U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Feestdagen
lieve mensen,
Nu twee jaar geleden zaten we in een wat warrige periode. Bas werd beter, en dat zagen we ook wel, maar toch...het vlotte niet erg.
Het grote kerstdiner bij mijn ouders was erg emotioneel, eigenlijk deden we ons best gelukkig te zijn, blij dat het leed geleden was, en tegelijkertijd zo bang...
Met oud en nieuw hadden we een stroomstoring. Bas ging nog naar de benzinepomp voor batterijen voor een radio en zaklampen. Gehuld in dekens zaten we gezellig te lezen, met ondertussen de top 2000 op de radio. Het was knus. Maar met onze nieuwjaarszoen, durfden we elkaar niet aan te kijken...
Een jaar geleden vluchten we weg. Ver weg. Met z'n viertjes. Naar Zwitserland. Geen kerstdiner. Niet thuis zijn. Weg. Vliegen. Hoog in de lucht. Heel hoog in de bergen voelden we ons veilig, een klein wereldje vol sneeuw en kou, omringd door de bergen. Dat was rustgevend. De enige manier om de 'feestdagen' te kunnen overleven. En het gaf ons ook moed en vertrouwen om weer naar zeeniveau terug te keren, terug naar de hectische wereld met zoveel eisen.
We zijn weer een jaar verder. Onze tweede kerst zonder Bas. Het lijkt erop dat het me alleen lukt als ik kerst gewoon negeer. Geen boom, nee echt niet, brrr! Gewoon een gezellige vakantie met de kinderen, als iedere andere vakantie. En we gaan ook weer weg. Straks rijden we stapvoets naar een vakantiepark in Drenthe. Met stapels boeken, tekenspullen, een gitaar en een tropisch zwemparadijs moet het gaan lukken.
Na een weekje relaxen, reizen we verder naar Amsterdam. Daar gaan we vooral veel doen. En dan is het zomaar 2010 geworden.
Een nieuw jaar, weer een jaar verder weg van ons leven samen met Bas. Dus alles in mij verzet zich tegen dat nieuwe jaar.
Maar het is ook een jaar van nieuwe kansen, nieuwe ontwikkelingen, nieuwe dromen.
Ik hoop dat jullie liefdevolle dagen hebben, dat jullie het goed hebben, dat je je veilig voelt. Knus. Warmte. En licht, heel veel licht. En dan denk ik speciaal aan Mayte, Geerke, Heli, Nikus.
Met veel liefs,
Kathelijne
hierbij een kerstgroet:
Welkom thuis
Stap voor stap,je komt er wel.Je bent al zoveel verder dan je had gedacht nu te zijn.Liefs!
bastet
Hele grote kaars...
...wat raakt je schrijven me... een stille, hele grote krachtige kaars voor jou, je kinderen en Bas*
Liefs, Beertje(s)
Toch de beste wensen
omdat je ze nodig hebt.
Kaatje
Herkenning hier bij de gevoelens die je neerpent: Mijn ouders zijn al jaren dood. Ze hebben beiden dit millennium niet gehaald, ik ben al duizend jaar van ze af, zo voelt dat soms.
Mijn moeder was heel actief in de kerk, en toen deze nieuwe paus kwam was er weer een stukje afscheid, weer meer afstand. Bij elke schrijver of acteur die sterft is de wereld weer een beetje minder van hen, en zo gaat dat elke keer opnieuw, nog steeds.
Daarover peinzend denk ik ook vaak dat ik degene ben die mijn ouders met mijn leven, met deze wereld verbind. Ik bedoel dat niet zoetsappig maar letterlijk, elke voetstap die ik zet komt door hen, ik ben hun product, ik ben hun anker met deze wereld, en via mij ook weer mijn kinderen.
Zo zie ik jou voor me omweven door Bas, in je kinderen die om je heen dansen, denken en doen, die bij elke voetstap die ze zetten doen denken aan hem. Zijn levenskracht leeft voort in hen, en in jou en jullie liefde.
Maar misschien zeg ik nu alweer te veel, het is niet mijn bedoeling voor je in te vullen, of voor te schrijven. Het is puur hoe ik het soms voor mezelf ineens echt zuiver kan voelen, terwijl ik een andere dag ineens weer zo kan treuren omdat ze weer een stukje verder van me af zijn gedreven... Het is gewoon zo heel erg ingewikkeld, die dood.
Kaatje
ik hoop dat het goed is geweest, Drenthe en Amsterdam, voor jullie allemaal. Kerst was hier kl.te - en da's zacht uitgedrukt -, zo moeilijk, maar daarna zijn we ook een week weggeweest en dat was ondanks dat het zo ontzettend dubbel was, wel goed. Beter dan Kerst in ieder geval. En ons mannetje heeft genoten, en daardoor wij ook. Het was sowieso beter, even weg van huis; ik hoop dat dat voor jullie ook zo was.
En dan 2010... het is zo hard! Zo ver weg van wat jullie en Bas samen hadden. Voor hem nog zo ver in de toekomst en verdorie nu sta jij er 'al' in. 2010 en je moet gewoon verder. Niet zoals als al die anderen die 'gewoon' doorgaan, maar in je gedachten nog steeds met hem aan je zij en tegelijkertijd zo eenzaam.
Ik herken je gevoel zo... al is het hier natuurlijk op een ander vlak; ik kan nog steeds overleggen, maar met zo'n grote zwarte leegte in ons 'zijn'. En het mannetje waar we zoveel plezier mee hadden, maar waar we ook heel wat kopzorgen om hadden (en dus ook veel over moesten overleggen) is er niet meer. 2010; ik zou er zo graag voor willen vluchten. Tegelijkertijd moet je door. Het kan niet anders.
En ook hier plannen, ideeën. Geen idee of ik het (aan) kan, maar ook hier zal het waarschijnlijk "moeten" (uwv-technisch). Dubbele gevoelens daarover; ik wil heel graag maar wil ook nog zo graag in mijn warme veilige cocon blijven, ben ik bang dat het niet gaat, er nog geen ruimte voor is. Tegelijkertijd hoop ik dat het afleiding zal bieden; interessante mensen ontmoet, opnieuw ga leren.
Sorry, zit ik hier weer over mezelf te beppen. Dat wil ik helemaal niet. Sorry!
Ik hoop zo dat het je lukt je plannen te kristalliseren; dat het gaat. Dat, hoewel het je waarschijnlijk tegen al je gevoel ingaat, met iemand anders kan overleggen over plannen. Beslissingen nemen. Dat je 'een toekomst hebt' ( natuurlijk (!) alleen zo'n andere dan wat je er zo kort geleden van had bedacht) en het je daarbij ook nog lukt de dagen een klein beetje aangenaam door te komen. En je wassen te draaien 
En met het grootste deel van de Cupcakes om je heen is het in ieder geval al heel wat! Wat zijn ze geweldig!
Liefs!
Liefs!
Fijn dat jullie weer mooie woordjes voor me wilde schrijven. Ook Mirreke en Heli, juist fijn, ook wat over jullie te lezen. Het delen en herkennen is juist zo belangrijk. Ik begin een klein beetje te landen in 2010, paniek neemt weer wat af. Nu maar dag voor dag leven, en iedere dag zien als nieuwe kans. Zoiets.
Heli, voor jou ook veel sterkte en moed, jullie hebben nog wat moeilijke taken in het vooruitzicht. Ik denk veel aan je.
Kaatje (beetje o.t.)
Ik vond het heerlijk om in het sneeuwdraadje te lezen dat jij zo van de sneeuw geniet. Dat zijn toch die kleine momentjes van "geluk" waar je op kunt teren. Kleine lichtpuntjes.
Carmen.