik herken het, ook hier een ADHD-er....en gisteravond, tijdens het voetbalkijken met zijn vader, en hij er steeds doorheen praatte, en vader verzuchtte, stil nu eens, omdat elke vraag die hij stelde gewoon door de commentator werd beantwoord....Ja, daar moest ik even aan denken toen ik je berichtje las vanmorgen....op het werk....moet ik niet doen, de tranen liepen over mijn wangen, de collega's zagen het niet....Wat moet het moeilijk zijn geweest Heli, en wat zal het nog moeilijk gaan worden....nu de 1e schooldag, straks de 1e Sint, daarna de 1e Kerst.....oh wat wilde ik dat ik de tijd kon terugdraaien voor jou.....Ik sta nog steeds in de kring....

*Twinkel*
17-08-2009 om 20:08
Oorverdovend stil...
Wat zal het oorverdovend stil zijn zonder hem om je heen...

reina
18-08-2009 om 08:08
Heli
ik sluit me weer aan, wat moet dat moeilijk zijn geweest, die eerste schooldag..

reina
18-08-2009 om 08:08
Voor a
Ik heb deze vakantie zo vaak aan je gedacht, alweer een jaar geleden dat je je hele gezin kwijtraakte, daar op die berg.....

Petra-
18-08-2009 om 09:08
Heli
voor jullie blijft de grote kaars branden, zlles zonder Joram, wat zal het moeilijk zijn.

Beertje
18-08-2009 om 13:08
Och heli...
...jeetje, ik las je verhaal en dacht aan die keer dat ik tussen de was van ons meisje een kledingstuk tegenkwam, geleend van de nicht van mijn man, vriendin... Kort daarvoor was zij overleden, man en kind achterlatend... wat heb ik gejankt, zo'n plotse confrontatie... Hoe moet dit voor jou zijn, voor ieder die iemand moet missen. Al die eerste keren waar je op voorbereid bent, min of meer, zover dat gaat... en al die plotse eerste keren...
Och, je hele verhaal raakt me zo...
.....
Een grote kaars erbij, en een virtuele arm om je heen.
Liefs, Beertje(s)

Nasha 1st
18-08-2009 om 15:08
Dinsdag
de 2e dag na de vakantie....ik sta nog in de kring voor je Heli....

Jessicah
18-08-2009 om 19:08
Heli!
Pas na een maand lees ik dit verbijsterende nieuws. Ooit schreven we samen in het maart05 draadje. Daarna verloren we elkaar uit het zicht om elkaar af en toe in andere draadjes tegen te komen. Even lezen hoe de kinderen van iemand met wie je de zwangerschaps- en babytijd gedeeld hebt steeds een stukje groter worden...
En dan opeens dit draadje en het besef dat dat niet meer zal gelden voor de oudste broer. Gecondoleerd drukt niet genoeg uit wat ik voel, mijn hart huilt mee om het verlies van Joram. Ach, kon iedere traan van mij die van jouw maar verzachten, dat had je er nog iets aan.
Heel veel liefs, Jessicah

Geerke
18-08-2009 om 23:08
Lieve heli
Lieve Heli, ik heb twee dagen gewerkt (ook voor mij de eerste schooldagen dus). Heb aan je gedacht meid. Wat raakt je bericht me diep, hoe onvoorstelbaar zijn deze dagen, deze afgelopen tijd, deze hele rare zomer! En ook wat je schrijft over de was, zo ineens niks meer van Joram erbij.... ik had echt een brok in mijn keel toen ik het las en het deed echt zo onwijs veel pijn!!!
Ik sta naast je, Heli. Ik kan niks, maar ik schrijf maar wat en weet het ook verder gewoon niet.
Veel warmte om je heen, liefs Geerke

sonj@
19-08-2009 om 12:08
Heli
Je kent mij niet, ik ken jou niet, maar ik heb nu net je verhaal gelezen en kom ook in deze kring staan.
Je ergste nachtmerrie is werkelijkheid geworden denk ik. Heel veel sterkte !
Sonja

Emmawee
19-08-2009 om 16:08
Ook ik
Ik denk ook nog veel aan jullie. Wat je schrijft over het ontbijt. Hier gaan we maandag weer naar school. Ik denk niet dat ik dan kan mopperen zonder aan jullie te denken.
Sterkte Heli!
Maw.

Geerke
19-08-2009 om 16:08
Sirenes
Lieve Heli die sirenes, dat heb ik ook nog steeds dan word ik zo verdrietig en denk eraan dat ergens zo'n panieksituatie moet zijn zoals ik nog zo goed weet
met mensen in levensgevaar. Ik kan de sirenes niet meer anders horen.
Het gaat bij mij ook niet over. Nog niet tenminste.
Denk aan je x

Mien*
19-08-2009 om 18:08
Wat vreselijk!
en zo dichtbij, de sirenes, het teruggeworpen worden in de tijd, het is ook nog zo vers, jullie eigen drama en dan ook nog al die verdrietige gebeurtenissen zo vlak bij..
Moeilijk, confronterend..
Sterkte!
Liefs, Mien

Asa Torell
19-08-2009 om 21:08
Hier ook
veel aan jullie gedacht maandag, en de hele tijd. Alsmaar die vreselijke stilte!