

Verlies en Verdriet
U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Anne
24-01-2018 om 14:01
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig om het te verwelkomen.
Het liefst weerleg ik alle praktische argumenten, maar ik kan dat niet.
Het volume van m'n gevoel overstemd m'n verstand.
Waarom verlies ik mezelf in deze krachtige waterval van, misschien wel egoïstische, emoties.
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig om het te verwelkomen.
Het schilderij is perfect, van de lijst ontbreekt alleen ieder spoor.
Waarom kan ik me niet berusten in het feit dat niet elk schilderij voorzien hoeft te zijn van een lijst?
Ik zit gevangen in de gedachte dat ons gezin nog één zo een prachtig wezentje verdient.
Zo'n herrieschoppertje, grappenmaker, kusjes gever, lieverd en stouterd.
We kunnen het met gemak aan. We hebben zoveel te geven.
Mijn hele lijf hunkert er naar.
Maar wat riskeert men ermee?
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig om het te verwelkomen.
Het geven van eigen leven is zo, zó verschrikkelijk mooi!
Mooier dan ooit verwacht.
Is dat misschien wat mij "in de war" maakt? Is dat een valkuil?
Ik heb liefde in overvloed....
gecreëerd en onderhouden door de liefde waar mijn gezin, mij elke seconden mee omringt.
In gedachte besta je, wacht je geduldig op het juiste moment, strek ik eindelijk m'n armen voor je uit en laten we je baden in liefde.
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig om het te verwelkomen.
Het maakt het zo onverkropbaar om je niet te kunnen verwelkomen.
Ik probeer je weer eens, zo ongedwongen mogelijk, bespreekbaar te maken.
Helaas maken mijn emoties me week en beëindig ik mijn moment al snel na de start.
Waarom voelt het als een afscheid? Een verlies? Je bent er eigenlijk nooit echt geweest... Vreemd, verwarrend, pijnlijk gevoel... ik kan het geen plek geven.
Je bent vreselijk gewild...
Het spijt me...!
Er wacht een kindje op ons, maar het is niet handig.....

De Daltons
10-04-2018 om 19:04
nog een kind
Ook hier was er een sterke wens voor nog een kind (maar dan een vierde...). Mijn man zag dat in begin ook niet zitten, maar uiteindelijk gaf hij me een soort ultimatum. We mochten het voor een bepaalde vastgestelde periode nog proberen en als ik dan in die periode zwanger zou worden was het goed.
Hij is namelijk ouder dan ik en wilde geen te oude vader zijn voor zijn jongste kind, vandaar dit "ultimatum" in tijd. Ik kon me daarin wel vinden en weet ook dat als het niet was gelukt me ik er dan bij neer kon leggen. Zo van, we hebben het geprobeerd maar het mocht niet zo zijn. Gelukkig hebben we een prachtig 4e kind erbij en mijn man is dolgelukkig met de jongste...

Yvan
22-04-2018 om 20:04
dialoog
Hij: "ik zie dat absoluut niet zitten... Nu nog een kind. Mijn eerste. En ik ben al zo oud..."
Zij: "serieus jong. We zijn niet stom, we hebben een goed inkomen en een degelijk huis. Waarom zouden wij niet kunnen, wat al die andere mensen wèl kunnen?".
Het eenvoudigste aller argumenten.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.